หูหลินหลินเมื่อหายตกใจ ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร จิ้งจอกสาวเมื่อบำเพ็ญตบะจนมีอายุห้าร้อยปี ก็จะสามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้ เมื่อกลายร่างเป็นมนุษย์แล้วจิ้งจอกสาวทุกตนจะต้องใช้พรหมจรรย์ของตัวเองเซ่นสังเวยให้เซียนจิ้งจอก เพื่อให้มีร่างเป็นมนุษย์และบำเพ็ญตบะจนกลายเป็นเซียนจิ้งจอกได้อย่างราบรื่น
เมื่อเซ่นพรหมจรรย์ของตัวเองแก่เซียนจิ้งจอกแล้ว จิ้งจอกสาวในดินแดนนั้น ก็มีสิทธิ์ร่วมรักกับจิ้งจอกหนุ่มตนอื่นได้อย่างเสรี หากพอใจกันก็จะแต่งงานครองคู่กันไปจนหมดอายุไข ไม่สามารถมีคู่ใหม่ได้ แม้คู่ของตนจะตายไปก่อน การแต่งงานในกลุ่มจิ้งจอกหนุ่มจิ้งจอกสาวจึงเกิดขึ้นได้ยากมาก จิ้งจอกสาวกับจิ้งจอกหนุ่มส่วนใหญ่เลือกใช้ชีวิตอิสระเสรี
“แม่นางหูขอเจ้ากินนมข้าได้หรือไม่ ข้าหิวนม”
หม่าจิ้งหยวนครางเสียงกระเส่า โถมกายเข้าหาร่างอวบอิ่มของจิ้งจอกสาวที่นอนเปลือยกายยั่วยวนบนเตียงนุ่มเขาคร่อมตัวเหนือร่างอวบขาว สองมือรวบโนมเนื้ออวบหยุ่นเต็มกำมือ อ้าปากครอบลงไปบนยอดทรวงสีหวานดูดกลืนปลายยอดแดงสดราวเม็ดทับทิมเข้าไปในโพรงปากแบบไม่ออมคำ รสชาติของจิ้งจอกสาวนี่ช่างหวานหอมนัก หม่าจิ้งหยวนดูดดึงยอดทรวงเข้าไปเต็มปากเต็มคำอย่างติดอกติดใจ เกิดมาไม่เคยลิ้มชิมรสเต้าทรวงของสตรีนางใดแล้ว รู้สึกหวานจับใจเช่นนี้มาก่อน
เสียงดูดดังจ๊อบแจ๊บราวกับเด็กน้อยหิวนมของคนตะกละตะกลามดังไม่ขาดสาย มือหนาก็ขยำขยี้รวบดึงความนุ่มหยุ่นเข้าสู่ปากให้มากที่สุด ออกแรงดูดดึงจนกระพุ้งแก้มตอบ ปลายลิ้นตวัดเกี่ยวเม็ดหัวนมขบเม้มสลับกับไล้เลียอย่างหิวกระหาย ยิ่งดูดยิ่งมัน ยิ่งดูดยิ่งอยากกลืนกินเข้าไปในปากให้มากที่สุด หม่าจิ้งหยวนขย้ำมือเค้นขยำจนกทรวงอวบปลิ้นออกมาตามง่ามมือ เขาเอาปากอมหัวนมดูดสลับไปมาทั้งซ้ายและขวาไม่ให้น้อยหน้ากัน
“ซี๊ดดด โอ้ว เสียว ข้าเสียวมาก ซี๊ด โอ๊ย อย่ากัดแรงหัวนมจะหลุด ซี๊ดดด อร๊าย เสียว เสียวมาก...”
เสียงสูดปากครางซี๊ดซ้าดราวกับกินของเผ็ดดังออกมาจากริมฝีปากอิ่ม จิ้งจอกสาวครางเสียงดังไม่ออมเสียงด้วยรู้ว่าโถงถ้ำแห่งนี้มีเพียงนางกับมนุษย์ผู้นี้สองคน เซียนจิ้งจอกเมื่อให้พรแล้วก็กลับไป ไม่อยู่ดูนางเริงสวาทกับมนุษย์หรอก แม้นางจะเคยมอบร่างกายของตัวเองให้ท่านร่วมรัก ก็ใช่ว่าท่านจะติดใจนางมากไปกว่าเซียนจิ้งจอกสาวผู้สคราญโฉม ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องเชี่ยวชาญด้านโลกีย์มากที่สุดในหมู่จิ้งจอกสาวทั้งหลาย หากไม่แน่จริงคงไม่เอาเซียนจิ้งจอกอยู่หมัด
หูหลินหลินหยุดนึกถึงเซียนจิ้งจอกชายคนแรกของนาง จิ้งจอกสาวหันมาสนใจมนุษย์หนุ่มร่างกำยำหล่อเหลา ที่กำลังเมามันกับการฟัดส้มโอลูกยักษ์ของนาง มันเป็นสิ่งที่นางขอพรก่อนจะมาเป็นเทพธิดาจิ้งจอก นางขอให้หน้าอกของนางใหญ่อวบโตไม่หย่อนคล้อย ขอให้ร่างกายของนางมีกลิ่นหอม และขอให้นางไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า แม้ต้องใช้พละกำลังทำสิ่งใด และยังมีอีกข้อซึ่งเทพธิดาจิ้งจอกได้รับพรวิเศษมา...
“แม่นางหู หวานมาก หวานเหลือเกิน”
หม่าจิ้งหยวนครางด้วยความเสียวซ่าน เขาเลื่อนใบหน้าลงมายังหน้าท้องแบนราบ ลากไล้ปลายลิ้นละเลงไปทั่วหน้าท้องแบนราบจนเปียกลื่นไปหมด ก่อนจะห่อปลายลิ้นจุ่มจ้วงหลุมสะดือเล็กน่ารักของนางกระดกปลายลิ้นหยอกเย้าเรียกเสียงคราง สยิวของเจ้าของให้ดังน่าฟัง กระตุ้นราคะ ในตัวให้พุ่งขึ้นราวกับกองเพลิง
เขายกศีรษะขึ้นเล็กน้อยเมื่อเลื่อนใบหน้ามาถึงเนินอวบซึ่งไร้เส้นขนปรกคลุม มันอวบอูมเท่าหลังมือเขา วางฝ่ามือประกบลงไปแทบปิดไม่มิด เกิดมาร่วมสวาทกับสตรีมาก็ไม่น้อย ไม่เคยเจอเนินเนื้ออวบสมบูรณ์งดงามเท่านี้มาก่อน มันอวบอูมนูนเป็นเนินเขาขนาดย่อม แต่เป็นเขาหัวโล้นไร้ต้นไม้ใบหญ้าเกะกะสายตาผิวเนื้อสีชมพูเปล่งปลั่ง กลีบบุปผาปิดโพรงสวาทสนิทไม่เห็นเนื้อใน หม่าจิ้งหยวนกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ เมื่อรู้สึกกระหายขึ้นมาอีกครั้ง เขามองตุ่มนูนของเกสรหวานด้วยแววตาพราวระยับ กลีบบุปผาสีชมพูสดจะหวานปานใด หญิงคนอื่นแม้หน้าตาสะสวยแต่ตรงนี้กลับมิได้งดงามเท่า
เขาไม่เคยปรารถนาจะสัมผัสส่วนนี้ของสตรีคนใดมาก่อน เมื่อมีอารมณ์ก็ไปเที่ยวปลดปล่อยตามหอนางโลม เวลาร่วมรักกับนางคณิกาเหล่านั้น เล้าโลมเนื้อตัวอย่างมากก็ใช้นิ้วลูบคลึ้งขยี้ให้พร้อมออกรบ จากนั้นก็ปล่อยแท่งหยกเข้าไปไปสอดเสียบในโพรงสวาท บางคนคับแน่นหน่อยเพราะผ่านการใช้งานมาไม่มาก เขาก็จะแวะเวียนไปกินหลายหน บางคนหลวมโพกแรงกระชับไม่ตรึงใจ ก็หนเดียวเลิก แต่จากสายตาเนินโหนกเนื้ออวบอูมของจิ้งจอกสาว ดูเหมือนจะสดใหม่ราวกับไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน
ลองเอากับคนมาก็เยอะ ลองเอาจิ้งจอกสาวดูสักหนจะมันเสียวเท่ากันไหม
หม่าจิ้งหยวนคิดอย่างหื่นกระหาย
“เจ้าเลียเป็นหรือไม่ เลียให้หน่อยสิ”
เสียงหวานๆ ร้องบอก พร้อมกับอ้าขาเปิดทางให้คนตัวโตเข้ามาอยู่ตรงหว่างขา อำนวยความสะดวกให้เขาด้วยการยกขาพาดไหล่หนายกสะโพกลอย แทบจะชิดใบหน้าหล่อเหลา
จิ้งจอกสาวกระสันต์สวาทจนเก็บกักอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เขาดูดนมขยี้ขยำจนเต้านางแทบเละคามือ มันรุนแรงสะใจนัก นางไม่ห่วงว่าเต้าทรวงจะหย่อนคล้อย เพราะมั่นใจว่าอำนาจพรวิเศษช่วยได้พรุ่งนี้เช้านางจะกลับมาเต่งตึงเหมือนเดิม หูหลินหลินร่อนสะโพกรอคอยปลายลิ้นฉ่ำร้อนที่นางโปรดปราน หม่าจิ้งหยวนไม่ทำให้ผิดหวัง ใบหน้าหล่อเหลาเกินกว่าจิ้งจอกหนุ่มคนไหนก้มวูบลงไปหาเนินสวาท ปลายลิ้นกระดกรัวใส่เม็ดตูมของบุปผางาม เรียกเสียงกรีดร้องจากเจ้าของได้ในทันที
“ซี๊ดดดด อร๊าย เสียว แบบนั้นแหละ เลียแรงๆ กระดกลิ้นรัวๆ ซี๊ดดด อู้ว... เยี่ยมมาก!”
หูหลินหลินกรีดร้องบิดตัวเร่าๆ เสียวจนแทบขาดใจตาย
หม่าจิ้งหยวนมุดหน้าใช้จมูกโด่งของตัวเองเสียดสีกับไข่มุกสีชมพูของนางไปมา ปลายลิ้นก็ฉกวูบเข้าไปในโพรงถ้ำสวาท กระดกลิ้นรัว จนได้ยินเสียงกรี๊ดอีกหลายครั้ง น้ำหวานหลั่งไหลออกมาราวกับโถน้ำผึ้งแตก มันหวานชุ่มลิ้น ชุ่มคอกว่าอะไรทั้งหมด หม่าจิ้งหยวนดูดกลืนอย่างตะกละตะกราม แทบไม่ให้หยดลงพื้น
“เลียตรงนั้นแหละสอดลิ้นเข้าไปลึกๆ กรี๊ดดด ... เสียว อ๊า เสียวที่สุด เอานิ้วด้วย สอดเข้ามา สอดลึกๆ ซี๊ด เสียวมาก เสียวที่สุดเลย!”
หม่าจิ้งหยวนทำตามคำขอ ปลายนิ้วกลางสอดเข้าไปในโพรงสวาทจนลึกคว้านเอาน้ำหวานให้ไหลกระฉอกออกมา ขยับแหย่เข้า แหย่ออก เสียงน้ำหวานกระฉอก ดัง ฉัวะ เฉะ น้ำหวานกระซ่านกระเซ็นเลอะเต็มฝ่ามือ
“โม่ชาง ดูดแรงๆ ข้าชอบ”หว่านอิงร้องคราง แอ่นอกให้เขาดื่มกินอย่างลืมตัว“ท่านหวานเหลือเกิน”โม่ชางดูดดื่มทรวงอวบจนหนำใจก็คายริมฝีปากออก ขยับเลื่อนลงไปด้านล่าง ปาดลิ้นไล้เลียไปบนผิวนุ่มจนไปถึงบุปผาสาวที่กำลังฉ่ำเยิ้ม ปลายลิ้นร้อนตวัดไล้บนกลีบบุปผางามสีชมพูสวย กวาดน้ำหวานเข้าไปในปากดื่มกินอย่างหื่นกระหาย จนเจ้าของกุหลาบถึงกับครางฮือ ยกสะโพกลอยจากพื้นให้เขาดื่มกินเต็มที่ จิ้งจอกหนุ่มห่อปลายลิ้นจุ่มจ้วงเข้าไปค้นหาน้ำผึ้งหวาน ละเลงลิ้นจนจิ้งจอกสาวบิดกายไปมาด้วยความซ่านสยิว“อ๊ะ โม่ชาง เจ้าหื่นมากไปแล้วนะ ไหนว่าไม่เคยเสพสมมาก่อน ทำไมถึงเก่งแบบนี้”หว่านอิงสูดปากครางครวญด้วยความเสียว ยามเมื่อปลายลิ้นร้อนๆ แหย่แยงเข้ามาภายใน มันทั้งเสียวทั้งขนลุกเกรียวไปทั้งตัว จนนางต้องแอ่นกายกดศีรษะเขาให้เข้ามาแนบชิดมากขึ้น“โม่ชาง ข้าทนไมไหวแล้ว ซี๊ดดด”ดวงตาหรี่ปรือ กัดริมฝีปากแน่น เสียงหวานครางครวญเร้ารัญจวน ท่าทางของนางเร่งเร้าให้เขาเร่าร้อนเพิ่มขึ้นจนปวดหนึบไปทั้งแท่งหยก“จิ้งจอกสาวของข้า เจ้าต้องการข้าหรือไม่”เขาถามเสียงกระเส่า ปลายจมูกถูไถบนปุ่มเกสรสาว ขณะตวัดปลายลิ้นละเลงรัวถี่ยิบ“ข้าต้องการเจ้า
“ข้าจะหันไป เมื่อท่านตั้งชื่อให้ข้าแล้วเท่านั้น” เขาไม่ยอมหันมา“เจ้าอย่ามาเล่นตัว โยกโย้ให้เสียเวลาเลย ข้าไม่มีอารมณ์เล่นสนุกนะ”หว่านอิงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา อีกฝ่ายยักท่าน่ารำคาญ ไม่สนใคร่รู้อยากจะเสพสมกับนางเหมือนจิ้งจอกหนุ่มน้อยคนอื่นๆ ที่นางเคยสั่งสอน“ข้าจะไม่ตั้งชื่อให้เจ้า และจะไม่เปิดพรหมจรรย์ให้เจ้าด้วย จงเปิดพรหมจรรย์กับหูเจียวเถอะ”หว่านอิงหมดอารมณ์จะต่อความ นางไม่ปรารถนาทำหน้าที่นี้อีกแล้ว ฝืนใจก็ทำไม่ได้ นางควรบอกเซียนจิ้งจอกตามตรงดีกว่าฝืนใจทำ แล้วจะเกิดผลกระทบต่อจิ้งจอกหนุ่มที่นางต้องเปิดพรหมจรรย์ แทนที่เขาจะชอบการเสพสมเขาอาจจะเกลียดการเสพสมไปเลย“ท่านหูเจียวเคยมาเปิดพรหมจรรย์ให้ข้า แต่ข้าไม่ปรารถนาให้นางเปิดพรหมจรรย์ให้ ข้าต้องการให้ท่านเป็นผู้เปิดพรหมจรรย์และสั่งสอนให้ข้าเรียนรู้การเสพสม ในฐานะจิ้งจอกหนุ่มแห่งหุบเขาหูเทียน”จิ้งจอกหนุ่มหันกลับมาแล้วส่งยิ้มให้จิ้งจอกสาว หว่านอิงนิ่งงันเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มตา บุรุษที่อยู่ตรงหน้าของนางทำไมถึงคล้ายกับโม่ชางราวกับเป็นคนๆ เดียวกัน“เจ้าเป็นใคร ทำไมถึงเหมือนโม่ชางของข้า”หว่านอิงถามเสียงสั่น หัวใจเต้นรัวด้วยควา
“ข้าเพิ่งรู้ว่า รสสวาทที่ไม่ได้มาจากความรัก มันไม่มีความหมายต่อข้า ข้าเสพสมกับบุรุษร้อยพันครั้ง ก็ไม่มีความสุขเท่ากับอยู่กับเจ้าเพียงคืนเดียว”หว่านอิงคร่ำครวญถึงความรักที่นางเพิ่งรู้จัก เมื่อก่อนนางคิดว่าการได้เสพสมกับบุรุษคนไหนล้วนไม่ต่างกัน มีความสุขเร่าร้อนในรสสวาทก็เพียงพอแล้ว แต่ความสุขสมจากรสรักที่มีความรักรวมอยู่ด้วย มีความอิ่มเอมสุขล้นทั้งร่างกายและหัวใจ“อีกนานแค่ไหน ที่ข้าจะหายจากความทรมานนี้ โม่ชางข้ารักเจ้า ข้าอยากให้เจ้ามาอยู่ข้างกายข้า”หว่านอิงร้องไห้ด้วยความทุกข์ทนจนหลับใหลไป โดยไม่รู้ว่าเซียนจิ้งจอกหนุ่มกับเซียนจิ้งจอกสาวได้ปรากฎกายขึ้นข้างเตียงของนาง“หว่านอิงอาการหนักมาก นางทุกข์ทนจากการสูญเสียโม่ชาง จนนางไม่ต้องการอะไรอีกต่อไป”เซียนจิ้งจอกสาวรู้สึกสงสารและเห็นใจหว่านอิงมาก อีกฝ่ายเพิ่งรู้จักความรักเป็นครั้งแรก แต่ก็สูญเสียชายคนรักไปโดยไม่ทันได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข“ข้าเคยบอกว่าจะมอบสิ่งที่นางปรารถนาให้ หากนางรู้จักความรัก ตอนนี้ข้าคิดว่าหว่านอิงได้รู้จักความรักที่แท้จริงแล้ว”เซียนจิ้งจอกหนุ่มยิ้มอย่างมีเลศนัย ทำให้เซียนจิ้งจอกสาวรู้สึกสงสัย ก่อนจะยิ้มออกเมื
เซียนจิ้งจอกสาวพาหว่านอิงกลับมายังปราสาทในหุบเขาหูเทียน จิ้งจอกสาวยังคงมีท่าทางอ่อนล้าใบหน้าหมองเศร้า“อย่าลืมว่าเจ้ายังทำหน้าที่ของเจ้าไม่เสร็จ จงนำอัญมณีทั้งห้าไปมอบให้เซียนจิ้งจอกหนุ่มเสียเถิดหว่านอิง”เซียนเตือนจิ้งจอกสาวให้รู้จักหน้าที่ของตนเอง หว่านอิงสูดลมหายใจแรงๆ เรียกกำลังใจให้คืนกลับมา แล้วเดินตามเซียนจิ้งจอกสาวไปเฝ้าเซียนจิ้งจอกหนุ่ม“เซียนจิ้งจอกข้านำอัญมณีทั้งห้า มามอบให้ท่านตามคำบัญชาแล้วเจ้าค่ะ”หว่านอิงถวายคฑาวิเศษให้เซียนจิ้งจอกเซียนรับคฑาพร้อมอัญมณีวิเศษมาเก็บไว้ ก่อนจะเอ่ยว่า“หว่านอิง เจ้าทำภารกิจสำเร็จตามที่ข้าบัญชา ดังนั้นข้าจะมอบวิเศษให้เจ้าหนึ่งข้อ และทำตามความปรารถนาของเจ้า” เซียนจิ้งจอกหนุ่มเดินมาแตะไหล่ของจิ้งจอกสาว ยิ้มให้นางอย่างใจดี “เจ้าเคยปรารถนาจะครองคู่กับจิ้งจอกหนุ่มหูอวี้ ข้าจึงมอบภารกิจให้เจ้าทำ แต่ตอนนี้จิ้งจอกหนุ่มหูอวี้ได้มีคู่ครองแล้ว เขากลับมาพร้อมกับผู้วิเศษสาวนามว่าเซี่ยหลิน ตามกฎของหุบเขาหูเทียน จิ้งจอกหนุ่มจิ้งจอกสาวสามารถครองคู่ได้แค่ครั้งเดียว ข้าคงทำตามความปรารถนานี้ของเจ้าไม่ได้แล้ว จงเลือกจิ้งจอกหนุ่มตนอื่นหรื
“หว่านอิง ขอเพียงเจ้าสมปรารถนา ข้ายินดีทำเพื่อเจ้า”โม่ชางเหาะตรงไปหาร่างของเว่ยเช่า เขารวบรวมพลังเวทย์สร้างเกราะแก้วกำบังความร้อน แล้วลอยพุ่งเข้าไปในปากของปีศาจร้าย ความร้อนจากลาวาภายในกายของปีศาจภูเขาไฟ กำลังค่อยๆ ทำลายเกราะทีละน้อย ลาวาเพลิงสีแดงร้อนจัดเกิดจากอำนาจของอัญมณีแห่งเพลิง สามารถทำลายล้างทุกสิ่งบนโลกนี้ได้ ถึงเขาจะมีร่างกายทำจากดินเหนียว เพลิงก็สามารถเผาผลาญทำลายจนสิ้นซากได้ โม่ชางเข้าไปในในร่างของเว่ยเช่าลึกลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงกลางร่างของมัน ตรงหัวใจของปีศาจร้ายมีอัญมณีสีแดงเกาะติดอยู่ นั่นคืออัญมณีแห่งเพลิงนั่นเอง“หว่านอิง ข้าเจออัญมณีแห่งเพลิงแล้ว”โม่ชางเหาะตรงไปแล้วใช้คฑาวิเศษดูดอัญมณีแห่งเพลิงเอาไว้ เมื่ออัญมณีหลุดออกจากหัวใจ ร่างกายของเว่ยเช่าก็แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ลาวาเพลิงระเบิดเป็นไฟแผดเผาร่างของมันจนกลายเป็นเถ้า และได้ทำลายร่างของโม่ชางไปด้วย เขาทนฝืนเก็บพลังชีวิตเฮือกสุดท้ายเหาะหนีออกมาหาจิ้งจอกสาว“หว่านอิง… ข้าทำสำเร็จแล้ว”โม่ชางหายเข้ามาในลูกบอลแก้วด้วยสภาพร่างกายมีรอยไหม้ทั้งตัว เขาร่ายเวทย์ปลดปล่อยจิ้งจอกสาวให้ขยับตัว ก่อนจะทรุดลงไปกองกับพื้น หว่านอ
“มันไม่สะเทือนเลย”หว่านอิงพยายามใช้พลังเวทย์ พุ่งเข้าใส่ปีศาจร้ายอีกครั้งแต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น“ร่างกายของมันเป็นภูเขาหิน พลังเวทย์ทำอะไรมันไม่ได้หรอกขอรับนายหญิง เราต้องหาวิธีอื่นทำลายมัน”โม่ชางมองเจ้าปีศาจภูเขาไฟอย่างครุ่นคิด ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออก“นายหญิงลองใช้พลังจากอัญมณีแห่งโชคชะตา ดึงเอาเรื่องราวของมันออกมา บางทีเราอาจจะรู้จุดอ่อนของมันก็ได้”“ได้ ข้าจะลองดู ด้วยอำนาจของอัญมณีแห่งโชคชะตา จงบันดาลให้ข้าเห็นทุกสรรพสิ่งในชีวิตของเจ้าปีศาจภูเขาไฟเว่ยเช่า บัดเดี๋ยวนี้”หว่านอิงยกคฑาขึ้นร่ายเวทย์ ช้พลังอำนาจจากอัญมณีแห่งโชคชะตา ลำแสงสีฟ้าจากไพลินก็พุ่งเข้าใส่ร่างของปีศาจภูเขาไฟ แล้วดูดดึงทุกเรื่องราวในชีวิตของมันให้รวมเป็นดวงแก้วสีฟ้าใส ลอยกลับมาหาจิ้งจอกสาว หว่านอิงแตะมือที่ดวงแก้วพลัน! ภาพต่างๆ ในอดีตของเว่ยเช่าก็ปรากฎขึ้นในหัวในอดีตเว่ยเช่าคือน้องชายฝาแฝดของเว่ยหยางผู้ครองดินแดนเตี้ยน เว่ยหยางได้รับอัญมณีแห่งเพลิงจากฮ่องเต้องค์เก่า และได้ครองบัลลังก์ดินแดนเตี้ยน โดยเว่ยเช่าได้รับตำแหน่งเป็นแม่ทัพคอยปกป้องราชบัลลังก์ สองพี่น้องรักใคร่กันดี จนกระทั่งองค์หญิงผิงอันได้เข้ามา นาง