หม่าจิ้งหยวนเพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง ขยับแยงแหย่เข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆ นิ้วโป้งก็ขยี้คลึงเม็ดมุกสีหวาน สายตาจับจ้องดูเนินสวาทที่ฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำหวาน
จิ้งจอกสาวดิ้นเร่าๆ บิดตัวเหมือนปลาถูกทุบ ใบหน้างามเหยเก ริมฝีปากขบเม้ม บางขณะก็กรีดร้องเสียงแหลมเร้าอารมณ์เป็นที่สุด
หม่าจิ้งหยวนแข็งโด่จนปวดร้าวไปหมด เขาอดทนไม่ไหวแล้วขอเข้าไปสำรวจโพรงถ้ำจิ้งจอกสาวสักทีเถอะ เขาขยับเข้าไปชิดแยกเรียวขาให้อ้ากว้าง
จับโย้หัวเข่าไปด้านหน้า เนินบุปผาเปิดอ้ายั่วยวนให้เข้าไปสัมผัส มันฉ่ำแฉะด้วยน้ำหวาน เขาจับแท่งหยกใหญ่ยาวของตัวเองใช้ปลายบานเขี่ยตรงเกสรสีหวานเสียงครางอืออ้า
พร้อมกับสะโพกสาวที่ยกร่อนเข้า ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายก็ร้อนร่านต้องการไม่แพ้กัน หม่าจิ้งหยวนเม้มปากสูดลมหายใจแรงๆ ตั้งสติไม่ให้ทะลักทะลายออกมาก่อนเวลา หากมาล่มตั้งแต่ยังไม่เข้าไปทะลวงช่องแคบ มันเสียเชิงชายแย่
เขาจับมังกรที่กำลังผงาดลำถูไปมาให้เปียกฉ่ำค่อยแหวกกลับบุปผาออกจนเห็นโพรงถ้ำสวาทแสนหวาน หม่าจิ้งหยวนตาลุกวาบค่อยๆ ดันตัวตนเข้าไปในช่องทางร้อนผ่าวนั้น
“ซี๊ดดด อ๊า... แน่นมาก”
มันคับแน่นจนหม่าจิ้งหยวนต้องเงยหน้าสูดปากเสียงดัง ก้มลงมองใบหน้างามแดงก่ำของจิ้งจอกสาว เกรงว่าความใหญ่โตของเขาจะทำให้นางเจ็บ แต่หูหลินหลินมองสบตาเขาด้วยแววตาฉ่ำเยิ้ม และเป็นฝ่ายเด้งสะโพกเข้าหาเขาเสียเอง
“เข้ามาเลยเจ้า ข้าพร้อมแล้ว” นางร้องบอกเขาเสียงสั่นหวิว ด้วยอารมร์ปรารถนาที่คุโชน
หม่าจิ้งหยวนถอนกายออกห่างเล็กน้อยก่อนจะเด้งสะโพกสอบสวนกลับไปหาความชุ่มฉ่ำร้อนแบบไม่ออมแรง
สวบ... ทีเดียวมิดด้าม
ท่อนกระบองที่ว่าใหญ่ยังแพ้แท่งหยกของเขา หม่าจิ้งหยวนกระตุกยิ้มเมื่อพาน้องชายตัวโตพังด่านจิ้งจอกสาวเข้าไปในเมืองได้ นางแน่นมากบีดรัดเขายิ่งกว่าที่เคยได้รับมาจากสาวใด จนสงสัยว่านางจะบริสุทธิ์หรือเปล่า
เขาจะทำให้นางเจ็บไหมเพราะรู้มาว่าครั้งแรกของสตรีมันจะเจ็บมาก หม่าจิ้งหยวนหยุดนิ่งก้มลงมองดูจุดเชื่อมประสาน มันไม่มีเลือดไหลออกมาจากน้องสาวแสนสวยของนาง ใบหน้างามก็ไม่ได้แสดงอาการเจ็บปวดอะไร แต่มันคับแน่นอะไรแบบนี้
โอ้ว... ของดีมีอยู่จริง ของจิ้งจอกสาวนี่มันช่างยอดเยี่ยมมาก ทั้งคับแน่น ทั้งดูดดึงเขาจนแทบขาดเป็นท่อนๆ
สวรรค์ช่างเมตตาเขานัก ให้เขาได้มีโอกาสขอพรแล้วยังมีโอกาสได้เอาจิ้งจอกสาวเป็นของแถม แบบนี้เรียกโชคสองชั้นคงไม่พอ มันต้องโชคหลายชั้น
“ขยับสิ หยุดทำไม เร็วๆ กำลังมัน” เสียงหวานใส เร่งให้เขาทำอะไรสักอย่าง
หูหลินหลินขมิบกล้ามเนื้ออ่อนนุ่ม เตรียมรับความเสียวสุดใจ เมื่อแท่งหยกขนาดน้องๆ ท่อนแขนนางเสียบพรวดเข้ามาในตัว คิดว่าต้องมันแน่ๆ แต่หม่าจิ้งหยวนดันหยุดชะงักแช่ค้างไว้เฉยๆ คนรอรับความเสียวค้างเติ่งกลางอากาศ
“ใจเย็นก่อนแม่นางน้อย เดี๋ยวข้าจัดให้”
หม่าจิ้งหยวน ตั้งท่าคุกเข่าจับขาเรียวสวยโย้ไปข้างหน้าจนแนบชิดกับหน้าอกอวบ เขาจับมือนางให้จับหัวเข่าไว้ สั่งให้เบะขาออกกว้างๆ จากนั้นก็ขยับเอวเสยสะโพกเข้าหา พาน้องชายเสียบสอดเข้าไปในร่องสวาทของจิ้งจอกสาวจนสุดลำ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ตั่บ ตั่บ ดังลั่น
ไม่มีการห่วงใยว่านางจะเจ็บ เมื่อรู้แล้วว่าจิ้งจอกสาวนางนี้ รับเขาไหว หม่าจิ้งหยวนโยกขย่มสุดแรง ไม่ออมกำลัง มีเท่าไหร่ใส่ไม่ยั้ง แรงตอดรัดลำกายใหญ่ที่ผลุบหายเข้าไปจนสุดโคนมันช่างวิเศษนัก
นางลึก แน่น กระชับดูดดึงเขาไม่หยุด ความรู้สึกเหมือนนอนกับสาวบริสุทธิ์ ผสมกับนางโลมที่ลีลาร้อนแรง
“อ่า... เยี่ยมมาก ยอดมาก น้องสาวเจ้ามันตอดน้องชายข้าเหมือนปลาตอดเหยื่อเลย ซี๊ด”
หม่าจิ้งหยวน เสยอัดสะโพกเข้าหาแรงและเร็ว สูดปากร้องครางด้วยความเสียว
“แรงๆ เจ้า แรงๆ เลย เข้ามาลึกๆ ซี๊ด เสียวมาก มันมาก โอ๊ย ของมนุษย์นี่มันเยี่ยมกว่าจิ้งจอกหนุ่มอีก”
หูหลินหลินร้องครางอย่างลืมตัว เผลอเปรียบเทียบมนุษย์บุรุษกับจิ้งจอกหนุ่ม
หากไม่นับเซียนจิ้งจอกแล้ว จิ้งจอกหนุ่มคนอื่นมาเทียบกับหม่าจิ้งหยวน กลายเป็นเด็กน้อยไปเลย ของเขามันใหญ่จนนางคับตึงไปหมด โชคดีที่ไม่ใช่ครั้งแรก นางจึงพบกับความหฤหรรษ์มากกว่าความเจ็บปวด ข้าจำครั้งแรกที่สังเวยร่างให้เซียนจิ้งจอกได้ จิ้งจอกสาวที่ถูกเลือกเป็นเครื่องสังเวยเซียนจิ้งจอก ถูกพามายังปราสาทหลังใหญ่
ทุกคนถูกสั่งให้เปลือยกายแล้วลงไปชำระร่างกายที่สระน้ำ ก่อนจะให้สวมชุดคลุมบางๆ สีขาว มารอถวายตัวหน้าห้อง วันนั้นมีจิ้งจอกสาวน้อยจำนวนสิบนาง ถูกนำไปถวายเซียนจิ้งจอก
หูหลินหลินถูกส่งเข้าไปถวายตัวเป็นคนสุดท้าย นางเห็นจิ้งจอกสาวรุ่นเดียวกันที่เข้าไปถวายตัว เพียงยี่สิบนาทีก็เดินออกมา ด้วยใบหน้าที่แดงปลั่งแววตาเคลิ้มฝันเหมือนกำลังเมายา คนแล้วคนเล่าถูกส่งเข้าไปในห้อง เสียงครางซี๊ดซ๊าดดังแว่วออกมาเป็นระยะ
คนที่รออยู่บิดตัวไปมารู้สึกวาบหวิวไปด้วยรอคอยเวลาที่ตัวเองจะเดินเข้าไปด้านในบ้าง จนมาถึงคิวของนางซึ่งเป็นคนสุดท้ายพอดี หัวหน้าจิ้งจอกสาวผู้ดูแลกฏนำนางมาส่งในห้อง
แล้วปล่อยให้นางเผชิญหน้ากับเซียนจิ้งจอก ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาแต่แววตาดุดันอย่างผู้ทรงอำนาจสูงสุดในดินแดนแห่งนี้
“เปลื้องผ้าออก แล้วเข้ามาหาข้า” เสียงแหบห้าวออกคำสั่ง
หูหลินหลินถอดเสื้อคลุมด้วยมืออันสั่นระริก นางไม่เคยอยู่สองต่อสองกับบุรุษมาก่อน ครั้งนี้เป็นครั้งแรก จิ้งจอกสาวน้อยจำได้ดีว่าตัวเองสั่นสะท้านแค่ไหน เมื่อถูกมือหยาบหนาของเซียนจิ้งจอกสัมผัสเนื้อตัวเปลือยเปล่าของนางจนทั่วทั้งตัว
“ข้าชอบกินน้ำหวานของสตรีบริสุทธิ์ มาใกล้ข้า อ้าขาออกกว้างๆ นั่นแหละดีมาก”
เซียนจิ้งจอกจับร่างอวบของจิ้งจอกสาวกดลงกับที่นอน จับข้อขาแยกกว้างใช้สายตาสำรวจความงดงามของกายสาว โดยเฉพาะบุปผาแรกแย้มที่แสนโปรดปราน ปลายลิ้นแลบออกมาเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย เมื่อเห็นบุปผาไร้หนามของจิ้งจอกสาวคนที่สิบที่มาถวายตัว
เก้าคนก่อนหน้านั้น เซียนจิ้งจอกใช้เวลาร่วมรักเพียงคนละไม่เกินยี่สิบนาที แต่หูหลินหลินพิเศษกว่าคนอื่น เพราะนางมีบุปผาประจำกายที่งดงามถูกใจ ละม้ายคล้ายเซียนจิ้งจอกสาวที่ออกไปปฏิบัติหน้าที่นอกเมือง
ซึ่งเมื่อใดที่เซียนจิ้งจอกสาวไม่อยู่ จิ้งจอกสาวผู้คุมกฏจะนำจิ้งจอกสาวบริสุทธิ์ที่เลือกถวายตัวให้เซียนจิ้งจอก มาถวายวันละสิบนาง ถึงจะพอเพียงต่อความต้องการของเซียนจิ้งจอก
ด้วยความช่วยเหลือของอ๋องต้วน ทำให้เซียวเหวินอี้สามารถแย่งชิงบัลลังก์กลับคืนมาได้ เสนาบดีหลิงฟานพร้อมลูกสมุนถูกนำตัวมาลงโทษตัดหัวเสียบประจานไว้ที่กำแพงเมือง ไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่คนที่คิดทรยศในภายหน้าฮ่องเต้เซียวเหวินอี้ได้ตอบแทนผู้เป็นลุงด้วยการส่งนางบำเรอทั้งหมดไปเป็นเครื่องบรรณาการ แคว้นจ้าวจึงไร้นางสนมมีเพียงฮองเฮาเป็นหญิงเดียวในดวงใจของฮ่องเต้เวลาแห่งความสุขผ่านไปราวสามเดือน หูไป่ฮวาได้รับแต่งตั้งเป็นฮองเฮาแห่งแคว้นจ้าว ครองคู่อยู่กับเซียวเหวินอี้อย่างมีความสุข จนลืมเลือนไปว่าตัวเองมีโทษทัณฑ์ติดตัวอยู่ จนกระทั่งวันหนึ่งเซียนจิ้งจอกก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าของทั้งสอง“หูไป่ฮวา ถึงเวลาที่เจ้าต้องกลับไปรับโทษทัณฑ์ของเจ้าแล้ว”หูไป่ฮวาตกใจและหวาดกลัวจนตัวสั่น รีบคุกเข่าลงตรงหน้าเซียนจิ้งจอก ขณะที่เซียวเหวินอี้หยิบดาบมาขวางไว้ไม่ยอมให้ เซียนจิ้งจอกได้เข้ามาหาหูไป่ฮวา“ข้าไม่ยอมให้เจ้าพาตัวหูไป่ฮวาไป หากจะพานางไปจงข้ามศพข้าไปก่อน”“เจ้ามนุษย์ไร้น้ำยา คิดว่าดาบในมือเจ้าจะทำอะไรข้าได้”เซียนจิ้งจอกยิ้มหยันก่อนจะโบกมือ พลัน ! ดาบในมือของเซียวเหวินอี้ก็กลายเป็นงูตัวใหญ่“เฮ้ย งู!”เซียวเหวิ
เซียวเหวินอี้รู้ดีว่าอ๋องต้วนผู้เป็นลุงโปรดปรานสตรีเหมือนกับตน จึงคิดจะมอบนางสนมให้อ๋องต้วนเป็นการตอบแทน จะได้ไม่มีปัญหากับหูไป่ฮวาเมื่อยกตำแหน่งฮองเฮาให้นางแล้ว เขาปรารถนานางเพียงคนเดียว หญิงอื่นไม่มีความสำคัญต่อเขาอีกต่อไป“เจ้าช่างรู้ใจลุงจริงๆ เซียวเหวินอี้ หากเจ้าจะมอบนางบำเรอของเจ้าให้ลุง ลุงก็ขอนางบำเรอชื่อหูไป่ฮวาเพียงนางเดียวก็พอ นางบำเรอคนอื่นในวังของเจ้าก็เก็บไว้บำเรอเจ้าเถอะ เจ้ายังหนุ่มมีความต้องการมากกว่าลุง”อ๋องต้วนถือโอกาสขอนางบำเรอที่หมายตาไว้ โดยไม่รู้ว่านางบำเรอคนนี้คือคนที่หลานชายรักและคิดยกตำแหน่งฮองเฮาให้“ข้ายกหูไป่ฮวาให้ท่านลุงไม่ได้ นางเป็นหญิงที่ข้ารัก” เซียวเหวินอี้ปฏิเสธอ๋องต้วนขมวดคิ้ว ไม่คิดว่าจะได้รับคำปฏิเสธจากหลานชาย“ลุงต้องการหูไป่ฮวาคนเดียว หากเจ้าอยากให้ลุงช่วยเหลือก็จงยกนางให้ลุง เจ้าคิดดูสินางบำเรอของเจ้าก็มีมากมาย และคงสวยงามไม่แพ้หูไป่ฮวา เจ้ายังมีเวลาเสพสุขอีกยาวนาน จะหาสตรีที่สวยกว่าหูไป่ฮวาอีกกี่คนก็ได้ ยกนางให้ลุงเสียเถอะแล้วลุงจะช่วยเจ้าชิงบัลลังก์กลับคืน”ข้อเสนอของผู้เป็นลุงทำให้เซียวเหวินอี้นิ่งงันไปชั่วครู่ ในสมองคิดตามทุกคำพูดเปรียบ
เซียวเหวินอี้กับหูไป่ฮวาเดินทางมากับขบวนคาราวานจนถึงแคว้นหยาง เมื่อไปถึงเซียวเหวินอี้ได้เข้าไปพบฮ่องเต้โดยการพาไปของหูไป่ฮวา ซึ่งเพิ่งนึกได้ว่านางมีลูกแก้วล่องหนสามารถหายตัวไปที่ไหนก็ได้ จิ้งจอกสาวลืมไปสนิทว่าหากใช้ลูกแก้วนี้คงเดินทางมาถึงได้ ตั้งแต่วันแรกๆ แล้ว แต่ก็ไม่สายเกินไปที่จะใช้มัน“หูไป่ฮวา เจ้าช่างน่าตีนัก เหตุใดไม่บอกข้าว่าเจ้ามีลูกแก้วล่องหนสามารถพาข้าไปที่ใดก็ได้ ถ้าข้ารู้เราคงไม่ต้องทนลำบากนับสิบวันแบบนี้หรอก”เซียวเหวินอี้บ่นเสียงขรม แต่ไม่ได้ตำหนิจริงจังนัก เมื่อช่วงเวลาสิบกว่าวันที่เดินทางมาพร้อมหูไป่ฮวาเขามีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดนาง เรียนรู้นิสัยใจคอของกันและกัน จนมั่นใจว่านางเหมาะสมจะเป็นราชินีของตนในอนาคต และมั่นใจว่าความรักที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความรู้สึกชั่วครู่ชั่วยามเมื่อยิ่งได้อยู่ใกล้นางมากเท่าใดยิ่งรักนางเพิ่มขึ้นทุกวัน จนขาดนางไม่ได้“ข้าขอโทษก็ข้าลืมนี่ ท่านเข้าไปหาลุงของท่านเถอะ ข้าจะดูต้นทางให้”หูไป่ฮวาเอ่ยขอโทษ ขณะพาเขาหายตัวเข้ามาในอุทยานหลวงของแคว้นหยาง นางกับเซียวเหวินอี้แอบอยู่จนแน่ใจว่าไม่มีทหารอยู่แถวนี้ จึงพากันเดินไปยังตำหนักของอ๋องต้วนลุงของเซีย
เซียวเหวินอี้ก้มลงจูบจิ้งจอกสาว ปลอบประโลมนางให้คลายความกังวลใจ ปลุกปลอบนางด้วยรสเสน่หาให้ลืมเลือนความหวาดหวั่นใจไปให้หมดสิ้น มือหนาค่อยจับร่างงามเอนตัวลงบนที่นอนปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างจนเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่“เจ้างามมาก งามจนข้าอยากกลืนกินเข้าไปทั้งตัว”เซียวเหวินอี้กวาดสายตามองสำรวจร่างขาวผ่องอย่างหลงใหล จิ้งจอกสาวตนนี้คือปฏิมากรรมชั้นเยี่ยมที่ถูกสร้างมายั่วยวนผู้ชาย เรือนร่างของนางงดงามราวกับนางฟ้า ดวงตาคู่สวยปรือปรอยเผยอปากนิดๆ ดูน่ารักเย้ายวนใจ ผิวกายขาวผ่องราวกับน้ำนมสด ปทุมถันอวบใหญ่ปลายยอดสีชมพูสวยเด่นเด้งอวดโฉมยั่วน้ำลาย ดวงตาคมมองเลยมายังหน้าท้องแบนราบ เลื่อนสายตาลงไปยังเนินสามเหลี่ยมอวบอูมเกลี้ยงเนียน บุปผาสาวเบ่งบานด้วยฝีมือของเขา ทำเอาคนมองร้อนผ่าวกลืนน้ำลายฝืดคอ นางแยกขากว้างเผยตัวตนรอคอยให้เขาลงไปดื่มกิน“กินสิ ข้าไม่ได้ห้ามท่านนี่”หูไป่ฮวายิ้มหวาน มองเขาอย่างท้าทาย มือน้อยลูบแผงอกหนาปลายนิ้วคีบจุกหัวนมของเขาคลึงขยี้เบาๆ หยอกเย้าเขาก่อน“ข้าจะกินเจ้าทั้งตัว กินจนกว่าเจ้าจะร้องวอนขอให้ข้าพอ”อีกฝ่ายสิ้นความอดทนก้มลงประกบปากจุมพิตจนนางครางเสียงสั่น ก่อนจะหันมาก
ความรักทำให้สองหนุ่มสาวมีแรงใจในการเดินทางไปยังแคว้นหยาง ทั้งสองเลือกเดินทางในเวลากลางคืนและหาที่พักในช่วงกลางวัน จนผ่านไปสามวันก็เดินทางมาถึงเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง เซียวเหวินอี้นำเครื่องประดับที่ติดตัวมาไปขาย ได้เงินมาซื้อม้าและเสบียงในการเดินทาง ทำให้สบายกว่าเดินด้วยเท้าอย่างเมื่อสามวันก่อน ทั้งสองได้ขอร่วมเดินทางไปกับกองคาราวานสินค้าที่กำลังมุ่งตรงไปยังแคว้นหยาง หัวหน้ากองคาราวานเป็นชาวแคว้นจ้าวเพิ่งเดินทางมาถึงที่นี่ ได้เล่าให้เซียวเหวินอี้ฟังว่าตอนนี้เสนาบดีหลิงฟานได้สถาปนาตัวเองเป็นฮ่องเต้แทนฮ่องเต้องค์เดิม และประกาศให้ชาวเมืองรู้ว่าฮ่องเต้องค์เดิมได้สิ้นพระชนม์ลงด้วยโรคสตรีจากการมั่วกาม ไม่มีรัชทายาทสืบทอดราชบัลลังก์ เสนาบดีหลิงฟานจึงขึ้นครองบัลลังก์แทน“ไอ้เสนาบดีหลิงฟานมันช่างเลวนัก แย่งชิงบัลลังก์ข้าไปไม่พอ ยังกล่าวหาว่าข้าตายเพราะโรคสตรี หากข้าจับมันได้ข้าจะจับมันสับเป็นหมื่นๆ ชิ้น”เซียวเหวินอี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ได้แต่ก่นด่าคนทรยศอย่างเจ็บแค้น มันจะประกาศว่าเขาตายเพราะสาเหตุอื่นที่ดูดีกว่านี้ก็ไม่ได้ มายัดเยียดให้เขาตายด้วยโรคจากสตรี ช่างกล่าวหากันได้อย่างน่าอดสูนัก“ฮ
“มันร้อนและแข็งมาก ตอนนี้มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แล้ว โอ๊ะ มันมีน้ำซึมออกมาตรงส่วนปลายด้วย ข้าเลียมันได้ไหม”จิ้งจอกสาวทำตามคนสอน แล้วเริ่มสังเกตเห็นส่วนปลายของลำกายของเขามีน้ำซึมออกมา ในความรู้สึกของนางเกิดอยากจะเลียมันขึ้นมา อยากทำแบบเดียวกับที่เขาไล้เลียนางบ้าง ไม่รอให้เขาตอบหูไป่ฮวาก็ตวัดปลายลิ้นเล็กของตัวเองเลียส่วนปลายสีชมพูเข้มของเขาไปมา รสชาติของน้ำรักที่ติดอยู่ตรงส่วนปลาย ช่างให้ความรู้สึกแปลกๆนางเคยได้ยินพวกจิ้งจอกรุ่นพี่เล่าว่า น้ำรักของเซียนจิ้งจอกจะทำให้อำนาจเวทมนตร์เพิ่มขึ้น น้ำรักของจ้าวปีศาจก็เช่นเดียวกันทำให้มีฤทธิ์อำนาจมากมาย แต่น้ำรักของมนุษย์ผู้ชายจะทำให้มีเรี่ยวแรงมากขึ้นและทำให้จิ้งจอกสาวผุดผ่องสวยเปล่งปลั่งกว่าเดิม ปากเล็กค่อยๆ อมความใหญ่โตเข้าไปในโพรงปากทีละน้อย ดูดมันแรงๆ จนแก้มตอบแล้วก็รูดมันขึ้นลง ปลายลิ้นห่อรัดไปบนปลายยอดบานๆ ราวดอกเห็ดนั้น“อู้ว เอามันเข้าไปในปากสวยๆ ของเจ้า อ่าซ์... ยอดเยี่ยมมาก ดูดแรงๆ เลย โอ้ว...”เซียวเหวินอี้เอ่ยชมจิ้งจอกของเขาด้วยความพอใจ นางช่างหัวไวและเก่งขึ้นเรื่อยๆ เขาแทบไม่ต้องสอนมากนางก็ทำเป็นและทำเก่งจนเขาแทบขาดใจคาปากร้อนๆ ของนา