บทที่ 11 ทำทุกอย่าง

บทที่ 11 ทำทุกอย่าง

ก๊อก! ก๊อก!

หลังจากกลับมาบ้านแม่ ณิชไม่ตรงกลับห้องพักของตัวเอง รีบเข้าลิฟต์มายังชั้นสี่สิบเพื่อเจรจาต่อรองกับอาเดรียโน ชื่อผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอนึกแวบขึ้นมาและพอไว้ใจได้ แม้ว่าใจยังหวาดหวั่นอารมณ์ลุ่มหลงความหล่อของตัวเองบ้างแต่ยังดีกว่าหนุ่มทั้งสี่ราย

หน้าหวานซึ้งขมวดยุ่งเมื่อยังไม่เห็นว่าชายหนุ่มชาวอิตาลีมาเปิดประตู เธอดูเวลาบนโทรศัพท์อีกครั้งซึ่งเพิ่งเลยเวลาเคารพธงชาติมาไม่นานเท่านั้น

หรือจะไม่อยู่! แต่ไม่หรอก อยู่แน่ ๆ

ก๊อก! ก๊อก!

แอ๊ดด!

บรรณารักษ์สาวเบิกตากว้างสุด ภาพที่เห็นตรงหน้าคืออาเดรียโนกระดุมเสื้อเชิ้ตเปิดอ้า เหงื่อชุ่มโชก ผมยุ่งเหยิง ดวงตาหรี่ปรือเพราะอารมณ์แรงเข้มข้น

“ฉะ ฉันมาขัดจังหวะคุณใช่ไหม”

ณิชเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบากระท่อนกระแท่น เธอไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์อันน่าอึดอัดเช่นนี้มาก่อน แว่วเสียงหญิงสาวในห้องร้องเรียกแต่อาเดรียโนยังไม่ยอมขยับเข้าไป

“มีอะไร”

เสียงแหบพร่ากว่าปกติทำให้แก้มเห่อร้อนและคาดว่าคงแดงจัดจากนัยน์ตาเหยี่ยวที่เพ่งมองอย่างสนใจ มือเล็กยกถุงในมือขึ้นให้เขาดู พร้อมกับรอยยิ้มแห้ง

“มีเรื่องขอร้องคุณสักเล็กน้อย”

อาเดรียโนปล่อยแขนออกจากกรอบประตูที่เมื่อกี้เขากั้นเธอเอาไว้เบี่ยงร่างแกร่งถอยออกให้ร่างระหงโปร่งบางเดินเข้าไปในห้องพัก พยักหน้าอนุญาติ ณิชจึงกล้าก้าวเท้าเดินเข้าไป หางตาด้านขวายังเห็นประตูห้องนอนเปิดอ้าเล็กน้อย หญิงสาวนอนระทวยอยู่บนเตียง

ปัง!!

ณิชสะดุ้งเมื่อร่างแกร่งเดินไปปิดประตู ทำให้มองไม่เห็นหญิงสาวคนนั้นอีก ตากลมโตกวาดไปทั่วร่างโดยเฉพาะเจ้าอาเดรียโนน้อยที่ดันกางเกงยีนส์ออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“นี่อย่ามอง พูดธุระของคุณมาผมจะได้กลับไปสานต่อ”

“แต่นี่มันเพิ่งจะ จะ มันยังไม่ทันทานมื้อค่ำเลยนะ!”

อาเดรียโนชำเลืองตามองก่อนเดินเข้าไปในห้องครัวเล็กแล้วหยิบจานออกมาวางบนโต๊ะทานข้าว รับถุงอาหารมาจากมือณิช

“อันที่จริงเซ็กซ์มันก็เหมือนอาหารนั่นล่ะ บางทีคุณเกิดหิวขึ้นมามันก็ต้องกิน ไม่จำเป็นต้องตรงเวลา”

สาวหน้าหวานพยักหน้าอย่างเข้าใจแต่แท้จริงแล้วไม่เข้าใจเลยสักนิด แต่ช่างเถอะวันนี้เธอมาเรื่องสำคัญกว่านั้น

“ฉันมีเรื่องขอร้องคุณ”

“ผมฟังน้ำเสียงแล้วดูท่าจะไม่ค่อยดี”

“คุณจำเรื่องที่ฉันพูดคืนนั้นได้ไหม”

ครืด!!

เขาลากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเธอออกแล้วนั่งลง ใช้นิ้วจิ้มกล้วยปิ้งโบราณเจ้าดังขึ้นดูดแล้วทำหน้าประหลาดใจ

“อร่อยนะ เพิ่งเคยกิน เรื่องไหน เรื่องที่คุณร้องครางหรือเปล่า”

เธอมองมือแกร่งใช้นิ้วหยิบกล้วยปิ้งชุบน้ำกะทิหวานเจี๊ยบยกสูงแล้วอ้าปากหย่อนเข้าไปพร้อมทำเสียงพึมพำพออกพอใจ

“อย่านอกเรื่องนะ เรื่องที่ฉันบอกว่าแม่พยายามรบเร้าเรื่องแฟนมาโดยตลอดน่ะ ตอนนี้แม่จับฉันนัดบอดอีกแล้ว และฉันทนไม่ไหว”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม”

เธอยังมองมือแกร่งที่หยิบกล้วยปิ้งเข้าปาก สีหน้าพอใจอย่างยิ่ง

“ฉันนึกใครไม่ออกเลยบอกไปว่าคุณเป็นแฟน”

“แค่ก ๆ ๆ ห๊า! อะไรนะ! เดี๋ยวก่อน ผมไม่ใช่แฟนคุณสักหน่อย อย่าหาเรื่องให้ผมนะคาร่า”

“น่า ช่วยฉันหน่อยนะ แค่ไปกินข้าวที่บ้านเอง อาจต้องดูหวานใส่กันเสียหน่อยนะ นะ นะ”

ตาหวานซึ้งส่งสายตาอ้อนวอนเป็นครั้งแรก คนร่างโตเอนกายพิงพนักเก้าอี้แยกขากว้างเล็กน้อยมือข้างหนึ่งกอดอกส่วนอีกข้างยังดูดนิ้วไม่หยุด นัยน์ตาสีน้ำตาลดุจเหยี่ยวจ้องเธอนิ่งใช้ความคิดก่อนยิ้มออกมา

“ช่วยคุณแล้วผมได้อะไร”

“คุณยอมช่วยใช่ไหม ฉันคิดแล้วว่าคุณต้องเป็นคนดี”

เธอชะโงกหน้ายิ้มแป้นไปทางพ่อร่างโต ดวงตาสีน้ำตาลส่อแว่วยิ้มกริ่ม

“คุณยังไม่ได้บอกผมเลยว่าผมจะได้อะไร”

“อะไรก็ได้ คุณอยากได้อะไรฉันให้หมดเลย”

น้ำเสียงหวานใสไร้เดียงสาเสียจนอาเดรียโนพยักหน้ารับยิ้มกว้าง กวักมือเรียกให้เธอไปหา ด้วยความดีใจร่างระหงรีบลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปยังฝั่งตรงข้าม

“ว้าย!! อาเดรียโนทำอะไรน่ะ”

มือแกร่งคว้าเอวคอดตวัดลงร่างอวบอิ่มนั่งลงบนตักแล้วใช้วงแขนรัดเธอไว้แน่นไม่ให้ขยับ เขาเอื้อมมือออกไปยังจานกล้วยปิ้งด้านหน้า จินตนาการภาพของสาวบนตักผลุดขึ้นมาขณะที่เขาเริ่มชิมกล้วยปิ้งตั้งแต่คำแรกจนอุณหภูมิภายในพลุ่งพล่านไปทั้งกาย

“ดูดนิ้วผมสิ”

หน้าหวานก้มมองนิ้วแกร่งข้างเดียวกับที่เขาเพิ่งดูดน้ำหวานยื่นมาตรงหน้าเธอ ดวงตากลมเหลือบมองหน้าเข้มเปี่ยมด้วยความคาดหวังจึงโน้มศีรษะครอบปากลงบนนิ้วแกร่งแล้วดูดความหวานที่เปื้อนอยู่บนนิ้ว

เสียงครางทุ้มในลำคอของคนร่างโตทำให้เธอย่ามใจเริ่มใช้ลิ้นดุนปลายนิ้วเล็กน้อย มือแกร่งอุ่นร้อนอีกข้างกำเอวคอดของเธอจนแน่น

“ไม่ยากเลยคาร่า สิ่งที่ผมอยากได้ง่ายมาก ถ้าให้ผมแสดงละครเป็นแฟนเฉย ๆ คงไม่สมจริงเท่าไร อืมม ดูดแรง ๆ คนสวย”

มือเรียวของณิชคว้าข้อมือเขาไว้แล้วตั้งใจยิ่งกว่าเดิมพลางมองสีหน้าของอาเดรียโนไว้ตลอดเวลา

“บอกข้อแลกเปลี่ยนของคุณมาสิคะอาเดรียโน”

ดวงตากลมโตเริ่มหรี่ปรือ เธอไม่อยากเชื่อว่าการดูดนิ้วผู้ชายทำให้เธอเร้าใจได้ขนาดนี้ ฟันเล็กขบลง เสียงครางทุ้มในลำคอดังขึ้น

“ผมอยากได้คุณคาร่า อยากได้จนเจ็บปวด ผู้หญิงที่นอนรอผมอยู่ในห้องไม่สามารถช่วยผมได้เลย”

ณิชชะงักไปค่อยปล่อยมือเอาลงและเปิดปากปล่อยนิ้วให้ร่วงหล่น

“คุณขอมากเกินไปอาเดรียโน”

“ถ้าอย่างนั้น ผมขอแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ จากคุณ”

“ขนาดไหน?”

มือเขาเลื่อนขึ้นคลึงเคล้นหน้าอกอวบอิ่มจนเสื้อสีอ่อนเปื้อนน้ำหวานเป็นคราบ เขาบีบแน่นแรงขึ้นแล้วจึงเลื่อนมือลงด้านล่างจับเนินเนื้อผ่านกางเกงสีเข้ม

“ทำทุกอย่างยกเว้นสอดใส่”

เขากดมือลงเน้นจนสาวบนตักสะท้านจับข้อมือเขาไว้แน่นอย่างห้ามปราม ส่ายหน้าทั้ง ๆ ที่ดวงตาหรี่ปรืออารมณ์หวามไหว

“คุณจะได้ประสบการณ์ที่ดี และไอ้เยื่อบาง ๆ ข้างในก็ยังอยู่ พยักหน้ารับสิคาร่า”

“แค่นั้นนะ นานแค่ไหน อื้อ”

“ก็ตลอดเวลาที่เรายังอยู่ในดีล รับปากสิ”

หน้าคมเข้มเคลื่อนเข้าใกล้เธอจนเกือบชิดปาก จดจ้องปากบางเฉียบอย่างอดใจไม่อยู่ ส่งปลายลิ้นแตะชิม

“รับปากคาร่า”

“อือ ได้ ได้ ปล่อยได้แล้ว”

อาเดรียโนยอมปล่อยบรรณารักษ์สาวลงจากตัก ร่างของณิชสั่นสะท้านและหน่วงหนึบ รีบหยิบกระเป๋าสะพายตั้งท่าเดินหนีก่อนชะงักเพราะเสียงทุ้มพูดขึ้น

“เราจะเริ่มดีลกันในวันที่คุณพาผมไปทานข้าวที่บ้าน วันนั้นถือเป็นวันแรกของสัญญา”

เขามองแผ่นหลังบอบบางยืดขึ้นเล็กน้อยแล้วจึงก้าวเท้าเดินต่อไปกระทั่งถึงประตูแล้วหายลับไปพร้อมกับเสียงประตูที่ปิดลง

อาเดรียโนลุกขึ้นจากเก้าอี้ ตอนนี้เขาต้องกลับไปหาสาวสวยอีกคนที่นอนรอเขาอยู่ ซึ่งเขาได้ถูกปลุกเร้าจนแข็งกร้าว รีบถอดเสื้อเชิ้ตออกจากร่างก่อนที่เปิดประตูเข้าไป มองร่างสาวงามนอนระทวยไร้เสื้อผ้าเช่นเดิมอย่างไม่สามารถขยับร่างไปไหนได้เพราะเขายังมัดมือเธอไว้กับข้างหัวเตียง

“คุณมาช้ามากอาเดรียโน ฉันทั้งเจ็บข้อมือ ทั้งแฉะไปหมดแล้ว”

“แต่ผมก็มาแล้วคนสวย”

เขารีบปลดกางเกงถอดออกจากร่างแกร่ง ปล่อยเอ็นใหญ่ออกมาจับไว้ในมือก่อนก้าวขึ้นเตียงแต่สาวงามใช้เท้ายันอกเขาไว้

“เลียก่อนสิที่รัก”

อาเดรียโนยิ้มกว้าง โน้มศีรษะตรงนิ้วเท้าเล็ก ๆ ครอบปากลงดูดก่อนลากลิ้นขึ้นไปตามปลีน่องตรงไปยังจุดมุ่งหมายลี้ลับที่โชยกลิ่นอิสตรีจนเขาสะท้านไหว

พลันนึกภาพสาวอีกคนที่เขาจะทำแบบเดียวกันแต่อาจยิ่งกว่าเพราะเธอทำให้ร่างของเขาร้อนเร่าเพียงแค่เดินผ่าน

เขามันคนชั่วร้าย ทำทุกอย่างที่อยากได้ และตอนนี้เขาอยากได้เธอแทบคลั่ง ถ้าเขาจะได้เธอแค่ภายนอก แน่นอนเขาจะรีบคว้าโอกาสนั้นไว้ก่อน

แต่ในไม่ช้าเขาจะทำให้เธอร้องครางและเรียกร้องจนต้องยอมเสียสัตย์ของตัวเอง นอนมอบกายให้เขากระหน่ำใส่เธออย่างหนักหน่วงโดยที่เธอเองก็ยินยอมพร้อมใจ