LOGIN“กรี๊ดดดดด!!!”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้น เมื่อเจอแท่งเหล็กใหญ่อัดเข้ามาอย่างกะทันหันไม่ทันตั้งตัว ร่างอวบอิ่มดิ้นพล่านพยายามกระถดออกจากร่างแกร่ง มือบางยกขึ้นมาดันอกของเขาเอาไว้
“โอ๊ะ…!”
เสียงกรีดร้องของเธอ ทำให้เตชินทร์ตะลึงไปชั่วขณะ บวกกับสิ่งที่เขาเจอคือความคับแน่นที่เจ้ามังกรของเขากำลังดึงดันเข้าไปเตชินทร์ไม่คิดว่าเธอจะยังบริสุทธิ์อยู่ ท่าที ความกล้าของเธอ มันฟ้องว่า เธอนั้นน่าจะมีประสบการณ์มาพอสมควร
“เจ็บ...! ปล่อยข้าวนะ ไม่...!”
ริมฝีปากบางกัดเม้มจนเป็นเส้นตรง เพื่อระงับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น แต่! เพียงไม่นาน ความร้อนผ่าวเพราะความกระสันก็ตีเข้าแทรกเรือนกายเธออีกครั้ง เธอต้องอยู่ระหว่างความเจ็บปวดกับความเสียวซ่าน เกวลินจะเลือกอย่างไหนดีล่ะ?
“พะ-พี่ก็เจ็บ แต่...เราแน่ใจนะ ว่าจะให้พี่หยุด”
เตชินทร์พูดกับคนเจ็บที่อยู่ใต้ร่างเขา เรือนกายกำยำก็สั่นสะท้านเช่นกันเตชินทร์ยอมเจ็บปวด ถ้าเธอไม่สามารถที่จะเดินทางไปต่อกับจุดหมายพร้อมเขาได้แล้ว
“มันเจ็บมาก...ตะ-แต่...”
เกวลินลังเล ความร้อนเพราะฤทธิ์ยานั้นยังไม่แผ่วลงเลยสักนิด ถ้าเธอหยุด แล้วมันจะเป็นอย่างไรกันนะ ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าคม ร่างของเขาเกร็งและสั่นสะท้านเป็นระยะ ‘เขาก็เจ็บเหมือนกันใช่มั้ย?’
“ครั้งแรกของข้าว...ก็ต้องเจ็บแบบนี้แหละ”
เตชินทร์พูดอธิบายกับเธอ เพื่อให้หญิงสาวนั้นรู้สึกผ่อนคลายลง ความเจ็บปวดของเขาเทียบไม่ได้กับเธอเลยสักนิด นิ้วเรียวยาวเกลี่ยปอยผมที่ระออกจากดวงหน้าหวาน สายตาคมยังคงจับจ้องไปที่เธอแบบไม่วางตา
‘จังหวะนรกชัดๆ ทั้งที่เขาปวดหนึบ แต่ก็ต้องอดทน’
เตชินทร์ไม่เคยที่จะต้องกลั้นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง แต่ทว่า ทุกอย่างมันมาจนถึงขึ้นนี้แล้ว ถอยหรือไม่ถอย เธอก็เสียความบริสุทธิ์ให้กับเขาไปแล้ว
“งั้น ข้าวจะต้องทำยังไงคะ อุ้ย! มันเจ็บค่ะ แต่ยานี่มันก็ทำให้ข้าวรู้สึก...”
คนเจ็บอธิบายด้วยใบหน้าแดงก่ำ เพราะความเขินอายกับสิ่งที่เธอกำลังเจอะเจออยู่ ความวาบหวิวซาบซ่านยังคงแทรกเข้ามาเป็นระยะ แต่มันก็ปนอยู่กับความเจ็บปวดที่เธอประสบอยู่เช่นกัน
“โอวว์...ข้าว...พี่ก็...”
สันกรามของชายหนุ่มขบเข้าหากันแน่น เพื่อระงับความปวดหนึบในสถานการณ์ที่ค้างเติ่งแบบนี้ เตชินทร์จะทำอย่างไรดี
“อ๊า! พี่ชินทร์ ข้าวรู้สึก...”
เจอความกระสันซ่านตีเข้ามาอีกระลอกมันทำให้เกวลินเผลอร้องครางขึ้นมาในทันใด เธอเองก็ไม่รู้จะจัดการตัวเองอย่างไร
“งั้น ข้าวทนเจ็บไปสักพักนะ เดี๋ยวก็หายนะ”
“ดะ-ได้ค่ะพี่ชินทร์...”
เกวลินพยักหน้า เธอมาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นนรกหรือสวรรค์ เธอก็ต้องไปต่อแล้ว
“โอเค...”
สิ้นเสียงของชายหนุ่มมือทั้งสองข้างของเขาก็กดไหล่ของเธอเอาไว้ ไม่ให้ขยับหนี ต่อมาก็ยกสะโพกสอบกดเจ้าแท่งมังกรของเขาดันเข้าไปให้ลึกสุดลำในคราเดียว!
“อุ้ย...!!!”
เกวลินสะดุ้งสุดตัว ความเจ็บปวดแทบขาดใจ มันเหมือนมีอะไรตรงช่วงล่างของเธอนั้นขาดสะบั้นออกจากกัน เล็บอันแหลมคมของเธอจิกเข้ากับไหล่กว้างของเขาทั้งสองข้าง จนเธอรู้สึกราวกับเหมือนมีเลือดไหลซึมออกมาจากหัวไหล่ของเขา
“โอ๊ะ! ข้าว...พะ-พี่ไม่ไหวแล้ว...”
ครั้งแรกที่เตชินทร์เจอสาวบริสุทธิ์และเขาอดทนกับเธอขนาดนี้ ถ้าปกติแล้ว เตชินทร์ไม่สนใจอะไร ไม่ว่ากับสาวคนไหน แต่นี่กับเธอ ทำไมเขาถึงได้อดทนกับความเจ็บปวดได้อย่างไม่น่าเชื่อ...
“ดะ-ได้ค่ะพี่ชินทร์ ข้าวไม่เป็นไรแล้ว...”
เกวลินฝืนความเจ็บตอบกลับเขาไป เธอไม่คิดว่าตัวเองจะต้องเจออะไรแบบนี้เลย ซ้ำร้าย กลับเป็นเรื่องน่าอายที่สุดในชีวิตของเกวลินเลยก็ว่าได้
“ครับ...”
ร่างกำยำสั่นสะท้านกับความคับแน่นที่บีบรัดแท่งใหญ่ของเขาเอาไว้ ในขณะที่บั้นเอวของเขากำลังกดเจ้าแก่นกายใหญ่ขึ้นลงอย่างช้าๆเนิ่บนาบเพื่อให้ช่องทางรักคับแคบนั้นคุ้นชิน
“อ๊ะ!”
ความร้อนจากฤทธิ์ยาปะทุขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับความปวดหนึบแต่ความเสียวซ่านกลับก่อวนไปที่ท้องน้อยของเธอ ความวาบหวิวและปวดร้าวแทบแตกดับผสมกันอยู่ในนั้น มันปนเปกันไปหมดจนทำให้สมองของเธอขาวโพลนริมฝีปากบางกัดเม้มจนห้อเลือด เพื่ออดกลั้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“โอ๊ะ!” ช่องทางรักบีบรัดแน่น ในขณะที่แท่งเหล็กร้อนเริ่มเดินหน้าและเพิ่มระดับความเร็วขึ้นเมื่อทางเข้านั้นลื่นไหลคุ้นชิน
ปึ่ก! มังกรใหญ่เริ่มกระทุ้งเดือด
“อ๊ะ อ๊า! ฮึก!!!!”
เกวลินกรีดร้องปนหอบสลับกัน เธอทำได้เพียงปล่อยให้ร่างกายของเธอนั้นได้รับการตอบสนอง เพื่อถ่ายเทความร้อนภายในร่างกายของตัวเองเพราะฤทธิ์ยากำหนัดที่ปะทุขึ้นเป็นระลอกๆ ร่างงามสะท้านครั้งแล้วครั้งเล่า
“อึ้มม์...ข้าว...โอวว์...ซี๊ดดด...!!”
ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!เสียงของท่อนความเป็นชายอันแข็งแกร่ง จ้วงลึกกระแทกกระทั้นเข้าร่องกุหลาบสวยเสียงดังสนั่น อารมณ์ปรารถนาความต้องการของทั้งสองขึ้นขีดสุด
“อ๊า! พี่ชินทร์! อ๊ะ!!”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้น เธอไม่สามารถปิดกั้นความรู้สึกอันเสียดเสียวนั้นได้อีกแล้ว เมื่อเจอแท่งใหญ่อัดกระแทกเข้าร่องทางรักของเธอ ความซาบซ่านแทรกไปทั่วเรือนกาย ความปวดหนึบเริ่มอันตรธานหายไป มีแต่ความวาบหวามเข้ามาแทนที่ เกวลินรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังท่องไปยังดินแดนสรวงสวรรค์
“โอววว์ โอ๊ะ! อ่าสสส์!”
เสียงแหบพร่าปนกระเส่าร้องคำรามดังลั่นห้อง ในขณะที่แก่นกายใหญ่ยังคงกระแทกดุ! กายกำยำเชยชมร่างงามอย่างไม่รู้จักกับความเหน็ดเหนื่อย
ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!
มังกรใหญ่ยังคงกระหน่ำอย่างดุเดือด! เรียวขาเล็กทั้งสองข้างแยกยกขึ้นเกยบนท่อนแขนของอีกฝ่าย มือบางทั้งสองข้างจิกไปที่แขนของชายหนุ่มเอาไว้แน่น เพื่อเกาะยึดไว้ไม่ให้ตัวเองนั้นกระเด็นกระดอนเพราะกระแทกอันมหาศาลของชายหนุ่ม
“อ๊า! ไม่นะ! อ๊ะ! อ๊ะ!”
เสียงหวานพร่ากรีดร้องครวญคราง สะโพกสวยเด้งสวนเข้าหาแท่งยักษ์อัตโนมัติราวกับตั้งไว้ โดยเธอไม่รู้ตัว ทุกอย่างในหัวของเกวลินนั้นขาวโพลนไปหมด ความเสียวซ่านปั่นป่วนรัญจวนใจ ริมฝีปากบางสั่นระริก ‘น่าอายที่สุด’
การร่วมรักดำเนินไปอย่างดุเด็ด เผ็ดมัน บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง เรือนกายกำยำคร่อมควบร่างขย่มอย่างเร่าร้อนบ้าคลั่ง ทั้งสองพลางหอบหายใจถี่รัว ความเสียวกระสันเพิ่มขึ้น จนเขาใช้มือบิดยอดเนินอวบอิ่มก่อนจะดีดเด้งเอวสอบเข้าหาร่างงามอย่างระรัว สัมผัสจากชายหนุ่มช่วยบรรเทาให้เธอหายจากอาการของเธอที่เป็นอยู่ หากแต่ถ้า ฤทธิ์ยานั้นจะหมดไปมันก็คงจะใช้เวลาไม่น้อยเลยเช่นกัน...
**************
@นนทบุรี...@บ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์น “ตกลงว่า เรื่องนี้ ก็เอาตามนี้ก็แล้วกัน ในเมื่อเด็กๆ เขาชอบพอกัน ให้เขาตกลงกันเอง จะหมั้นหรือจะแต่ง ก็แล้วแต่พวกเขาก็แล้วกันนะ” “ครับ ผมต้องขอบคุณแทนลูกชายผมด้วยครับ ที่เมตตาเอ็นดูตาชินทร์ ผมเลี้ยงลูกตามใจมาตลอด ต้องขอโทษด้วยครับ ที่ไปทำเรื่องล่วงเกินลูกสาวของคุณฐานทัพ...อืม...ความจริงเรียกคุณหมอดีกว่านะครับ” “ได้ครับ เอาที่คุณสะดวกครับ ยังไง อีกหน่อยเราสองครอบครัว ก็ต้องเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วครับ” “ดิฉัน ต้องขอบคุณด้วยค่ะ ที่เอ็นดูตาชินทร์ เราสองคนดีใจมากค่ะ ที่ตาชินทร์ชอบพอกับลูกสาวของคุณ เรื่องหมั้นเรื่องแต่ง เดี๋ยวให้เขาสองคนตกลงกันก็ได้ค่ะ ทางเราพร้อมเสมอค่ะ”จันทร์ทิพย์เอ่ยเสริม พร้อมกับปรายตามองว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอ ลูกชายของเธอตาถึงไม่เบาเลยนะ เลือกได้ดี สวย น่ารัก บุคลิกทุกอย่างเหมาะสมกับลูกชายเธอมาก เรื่องฐานะทางครอบครัว จันทร์ทิพย์ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจเลย ขอเพียง ลูกชายสุดที่รักของเธอชอบก็เพียงพอแล้ว “ค่ะ ก็คงจะต้องหมั้นไว้ก่อนค่ะ ยัยข้าวยังเรียนไม่จบเลย ก็น่าจะเกือบสองปีค่ะ แต่งตอนนี้ ค
ในเวลาต่อมา...สายสนทนา... “ว้าว! เริ่ด! พี่ชินทร์สุภาพบุรุษสุดๆเลยอ่ะ” “ฉันเล่าให้เธอฟัง เพื่อจะขอคำปรึกษานะ น้ำตาล ไม่ใช่ไปอยู่ข้างพี่เขา”หลังจากที่พ่อแม่กลับไป เขาก็กลับไปเคลียร์ที่บ้าน ส่วนเกวลินก็อัดอั้นตันใจ จนต้องโทรมาระบายกับเพื่อนสาวของเธอ “เธอจะต้องปรึกษาอะไรกันอีก ในเมื่อเรื่องของเธอกับพี่ชินทร์มันมาไกลขนาดนี้แล้ว เธอต้องปล่อยแล้วมั้ย จะกังวลทำไมอีก ฉันไม่เข้าใจเธอเลย...” “ฉัน...” “เธอกังวลเรื่องพ่อแม่ของพี่ชินทร์ใช่มั้ย หรือเธอกังวลเรื่องการถอนหมั้นของพี่เขา ฉันขอบอกไว้เลยนะ เรื่องพวกนี้ เธอไม่ต้องเอามาคิดหรอก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ชินทร์ ให้พี่เขาจัดการเอง พรุ่งนี้ เธอก็แค่กลับบ้านไปเตรียมต้อนรับพ่อแม่พี่ชินทร์ก็พอ...อย่าเครียดเลย มันไม่มีอะไร” “ฉันเครียดเรื่องถอนหมั้นของเขานี่แหละ คนอื่นจะคิดว่า ฉันเป็นคนแย่งพี่ชินทร์มาจากคู่หมั้นเขาหรือเปล่า และพ่อแม่ของเขาจะคิดยังไง มันเป็นเรื่องวุ่นวายมากเลยนะ น้ำตาล” “เธอไม่ได้เป็นคนแย่งพี่ชินทร์นะ เข้าใจซะใหม่ ความจริงถ้าเธอตกลงกับพี่เขาตั้งแต่แรก พี่ชินทร์ก็ไ
เช้าวันต่อมา... ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้นมือเรียวบางเลื่อนออกมาจากผ้าห่ม ควานหาตามเสียงเรียกเข้าที่ดังอยู่ไม่หยุด บนโต๊ะหัวเตียง เสียงสั่นจากโทรศัพท์ยิ่งเร่งให้เธอรีบหาต้นเหตุของเสียงนั้น“ค่ะ...มะ-แม่”เกวลินเหลือบมองคนที่นอนอยู่ข้างกายเธอ“แม่กับพ่อ มาแวะมาหาลูก อีก ห้านาทีลงมาเปิดประตูให้พ่อกับแม่ด้วยนะ”“คะ? อะไรนะคะ!! แม่กับพ่อกำลังจะมาหาข้าวงั้นเหรอคะ ละ-แล้วทำไม ไม่โทรบอกข้าวก่อนล่ะคะ”“ก็บอกก่อนนี่ไง ทำไมเหรอ? หรือลูกไม่อยู่ที่ห้อง อืม ตอนนี้ก็พึ่งจะเก้าโมงเองนะ วันเสาร์ด้วย”“เออ คือว่า ข้าวแค่ตกใจค่ะแม่ ความจริงแม่ต้องบอกข้าวก่อนสิคะ”เกวลินหันไปมองคนตัวใหญ่ ที่ยังคงหลับลึกไม่ยอมตื่น“อ่ะ งั้น อีกห้านาทีแม่จะถึงแล้ว ลงมาเปิดประตูให้แม่ด้วยนะ แค่นี้แหละ”ตึ๊ด! ตึ๊ด!ปลายสายถูกตัดไปเกวลินกำลังอยู่ในอาการตกใจ เธอควรจะทำอะไรก่อนดีนะ เวลาห้านาที มันจะทำอะไรได้ล่ะ บ้าจริง!“พี่ชินทร์!! พี่ตื่นเถอะค่ะ”เกวลินเขย่าคนตัวใหญ่ พ่อกับแม่จะเห็นเธอกับเขาอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้เด็ดขาด“อึ้มม์...พี่ขอนอนอีกหน่อยนะ”“ไม่ได้! พี่ต้องตื่นเดี๋ยวนี้นะ!”เกวลินลุกขึ้น พร้อมกับรีบคว้
“เหตุผล...ที่พี่ทำกับข้าวทั้งหมด...ก็เพราะ...พี่รักข้าวนะ”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างนุ่มนวล หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน แม้ใบหน้าคมยังคงฉาบด้วยท่าทีมั่นคง แต่ลึกลงไปภายในกลับปั่นป่วนจนแทบควบคุมไม่อยู่ ทุกถ้อยคำที่เขาพูดออกมานั้นล้วนมาจากความจริงในใจเขาทั้งหมด เพราะนี่คือสิ่งที่เตชินทร์ไม่เคยเอ่ยกับใคร“...!!!”ดวงตาของเธอเบิกกว้างในทันทีที่ได้ยินถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากเขา สมองของเกวลินเหมือนหยุดทำงานชั่วขณะ ร่างกายของเธอแข็งทื่อราวกับถูกตรึงให้อยู่กับที่หัวใจเธอเต้นแรงสะท้อนก้องอยู่ในอก ทั้งที่ปากอยากจะโต้กลับ อยากจะบอกว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหล แต่กลับไม่มีเสียงใดเปล่งออกมา มีเพียงความเงียบที่ห่อหุ้มเธอเอาไว้ ดวงตาที่เธอไม่กล้าสบตรง ๆ กับเขาเพราะรู้ดีว่าในนั้นมีบางสิ่งร้อนแรงและจริงจังเกินกว่าจะปฏิเสธได้ง่าย ๆ“พี่รักเธอจริงๆ นะ ถึงเธอจะปฏิเสธพี่ แต่พี่ก็ยังรักเธออยู่ดี”เตชินทร์เผยความรู้สึกของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา ตอนแรกเขาคิดว่า ‘แค่เสียหน้า เพราะถูกปฏิเสธ’ แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่ เขาชอบเธอต่างหากที่เป็นเรื่องจริง“เอ่อ...แล้วพี่...ทำไมถึงรักข้าวล่ะคะ?”เมื่อตั
@ โมเดิร์นคอนโด... “เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจแบบยาวๆ ดังขึ้น หลังจากที่เกวลินวางสายสนทนาจากเพื่อนรักของเธอ เกวลินได้เล่าเรื่องที่เธอประสบพบเจอมาในวันนี้ให้อลินดาฟัง สงสัย เธอคงจะหนีผู้ชายคนนี้ไม่พ้นเสียแล้วจริงๆอลินดาบอกเธอว่า... ‘เธอควรจะทำใจ และยอมรับพี่เขาได้แล้วนะ’ ‘ฉันต้องทำแบบนั้นจริงๆ ใช่มั้ย น้ำตาล’ ‘ใช่! พี่ชินทร์ทำถึงขนาดนี้แล้ว เชื่อฉันสิ พี่ชินทร์ชอบเธอมาก ฉันว่า เป็นเรื่องดีนะ ถ้าตัดความเพลย์บอยออก พี่ชินทร์ก็เป็นผู้ชายที่โอเคคนหนึ่งเลยแหละ’ “...”เกวลินกำลังนึกย้อนถึงคำพูดของเพื่อนเธอ ‘เพลย์บอยนี่แหละ คือเรื่องที่สำคัญสำหรับฉัน’ อุปสรรคระหว่างเกวลินกับเขา มันไม่ใช่แค่เรื่องที่เขามีคู่หมั้นหรอกนะ เรื่องที่เธอต้องกังวลมากที่สุดก็คือ เรื่องครอบครัวของเขา กับครอบครัวของเธอต่างหากคือปัญหาใหญ่ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน ก็เจอแต่ทางคู่ขนาน ที่ไม่สามารถจะบรรจบกันได้... ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น เกวลินกดเลื่อนดูสายเรียกเข้านั้น ‘นี่เขาจะไม่ให้เธอได้พักเรื่องของเขาบ้างเลยหรือไง’นิ้วเรียวยาวกดรับสายสนทนานั้น
“เมียงั้นเหรอ! กรี๊ดดดดดด!!!”เสียงกรีดร้องของเพนนีดังลั่นจนทะลุไปถึงข้างนอก เลขาที่เฝ้าดูสถานการณ์อันน่าหวาดเสียวนี้ ก็รีบวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น “คุณเตชินทร์คะ? มีอะไรหรือเปล่าคะ?” “ไม่มีอะไร...”เตชินทร์ตอบด้วยสีหน้าราบเรียบนิ่งเฉย ราวกับว่าเมื่อครู่ไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย เกมนี้เขารู้อยู่แล้ว ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นอย่างไร “ปล่อยนะ...”เกวลินพยายามขืนตัวออกจากการอ้อมกอดของเขา พร้อมกับเหลือบมองไปที่ผู้หญิงอีกคน ที่ยืนตาโตหน้าแดงกำมือแน่นพร้อมเอาเรื่องได้ตลอดเวลา “เพนนีจะไม่ยอมถอนหมั้นให้พี่แน่นอน พี่ชินทร์ทำกับเพนนีแบบนี้ มันหยามเพนนีเกินไป คอยดู! เพนนีจะไปบอกคุณลุงกับคุณป้า ว่าพี่ชินทร์เอาผู้หญิงข้างถนน...อ่อ...ไม่ใช่แค่นั้นสิ...ยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย เธอคงจะรอเวลานี้มานานแล้วสินะ!” “ดิฉันไม่ได้...”เกวลินกำลังจะโต้กลับ แต่ทว่าก็มีคำพูดหนึ่งแทรกขึ้นมาก่อน ประโยคนั้นทำให้เธอตกใจเพิ่มขึ้นไปอีก “นั่นมันก็แล้วแต่เธอเลย พี่คุยป๊ากับม๊าของพี่เรียบร้อยแล้วว่าพี่จะถอนหมั้นกับเธอ พี่ไม่ได้ชอบเธอ แต่พี่ชอบคนนี้”เตชินทร์กระชับอ้







