LOGINอยู่ๆ ใบหน้าก็เลื่อนเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ ปลายลิ้นเรียวอุ่นๆ ตวัดลิ้มรสที่ริมปากหนาของชายหนุ่มก่อนจะดุนดันมันเข้าไปภายในโพรงปากอันหวานหอมของเขา ลิ้นแลกลิ้นตวัดกันพัลวันอยู่ภายใน ปากดูดปากอย่างดูดดื่ม จูบนี้เหมือนจูบที่หื่นกระหายกันมานาน
ฝ่ามือใหญ่เริ่มลูบไล้ตั้งแต่แขนเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่เต้าอวบแล้วบีบขยำมันเล่นอย่างเต็มไม้เต็มมือ ปากที่ดูดกันอยู่ก็ต้องปล่อยออกแล้วเผยอร้องครางออกมา อื้อ อ๊าห์ ฝ่ามือใหญ่ที่สัมผัสกับเต้าอวบแล้วบีบเคล้นแรงๆ มันทำให้รู้สึกเสียววูบวาบอย่างบอกไม่ถูก จุกสีชมพูก็ตั้งชูชันขึ้นเมื่อปลายนิ้วมาเขี่ยไปมา อารมณ์พลุ่งพล่านมากตอนนี้ “พะ...พี่เมฆ ไหนบอกว่าจะไม่เอา” “พี่พยายามห้ามใจตัวเองแล้ว...แต่มันก็ทำไม่ได้สักที” “พี่ก็ไม่ต้องห้ามใจสิ ลิรักพี่เมฆนะ” “สะ...ใส่มันเข้าไปเลยนะ พี่ไม่ไหวแล้ว ปวดท่อนตุบๆ เลยตอนนี้ น้ำอัดแน่นจนแทบจะทะลักออกมา” พี่เมฆควักแก่นกายใหญ่ที่แข็งตัวเต็มที่พร้อมจะสอดใส่ออกมาชักขึ้นลงเบาๆ “จะให้ลิถอดกางเกงออกก่อน หรือว่าจะแหวกเอาดีล่ะ” เอ่ยถามเขาพลางใช้มือทั้งสองข้างค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อพี่เมฆออกทีละนิดจนหมด เผยให้เห็นแผงหน้าอกล่ำๆ ที่มักจะซ่อนรูปอยู่ภายใต้เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ “ลิชอบทุกอย่างที่เป็นพี่เมฆเลยนะ ชอบทุกอย่างจริงๆ ลิโคตรชอบพี่เลย” สิบนาทีต่อมา... หนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังบรรเลงเพลงรักร้อนสวาทกันอยู่ที่โต๊ะอาหารอย่างเมามัน เสียงครวญครางกับเสียงโต๊ะที่ขยับไปมาดังปนเปกันไปหมด อ๊าห์ อ่าห์ เอี๊ยด อ๊าด ตับ ตับ! “พะ...พี่เมฆ อ๊ะ...อย่าทำรุนแรงเกินไปสิ ของลิมันจะฉีกหมดแล้วนะ อื้อ...” ฉันร้องบอกกับพี่เมฆที่ตอนนี้ซอยเอวใส่มาถี่ๆ แบบไม่ยั้ง จนเนินร่องแทบจะฉีกไม่เหลือชิ้นดี “ฉีกก็ดีน่ะสิ เด็กขี้ยั่วแบบมะลิจะได้เข็ด” พี่เมฆพูดแล้วก้มมองจุดเชื่อมระหว่างทางรักของเราสองคน ที่ตอนนี้ท่อนเนื้อใหญ่กระแทกเข้ากระแทกออกรู่ร่องอย่างเป็นจังหวะและเสียดสีกันไปมา ทำให้มันรู้สึกเสียวมากกว่าเดิม พี่เมฆใช้นิ้วชี้บดขยี้ตรงเม็ดเสียววนๆ แล้วซอยสะโพกแรงขึ้นกว่าเดิม เขาทำแบบนี้อยู่สองสามครั้งแล้วยกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ปัก ปัก! “ลิจุกท้องน้อยจัง พี่เมฆเบาลงหน่อยได้ไหม อ๊าห์” มือข้างหนึ่งเอื้อมไปดันที่หน้าท้องแกร่งไว้ เพื่อที่จะสื่อว่าให้เขากระแทกรูร่องเบาๆ ลงหน่อย ตอนนี้จุกมาก ถึงมากที่สุด “จะพยายามนะ แต่ตอนนี้พี่รู้สึกดีมากๆ ตอดรัดดีฉิบหาย ฟิตแน่นไปหมด อื้มห์...” ว่าจบเขาก็จับตัวฉันให้นอนราบไปกับโต๊ะแล้วยกขาทั้งสองข้างพาดไว้บนบ่า ก่อนจะซอยเอวถี่ๆ อย่างบ้าคลั่ง มือเล็กก็ควานหาที่ยึดเหนี่ยวสะเปะสะปะไปหมด จนสุดท้ายต้องมาบีบขยำเต้าอวบอิ่มตัวเองเพื่อระบายความเสียวที่ยากจะต้านไหว ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน มือเล็กก็บีบขย้ำเต้าไป ส่วนคนเอวดุก็อัดกระแทกมาจนร่องจะพังหมดแล้ว ไม่คิดว่าพี่เมฆจะเป็นคนที่เอวดีและเอวดุขนาดนี้ แถมยังท่อนเอ็นใหญ่มาก! ทุกครั้งที่แก่นกายใหญ่มีเส้นเลือดปูดโปนขึ้นเต็มลำท่อนนั่นมันผุบเข้าผุบออกในรูร่อง สังเกตเห็นว่าแถวช่วงท้องน้อยฉันก็นูนขึ้นมา เห็นแบบนั้นคิดว่ามะลิคนนี้จะตกใจกลัวใช่ไหม แต่เปล่าเลยจ้า ฉันยิ่งชอบเสียอีก ฮ่า... “อ่าห์ มะลิ...พี่จะเสร็จแล้วนะ ซี้ดห์...” สิ้นเสียงเอวสอบก็ถาโถมซอยกระแทกมาแบบเน้นๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นบ้าน โต๊ะอาหารที่ดูเหมือนจะแข็งแรงมากๆ ยังต้องโยกเยกไปตามแรง ปึก ปึก! ตับ ตับ! ครืด ครืด ขาโต๊ะเขยื้อนไปมาแล้วครูดกับพื้นทำให้เกิดเสียง เสียงครางของเราสองคนก็ดังไม่แพ้กัน อื้อ อ๊าห์ อ่าห์ อ้าห์ “จะตะ...แตกแล้ว แตกแล้ว ซี้ดห์...” เอ่ยออกมาเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า พี่เมฆกระแทกแรงๆ ได้ไม่นานนัก เขาก็ค่อยๆ ผ่อนการซอยเอวลง แล้วร่างกายกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำกามอารมณ์ออกมาสู่ภายในร่างกายฉันอย่างล้นทะลัก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เราสองคนต่างหอบหายใจแรงๆ ออกมาทั้งคู่ พรวด! พี่เมฆถอนแก่นกายออกมาจากรูร่องเล็กทีเดียว จนทำให้น้ำกามสีขาวขุ่นไหลเยิ้มตามออกมาด้วย “มะลิรีบไปล้างซะนะ พี่ไม่ได้ใส่ถุงยางน่ะ แถมยังปล่อยในอีก” “ละ...ลิเดินไม่ไหว ขามันสั่นอ่า พี่เมฆทำลิแรงเกิน” ที่จริงเดินไหวแหละ แต่แกล้งทำเป็นสำออยไปอย่างนั้นแหละ “เฮ้อ...เดี๋ยวพี่อุ้มไปล้างที่ห้องน้ำข้างบนแล้วกัน” ว่าจบพี่เมฆก็ช้อนตัวขึ้นอุ้มอย่างง่ายดาย อาจจะเพราะว่าฉันตัวเล็กกว่าพี่เขาหลายเท่าด้วยแหละ เล็กก็แต่ตัวอะนะ นมฉันบึ้มบิ๊กไซส์นะจ๊ะ ..... “อ๊าห์...พี่เมฆ พะ...พอได้แล้ว ลิมะ...ไม่ไหว” ร้องขอกับผู้ชายตรงหน้าที่หลอก(ล่อ)ว่าจะพาฉันขึ้นมาล้างเนื้อตัวข้างบน แต่ที่ไหนได้ดันพามาจัดหนักในห้องของเขาต่อ นี่นับว่าเป็นยกที่สามได้แล้ว และแต่ละยกคือจัดท่าให้ไม่เคยซ้ำด้วยนะ นี่เราคิดผิดคิดถูกที่ไปยั่วเขาวะเนี่ย ร่องบานฉีกจนไม่เหลือชิ้นดีแล้วอีลิเอ๊ย T-TChapter 06 : ห้ามมีใคร เวลา 15 : 00 น. ณ ตอนนี้ก็ยังวนเวียนกันอยู่ภายในสวนสนุก เพราะมะลิเด็กจอมดื้อยังไม่อยากจะกลับบ้านน่ะสิ บอกว่านานๆ ทีจะได้ออกมาเที่ยวเลยอยากจะขออยู่ให้คุ้มเสียก่อน ผมก็ไม่สามารถที่จะขัดใจเธอได้ ก็ต้องยอมแต่โดยดี “มะลิเดินระวังๆ หน่อย เดินให้มันดีๆ ไม่ได้หรือไงฮะ” ผมร้องบอกเสียงดุกับคนตัวเล็กที่ตอนนี้เดินเล่นซอกแซกไปมาแบบพาดโผนอยู่ภายในบ้านจำลองของยักษ์ “เอาน่าไอ้เมฆ มึงปล่อยๆ น้องมันบ้างเถอะ มะลิโตเป็นสาวพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้วนะเว้ย มึงนี่ก็ตามบ่นเหมือนน้องมันยังสิบขวบไปได้” ไอ้คิมพูดพลางตบบ่าผมเบาๆ “มึงไม่มาเป็นกูไม่รู้หรอกไอ้คิม อีกอย่างแม่ก็ไหว้วานกูไว้ด้วย กูก็ต้องทำตามที่แม่สั่งไว้” “แพรเห็นด้วยกับพี่คิมนะคะ มะลิแกโตแล้ว ปล่อยๆ มั่งก็ดีเหมือนกันนะคะ” แพรพูดสบทบขึ้นอีกคน “ตอนนี้ปล่อยไม่ได้จริงๆ ในสายตาพี่และแม่...มะลิยังเหมือนเป็นเด็กอยู่เสมอ เห็นภายนอกแสบๆ ก๋ากั่นแบบนี้ แต่ภายในเธอก็มีจุดที่บอบบางอยู่เช่นกันนะ” พูดจบผมก็เดินเข้าไปหามะลิที่นั่งเล่นห้อยขาอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ของยักษ์ แล้วคอยจับตาดูแบบไม่ห่าง เพราะกลัวว่าน้องมันจะพลาดหล่นลงมาแล
“เอาแบบนี้ใครจะเข้าก็เข้านะ ใครไม่เข้าก็ไม่ต้องเข้าแค่นั้นเอง เดี๋ยวลิขอตัวเข้าไปก่อนแล้วกัน เสียเวลามาก ยังมีเครื่องเล่นอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้เล่นด้วย” พูดจบมะลิก็เดินพรวดพราดเข้าไปในบ้านผีสิงนั่นแบบไม่มีความกลัวเลยสักนิด โดยไอ้คิมวิ่งตามหลังไปแบบติดๆ เด็กคนนี้นี่มันจริงๆ เลย จิ้งจกตัวเล็กๆ ไม่มีอะไรให้กลัวก็กลัวแทบเป็นแทบตาย แต่ไอ้บ้านผีสิงที่น่ากลัวๆ ดันไม่กลัว“พี่เมฆจะเข้าไปไหมคะ?” แพรถามผมอีกครั้ง“อื้ม...เข้าสิ แต่ถ้าแพรกลัวก็รออยู่ข้างนอกก็ได้นะ”“แพรว่าแพรเข้าไปข้างในนั่นกับพี่เมฆจะดีกว่าค่ะ ยืนอยู่ข้างนอกคนเดียวมันดูน่ากลัวกว่าอีกอ่า” แพรยิ้มแห้งๆ ออกมา“ถ้าอย่างนั้นก็เข้าไปกันเถอะ ป่านนี้สองคนนั่นเดินไปถึงส่วนไหนของบ้านผีสิงแล้วก็ไม่รู้”.....เดินเข้ามาในบ้านผีสิงนี่ก็ถึงกับขนลุกซู่เลยครับ อากาศภายในเย็นยะเยือกมาก นี่มันเป็นแบบจำลองหรือของจริงก็แทบจะแยกไม่ออกเพราะจัดฉากและตกแต่งได้เหมือนมากๆ “พะ...แพรขอจับแขนพี่เมฆไว้นะคะ”“อื้ม ได้สิ”เมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ขัดอะไรแพรก็เอามือทั้งสองข้างของเธอมากอบกุมไว้ที่แขนผม ตัวเธอดูสั่นๆ คงจะกลัวสินะ“นี่พี่พาแพรมาทรมาณหรื
Chapter 05 : หักห้ามใจพาร์ทเมฆผมนอนเกลือกกลิ้งไปมาอยู่บนที่นอน พอดีว่าวันนี้เป็นเวรหยุดงดเป็นคุณสารวัตรหนึ่งวัน เอาจริงๆ การที่เป็นตำรวจนี่มันก็ไม่ได้สบายไปเสียทุกคนหรอกนะ ยิ่งตำแหน่งสูงงานยิ่งเยอะขึ้นไปอีก แถมตอนแรกจะไม่ให้มีเวรหยุดกันด้วย ดีที่ผมกับไอ้คิมช่วยกันค้านกับท่านรองผู้กำกับ ท่านเลยอนุญาตให้มีเวรหยุดกันได้อาทิตย์ละหนึ่งวัน แค่เฉพาะผมกับไอ้คิมเท่านั้นนะ และไอ้คิมมันก็ดันมาขอหยุดวันเดียวกันกับผมอีกนะตอนนี้ไม่อยากจะลุกไม่อยากจะก้าวขาออกจากห้องเลยด้วยซ้ำ เพราะเรื่องเมื่อคืนที่ผมเผลอใจไปเอากับมะลิมามันดันวนเวียนอยู่ในหัวสมองไม่หยุดหย่อน คือ...พยายามหักห้ามใจแล้วนะแต่แม่งก็ไม่เคยจะทำได้ เพราะมะลิน่ะขี้ยั่วเก่งสุดๆ“เฮ้อ จะทำไงต่อไปดีวะไอ้เมฆเอ๊ย” พึมพำกับตัวเองแล้วนอนเอามือข้างหนึ่งขึ้นก่ายหน้าผาก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนจะมีเสียงแหลมๆ ตะโกนเรียกผมอยู่ที่หน้าประตู คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมะลิ“พี่เมฆตื่นรึยัง?”“พี่ตื่นแล้ว”“ถ้าตื่นแล้วก็ลงมาข้างล่างที พอดีพี่คิมมาหาพี่น่ะ”“อื้มๆ เดี๋ยวพี่ลงไป ขอล้างหน้าแป๊บ”“โอเค เดี๋ยวลิจะไปนั่งรอเป็นเพื่อนพี่คิม
อยู่ๆ ใบหน้าก็เลื่อนเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ ปลายลิ้นเรียวอุ่นๆ ตวัดลิ้มรสที่ริมปากหนาของชายหนุ่มก่อนจะดุนดันมันเข้าไปภายในโพรงปากอันหวานหอมของเขา ลิ้นแลกลิ้นตวัดกันพัลวันอยู่ภายใน ปากดูดปากอย่างดูดดื่ม จูบนี้เหมือนจูบที่หื่นกระหายกันมานาน ฝ่ามือใหญ่เริ่มลูบไล้ตั้งแต่แขนเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่เต้าอวบแล้วบีบขยำมันเล่นอย่างเต็มไม้เต็มมือ ปากที่ดูดกันอยู่ก็ต้องปล่อยออกแล้วเผยอร้องครางออกมาอื้อ อ๊าห์ฝ่ามือใหญ่ที่สัมผัสกับเต้าอวบแล้วบีบเคล้นแรงๆ มันทำให้รู้สึกเสียววูบวาบอย่างบอกไม่ถูก จุกสีชมพูก็ตั้งชูชันขึ้นเมื่อปลายนิ้วมาเขี่ยไปมา อารมณ์พลุ่งพล่านมากตอนนี้“พะ...พี่เมฆ ไหนบอกว่าจะไม่เอา”“พี่พยายามห้ามใจตัวเองแล้ว...แต่มันก็ทำไม่ได้สักที” “พี่ก็ไม่ต้องห้ามใจสิ ลิรักพี่เมฆนะ”“สะ...ใส่มันเข้าไปเลยนะ พี่ไม่ไหวแล้ว ปวดท่อนตุบๆ เลยตอนนี้ น้ำอัดแน่นจนแทบจะทะลักออกมา” พี่เมฆควักแก่นกายใหญ่ที่แข็งตัวเต็มที่พร้อมจะสอดใส่ออกมาชักขึ้นลงเบาๆ“จะให้ลิถอดกางเกงออกก่อน หรือว่าจะแหวกเอาดีล่ะ” เอ่ยถามเขาพลางใช้มือทั้งสองข้างค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อพี่เมฆออกทีละนิดจนหมด เผยให้เห็นแผงหน้า
Chapter 04 : พี่น้องท้องชนกัน(ดังตับ!)NC+19 : 00 น.ตอนนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มเป๊ะๆ พี่เมฆยืนทำอาหารอยู่ภายในห้องครัว ส่วนฉันเองก็ยืนอยู่ห่างๆ อย่างกลัวๆ เพราะกลัวว่าอีพี่เมฆมันจะจับเอาไปขังรวมกับพวกเจ้าจิ้งจกที่น่าขยะแขยงน่ะสิ วันนี้ทำตัวต่อต้านและดื้อใส่เขาไปเยอะเสียด้วยเรา “มะลิ ทำไมต้องยืนห่างพี่ขนาดนั้นฮะ” พี่เมฆพูดพลางใส่เครื่องปรุงรสลงในอาหารแล้วเหลือบสายตามามองฉันแว้บหนึ่ง“ก็ยืนตรงนี้มันดูปลอดภัยนี่นา แม่ไม่อยู่ลิก็ไม่รู้ว่าจะโดนพี่เมฆกลั่นแกล้งอะไรบ้าง” ฉันพูดออกไปตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อม“นี่มะลิเห็นพี่เป็นคนขี้แกล้งขนาดนั้นเลยเหรอ”“ใช่ พี่น่ะตัวพ่อเลยแหละ”“เดี๋ยวก็ไม่ทำให้กินเลยนิ ปล่อยให้อดซะดีม้าง”“ไม่เป็นไร ลิมีพี่คิมอยู่ เดี๋ยวลิโทร.บอกให้พี่คิมมารับไปกินข้าวข้างนอกได้ ไม่ง้อพี่เมฆหรอก ชิชะ!” “อะไรๆ ก็ไอ้คิมเนอะ ทำไมไม่ไปอยู่กับมันเลยอะ” เขาพูดประชดประชันก่อนจะมองมาด้วยสายตาค้อนๆ “ไปอยู่ได้ใช่ปะ ถ้าอย่างนั้นลิขอไปเก็บเสื้อผ้าแป๊บ” ว่าจบก็ทำท่าก็จะวิ่งขึ้นไปบนห้อง แต่อีพี่เมฆดันไวกว่า เขาเดินมาดักหน้าด้วยความเร็วแสงแล้วรั้งข้อมือฉันไว้แน่น แน่นชนิดที่ว่าสะบ
“เรอะ พี่ก็บอกว่าให้รอยังไงเล่า แค่ให้รอพี่ทำงานอะ มันจะตายไหมมะลิ” เขาพูดออกมาอย่างหัวร้อนเอาจริง เรื่องแค่นี้ต้องหัวร้อนด้วยเหรอ มาอารมณ์ไหน?“แล้วนี่มึงจะหัวร้อนเพื่อ? อย่าบอกนะว่าหวงน้องสาวกับกูที่เป็นเพื่อนสนิทมึงเนี่ยนะ” พี่คิมถามแล้วมองหน้าพี่เมฆ“กูไม่ได้หวง แต่ก็ควรจะบอกกันสักนิดดิ กูจะได้ไม่ต้องมาเป็น...” พี่เมฆชะงักไป“เป็นอะไรวะ?”“เป็นอะไรก็เรื่องของกูเหอะ ว่าแต่คุณสารวัตรคิมรีบไปเคลียร์งานที่โต๊ะคุณเถอะครับ ตอนนี้กองเต็มไปหมดแล้ว” พี่เมฆทำท่าผายมือใส่พี่คิม “เชิญครับ”“เออๆ โยนงานยากๆ มาให้กูอีกสิท่า” พูดจบพี่คิมก็เดินไปอย่างไว เหมือนจะลืมว่ามะลิคนนี้ยืนหัวโด่อยู่ข้างๆ“ไง ดื้อนักเหรอเราน่ะ แสดงว่าคงอยากจะถูกจับไปให้อยู่ในห้องที่มีแต่จิ้งจกสินะ” มองมาที่ฉันด้วยแววตาและน้ำเสียงที่ดุร้าย “มานี่ดิมะลิ ให้ไวด้วย”“ไม่! วันนี้ลิจะไม่รักพี่เมฆเพราะพี่ใจร้ายและชอบดุ ลิจะรักพี่คิมหนึ่งวันเพราะพี่คิมใจดีมากๆ” เชิดหน้าแล้วเตรียมจะเดินออกมา แต่ก็ถูกพี่เมฆรั้งแขนไว้เสียก่อน“นี่อย่าดื้อได้ปะ และที่สำคัญมะลิจะไปรักผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ชายตัวเองเนี่ยนะ”“ทำไมอะ ก็ลิจะรัก







