ตอนที่77 เล่นละคร

ไป๋ฉินหลันเห็นสตรีวัยกลางคนนิ่งเงียบไป จึงพยายามอ่านสีหน้าและแววตาของอีกฝ่าย ทว่ากลับเห็นสีหน้าที่เรียบเฉยดวงตาคมกริบที่ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ

ถึงสตรีจากเมืองอันป๋อจะไม่สามารถอ่านใจของอีกฝ่ายได้ แต่ทว่าการที่สตรีอายุมากกว่ายังคงนั่งนิ่งไม่เอ่ยอันใดอยู่นั้น ทำให้สตรีอายุน้อยกว่ารู้ว่าหลัวฮูหยินจับผิดนางไม่ได้

‘โชคดียิ่งนักที่ตอนนั้นข้าได้บอกจินม่ายเอาไว้ก่อน ว่าหากเสี่ยวเยาบอกว่าสตรีแซ่หลิวออกไปวัดฮุ่ยหมิงแล้ว ให้นางออกไปเปลี่ยนโคมไฟเป็นสีขาวเสีย เพื่อบอกคนของพี่รองว่าให้ทำตามแผนที่วางเอาไว้ได้เลย หากยามนั้นข้าไม่บอกจินม่ายเอาไว้ล่วงหน้า แล้วเสี่ยวเยาได้ยินเข้า มิแน่ว่าเสี่ยวเยาอาจพลั้งปากพูดออกมาก็เป็นได้ และข้าคงหาข้อแก้ต่างให้ตนเองไม่ได้เป็นแน่’

“เช่นนั้นเรื่องที่เจ้าหลอกให้หลิงลี่ไปที่วัดฮุ่ยหมิงมีผู้ใดรู้อีกบ้างหรือไม่?” ในเมื่อไม่มีหลักฐานที่ชี้ชัดว่าสตรีจากเมืองอันป๋อสั่งคนให้ไปทำร้ายหลิวหลิงลี่ เฉินอี้เหรินจึงไม่อาจเอาเพียงความคิดอคติของตนใส่ร้ายผู้อื่นได้

เพียงได้ยินคำถามของสตรีอายุมากกว่า หญิงสาวถึงกับนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง หลัวฮูหยินที่นั่งรอคำตอบอยู่นึกว่าหญิงสาวกำลังนึกไตร่ตรองอย