หม่าจิ้งหยวนเพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง ขยับแยงแหย่เข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆ นิ้วโป้งก็ขยี้คลึงเม็ดมุกสีหวาน สายตาจับจ้องดูเนินสวาทที่ฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำหวาน
จิ้งจอกสาวดิ้นเร่าๆ บิดตัวเหมือนปลาถูกทุบ ใบหน้างามเหยเก ริมฝีปากขบเม้ม บางขณะก็กรีดร้องเสียงแหลมเร้าอารมณ์เป็นที่สุด
หม่าจิ้งหยวนแข็งโด่จนปวดร้าวไปหมด เขาอดทนไม่ไหวแล้วขอเข้าไปสำรวจโพรงถ้ำจิ้งจอกสาวสักทีเถอะ เขาขยับเข้าไปชิดแยกเรียวขาให้อ้ากว้าง
จับโย้หัวเข่าไปด้านหน้า เนินบุปผาเปิดอ้ายั่วยวนให้เข้าไปสัมผัส มันฉ่ำแฉะด้วยน้ำหวาน เขาจับแท่งหยกใหญ่ยาวของตัวเองใช้ปลายบานเขี่ยตรงเกสรสีหวานเสียงครางอืออ้า
พร้อมกับสะโพกสาวที่ยกร่อนเข้า ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายก็ร้อนร่านต้องการไม่แพ้กัน หม่าจิ้งหยวนเม้มปากสูดลมหายใจแรงๆ ตั้งสติไม่ให้ทะลักทะลายออกมาก่อนเวลา หากมาล่มตั้งแต่ยังไม่เข้าไปทะลวงช่องแคบ มันเสียเชิงชายแย่
เขาจับมังกรที่กำลังผงาดลำถูไปมาให้เปียกฉ่ำค่อยแหวกกลับบุปผาออกจนเห็นโพรงถ้ำสวาทแสนหวาน หม่าจิ้งหยวนตาลุกวาบค่อยๆ ดันตัวตนเข้าไปในช่องทางร้อนผ่าวนั้น
“ซี๊ดดด อ๊า... แน่นมาก”
มันคับแน่นจนหม่าจิ้งหยวนต้องเงยหน้าสูดปากเสียงดัง ก้มลงมองใบหน้างามแดงก่ำของจิ้งจอกสาว เกรงว่าความใหญ่โตของเขาจะทำให้นางเจ็บ แต่หูหลินหลินมองสบตาเขาด้วยแววตาฉ่ำเยิ้ม และเป็นฝ่ายเด้งสะโพกเข้าหาเขาเสียเอง
“เข้ามาเลยเจ้า ข้าพร้อมแล้ว” นางร้องบอกเขาเสียงสั่นหวิว ด้วยอารมร์ปรารถนาที่คุโชน
หม่าจิ้งหยวนถอนกายออกห่างเล็กน้อยก่อนจะเด้งสะโพกสอบสวนกลับไปหาความชุ่มฉ่ำร้อนแบบไม่ออมแรง
สวบ... ทีเดียวมิดด้าม
ท่อนกระบองที่ว่าใหญ่ยังแพ้แท่งหยกของเขา หม่าจิ้งหยวนกระตุกยิ้มเมื่อพาน้องชายตัวโตพังด่านจิ้งจอกสาวเข้าไปในเมืองได้ นางแน่นมากบีดรัดเขายิ่งกว่าที่เคยได้รับมาจากสาวใด จนสงสัยว่านางจะบริสุทธิ์หรือเปล่า
เขาจะทำให้นางเจ็บไหมเพราะรู้มาว่าครั้งแรกของสตรีมันจะเจ็บมาก หม่าจิ้งหยวนหยุดนิ่งก้มลงมองดูจุดเชื่อมประสาน มันไม่มีเลือดไหลออกมาจากน้องสาวแสนสวยของนาง ใบหน้างามก็ไม่ได้แสดงอาการเจ็บปวดอะไร แต่มันคับแน่นอะไรแบบนี้
โอ้ว... ของดีมีอยู่จริง ของจิ้งจอกสาวนี่มันช่างยอดเยี่ยมมาก ทั้งคับแน่น ทั้งดูดดึงเขาจนแทบขาดเป็นท่อนๆ
สวรรค์ช่างเมตตาเขานัก ให้เขาได้มีโอกาสขอพรแล้วยังมีโอกาสได้เอาจิ้งจอกสาวเป็นของแถม แบบนี้เรียกโชคสองชั้นคงไม่พอ มันต้องโชคหลายชั้น
“ขยับสิ หยุดทำไม เร็วๆ กำลังมัน” เสียงหวานใส เร่งให้เขาทำอะไรสักอย่าง
หูหลินหลินขมิบกล้ามเนื้ออ่อนนุ่ม เตรียมรับความเสียวสุดใจ เมื่อแท่งหยกขนาดน้องๆ ท่อนแขนนางเสียบพรวดเข้ามาในตัว คิดว่าต้องมันแน่ๆ แต่หม่าจิ้งหยวนดันหยุดชะงักแช่ค้างไว้เฉยๆ คนรอรับความเสียวค้างเติ่งกลางอากาศ
“ใจเย็นก่อนแม่นางน้อย เดี๋ยวข้าจัดให้”
หม่าจิ้งหยวน ตั้งท่าคุกเข่าจับขาเรียวสวยโย้ไปข้างหน้าจนแนบชิดกับหน้าอกอวบ เขาจับมือนางให้จับหัวเข่าไว้ สั่งให้เบะขาออกกว้างๆ จากนั้นก็ขยับเอวเสยสะโพกเข้าหา พาน้องชายเสียบสอดเข้าไปในร่องสวาทของจิ้งจอกสาวจนสุดลำ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ตั่บ ตั่บ ดังลั่น
ไม่มีการห่วงใยว่านางจะเจ็บ เมื่อรู้แล้วว่าจิ้งจอกสาวนางนี้ รับเขาไหว หม่าจิ้งหยวนโยกขย่มสุดแรง ไม่ออมกำลัง มีเท่าไหร่ใส่ไม่ยั้ง แรงตอดรัดลำกายใหญ่ที่ผลุบหายเข้าไปจนสุดโคนมันช่างวิเศษนัก
นางลึก แน่น กระชับดูดดึงเขาไม่หยุด ความรู้สึกเหมือนนอนกับสาวบริสุทธิ์ ผสมกับนางโลมที่ลีลาร้อนแรง
“อ่า... เยี่ยมมาก ยอดมาก น้องสาวเจ้ามันตอดน้องชายข้าเหมือนปลาตอดเหยื่อเลย ซี๊ด”
หม่าจิ้งหยวน เสยอัดสะโพกเข้าหาแรงและเร็ว สูดปากร้องครางด้วยความเสียว
“แรงๆ เจ้า แรงๆ เลย เข้ามาลึกๆ ซี๊ด เสียวมาก มันมาก โอ๊ย ของมนุษย์นี่มันเยี่ยมกว่าจิ้งจอกหนุ่มอีก”
หูหลินหลินร้องครางอย่างลืมตัว เผลอเปรียบเทียบมนุษย์บุรุษกับจิ้งจอกหนุ่ม
หากไม่นับเซียนจิ้งจอกแล้ว จิ้งจอกหนุ่มคนอื่นมาเทียบกับหม่าจิ้งหยวน กลายเป็นเด็กน้อยไปเลย ของเขามันใหญ่จนนางคับตึงไปหมด โชคดีที่ไม่ใช่ครั้งแรก นางจึงพบกับความหฤหรรษ์มากกว่าความเจ็บปวด ข้าจำครั้งแรกที่สังเวยร่างให้เซียนจิ้งจอกได้ จิ้งจอกสาวที่ถูกเลือกเป็นเครื่องสังเวยเซียนจิ้งจอก ถูกพามายังปราสาทหลังใหญ่
ทุกคนถูกสั่งให้เปลือยกายแล้วลงไปชำระร่างกายที่สระน้ำ ก่อนจะให้สวมชุดคลุมบางๆ สีขาว มารอถวายตัวหน้าห้อง วันนั้นมีจิ้งจอกสาวน้อยจำนวนสิบนาง ถูกนำไปถวายเซียนจิ้งจอก
หูหลินหลินถูกส่งเข้าไปถวายตัวเป็นคนสุดท้าย นางเห็นจิ้งจอกสาวรุ่นเดียวกันที่เข้าไปถวายตัว เพียงยี่สิบนาทีก็เดินออกมา ด้วยใบหน้าที่แดงปลั่งแววตาเคลิ้มฝันเหมือนกำลังเมายา คนแล้วคนเล่าถูกส่งเข้าไปในห้อง เสียงครางซี๊ดซ๊าดดังแว่วออกมาเป็นระยะ
คนที่รออยู่บิดตัวไปมารู้สึกวาบหวิวไปด้วยรอคอยเวลาที่ตัวเองจะเดินเข้าไปด้านในบ้าง จนมาถึงคิวของนางซึ่งเป็นคนสุดท้ายพอดี หัวหน้าจิ้งจอกสาวผู้ดูแลกฏนำนางมาส่งในห้อง
แล้วปล่อยให้นางเผชิญหน้ากับเซียนจิ้งจอก ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาแต่แววตาดุดันอย่างผู้ทรงอำนาจสูงสุดในดินแดนแห่งนี้
“เปลื้องผ้าออก แล้วเข้ามาหาข้า” เสียงแหบห้าวออกคำสั่ง
หูหลินหลินถอดเสื้อคลุมด้วยมืออันสั่นระริก นางไม่เคยอยู่สองต่อสองกับบุรุษมาก่อน ครั้งนี้เป็นครั้งแรก จิ้งจอกสาวน้อยจำได้ดีว่าตัวเองสั่นสะท้านแค่ไหน เมื่อถูกมือหยาบหนาของเซียนจิ้งจอกสัมผัสเนื้อตัวเปลือยเปล่าของนางจนทั่วทั้งตัว
“ข้าชอบกินน้ำหวานของสตรีบริสุทธิ์ มาใกล้ข้า อ้าขาออกกว้างๆ นั่นแหละดีมาก”
เซียนจิ้งจอกจับร่างอวบของจิ้งจอกสาวกดลงกับที่นอน จับข้อขาแยกกว้างใช้สายตาสำรวจความงดงามของกายสาว โดยเฉพาะบุปผาแรกแย้มที่แสนโปรดปราน ปลายลิ้นแลบออกมาเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย เมื่อเห็นบุปผาไร้หนามของจิ้งจอกสาวคนที่สิบที่มาถวายตัว
เก้าคนก่อนหน้านั้น เซียนจิ้งจอกใช้เวลาร่วมรักเพียงคนละไม่เกินยี่สิบนาที แต่หูหลินหลินพิเศษกว่าคนอื่น เพราะนางมีบุปผาประจำกายที่งดงามถูกใจ ละม้ายคล้ายเซียนจิ้งจอกสาวที่ออกไปปฏิบัติหน้าที่นอกเมือง
ซึ่งเมื่อใดที่เซียนจิ้งจอกสาวไม่อยู่ จิ้งจอกสาวผู้คุมกฏจะนำจิ้งจอกสาวบริสุทธิ์ที่เลือกถวายตัวให้เซียนจิ้งจอก มาถวายวันละสิบนาง ถึงจะพอเพียงต่อความต้องการของเซียนจิ้งจอก
“โม่ชาง ดูดแรงๆ ข้าชอบ”หว่านอิงร้องคราง แอ่นอกให้เขาดื่มกินอย่างลืมตัว“ท่านหวานเหลือเกิน”โม่ชางดูดดื่มทรวงอวบจนหนำใจก็คายริมฝีปากออก ขยับเลื่อนลงไปด้านล่าง ปาดลิ้นไล้เลียไปบนผิวนุ่มจนไปถึงบุปผาสาวที่กำลังฉ่ำเยิ้ม ปลายลิ้นร้อนตวัดไล้บนกลีบบุปผางามสีชมพูสวย กวาดน้ำหวานเข้าไปในปากดื่มกินอย่างหื่นกระหาย จนเจ้าของกุหลาบถึงกับครางฮือ ยกสะโพกลอยจากพื้นให้เขาดื่มกินเต็มที่ จิ้งจอกหนุ่มห่อปลายลิ้นจุ่มจ้วงเข้าไปค้นหาน้ำผึ้งหวาน ละเลงลิ้นจนจิ้งจอกสาวบิดกายไปมาด้วยความซ่านสยิว“อ๊ะ โม่ชาง เจ้าหื่นมากไปแล้วนะ ไหนว่าไม่เคยเสพสมมาก่อน ทำไมถึงเก่งแบบนี้”หว่านอิงสูดปากครางครวญด้วยความเสียว ยามเมื่อปลายลิ้นร้อนๆ แหย่แยงเข้ามาภายใน มันทั้งเสียวทั้งขนลุกเกรียวไปทั้งตัว จนนางต้องแอ่นกายกดศีรษะเขาให้เข้ามาแนบชิดมากขึ้น“โม่ชาง ข้าทนไมไหวแล้ว ซี๊ดดด”ดวงตาหรี่ปรือ กัดริมฝีปากแน่น เสียงหวานครางครวญเร้ารัญจวน ท่าทางของนางเร่งเร้าให้เขาเร่าร้อนเพิ่มขึ้นจนปวดหนึบไปทั้งแท่งหยก“จิ้งจอกสาวของข้า เจ้าต้องการข้าหรือไม่”เขาถามเสียงกระเส่า ปลายจมูกถูไถบนปุ่มเกสรสาว ขณะตวัดปลายลิ้นละเลงรัวถี่ยิบ“ข้าต้องการเจ้า
“ข้าจะหันไป เมื่อท่านตั้งชื่อให้ข้าแล้วเท่านั้น” เขาไม่ยอมหันมา“เจ้าอย่ามาเล่นตัว โยกโย้ให้เสียเวลาเลย ข้าไม่มีอารมณ์เล่นสนุกนะ”หว่านอิงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา อีกฝ่ายยักท่าน่ารำคาญ ไม่สนใคร่รู้อยากจะเสพสมกับนางเหมือนจิ้งจอกหนุ่มน้อยคนอื่นๆ ที่นางเคยสั่งสอน“ข้าจะไม่ตั้งชื่อให้เจ้า และจะไม่เปิดพรหมจรรย์ให้เจ้าด้วย จงเปิดพรหมจรรย์กับหูเจียวเถอะ”หว่านอิงหมดอารมณ์จะต่อความ นางไม่ปรารถนาทำหน้าที่นี้อีกแล้ว ฝืนใจก็ทำไม่ได้ นางควรบอกเซียนจิ้งจอกตามตรงดีกว่าฝืนใจทำ แล้วจะเกิดผลกระทบต่อจิ้งจอกหนุ่มที่นางต้องเปิดพรหมจรรย์ แทนที่เขาจะชอบการเสพสมเขาอาจจะเกลียดการเสพสมไปเลย“ท่านหูเจียวเคยมาเปิดพรหมจรรย์ให้ข้า แต่ข้าไม่ปรารถนาให้นางเปิดพรหมจรรย์ให้ ข้าต้องการให้ท่านเป็นผู้เปิดพรหมจรรย์และสั่งสอนให้ข้าเรียนรู้การเสพสม ในฐานะจิ้งจอกหนุ่มแห่งหุบเขาหูเทียน”จิ้งจอกหนุ่มหันกลับมาแล้วส่งยิ้มให้จิ้งจอกสาว หว่านอิงนิ่งงันเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มตา บุรุษที่อยู่ตรงหน้าของนางทำไมถึงคล้ายกับโม่ชางราวกับเป็นคนๆ เดียวกัน“เจ้าเป็นใคร ทำไมถึงเหมือนโม่ชางของข้า”หว่านอิงถามเสียงสั่น หัวใจเต้นรัวด้วยควา
“ข้าเพิ่งรู้ว่า รสสวาทที่ไม่ได้มาจากความรัก มันไม่มีความหมายต่อข้า ข้าเสพสมกับบุรุษร้อยพันครั้ง ก็ไม่มีความสุขเท่ากับอยู่กับเจ้าเพียงคืนเดียว”หว่านอิงคร่ำครวญถึงความรักที่นางเพิ่งรู้จัก เมื่อก่อนนางคิดว่าการได้เสพสมกับบุรุษคนไหนล้วนไม่ต่างกัน มีความสุขเร่าร้อนในรสสวาทก็เพียงพอแล้ว แต่ความสุขสมจากรสรักที่มีความรักรวมอยู่ด้วย มีความอิ่มเอมสุขล้นทั้งร่างกายและหัวใจ“อีกนานแค่ไหน ที่ข้าจะหายจากความทรมานนี้ โม่ชางข้ารักเจ้า ข้าอยากให้เจ้ามาอยู่ข้างกายข้า”หว่านอิงร้องไห้ด้วยความทุกข์ทนจนหลับใหลไป โดยไม่รู้ว่าเซียนจิ้งจอกหนุ่มกับเซียนจิ้งจอกสาวได้ปรากฎกายขึ้นข้างเตียงของนาง“หว่านอิงอาการหนักมาก นางทุกข์ทนจากการสูญเสียโม่ชาง จนนางไม่ต้องการอะไรอีกต่อไป”เซียนจิ้งจอกสาวรู้สึกสงสารและเห็นใจหว่านอิงมาก อีกฝ่ายเพิ่งรู้จักความรักเป็นครั้งแรก แต่ก็สูญเสียชายคนรักไปโดยไม่ทันได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข“ข้าเคยบอกว่าจะมอบสิ่งที่นางปรารถนาให้ หากนางรู้จักความรัก ตอนนี้ข้าคิดว่าหว่านอิงได้รู้จักความรักที่แท้จริงแล้ว”เซียนจิ้งจอกหนุ่มยิ้มอย่างมีเลศนัย ทำให้เซียนจิ้งจอกสาวรู้สึกสงสัย ก่อนจะยิ้มออกเมื
เซียนจิ้งจอกสาวพาหว่านอิงกลับมายังปราสาทในหุบเขาหูเทียน จิ้งจอกสาวยังคงมีท่าทางอ่อนล้าใบหน้าหมองเศร้า“อย่าลืมว่าเจ้ายังทำหน้าที่ของเจ้าไม่เสร็จ จงนำอัญมณีทั้งห้าไปมอบให้เซียนจิ้งจอกหนุ่มเสียเถิดหว่านอิง”เซียนเตือนจิ้งจอกสาวให้รู้จักหน้าที่ของตนเอง หว่านอิงสูดลมหายใจแรงๆ เรียกกำลังใจให้คืนกลับมา แล้วเดินตามเซียนจิ้งจอกสาวไปเฝ้าเซียนจิ้งจอกหนุ่ม“เซียนจิ้งจอกข้านำอัญมณีทั้งห้า มามอบให้ท่านตามคำบัญชาแล้วเจ้าค่ะ”หว่านอิงถวายคฑาวิเศษให้เซียนจิ้งจอกเซียนรับคฑาพร้อมอัญมณีวิเศษมาเก็บไว้ ก่อนจะเอ่ยว่า“หว่านอิง เจ้าทำภารกิจสำเร็จตามที่ข้าบัญชา ดังนั้นข้าจะมอบวิเศษให้เจ้าหนึ่งข้อ และทำตามความปรารถนาของเจ้า” เซียนจิ้งจอกหนุ่มเดินมาแตะไหล่ของจิ้งจอกสาว ยิ้มให้นางอย่างใจดี “เจ้าเคยปรารถนาจะครองคู่กับจิ้งจอกหนุ่มหูอวี้ ข้าจึงมอบภารกิจให้เจ้าทำ แต่ตอนนี้จิ้งจอกหนุ่มหูอวี้ได้มีคู่ครองแล้ว เขากลับมาพร้อมกับผู้วิเศษสาวนามว่าเซี่ยหลิน ตามกฎของหุบเขาหูเทียน จิ้งจอกหนุ่มจิ้งจอกสาวสามารถครองคู่ได้แค่ครั้งเดียว ข้าคงทำตามความปรารถนานี้ของเจ้าไม่ได้แล้ว จงเลือกจิ้งจอกหนุ่มตนอื่นหรื
“หว่านอิง ขอเพียงเจ้าสมปรารถนา ข้ายินดีทำเพื่อเจ้า”โม่ชางเหาะตรงไปหาร่างของเว่ยเช่า เขารวบรวมพลังเวทย์สร้างเกราะแก้วกำบังความร้อน แล้วลอยพุ่งเข้าไปในปากของปีศาจร้าย ความร้อนจากลาวาภายในกายของปีศาจภูเขาไฟ กำลังค่อยๆ ทำลายเกราะทีละน้อย ลาวาเพลิงสีแดงร้อนจัดเกิดจากอำนาจของอัญมณีแห่งเพลิง สามารถทำลายล้างทุกสิ่งบนโลกนี้ได้ ถึงเขาจะมีร่างกายทำจากดินเหนียว เพลิงก็สามารถเผาผลาญทำลายจนสิ้นซากได้ โม่ชางเข้าไปในในร่างของเว่ยเช่าลึกลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงกลางร่างของมัน ตรงหัวใจของปีศาจร้ายมีอัญมณีสีแดงเกาะติดอยู่ นั่นคืออัญมณีแห่งเพลิงนั่นเอง“หว่านอิง ข้าเจออัญมณีแห่งเพลิงแล้ว”โม่ชางเหาะตรงไปแล้วใช้คฑาวิเศษดูดอัญมณีแห่งเพลิงเอาไว้ เมื่ออัญมณีหลุดออกจากหัวใจ ร่างกายของเว่ยเช่าก็แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ลาวาเพลิงระเบิดเป็นไฟแผดเผาร่างของมันจนกลายเป็นเถ้า และได้ทำลายร่างของโม่ชางไปด้วย เขาทนฝืนเก็บพลังชีวิตเฮือกสุดท้ายเหาะหนีออกมาหาจิ้งจอกสาว“หว่านอิง… ข้าทำสำเร็จแล้ว”โม่ชางหายเข้ามาในลูกบอลแก้วด้วยสภาพร่างกายมีรอยไหม้ทั้งตัว เขาร่ายเวทย์ปลดปล่อยจิ้งจอกสาวให้ขยับตัว ก่อนจะทรุดลงไปกองกับพื้น หว่านอ
“มันไม่สะเทือนเลย”หว่านอิงพยายามใช้พลังเวทย์ พุ่งเข้าใส่ปีศาจร้ายอีกครั้งแต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น“ร่างกายของมันเป็นภูเขาหิน พลังเวทย์ทำอะไรมันไม่ได้หรอกขอรับนายหญิง เราต้องหาวิธีอื่นทำลายมัน”โม่ชางมองเจ้าปีศาจภูเขาไฟอย่างครุ่นคิด ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออก“นายหญิงลองใช้พลังจากอัญมณีแห่งโชคชะตา ดึงเอาเรื่องราวของมันออกมา บางทีเราอาจจะรู้จุดอ่อนของมันก็ได้”“ได้ ข้าจะลองดู ด้วยอำนาจของอัญมณีแห่งโชคชะตา จงบันดาลให้ข้าเห็นทุกสรรพสิ่งในชีวิตของเจ้าปีศาจภูเขาไฟเว่ยเช่า บัดเดี๋ยวนี้”หว่านอิงยกคฑาขึ้นร่ายเวทย์ ช้พลังอำนาจจากอัญมณีแห่งโชคชะตา ลำแสงสีฟ้าจากไพลินก็พุ่งเข้าใส่ร่างของปีศาจภูเขาไฟ แล้วดูดดึงทุกเรื่องราวในชีวิตของมันให้รวมเป็นดวงแก้วสีฟ้าใส ลอยกลับมาหาจิ้งจอกสาว หว่านอิงแตะมือที่ดวงแก้วพลัน! ภาพต่างๆ ในอดีตของเว่ยเช่าก็ปรากฎขึ้นในหัวในอดีตเว่ยเช่าคือน้องชายฝาแฝดของเว่ยหยางผู้ครองดินแดนเตี้ยน เว่ยหยางได้รับอัญมณีแห่งเพลิงจากฮ่องเต้องค์เก่า และได้ครองบัลลังก์ดินแดนเตี้ยน โดยเว่ยเช่าได้รับตำแหน่งเป็นแม่ทัพคอยปกป้องราชบัลลังก์ สองพี่น้องรักใคร่กันดี จนกระทั่งองค์หญิงผิงอันได้เข้ามา นาง