หน้าหลัก / รักโบราณ / บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ / บทที่ 9 องค์ชายสี่ โปรดรักษามารยาทด้วยเพคะ

แชร์

บทที่ 9 องค์ชายสี่ โปรดรักษามารยาทด้วยเพคะ

ผู้เขียน: เซี่ยวชิงขวาง
"ข้าไม่ได้คิดอะไรกับองค์ชายสี่เลยนะ!"

กู้อวิ๋นซีพยายามจะดิ้นหนี ถึงได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังถูกขังอยู่ระหว่างร่างกายของจวินเย่เสวียนและภูเขาจำลอง

ร่างกายที่สูงใหญ่ของเขาทาบทับลงมาบนร่างของเธอในทุกส่วน!

ระยะห่างเท่านี้ มันเกินเส้นไปหน่อยแล้ว!

กู้อวิ๋นซีโมโหหน้าตึง "ปล่อยนะ! องค์ชายสี่โปรดรักษามารยาทด้วยเพคะ!"

"คนที่ควรรักษามารยาทไม่ใช่ควรจะเป็นเจ้าหรือไง" จวินเย่เสวียนเหน็บแนม "ใครกันที่เสนอตัวมาให้ข้ากอดเอง" Comment by mzmmmwl9477@163.com: 建议改为ข้า

"เจ้าเป็นชายาของฉู่หลี แต่กลับมาแอบซบอกข้าตั้งหลายครั้ง กู้อวิ๋นซี เจ้าแต่งเข้าจวนอ๋อง มีเป้าหมายอะไรกันแน่" Comment by mzmmmwl9477@163.com: 同上

สายตาของเขา หยุดอยู่ตรงที่ลำคอของเธอ

ร่อยรอยสีแดงเรื่อที่ผู้ชายทิ้งเครื่องหมายไว้มันช่างชัดเจนเมื่ออยู่บนลำคอขาวสะอาด

แค่ดูจากเครื่องหมายนี้ ก็สามารถจินตนาการได้แล้วว่า ตอนที่เธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชาย เธอต้องถูกกระทำการรุนแรงขนาดไหน!

ยิ่งมองเครื่องหมายบนคอของกู้อวิ๋นซี สายตาของจวินเย่เสวียนก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

กู้อวิ๋นซีวางมือทั้งสองข้างไว้บนหน้าอกของเขา คิดจะออกแรงผลักเขาให้ออกไป

แต่คิดไม่ถึง เมื่อมือของเธอแตะโดนอกของเขาเท่านั้น ก็พบว่าอุณภูมิในร่างกายของจวินเย่เสวียนร้อนแรงราวกับฟืนที่ถูกไฟเผาขนาดไหน!

อุณหภูมิแบบนี้...

ตอนที่ฉู่หลีอยากจะมีอะไรกับเธอ อุณหภูมิร่างกายของเขาก็สูงแบบนี้!

จู่ๆ จวินเย่เสวียนก็ทาบทับร่างกายเข้ามา จนเธอรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงทางร่ายกายของเขาเลย!

กู้อวิ๋นซีเบิกตากลมโตชุ่มชื้นของเธอกว้าง ก่อนจะพูดขึ้นอย่างร้อนรน "องค์ชายสี่ จะทำอะไรเพคะ ปล่อยข้านะ!"

"เจ้าเสนอตัวเข้ามากอดข้าเองแบบนี้ เจ้าคิดว่าข้าจะทำอะไรล่ะ" Comment by mzmmmwl9477@163.com: 同上

ถึงน้ำเสียงตอนที่จวินเย่เสวียนใช้พูดจะฟังดูเย็นชา แต่ร่างกายที่ทาบทับลงมาของเขากลับร้อนแรงยิ่งกว่าอะไร

โดยเฉพาะร่ายกายของเขาตอนนี้ ที่มันกำลังคับแน่นไปหมดทุกส่วน ยิ่งหลังจากที่เข้าแนบชิดกู้อวิ๋นซีแล้ว กู้อวิ๋นซีก็ยิ่งรับรู้มันได้อย่างชัดเจน

ตอนนี้กู้อวิ๋นซีไม่ใช่เด็กน้อยที่ไม่ประสีประสาอะไรอีกแล้ว โดนเขาทาบทับลงมาขนาดนี้ ทั้งเอาแต่ใจทั้งเรียกร้องเธอขนาดนี้ เธอจะไม่เข้าใจได้อย่างไร

เสวียนอ๋องคิดอกุศลกับเธอแล้ว!

ทำเกินไปแล้ว!

"องค์ชายสี่ ท่านเป็นพี่ชายของฉู่หลีนะเพคะ!" กู้อวิ๋นซีพยายามขัดขืน

แต่ก็พบว่า ยิ่งเธอขัดขืน ร่างกายของทั้งสองคนก็ยิ่งเบียดชิดกันยิ่งขึ้นไปอีก

คนหนึ่งก็เป็นพระชายาของฉู่หลี อีกคนก็เป็นพี่ชายของเขา!

สภาพของทั้งสองคนตอนนี้ ไร้ยางอายเกินไปแล้ว!

"องค์ชายสี่ ปล่อยข้า!"

แต่จวินเย่เสวียนกลับก้มหน้าลงมาจ้องยังใบหน้าของเธอ ราวกับกำลังเชยชมความหวาดวิตกของเธออย่างไรอย่างนั้น

"ตอนที่เจ้าเสนอตัวให้ข้ากอด เคยคิดบ้างไหมเล่าว่าข้าเป็นพี่ชายของฉู่หลี" Comment by mzmmmwl9477@163.com: 同上 Comment by mzmmmwl9477@163.com: 同上

มีปลาย่างกลิ่นหอมยั่วใจขนาดนี้มาส่งถึงที่ เขาก็ไม่ใช่คนตายที่จะไม่รู้สึกรู้สาอะไร!

"ข้าเปล่า ข้าไม่คิดว่าจู่ๆ ท่านจะหยุดเดินหนิ องค์ชายสี่ เอาเป็นว่าข้าผิดเอง ท่านปล่อยข้าไปก่อนเถอะ"

ที่นี่คืออุทยานอวี้ฮวาหยวนของวังหลวง ทั้งสองคนมีเรื่องนัวเนียใกล้ชิดกันขนาดนี้ หากมีใครมาเห็นเข้า ต่อให้อธิบายยังไงก็ฟังไม่ขึ้นอยู่ดี!

"เพราะงั้น เจ้ายอมรับแล้วสินะว่าจงใจ" จวินเย่เสวียนหรี่ตามอง

"เปล่า!" กู้อวิ๋นซีอึ้งจนไปไม่เป็น คำพูดของเธอมันเข้าใจยากขนาดนั้นเลยหรือยังไง

เธอพบว่าเธอกับเขาคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว!

"องค์ชายสี่ ท่าน..."

"เคยมีคนบอกเจ้าหรือไม่ ว่าข้าไม่ใช่สุภาพบุรุษถึงขนาดที่มีผู้หญิงมาเสนอตัวแล้วเราจะไม่สนอง" Comment by mzmmmwl9477@163.com: 同上

กู้อวิ๋นซีมองเขาอย่างไม่เข้าใจไปครู่หนึ่ง เขาหมายความว่ายังไงกัน

แต่วินาทีถัดไป จวินเย่เสวียนก็ใช้การกระทำของเขาอธิบายความหมายออกมาอย่างชัดเจน!

ร่างกายของเธอถูกจับพลิกให้หันด้านหลังให้กับเขา

ฝ่ามือใหญ่ของจวินเย่เสวียนกดหมับลงบนเอวด้านหลังของเธอ คราวนี้กู้อวิ๋นซีหมดสิทธิ์ที่จะหนีได้อีกแล้ว

เธอจับไปบนหินของภูเขาจำลองเพื่อช่วยพยุงตัว ยังไม่ทันจะได้ขัดขืนใดๆ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเย็นวาบ บริเวณร่างกายส่วนล่างของเธอ!

เขากล้าถกกระโปรงของเธอขึ้นมาเลยเหรอ มือใหญ่แผงด้วยไอร้อนผะผ่าว ค่อยๆค่อยๆ ลูบจากเอวด้านหลังของเธอลงไป

เพียงแค่ครู่เดียวก็จับเธอล็อกตัวเอาไว้แน่น!

"ไม่..." กู้อวิ๋นซีไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะมีเรื่องกับคนน่ากลัวแบบนี้ได้

ที่นี่คือเขตอุทยานของวังหลวง มีคนเข้ามาเห็นก็ง่าย แต่เขาก็ยังกล้า!

"องค์ชายสี่ ปล่อยนะ...!"

ทันใดนั้น ไม่ไกลมาก มีเสียงเพล้งดังขึ้นคล้ายกับมีสิ่งของใดตกแตก!

กู้อวิ๋นซีตัวสั่นอย่างรุนแรง หัวใจดวงน้อยๆ รู้สึกเย็นเฉียบขึ้นทันใด!

จวินเย่เสวียนหรี่ตาลงก่อนจะหันกลับไปมอง ก็เห็นว่ามีนางกำนัลคนหนึ่งยืนอยู่ระหว่างทางเดินไม่ไกลมาก

เมื่อเห็นว่าเขาหันมา นางกำนัลคนนั้นก็หันไปมอง แล้วก็ยิ่งตกใจจนต้องรีบคุกเข่าลงอ้อนวอน

"เสวียนอ๋องโปรดไว้ชีวิตด้วย เสวียนอ๋องโปรดไว้ชีวิตด้วยเพคะ!"

หางตาไม่มีไฝเสน่ห์ เขาไม่ใช่หลีอ๋อง!

เสวียนอ๋องกับพระชายาหลีอ๋องแอบนัดพบกันในอุทยานอวี้ฮวาหยวน...นางกำนัลตกใจจนตัวสั่น จนเกือบจะเป็นลมสิ้นสติไปแล้ว
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 335 ขอโทษ

    "ท่านอ๋อง ข้าต้องการยาเล็กน้อย อีกทั้งเหล้ากาหนึ่ง" กู้หรูชิวกล่าวจวินเย่เสวียนโบกมือหนึ่งที ความจริงเยียนเป่ยไม่ยินยอม แต่สุดท้ายเขาก็ไปเตรียมของมาให้กู้หรูชิวอย่างรวดเร็วกู้หรูชิวเดินไปอยู่ตรงหน้าของหลานโจว พูดอย่างอ่อนโยนว่า "คุณชายท่านนี้ ขออภัยด้วย"ที่ขมับของหลานโจวมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาเยี่ยนอีกำมือแน่น แต่ก็ได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไรเยียนเป่ยร้อนใจ "ท่านอ๋อง หลานโจวติดตามข้างกายท่านมาสิบกว่า สิบกว่าปี เขา..."จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองด้วยสายตาเย็นชากู้หรูชิวบดยาหลายชนิดให้กลายเป็นผงแล้วใส่ลงไปในเหล้าหลานโจวรู้ว่านั่นเป็นยาที่ทำให้เขาขาดสติ โดยส่วนมากไว้ใช้สำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อลดความเจ็บปวดของร่างกายเขาไม่รู้เลยว่ายาพวกนี้เมื่อเอามาผสมกับเหล้าแรงจะสามารถดึงวิญญาณของคนๆ หนึ่งได้แต่เมื่อทั้งสองชนิดผสมเข้าด้วยกัน ก็สามารถทำให้คนๆ หนึ่งมีสติเลือนลาน ช้าเชือนได้จริงๆ!เมื่อเห็นว่ากู้หรูชิวผสมยากับเหล้าเข้ากันดีแล้ว เดินถือมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง หลานโจวก็ได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างสงบว่า "ท่านอ๋อง เป็นกระหม่อมที่เอายาพิษรุนแรง

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ

    ไม่รอให้หลานโจวได้เอ่ยปาก หมอคนนั้นก็พูดขึ้นว่า "จะไม่มีปัญหาได้อย่างไร? ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดื่มยาพิษอะไรเข้าไป ซึ่งเป็นการทำร้ายเด็กในท้องตั้งนานแล้ว"เมื่อหมอคิดไปถึงสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นในตอนนั้น ก็อดที่จะสงสารไม่ได้"ผู้หญิงคนนั้นจะต้องรักลูกในท้องของนางมากแน่ ข้าน้อยแนะนำให้นางรีบตัดสินใจ อะ เอาเด็กออก..."เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของเสวียนอ๋อง ที่จู่ๆ ก็เย็นเยียบขึ้นมา หมอคนนั้นก็หวาดกลัวจนตัวสั่น ฉับพลันไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปหรือไม่แต่ก็เป็นจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเย็นชา "พูดต่อ!"หมอคนนั้นถึงได้พูดต่อไปอย่างกลัวๆ กล้าๆ "ข้าน้อยคิดเพื่อร่างกายของผู้หญิงคนนั้นเองถึงได้แนะนำให้ดื่มยาขับเลือด แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยินยอม ข้าน้อยรู้ว่านางยังแอบมีความหวังอยู่"สายตาของจวินเย่เสวียนมองไปยังร่างของหลานโจวหลานโจวรู้สึกสิ้นหวังมากเขารู้อยู่แล้วว่าสักวัน วันนี้ก็จะต้องมาถึงแต่แค่คิดไม่ถึงว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ในที่สุดเยียนเป่ยก็ทนไม่ไหวเขาเชื่อใจหลานโจวขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้ หลานโจว...ดูเหมือนว่าหลานโจวกำลังปกปิดอะไรไว้อยู่จริงๆ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม

    "เสวียนเออร์ เจ้า...เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลอะไร? ข้าจะไปทำอะไรนางได้? นางอยู่ในการคุ้มครองของเจ้าตลอดเวลานะ!"พระสนมหรงรู้สึกละอายใจ แต่ก็พยายามรักษาจิตใจให้สงบนิ่งนางปล่อยมือที่จับชายเสื้อของจวินเย่เสวียนเอาไว้ แล้วก้าวถอยหลังไปสองก้าวเริ่มรู้สึกหวาดกลัวลูกชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ขึ้นมาอย่างประหลาด"เสวียนเออร์ เจ้าลืมความเจ็บปวดของเจ้าได้เร็วขนาดนี้เชียวเหรอ? นางเป็นคนฆ่า...ของเจ้าเองกับมือเพื่อช่วยหลีเออร์นะ...""ลูก" คำนี้พระสนมหรงไม่กล้าที่จะพูดมันออกไปรอบข้างมีทั้งขันทีและนางกำนัลมากมายแต่นางรู้ดีว่าลูกชายของนางเข้าใจจริงดังนั้น ประโยคนี้ทำให้จวินเย่เสวียนกำหมัดแน่นทีเดียวเขาไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้!โชคดีที่หลังจากกลับมา นางได้พบกับมู่อันหนิงแล้ว และได้คุยกับเรื่องคำที่จะพูดแล้วมู่อันหนิงช่างรู้งานจริงๆ!หากว่าไม่มีมู่อันหนิง พระสนมหรงเองคนเดียวคงไม่อาจจัดการเรื่องให้ดีได้เช่นนี้"เสวียนเออร์ แม่ก็แค่สงสารเจ้า หรือว่าเจ้าไม่คิดแค้นนาง...""นางช่วยลูกชายสุดที่รักของท่านไว้ แต่ท่านกลับ แค้นนาง?"จวินเย่เสวียนหรี่ตาลง ฉับพลันก็เดินขึ้นไปข้างหน้าพระสนมหรงตกใจจ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่

    "เจ้า..."พระสนมหรงคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีจะกล้ายอมรับออกมาจริงๆ!นางทำไปเพื่อแก้แค้นนางจริงๆ!แถมนางยังคิดจะให้ลูกชายทั้งสองคนของนางกลายเป็นศัตรู ฆ่ากันเอง!พระสนมหรงโมโหจนตัวสั่น แต่กู้อวิ๋นซีกลับใช้ดวงตาคู่โตชุ่มชื้นนั้นมองมาที่นางด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาอย่างเดิมรอยยิ้มที่มุมปากเหมือนจะอ่อนโยน แต่คำพูดที่ออกมากลับเย็นชาสุดขีด"เสด็จแม่ ข้าเกือบจะถูกท่านฆ่าตายแล้ว หากว่าข้าไม่ทำให้ลูกชายทั้งสองของท่านตายไปบ้าง ข้าจะทำใจเรื่องความแค้นนี้ได้อย่างไร?""นังแพศยา เจ้ากล้า!"พระสนมหรงโมโหจนเสียสติ ยกมือขึ้นมาอย่างเร็ว และกำลังจะตบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงที่น่าแปลกก็คือ การต้องเผชิญกับฝ่ามือของตัวเอง กู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่คิดหลบ แต่ยังกลับยิ้มออกมาอย่างสะใจพระสนมหรงตกใจ จู่ๆ ก็เข้าใจได้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอกแล้ว!แต่แรงตบที่นางอ้างออกไปมันไม่สามารถเก็บกลับได้ทันแล้ว ฝ่ามือนี้ในที่สุดก็จบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงเพราะว่าแรงมาก กู้อวิ๋นซีถึงได้ล้มลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นทันทีตาลายไปหมด ลุกขึ้นมาไม่ได้เลย"ซีเออร์!" เงาของสองร่างปรากฎออกมาในทันทีตอนที่จวินฉู่หลีช่

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่

    ความจริงแล้วพระสนมหรงไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่กลับมาจะยังเจอหน้าผู้หญิงคนนี้อีกตอนนั้นที่นางจากมา กู้อวิ๋นซีนอนคว่ำหน้าอยู่ข้างเตียง ปากก็กระอักเลือดสีดำ ลมหายใจรวยรินถึงแม้นางจะมีความสงสารอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดถึงว่าลูกชายของตัวเองทังสองคนจะต้องผิดใจกันเพราะผู้หญิงคนนี้ นางก็ใจแข็งได้อีกครั้งวันนั้นที่ออกคำสั่งไม่ให้มีใครมา จริงๆ แล้วไม่ใช่ความปรารถนาของมู่อันหนิงแค่คนเดียวแต่เป็นความอนุญาตกลายๆ ของพระสนมหรงอีกด้วยเพียงแค่มู่อันหนิงนับว่ายังดีอยู่บ้างที่รับจบเรื่องนี้เอาไว้เอง ไม่ได้ทำให้ลูกชายทั้งสองของนางเกลียดนางด้วยเรื่องนี้ ทำให้ท่าทีที่พระสนมหรงมีต่อมู่อันหนิงก็ยิ่งดีขึ้นอีกเดิมคิดว่าหลังจากสามเดือนผ่านไป ตอนที่กลับมากู้อวิ๋นซีก็คงจะตายไปนานแล้ว และด้วยระยะเวลาที่ยาวนานนี้ ลูกชายทั้งสองของนางก็คงทำใจเรื่องผู้หญิงคนนี้ไปได้แล้วถึงตอนนั้น หลีเออร์ก็จะมีชีวิตใหม่ ส่วนเสวียนเออร์ นางเองก็ชอบมู่อันหนิงถ้าจะให้มู่อันหนิงมาเป็นพระชายาของเสวียนอ๋อง นางก็พอใจอย่างมากสรุปก็คือมันจะต้องเป็นการจบเรื่องที่สมบูรณ์แบบแต่นางคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังกล้าท

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน

    สองวันต่อจากนั้น กู้อวิ๋นซีก็พักอยู่ที่ตำหนักของไทเฮาตลอดสองวันนี้จวินฉู่หลียุ่งมากด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการก่อสร้างจวนหลีอ๋อง อีกด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการย้ายไปประจำการที่เมืองฝานกู้อวิ๋นซีได้พักผ่อนอยู่สองวัน พอถึงเช้าตรู่วันที่สาม ในที่สุดก็ได้รับข่าวดี"คนในจวนแม่ทัพออกนอกเมืองไปแล้วเหรอ?"ข่าวนี้ทำให้นางอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกไปทั้งวัน"เจ้ากังวลว่าเสวียนอ๋องจะมาขัดขวางเหรอ?" ขนาดมู่เฟยหย่ายังดูออกเลยว่านางเบาใจไปมากกู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบคำถามนี้ความคิดของจวินเย่เสวียน ใครจะเดาออกกัน?สามวันก่อนหน้านี้เขาถูกนางทำให้โกรธจนกลับออกไป เสวียนอ๋องเป็นคนอารมณ์แปรปรวณ อีกทั้งยังรู้ว่านางตั้งใจจะให้คนในจวนแม่ทัพออกห่างจากความวุ่นวายนี้ดังนั้นการที่เขาจะขวางก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร"เรื่องนี้ข้าได้ปรึกษากับอาหลีแล้ว อาหลีเองก็เคยคิดวิธีรับมือ หากว่าเสวียนอ๋องตั้งใจจะขวาง อาหลีก็จะทำตามที่ข้าบอก"การที่จวินเย่เสวียนเก็บตัวเงียบแบบนี้ เป็นเรื่องที่เหนือการคาดหมายไปเหมือนกัน"วันนี้เจ้าช่วยข้าออกไปตามหาคุณชายมู่อีกครั้งเถอะ" จู่ๆ กู้อวิ๋นซีก็พูดขึ้นมา"หามาตั้งหลายวันแล้วยังไม่ได้ข

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status