เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 อาจารย์หยางเฟิ่งหยวน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-21 21:20:56ลี่ฟางเหยาค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นมา ขานางพลิกตอนที่หมุนมาพบหน้าเขาจนเกิดอาการเคล็ดและเริ่มเจ็บเล็กน้อยแต่สายตานั่นที่มองนางอยู่ราวกับกำลังอ่านจิตใจทำให้นางเริ่มนึกหวั่นเล็กน้อย
“ท่านพูดเหลวไหลอันใดกัน ผู้ใดจะมองท่านกัน”
“คุณหนูช่างหลีกเลี่ยงเก่งยิ่งนักเมื่อครู่นี้ข้ายังได้ยินเต็มสองหูว่าท่านถามอยู่ว่า “หายไปที่ใดเร็วนัก” อยู่เลยมิใช่หรือ"
“นั่น….ข้าก็แค่…เห็นรถม้าหายไปเพราะมัวแต่มองอะไรเรื่อยเปื่อย”
“งั้นข้าคงเข้าใจผิดแล้ว”
“สำคัญตนผิดไปแล้วคุณชาย ชิงฝูวันนี้ข้าไม่มีอารมณ์กินชาที่นี่แล้ว กลับกันเถอะ”
“คุณหนู ดูเหมือนว่าเจ้าจะบาดเจ็บถ้าอย่างไรให้ข้า…”
“ไม่ต้องมายุ่ง เรามิได้รู้จักกันและคงไม่ต้องมีเรื่องใดให้พบเจอกันอีกด้วย ข้าไม่อยากผูกบุญคุณกับผู้ใด ขอลา”
นางเดินออกไปพร้อมกับขาที่กะเผลกแต่ก็ไม่ร้องเลยสักคำ เมื่อนางเดินออกไปเขาจึงสังเกตว่าคนทั้งร้านเริ่มมองและเริ่มซุบซิบตามนางออกไป
“ใช่นางแน่ ผู้ที่จะแต่งเข้าสกุลเหลียงแล้วจะถูกฆ่า นางรอดมาได้”
“นางเป็นถึงบุตรของท่านเสนาบดีเชียวนะ”
“ดูรอยแผลที่คอนางสิ ช่างน่าสงสารเสียจริง”
พัดถึงพับลงในมืออย่างสงบช้าๆ พร้อมกับบุรุษหนุ่มที่ชะโงกออกไปดูสตรีสองคนที่เดินออกจากโรงน้ำชาไปในทันที แม้ว่าเห็นหน้าเพียงครู่ แต่สายตาที่ดื้อดึงนั้นกลับทำให้เขาสลัดภาพนางออกจากหัวไม่ได้เลย
“รอยบาดแผลรอบลำคอ สายตาดื้อดึง หยิ่งผยอง มากด้วยข่าวลือ”
“คุณชาย นาง….”
“ข้ารู้ นางเป็นบุตรีของเสนาบดีลี่เหวินฟงอย่างแน่นอน แต่ว่า ข่าวลือที่บอกว่านางเป็นสตรีไม่ได้เรื่อง มีไม่มารยาทไม่มีความรู้ไม่ชอบเข้าสังคมมิใช่หรือ”
“ขอรับ”
“ (แต่แรงมือนางที่ซัดข้ามาเมื่อครู่ราวกับผู้ฝึกยุทธ์ ไม่สิ ไม่ใช่วิชายุทธ์ที่ธรรมดา แรงมือไม่ต่างกับข้าเลยด้วยซ้ำ) ”
“หยางเฟิ่งหยวน” เหยียดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยสายตายังคงมองทั้งสองที่เดินไปไกลแล้วด้านนอก
“ลี่ฟางเหยา น่าสนใจกว่าที่คิด”
“คุณชาย ข่าวว่านางยังไม่ทันได้แต่งเข้าสกุลเหลียง คุณชายเหลียงก็ถูกลอบฆ่าระหว่างรอทำพิธี นางได้รับบาดเจ็บที่คอ การแต่งงานจึงถูกยกเลิกขอรับ”
“นางเป็นถึงบุตรีของเสนาบดีใหญ่ของชิงโจว แต่เหตุใดจึงยอมแต่งให้กับบุตรแม่ทัพที่บ้าตัณหาและไร้ยางอายเป็นชายโฉดชั่วน่ารังเกียจผู้นั้นได้”
“เรื่องนั้นเห็นว่าแม่ทัพเหลียงข่มขู่ว่าหากไม่ยอมจะขอราชโองการเพื่อสู่ขอนางให้กับบุตรชาย นางเลยตกลงยอมก่อนที่แม่ทัพเหลียงจะนำราชโองการมาขอรับ”
“หึ หากว่านางรับราชโองการในครั้งนั้นก็เท่ากับต้องผูกชีวิตที่สกุลเหลียงตลอดชีวิตไม่มีทางออกมาได้แม้ว่าคุณชายน่ารังเกียจนั่นจะตาย”
“เช่นนี้ คุณชาย ท่านกำลังสงสัยนางหรือขอรับ”
“สงสัยหรือไม่แล้วอย่างไรกันก็แค่คนชั่วๆ ตายไปคนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นฝีมือผู้ใดที่ฆ่าดูเหมือนว่าคดีนี้จะไม่ค่อยมีผู้ใดให้ความร่วมมือแม่ทัพมีชื่อนั่นสืบเท่าใดเลยนะ”
“สกุลเหลียงสร้างอิทธิพลและอำนาจที่ไร้ยางอายอยู่ในชิงโจวนี้อยู่นานจนชาวบ้านเกลียดขอรับ ครั้งนี้เหลียงคุนตายไป ชาวบ้านต่างพากันดีใจแต่ก็มิได้ออกนอกหน้ามากนักเพราะยังเกรงกลัวอิทธิพลของสกุลเหลียงอยู่ขอรับ”
“ข้าคงต้องหาเวลา…ไปเยี่ยมท่านเสนาบดีลี่สักหน่อยแล้ว”
จวนสกุลลี่
“ข้าไม่ไปเรียนแล้วเจ้าค่ะ ท่านพ่อจะขังข้าเอาไว้ในจวนสักสามเดือนหรือครึ่งปีก็ได้ ลูกจะไม่ว่าอะไรเลยเจ้าค่ะ”
“เหตุใดเจ้า…ถึงไม่อยากไปเรียนเล่า”
“ข้าก็แค่…ยังไม่พร้อมเจ้าค่ะ”
“แต่พ่ออยากให้เจ้าเข้าศึกษาพร้อมกับบุตรีขุนนางคนอื่นๆ จะได้มีความรู้เท่าเทียมกับพวกนาง”
“ข้า…”
“เอาเถอะ พ่อย่อมเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเจ้า อ้อ แล้วก็วันนี้พ่อมีแขกช่วงเย็น เจ้าเองก็ต้องมาร่วมโต๊ะอาหารพร้อมกับพ่อด้วย”
“ผู้ใดกันเจ้าคะ”
“เอาไว้ถึงเวลาเจ้าก็จะรู้เอง เจ้าไปพักผ่อนเถอะ เจอกันตอนเย็น”
“เจ้าค่ะ”
ตอนเย็น
“ชิงฝู เจ้าว่าท่านพ่อมีสิ่งใดแปลกๆ หรือไม่ ข้ารู้สึกไม่ชอบมาพากล”
“คุณหนู ท่านจะระแวงแม้แต่นายท่านไม่ได้นะเจ้าคะ”
“เหตุใดต้องให้ข้าไปร่วมโต๊ะกับแขกของท่านพ่อด้วย โดยปกติไม่เคยจะให้ข้าไปรับแขกด้วยเสียหน่อย แม้แต่ตอนพวกสกุลเหลียงส่งเทียบเชิญมา ข้าก็ไม่เคยออกไปเลยสักครั้ง”
“คุณหนู ได้เวลาแล้วเจ้าค่ะ จะเป็นผู้ใดท่านก็ออกไปดูเองเถิดเจ้าค่ะ”
“เฮ้อ หวังว่าอาหารมื้อนี้จะไม่แย่เกินไป”
โต๊ะอาหารเย็น
“ท่านพ่อ วันนี้ท่านนัดผู้ใดไว้กันแน่เจ้าคะเหตุใดต้องตั้งโต๊ะใหญ่ถึงเพียงนี้”
“อีกเดี๋ยวเจ้าก็จะรู้เอง รับรองว่าเจ้าคาดไม่ถึง”
“คงมิใช่เชิญแม่ทัพเหลียงมาหรอกกระมัง”
“เจ้าพูดเหลวไหลอันใดกัน นั่น พวกเขามาแล้ว ไป เดินออกไปต้อนรับแขกกับพ่อ”
แม้จะไม่เต็มใจเท่าใดนักแต่นางก็เดินตามบิดาพร้อมบ่าวไพร่และสาวใช้ออกมาขบวนใหญ่ที่หน้าจวนเพื่อรอรับแขกสำคัญที่ว่า เมื่อรถม้าที่ดูคุ้นตานั้นจอดที่หน้าจวน ลี่ฟางเหยาแทบจะอยากจะกลับไปที่ห้องทันที
“คงไม่ใช่…เขาหรอกนะ”
บุรุษหนุ่มเดินออกมาจากรถม้าพร้อมกับใบหน้าที่นางคุ้นเคย เรื่องราวในโรงน้ำชาหน้าสำนักศึกษายังทำให้ฟางเหยาไม่พอใจเขาอยู่เมื่อเห็นว่า"หยางเฟิ่งหยวน" เป็นผู้เดินลงมาจากรถม้าจริงๆ
“คารวะท่านเสนาบดีลี่”
“อาจารย์หยางอย่าได้เกรงใจไป ฟางเหยามานี่เร็วเข้า มาคารวะอาจารย์หยางเร็วเข้า”
ลี่ฟางเหยานึกไม่ถึงจริงๆ ว่าแขกในวันนี้จะเป็นเขา แม้ว่าจะยังแอบใจเต้นแรงกับใบหน้าราวเทพบุตรนั่น แต่ความอับอายที่โรงน้ำชานั่นยังคงอยู่
ขาทั้งสองข้างราวกับไม่ตั้งใจฟังคำสั่งแต่คำสั่งบิดาทำให้นางต้องยอมเดินออกมา นางก้มหน้าพร้อมคำนับอย่างมีมารยาทจนหยางเฟิ่งหยวนนึกแปลกใจ
“คารวะ…อาจารย์หยาง”
“พบกันอีกแล้วนะคุณหนูลี่”
“นี่ท่าน…เคยพบบุตรสาวของข้าแล้วงั้นหรือ”
“ขอรับท่านเสนาบดี บังเอิญว่า…เมื่อวานนี้ข้าพึ่งมาถึงชิงโจวเลยอยากเดินชมเมืองจึงได้บังเอิญพบกับคุณหนูเข้าขอรับ”
“ดี งั้นเยี่ยมเลยจะได้ทำความคุ้นเคยกันเอาไว้ เวลาไปเรียนจะได้ปรับตัวได้รวดเร็ว”
“ท่านพ่อ!! ข้าบอกเมื่อใดว่า…”
“เชิญ ๆ อาจารย์หยางด้านใน ข้าเตรียมสำรับและสุราดีเมืองชิงโจวให้ท่านต้องชอบแน่”
“ขอบคุณท่านเสนาบดี เชิญ”
บุรุษหนุ่มผายมือให้กับเจ้าบ้านเป็นผู้นำทาง เสนาบดีลี่เดินนำพร้อมกับเขาที่หันมาสบตานางที่ยืนไม่พอใจอยู่ด้านหลังและเริ่มกระซิบกระซาบบางอย่างกับสาวใช้
“คุณหนูเจ้าคะ เขาคงจะไม่…”
“คราวซวยของข้าเสียจริง”
“คุณหนูเจ้าคะ”
“อะไร…”
“คุณหนูลี่”
“ว้าย!! ท่านอีกแล้ว เหตุใดชอบมายืนอยู่ข้างหลังคนเช่นนี้ ครั้งที่แล้วก็…”
“อ้อ ที่แท้ก็จำข้าได้นี่เอง เช่นนั้นเจ้าก็ควรทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี นำทางข้าไปด้านในดีหรือไม่ ลูกศิษย์”
ลี่ฟางเยี่ยนส่งสายตาดื้อดึงไปให้เขาอีกครั้ง นางไม่เคยอยากเข้าไปเรียน แม้ว่าเมื่อวานนางจะตกตะลึงไปกับรูปโฉมที่หล่อเหลาของเขาไปชั่วขณะก็ตาม
“เชิญคุณชายหยางตามข้ามาเถิดเจ้าค่ะ”
บทล่าสุด
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนพิเศษ 2 ห้องส่งตัวที่เร่าร้อน
ห้องส่งตัวกู้เป่าเป้ยโม่วตงลี่เดินเข้ามายังห้องส่งตัวเจ้าสาวของเขาพร้อมกับไม้มงคลเพื่อเปิดหน้าเจ้าสาว“ตงลี่ นั่นท่านหรือ”“ข้าเองเป่าเป้ย ขอโทษที่ให้เจ้ารอนานนะ”“ไม่เป็นไร ท่านรีบเถิด ข้ารู้สึกแปลกๆ อยากเปลี่ยนชุดแล้ว”“ได้สิ ข้าจะเปิดหน้าเจ้าตอนนี้เลย”เขาใช้ไม้เปิดใบหน้าเจ้าสาวแต่มันดันติดเครื่องประดับบนศีรษะของนางจนดึงออกไม่ได้“อย่าดึงนะ ข้าเอาออกเอง”“แย่จริง ข้ารีบร้อนไปหน่อยน่ะ”“ตงลี่ เหตุใดมือของท่านจึงสั่นถึงเพียงนี้”“ข้า…”“ท่านดื่มมาหนักหรือ หน้าท่านก็แดงมากเลยเกิดอะไรขึ้น ปกติท่านดื่มสุราเมาง่ายเช่นนี้เลยงั้นหรือ”“ข้าไม่ได้เมานะ เจ้า…ต้องดื่มสุรานี่กับข้าด้วย”“อ้อ ใช่แล้วๆข้าเกือบลืมไปเลย มาเพคะองค์ชาย”“ยังจำได้สินะว่าข้าเป็นองค์ชาย ปกติพูดกับข้าธรรมดานี่”“ก็ผู้ใดขอให้หม่อมฉันพูดเช่นนั้นเองเล่าเพคะ ตอนนี้จะมาน้อยอกน้อยใจมันไม่ช้าไปหรอกหรือเพคะ”“ก็แค่ช่วงจะไปเมืองหลวงเท่านั้นที่จะให้เจ้าฝึกพูดเช่นนั้น แต่ต่อไปก็ไม่ต้องพูดเป็นทางการแล้ว ข้าได้ยินพี่สะใภ้คุยกับพี่แปดแล้วเวียนหัว”“เช่นนั้นข้าจะเริ่มฝึกพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ”“ตามใจเจ้าเลย มาเถอะน้องหญิง ดื่มสุรามงคลกัน
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนพิเศษที่ 1 คืนส่งตัว
พิธีมงคลสมรส“ยินดีด้วยๆ องค์ชายทั้งสองยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ทั้งเฟิ่งหยวนและตงลี่ต้องคอยรับแขกในงานหลังจากที่เจ้าสาวของพวกเขาถูกส่งไปยังห้องส่งตัวแล้ว แม้ว่าแต่ละคนจะอยากเร่งไปยังห้องส่งตัวมากแต่ก็ยังทำไม่ได้เพราะต้องอยู่ในงานเลี้ยงก่อน องค์รัชทายาทสั่งคนให้เรียกทั้งคู่เข้าไปในห้องเพื่อเลี่ยงแขกสักครู่ “พี่ใหญ่ เรียกพวกเรามา มีเรื่องเร่งด่วนอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ”“ข้ามีของขวัญจะมอบให้เจ้าทั้งสอง”พวกเขาเดินตามองค์รัชทายาทเข้าไปในห้องและนั่งที่โต๊ะ “นี่คือ….”“นี่ก็คือของขวัญที่จะมอบให้พวกเจ้าในคืนนี้ ดื่มเสียสิ ข้าให้คนต้มมาให้พวกเจ้า บำรุงเสียหน่อยก่อนจะเข้าห้องส่งตัว”""บำรุง""“ใช่ เชื่อข้าเถอะน่า ข้าเป็นพี่เจ้านะเรื่องเช่นนี้ข้าผ่านมาก่อน รับรองว่าเจ้าจะได้มีบุตรทันใช้เป็นแน่ เหตุใดจ้องหน้าข้าเช่นนี้เล่า ไม่เชื่องั้นหรือ”“ไม่ใช่ไม่เชื่อพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่ว่าข้าคิดว่าพี่แปดกับข้า จำเป็นต้องบำรุงด้วยยานี่ด้วยงั้นหรือพ่ะย่ะค่ะก็ในเมื่อพวกกระหม่อม….แข็งแรงดุจอาชาศึกขนาดนี้”“เจ้าไม่เชื่อข้างั้นหรือ ข้าไม่ทำร้ายเจ้าบ่าวหมาดๆอย่างพวกเจ้าหรอกน่า เจ้าดูพี่สะใภ้เจ้าเป็นตัวอย่างสิ นางตั้งครรภ
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 67 ความสุขที่พึ่งเริ่มต้น (ตอนจบ)
สิบวันถัดมากองทัพขององค์รัชทายาทเดินทางไปแคว้นหานพร้อมกับส่งมอบตัวองค์ชายกว้านเหมาพร้อมกับยื่นข้อเสนอให้แคว้นหานหยุดรุกรานแคว้นรอบข้างเป็นเวลาสามสิบปีนับจากนี้ตัวแทนแคว้นต่างๆเข้าร่วมในการทำข้อสัญญาในครั้งนี้ด้วย กว้านเหมาถูกลดลำดับขั้นเป็นเพียงอ๋องและถูกส่งไปชายแดนด้านตะวันออกซึ่งห่างไกลกับความเจริญเพื่อเป็นการลงโทษ“เขายอมงั้นหรือเพคะ”“เป็นคำสั่งของฮ่องเต้เพื่อจะดัดนิสัยเขาที่เอาแต่ใจ อันที่จริงฮองเฮาเองก็หาวิธีดัดนิสัยของเขามานานแล้วครั้งนี้ถือว่าเขาน่าจะเข็ดไปอีกนาน”“เช่นนั้นเรื่องที่ชายแดนก็นับว่าสงบแล้ว”“ใช่แล้วล่ะ กว้านเหมากลัวแทบตายเมื่อรู้ว่ายาถอนพิษต้องกินถึงสามครั้ง เขาเลยยอมบอกแหล่งผลิตอาวุธร้ายแรงและแหล่งผู้ที่ค้าขายดินปืนและเครื่องมือผลิตให้พี่ใหญ่ จากนี้คงจะไม่มีผู้ใดกล้าผลิตอาวุธนั่นอีก”“แน่ใจหรือเพคะว่าเขาบอกหมดแล้ว”“เขากลัวขนาดนั้น คงไม่กล้าปิดบังอะไรไว้อีกแล้วละ เรื่องนี้เป็นความชอบของเจ้า เสด็จพ่อประทานรางวัลมาให้มากมายรวมถึง…ล้างมลทินให้กับวิหควายุด้วย จากนี้วิหควายุคือจอมยุทธ์ผู้ผดุงความเป็นธรรมกำจัดคนชั่วเพื่อแผ่นดิน”“เช่นนั้นแสดงว่าหม่อมฉันก็ยังใช้ชื่อน
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 66 หลงกล!! (NC)
“เจ้าจะให้ข้าเชื่อใจ ทั้งๆที่เจ้าไม่เคยบอกไม่เคยพูดสิ่งใดเลยงั้นหรือฟางเหยา”“เฟิ่งหยวน เรื่องนี้หม่อมฉันเป็นคนผิดเอง แต่โปรดฟังเหตุผลก่อน ในเวลานั้นหม่อมฉันมีเวลาตัดสินใจเพียงเล็กน้อย พระองค์มิได้มาหาหม่อมฉันก่อนที่ข้าจะไปที่นั่น หม่อมฉันรู้เพราะว่าพระองค์ถูกอาจารย์ขังเอาไว้ เรื่องนี้ไม่โทษพระองค์ แต่หม่อมฉันรู้นิสัยของกว้านเหมาว่าจะต้องทำเช่นนั้นเลยตัดสินใจเอาตัวเองเข้าเสี่ยง แต่รู้ว่าเขาต้องหลงกลตั้งแต่แรกโดยที่ไม่ต้องเปลืองตัว เรื่องนี้…”“แล้วหากเขาไม่หลงกลเจ้า และทำเรื่องน่าอายนั่นขึ้นมาละ เจ้าคิดว่าหากข้ารู้เรื่องนี้ทีหลัง หรือเจ้ากว้านเหมานั่นมาพูดกับข้าว่ามัน…..”“หม่อมฉันเข้าใจเรื่องที่พระองค์ทรงกังวล แต่มันมิได้เกิดขึ้นและหม่อมฉันเองก็คิดแผนเอาไว้แล้วหากว่าเขาไม่หลงกล ก็แค่ใส่ยาเอาไว้ในสุราเท่านั้น เขาไม่มีทางที่จะได้สัมผัสตัวหม่อมฉัน เฟิ่งหยวนหม่อมฉัน…..พูดจริงๆนะ”“เรื่องยาถอนพิษนั่น.....”“ยาถอนพิษนั่นเป็นแผนของหม่อมฉันเอง ก่อนหน้านี้อาจารย์เคยเตือนแล้วว่าคนผู้นี้มีมากกล หม่อมฉันเลยคิดว่าการถอนพิษกับเขามันง่ายไปหน่อย หนามยอกเอาหนามบ่งเช่นนี้จึงจะสามารถลากแผนชั่วของเขาออก
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 65 ความโกรธขององค์ชายแปด
หยางเฟิ่งหยวนเดินออกมาจากห้องโถงเพื่อจะเดินกลับออกไปขึ้นรถม้า ฟางเหยาเมื่อเห็นเขาจึงรีบขอตัวจากเพื่อนๆและวิ่งตามเขาออกมาทันทีเพราะไม่แน่ใจว่าเขานึกไม่พอใจสิ่งใดหรือไม่“เฟิ่งหยวน นั่นท่านจะไปที่ใด”เขาชะงักไปเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของเสด็จอาในห้องโถงและเรื่องยาถอนพิษที่องค์รัชทายาทตรัสเมื่อครู่เขาก็เริ่มกัดกรามด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย“องค์ชาย พระองค์เป็นอะไรไปเพคะ”“เปล่า ข้าเหนื่อยแล้วอยากกลับไปพักผ่อน”“แต่ว่านี่ยังไม่ดึกเลยนะเพคะ แล้วก็องค์รัชทายาทก็ยังประทับอยู่”เขาหันมามองใบหน้าที่มองเขาโดยที่ไม่ได้รู้ว่าเขากำลังโมโหนาง และยังไม่รู้ว่าตอนนี้ในใจขององค์ชายแปดเริ่มร้อนรนเพราะความโกรธ“เหตุใดพระองค์จึงทำท่าทีเช่นนี้ มีผู้ใดทำให้พระองค์กริ้วงั้นหรือเพคะ”“ลี่ฟางเหยา เจ้าคิดจะบอกเรื่องยาถอนพิษของกว้านเหมากับข้าเมื่อใด”คำถามนี้ทำเอานางตกใจไปเล็กน้อยเพราะมัวแต่ยุ่งและตื่นเต้นที่ได้กลับบ้านจนลืมบอกเรื่องนี้กับเขาไป นึกไม่ถึงว่าจะทำให้เขาโกรธ ฟางเหยารู้สึกแปลกใจ เรื่องยาพิษนั่นนางนำยาถอนพิษไปให้อาจารย์แล้วจึงมิได้ใส่ใจอีก แต่เหตุใด….“พระองค์โกรธหม่อมฉันเรื่องนี้หรือเพคะ หม่อมฉันคิ
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 64 เงื่อนไขที่ไม่ได้บอก
“ที่ชิงโจวเป็นบ้านของฟางเหยา ข้าเองก็คิดว่าที่นี่น่าอยู่และเงียบสงบมาก และข้าก็รับปากกับอาจารย์ใหญ่เอาไว้แล้วว่าจะดูแลสำนักศึกษานี้ร่วมกับเขา ดังนั้นเรื่องกลับเมืองหลวง ข้าทูลเสด็จพ่อไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“พี่แปด ท่านไม่เห็นบอกข้าเลย เช่นนั้นข้าจะทำให้เป่าเป้ยท้องบ้าง จะได้…”“ไม่ต้องเลย เจ้ากับพระสนมโม่วยังต้องคุยกันอีก อย่าลืมสิว่า ที่พระชายาเจ้าหนีมาเพราะเสด็จแม่เจ้า ตัวเจ้าเป็นผู้ก่อเรื่องต้องพานางไปพบพระสนมก่อนอย่างน้อยให้นางได้รับรู้ว่านางเข้าใจพระชายาเจ้าผิด นางเป็นถึงบุตรีขุนนางใหญ่ มิใช่หญิงชาวบ้านอย่างที่เสด็จแม่เจ้าคิด”“ข้าก็เพียงแค่พูดเผื่อไว้เท่านั้นเองพ่ะย่ะค่ะ อย่างไรข้าก็ส่งจดหมายไปบอกเสด็จแม่แล้ว นางก็เข้าใจแล้วเพียงแต่หากพระองค์รู้ว่ามีหลานก็จะยิ่งดีใจมากกว่าเดิมเท่านั้นเอง”“ข้าเข้าใจเจ้านะน้องเก้า แต่เจ้าจะสุกเอาเผากินไม่ได้ การที่เจ้าทำเช่นนี้ก็มิใช่ว่าจะดีกับนาง ดีเพียงใดแล้วที่นางไม่ตั้งครรภ์ก่อนจะหมั้นหมายกับเจ้า โชคดีที่บิดานางไม่เอาเรื่อง”“ข้าทราบแล้ว พี่ใหญ่ตักเตือนได้ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่ท่านลงมาชิงโจวครั้งนี้กะจะมาต่อรองกับแคว้นหานใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“ใช่
บางทีคุณอาจจะชอบ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด80.5K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.5K viewsชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน17.3K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน81.6K viewsข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด
องค์หญิงโนเนม2.6K viewsสามีข้าคือพรานป่า
Scince2.7K viewsชีวิตธรรมดาของม่านหรู
橙花1.4K viewsเล่ห์รักราชครูตัวร้าย
ชาไทยเย็น6.2K views
