บทที่ 3 บะหมี่เนื้อตุ๋น (ตอนปลาย)

บทที่ 3 บะหมี่เนื้อตุ๋น

-กิจกรรมท้าทายประจำรอบ "ต้มไข่ยางมะตูมสิบฟองเริ่มต้นได้"

มู่หนิงชิงเปิดน้ำใส่หม้อ หยิบไข่ไก่วางลงไปสิบใบ ใส่เกลือหนึ่งช้อนโต๊ะ ตั้งไฟรอจนกระทั่งน้ำเดือดนางจึงตั้งเวลาไปที่สามนาทีครึ่ง ระหว่างนั้นก็ใช้เนตรปีศาจของตน เพ่งดูระดับความสุกของไข่ไปด้วย จะหาว่านางโกงไม่ได้นะ ไม่มีกติกาบอกว่าห้ามใช้ความสามารถพิเศษ ในการทำกิจกรรมท้าทาย

เมื่อครบเวลาก็รีบปิดไฟ เทน้ำร้อนออก เปิดน้ำเย็นใส่หม้อแทนทันที แช่ไข่ทิ้งไว้ในน้ำเย็นครู่หนึ่ง จึงหยิบไข่ฟองแรกมาปอก ใช้มีดหั่นครึ่งเพื่อตรวจดูระดับความสุก

“เยสสส!!! ไข่ต้มยางมะตูมสวยงาม”

ไข่ที่เหลืออีกเก้าฟองถูกปอกเปลือกใส่จาน และหั่นครึ่งเพื่อตรวจสอบด้วยความว่องไว หากทิ้งไว้นานกว่านี้ไข่แดงจะสุกมากขึ้น

“เสร็จแล้ว ผ่านหรือไม่ซินดี้”

-ผลการท้าทาย ต้มไข่ยางมะตูมทั้งสิบฟองประสบความสำเร็จ ท่านต้องการรับรางวัลพิเศษ แม่ไก่พันธุ์ไข่สายดุเลยหรือไม่

“คิกๆ ชอบจริงๆชื่อพันธุ์เนี่ย ขอบใจซินดี้ ขอฝากไว้ก่อนแล้วกัน สะดวกเมื่อไหร่จะมารับนะ”

มู่หนิงชิงละมือจากจานไข่ หันไปหั่นผักที่ใช้เป็นเครื่องเคียงสำหรับบะหมี่เนื้อตุ๋น นางใช้เวลาตุ๋นเนื้อราวหนึ่งชั่วยามก่อนที่จะเปิดฝาเพื่อชิมรสชาติ

“อืมมม อร่อยมากอ่ะ ขนาดว่าไม่ได้ทำเนื้อตุ๋นกินเองนานแล้วนะเนี่ย ฝีมือไม่ตกจริงๆ ชิงชิง"

หลายคนที่รู้จักมู่หนิงชิงต่างสงสัยว่า คนรักการกินอย่างนางไยถึงไม่อ้วน เหตุผลเป็นเพราะเจ้าตัวออกกำลังกาย และฝึกซ้อมการต่อสู้หนักทุกวัน เพื่อรักษารูปร่างให้ปราดเปรียว มีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งยามต้องออกไปปฏิบัติภารกิจโจรกรรม เอ้ย จารกรรม

เมื่อถึงเวลา เนื้อตุ๋นที่เตรียมไว้ก็ได้ที่ นางจึงเริ่มลวกบะหมี่ใส่ชามทั้งห้าใบ ตามด้วยตักชิ้นเนื้อที่เปื่อยนุ่ม จนแทบจะละลายในปากยามสัมผัสลงไปวาง เคียงข้างกับไข่ต้มยางมะตูมสองชิ้น โรยหน้าด้วยงาคั่วคลุกผักซอย ตักน้ำซุปใส่เป็นขั้นตอนสุดท้าย อืมม น้ำลายไหล

ร่างบางยกชามบะหมี่ออกมาวางบนโต๊ะใกล้หน้าต่างในห้องนอน ก่อนขยี้ผมตัวเองให้ดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย มองคล้ายคนเพิ่งตื่นนอน จากนั้นจึงรุดออกไปจากห้องด้วยท่าทางตื่นเต้นตกใจ

“ท่านพ่อ! ท่านแม่เจ้าคะ! ตื่นเถิดเจ้าค่ะ มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นในห้องลูกเจ้าค่ะ!”

มู่เฟิงลุกพรวดพุ่งมาที่ประตูทันทียามได้ยินเสียงบุตรสาว

“ชิงเอ๋อร์! เกิดอะไรขึ้นลูก บอกพ่อมา”

“ท่านพ่อ ท่านแม่ ช่วยตามลูกมาที่ห้องทีเถิดเจ้าค่ะ มีสิ่งที่ท่านต้องเห็น”

เมื่อก้าวพ้นประตูห้องนอน กลิ่มหอมของบะหมี่เนื้อตุ๋นลอยเข้าจมูก มู่หนิงชิงลอบยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ นางหวังว่าทุกคนในบ้าน จะมีความสุขกับอาหารที่นางทำเองกับมือ

“ท่านพ่อท่านแม่เจ้าคะ ลูกนอนหลับฝันไปว่า มีท่านเทพผู้หนึ่งมาหา และบอกว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในป่า เป็นเพราะความประมาทของท่านเอง ท่านจึงขอมอบพรวิเศษให้ลูกหนึ่งข้อเพื่อทดแทน แต่สิ่งที่ขอต้องไม่ใช่เงินทอง ลูกจึงขอท่านไปว่า ขอให้บ้านของเรามีอาหารดีๆกินทุกวัน วันละมื้อก็ยังดีเจ้าค่ะ ท่านเทพพยักหน้าบอกว่าพรที่ลูกขอสมปรารถนาแล้ว จากนั้นลูกก็สะดุ้งตื่น และพบว่ามีบะหมี่ห้าชามนี้ตั้งอยู่เจ้าค่ะ”

'โกหกขาวเพื่อครอบครัวไม่บาป ท่านเทพที่ข้าเอามาแอบอ้างโปรดอย่าถือสานะเจ้าคะ'

เรื่องราวที่ฟังดูแล้วเหลือเชื่อเช่นนี้ ทำเอาผู้เป็นบิดามารดายืนตัวแข็งดวงตาเบิกกว้าง ทว่าบะหมี่ทั้งห้าชามตรงหน้าเป็นของจริง อีกทั้งที่บ้านก็ไม่มีเนื้อเลยสักชิ้น แล้วเนื้อตุ๋นในชามจะมาจากที่ใดได้

มู่เฟิงคุกเข่าลงกับพื้น พนมมือสวดมนต์ขอบคุณสวรรค์ ซูซื่อคุกเข่าลงทำตามสามี ตัวมู่หนิงชิงเองจึงทำบ้างเพื่อความเนียน เมื่อกล่าวขอบคุณสวรรค์เสร็จสรรพ พี่สาวจึงไปปลุกน้องทั้งสองคน จากห้องนอนถัดไปมากินบะหมี่ด้วยกัน

เด็กน้อยเดินงัวเงียตามพี่สาวมาแต่โดยดี ครั้นได้กลิ่นและมองเห็นชามบะหมี่ ตั้งอยู่บนโต๊ะกินข้าวเป็นที่เรียบร้อยก็ตื่นเต็มตา

“เนื้ออ! พวกเรามีเนื้อกินด้วยหรือเจ้าคะท่านพ่อ?!” มู่หนิงอันตาโต หันไปถามบิดาเสียงสูง เด็กหญิงทั้งดีใจและประหลาดใจ คาดไม่ถึงว่าจะมีเนื้อให้กิน นานเท่าไหร่แล้วที่ทุกคนในบ้านหลังนี้ไม่ได้ลิ้มรสชาติของเนื้อ…

“เฉิงเอ๋อร์ อันเอ๋อร์ รีบๆนั่งลงกินบะหมี่ตอนที่ยังร้อนเถอะ ถ้าไม่ร้อนจะไม่อร่อยเอานะ” พี่สาวแสนดีรีบขยับชามบะหมี่มาวางตรงหน้าเด็กทั้งสอง เมื่อมู่เฟิงตักน้ำแกงเข้าปากทุกคนจึงขยับตะเกียบ

ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตามมาทำเอามู่หนิงชิงถึงกับหน้าเสีย

“ฮึก ฮึก” เสียงสะอื้นไห้ของเด็กหญิงดังขึ้น ริมฝีปากเล็กสั่นเทาขณะเคี้ยวอาหารในปาก

“อันเอ๋อร์! น้องร้องไห้ทำไม บะหมี่ไม่อร่อยหรือ” คนทำบะหมี่เอ่ยถามอย่างร้อนรน รสชาติอาหารของนางแย่มากเลยหรือ

มู่หนิงชิงใจคอไม่ดีรีบผินหน้า มองสำรวจสมาชิกในครอบครัวที่เหลือ

เวลานี้ขอบตาของทุกคนรื้นน้ำ ซูซื่อน้ำตาไหลจากหางตา ขณะคีบชิ้นเนื้อขึ้นมาจากชาม

“อร่อยมากจริงๆ ฮึก ตั้งแต่เกิดมา แม่ไม่เคยกินบะหมี่เนื้อตุ๋น ฮึก อร่อยมากขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เนื้อนุ่มจนแทบละลายในปาก น้ำแกงรสชาติกลมกล่อมละมุนลิ้น เส้นเหนียวนุ่มกำลังดี ไข่ต้มยางมะตูมก็อร่อย งาคั่วกับผักซอยนี่ก็เข้ากันกับน้ำแกงยิ่ง นี่คงเป็นรสชาติที่สวรรค์รังสรรค์มาให้พวกเราสินะ”

“อาเหม่ยพูดถูกจริงๆ ข้าก็คิดเช่นนั้น” มือใหญ่ของมู่เฟิงกุมมือภรรยา ขอบตาแดงจากน้ำตาที่เอ่อท้น

“อร่อยมากจริงๆ ขอรับ” มู่หนิงเฉิงเอ่ยเสียงสั่นเครือ น้ำตาเม็ดเล็กไหลอาบแก้มของเด็กชาย

มู่หนิงชิงลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางนึกว่างานเลี้ยงจะล่มเสียแล้ว อร่อยจนถึงขั้นน้ำตาไหลขนาดนี้ นางค่อยรู้สึกฮึกเหิมหน่อย!!

หนึ่งเค่อต่อมา บะหมี่เนื้อตุ๋นชามใหญ่ของทุกคนก็หมดเกลี้ยง ชามใส่บะหมี่สะอาดจนแทบไม่ต้องล้างเลยก็ว่าได้

ทุกคนมีสีหน้าเปรมปรีดิ์เปี่ยมด้วยความสุข นั่งลูบท้องตนเองเบาๆ ไม่ได้รู้สึกอิ่มท้องเช่นนี้มานานมากแล้ว…

ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้ทานจนอิ่มหนำสำราญ คงเป็นงานแต่งบุตรชายคนโตเจ้าของที่ดินกระมังหากจำไม่ผิด

มู่หนิงชิงเห็นว่าโอกาสกำลังเหมาะ จึงเอ่ยปากเข้าเรื่องสำคัญทันที

“ข้ามีเรื่องอยากขอร้องทุกคนเจ้าค่ะ ข้าขอให้ทุกคนช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับ อย่าได้พูดกับใครเด็ดขาดโดยเฉพาะกับบ้านใหญ่” สีหน้าท่าทางของมู่หนิงชิงเคร่งขรึมขณะเอื้อนเอ่ย กวาดตามองสมาชิกครอบครัวด้วยแววตาจริงจัง

“พ่อสัญญาว่าจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับ!!” มู่เฟิงรับปากเป็นคนแรก