ตอนที่2 ยอมแลก

“มุกดาผมบอกให้ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย” เค้นเสียงดุในลำคอเพื่อให้อีกฝ่ายเกรงกลัว แต่ไม่ได้ผลเพราะคนตัวเล็กเดินเข้ามาประชิดตัวบอดี้การ์ดหนุ่มแล้ว

พรึบ!

ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ถูกดึงออกจากร่างกายโยนทิ้งกองลงพื้นอย่างไม่ไยดี ธาราหันมองด้วยความตกใจ ร่างกายเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าปกปิดโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งเด่นอยู่ตรงหน้า

“คุณทำบ้าอะไร ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้” ธารากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ตะเบ็งเสียงใส่หน้าหญิงสาวใบหน้าแดงก่ำ

“ฉันยอมเป็นของคุณก็ได้ถ้าคุณจะสนใจฉันบ้าง ฉันไม่สวยตรงไหนคุณบอกฉันมาสิ” หญิงสาวพูดออกไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ธาราที่พยายามอดทนอดกลั้นจนเห็นเส้นเอ็นตรงลำคอเด่นชัด ถอนหายใจกับสถานการณ์ตรงหน้า

“พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า”

“ฉันรู้ค่ะ สัมผัสฉันสิคะ” สายตาเว้าวอนอย่างเห็นได้ชัด

“ถอยออกไป” เสียงกร้าวตะโกนดังลั่นเมื่อความอดทนของเขาใกล้หมดลง คืนนี้เขาเองก็ดื่มเยอะอยู่เหมือนกันแอลกอฮอล์ในร่างกายเลยสูบฉีดมากกว่าปกติ

“ไม่ค่ะ จนกว่าคุณจะสัมผัสฉัน ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะใจแข็งได้สักเท่าไหร่” ร่างบางโผเข้ากอดชายหนุ่มไว้แน่น หน้าอกอวบสองข้างสัมผัสแผ่นหลังกว้างแม้จะมีเสื้อเชิ้ตกั้นอยู่แต่ก็รู้สึกได้ถึงความนุ่มเด้ง

“จำไว้ว่าต่อจากนี้คุณเลือกเองนะมุกดา”

“อ้ะ! ตุ๊บ!” ร่างบางถูกยกลอยขึ้นจากพื้นโยนลงเตียงนุ่มขนาดใหญ่ ธาราตามขึ้นคร่อมมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาหลากหลาย

นิ้วเรียวยาวราวนิ้วผู้หญิงไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างเร่งรีบ แผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามโชว์อยู่ตรงหน้าหญิงสาว ดวงตากลมโตมองแค่แว็ปเดียวก็หลบสายตามองไปทางอื่น

ความกลัวบวกกับความตื่นเต้นส่งผลให้หญิงสาวหัวใจเต้นแรงและหายใจติดขัด หน้าอกอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ

“อ้ะ!” ไรขนอ่อนลุกซู่เมื่อโดนสัมผัสจากฝ่ามือหนาของเพศตรงข้ามเป็นครั้งแรก ทั้งที่เตรียมใจมาก่อนหน้าและตัวเองก็เป็นคนเรียกร้องเองแต่ก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี

จ๊วบ ~จ๊วบ ~จ๊วบ ~

ริมฝีปากหยักประกบจูบปากบางดูดชิมความหวานอย่างหื่นกระหายไร้ความอ่อนโยน

“อ้าปาก” ธาราสั่งเสียงเรียบเมื่อหญิงสาวไม่ยอมให้ลิ้นสากสอดเข้าไปชิมความหวานด้านใน

“อึก..คุณเบา ๆ หน่อย” หัวใจที่เต้นแรงจนแทบระเบิดออกมาเมื่อโดนชายหนุ่มรุกหนักจนตั้งตัวไม่ทัน

“เรียกร้องเองอย่ามาขอให้ผมหยุดทีหลัง” ธาราที่โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์เล่นงานบวกกับอารมณ์ที่ไม่ได้ปลดปล่อยมานานจึงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป

“อ้ะ! เบา ๆ หน่อยสิคะฉันเจ็บนะ”

พรึบ! เสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมออกทุกเม็ดถูกโยนไปกองกับพื้น ผมเปียกโซกถูกเสยขึ้นลวก ๆ ส่งผลให้ชายหนุ่มดูเป็นหนุ่มเซอร์ ๆ ต่างจากตอนปกติที่เซตเป็นทรงตลอดเวลา

“อึก!” มุกดาเผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเห็นแผงอกกว้างที่เธอใฝ่ฝันอยากซบและสัมผัสอยู่ตรงหน้าใกล้ ๆ

ปลายจมูกโด่งซุกไซ้ไปตามซอกคอขาว ดูดเลียจนเกิดรอยแดง เลื่อนต่ำลงมาต้นคอเรื่อยลงมาถึงเนินอกอวบ ผิวเนียนขาวโดนบีบจับ จนเกิดรอยแดงจ้ำ ๆ ไปทั้งตัว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“คุณมุกดาครับ อยู่ข้างในหรือเปล่าครับเห็นคุณพลอยใสแจ้งว่าคุณจมน้ำ ผมขอเข้าไปตรวจดูอาการหน่อยครับ” ลุคค์เคาะประตูเรียกแขกคนสำคัญของบ้านโดยไม่รู้ตัวว่าข้างในนั้นกำลังเกิดอะไรขึ้น

“อื้อ..รอสักครู่นะคะ ฉันพึ่งอาบน้ำเสร็จขอเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บหนึ่งค่ะ”

“ครับ ผมรออยู่หน้าห้องนะครับ”

“อ้ะ!” มุกดาตกใจการกระทำของชายหนุ่มที่ผลักไสเธอราวกับเธอเป็นสิ่งของน่ารังเกียจ

“แต่งตัวให้เรียบร้อย” ใบหน้าคมเข้มผละออกจากหญิงสาว เสียงเรียบบอกออกไปอย่างหัวเสียที่โดนขัดจังหวะ แต่ก็ต้องจำใจหยุดทุกอย่างลงเพราะไม่อยากเสียหน้าว่าต้องการหญิงสาว ให้เธอเข้าใจว่าเขาเพียงแค่สั่งสอนเธอเท่านั้นเอง

แอ๊ด..

ธาราเปิดประตูออกมาในสภาพแต่งตัวไม่เรียบร้อย เสื้อเชิ้ตถูกดึงออกนอกกางเกง กระดุมสามเม็ดบนไม่ถูกติด เหมือนแต่งตัวแบบรีบ ๆ แถมตรงเป้ากางเกงเหมือนมีอะไรดันอยู่ด้านใน

“อ้าวพี่! ผมนึกว่าพี่กลับห้องไปแล้ว” ลุคค์ตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นบอดี้การ์ดรุ่นพี่เปิดประตูออกมา แทนที่จะเป็นมุกดาเพื่อนของพลอยใส

“ฝากดูเธอต่อด้วย” พูดจบก็สาวเท้ายาวออกไปจากตรงนั้นทันที

“อะไรของเขาวะ ทำตัวแปลก ๆ” ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ก่อน แล้วรีบเข้าไปตรวจร่างกายแขกคนสำคัญของบ้านเสียก่อน

“ขออนุญาตตรวจร่างกายหน่อยครับ” หูฟังหมอยื่นไปสัมผัสบนเหนือเนินอกด้านซ้ายเพื่อฟังเสียงชีพจร

“หัวใจเต้นเร็วนะครับ ยังตกใจไม่หายเหรอครับ” ลุคค์ถามขึ้นเมื่อหัวใจของหญิงสาวเต้นเร็วกว่าปกติ เป็นอาการของคนตกใจหรือกำลังตื่นเต้น

“ค่ะ ฉันยังตกใจอยู่แต่ตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ” มุกดาโกหกออกไปคำโต ถ้าจะให้เธอบอกออกไปตรง ๆ ว่าพึ่งทำเรื่องน่าตื่นเต้นก็คงไม่ได้

“ดูคุณมุกดายังมีอาการหอบเหนื่อยอยู่นะครับ”

“นอนพักน่าจะดีขึ้นค่ะ”

“โอเคครับ อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรน่ากังวล ถ้ายังมีอาการกลัวอยู่แจ้งผมได้นะครับเดี๋ยวผมจะจ่ายยาคลายเครียดให้”

“ขอบคุณมากค่ะ”

“ครับ ยินดีครับ”