ログインเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่มีใครรู้... ภายใต้แสงสุดท้ายของวันที่กำลังจะลับขอบฟ้า ร่างเปลือยเปล่าสองร่างยังคงนอนกอดก่ายกันอยู่บนโซฟาหนังที่ผ่านสมรภูมิรักอันดุเดือดมาหมาดๆ ความเงียบสงัดเข้าครอบคลุมไปทั่วทั้งห้องจีน่านอนซบอยู่บนแผงอกกว้างของอัคนี ปลายนิ้วเรียวของเธอวาดวนเป็นวงกลมอยู่บนผิวเนื้อที่ชุ่มเหงื่อของเขาอย่างเหม่อลอย เธอรู้สึกอ่อนเพลียจนแทบจะขยับตัวไม่ไหว แต่ในขณะเดียวกัน หัวใจของเธอกลับพองโตและเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขเธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมคายที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างอ่อนล้า “เฮีย...” เธอเรียกชื่อเขาเสียงแผ่วเบาราวกระซิบอัคนีลืมตาขึ้นช้าๆ ดวงตาสีดำที่เคยลุ่มลึกและน่าเกรงขาม บัดนี้กลับทอประกายอ่อนโยนและอบอุ่นเมื่อมองมาที่เธอ “...ว่าไง”“...หนูรักเฮียที่สุดในโลกเลย”คำสารภาพรักที่ตรงไปตรงมาและเปี่ยมไปด้วยความจริงใจนั้น มันเหมือนน้ำทิพย์ที่ชโลมลงบนหัวใจที่แห้งผากของเขา อัคนียิ้ม... เป็นรอยยิ้มจางๆ ที่มุมปาก แต่สำหรับจีน่าแล้ว มันคือรอยยิ้มที่สว่างไสวที่สุดในโลก เขาโน้มใบหน้าลงมาจุมพิตที่หน้าผากมนของเธอเบาๆ จูบที่ไม่ได้มีความปรารถนาเจือปน แต่เต็มไปด้วยความรักและความทะนุถนอมอย่างแท้จ
แล้วเขาก็กระแทกมันเข้าไปในคราวเดียว! อย่างรุนแรงและไม่ปรานี!สวบ!“อร๊ายยยย!!”จีน่าหวีดร้องสุดเสียง! ใบหน้าสวยซบลงกับพนักพิงโซฟาอย่างหมดแรง การถูกรุกรานจากทางด้านหลังอย่างกะทันหันเช่นนี้มันสร้างความรู้สึกที่แตกต่างออกไป... มันทั้งจุกเสียด รุนแรง และกระตุ้นเร้าความรู้สึกดิบในกายของเธอให้ลุกโชนขึ้นมาอย่างกะทันหันอัคนีกดสะโพกเธอไว้แน่น เสียงหัวเราะต่ำดังในลำคอ“ตกใจแบบนี้… แปลว่ายังจำได้อยู่ใช่ไหม”มันลึก... ลึกกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา... เหมือนกับว่าแก่นกายของเขากำลังจะทะลวงผ่านร่างกายของเธอไปรวมเป็นหนึ่งเดียวกันอัคนีคำรามในลำคออย่างพอใจ เขาเริ่มขยับกายเข้าออกทันทีโดยไม่รอให้เธอได้ปรับตัว จังหวะของเขารวดเร็ว รุนแรง และไม่มีการผ่อนปรนใดๆพั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้องอย่างดุดัน ทุกครั้งที่เขากระแทกเข้าไป หน้าอกอวบอิ่มของจีน่าก็จะกระเพื่อมไหวไปตามแรงกระแทก เสียดสีกับเบาะจนเกิดเสียงดังอี๊ดอ๊าดผสมปนเปไปกับเสียงครางที่ไม่เป็นศัพท์ของเธอ“อ๊ะ... อื้อ... เฮีย... บะ...เบาหน่อย... อ๊า!” เธอร้องขอเสียงสั่น แต่ก็รู้ดีว่ามันเปล่าประโยชน์อัคนีหัวเราะต่ำในลำคอ“ขอแบบนี้…
ความเงียบเข้าครอบคลุมอีกครั้ง มีเพียงเสียงหอบหายใจของคนสองคนที่ค่อยๆ ผ่อนลงสู่จังหวะปกติ และเสียงหัวใจที่เต้นระรัวอยู่ในอกของกันและกันเท่านั้น อัคนีนอนกอดร่างบางที่อ่อนระทวยของจีน่าไว้แนบอก ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนลื่นของเธออย่างทะนุถนอม ขณะที่จีน่าเองก็ซุกไซ้ใบหน้าอยู่กับแผงอกกว้างที่ชุ่มเหงื่อของเขาอย่างออดอ้อนทุกอย่างควรจะจบลงตรงนี้...แต่สำหรับจีน่าแล้ว... เธอค่อยๆ ผละตัวออกจากอ้อมกอดที่อบอุ่นของเขาอย่างช้าๆ แววตาที่เคยอ่อนล้าและฉ่ำเยิ้มเมื่อครู่ บัดนี้กลับมีประกายของความซุกซนและเจ้าเล่ห์อย่างที่อัคนีไม่เคยเห็นมาก่อนฉายชัดขึ้นมา“จะไปไหน?” เขาถามเสียงพร่า มือยังคงวางอยู่ที่เอวบางของเธอจีน่าไม่ตอบ แต่ส่งยิ้มหวานหยดย้อยมาให้เขาแทน ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เลื่อนกายลงไปที่ปลายเท้าของเขา...แล้วสิ่งที่เธอทำต่อจากนั้นก็ทำให้อัคนีต้องเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง!เธอใช้มือทั้งสองข้างจับแก่นกายของเขาที่อ่อนตัวลงเล็กน้อยหลังจากการร่วมรัก แต่ยังคงมีขนาดใหญ่โตน่าเกรงขามและชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักของพวกเขา... แล้วก้มลงครอบริมฝีปากอิ่มนุ่มของเธอลงบนส่วนปลายของมัน"อึก"อัคนีสะดุ้งสุดตัว! ร่
เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นตามแผงอกและแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา ทุกครั้งที่เขาขยับกาย...กล้ามเนื้อเหล่านั้นก็เกร็งตัวเป็นลอนคลื่นตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่น ทุกการขยับเต็มไปด้วยความปรารถนาที่อัดอั้นมานาน เขาขยับแท่งเนื้อร้อนที่แข็งขึงเข้าออกจากร่องสวาทที่ชุ่มฉ่ำของเธออย่างไม่หยุดยั้ง“อ๊ะ... อร๊ายยย... เฮีย... เฮียขา...”จีน่าครางเสียงหวานไม่เป็นศัพท์ ศีรษะของเธอโยกคลอนไปมาตามแรงกระแทก ผมยาวสลวยสยายไปบนเบาะโซฟา ดวงตาของเธอฉ่ำเยิ้มและเลื่อนลอย ปากอิ่มเผยอหอบหายใจรับอากาศอย่างยากลำบาก ความเสียวซ่านที่แล่นปราดไปทั่วทุกอณูขุมขนมันรุนแรงเสียจนเธอแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้“อื้อ... เสียว... หนูเสียวเหลือเกินค่ะ... อ๊าา”เสียงครางของเธอเป็นเหมือนน้ำมันที่ราดรดลงบนกองไฟในกายของอัคนี เขาก้มลงบดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างดุดัน บังคับให้เธอรับจูบที่หิวกระหายของเขา ลิ้นร้อนไล่ต้อนพัวพันลิ้นเล็กของเธออย่างไม่มีการยอมอ่อนข้อเขาสอดแทรกแก่นกายเข้าไปลึกขึ้น... ลึกขึ้น... จนสัมผัสกับผนังมดลูกที่อ่อนนุ่มของเธอ“อ๊า! เฮีย!” จีน่าร้องลั่น แอ่นสะโพกขึ้นรับสัมผัสที่ล้ำลึ
บทที่ 80: ปลอบประโลมด้วยวิญญาณหลังจากช่วยกันจัดข้าวของที่อัคนีซื้อมาจนเข้าที่เข้าทาง ป้านวลก็ขอตัวกลับลงไปที่ห้องพักของเธอ ทิ้งให้บรรยากาศในเพนท์เฮาส์หรูตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มันเป็นความเงียบที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจางๆของดอกเดซี่และขนมอบอัคนีนั่งลงบนโซฟาตัวยาว มองจีน่าที่กำลังนั่งตักเค้กช็อกโกแลตชิ้นเล็กเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ดวงตาของเธอยังคงมีร่องรอยความบวมช้ำอยู่บ้าง แต่แววตาที่สดใสและความสุขเล็กๆ จากการได้กินของอร่อยนั้น... มันเหมือนสายน้ำเย็นที่ค่อยๆ ชะโลมหัวใจที่ร้อนรุ่มของเขาแต่ถึงกระนั้น... เขาก็ยังไม่สามารถสลัดความรู้สึกผิดออกไปได้หมดสิ้น เขายังคงเห็นภาพเธอร้องไห้ในฝันร้ายเมื่อคืน เขายังคงจินตนาการถึงความน่าสะพรึงกลัวที่เธอต้องเผชิญ... และมันก็เป็นเหมือนหนามที่ทิ่มแทงใจเขาอยู่ตลอดเวลาจีน่ากินเค้กหมดชิ้น เธอดื่มน้ำตาม ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตากับเขาตรงๆ เธอมองเห็นมัน... ความมืดมนและความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น เขากำลังทรมาน... เขาโทษตัวเองสำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นจีน่าวางแก้วน้ำลงเบา ๆ เสียงกระทบโต๊ะดังแผ่วเธอเงยหน้ามองเขา“เฮียคิดอะไรอยู่คะ… หน้าตาแ
จีน่าค่อยๆ ปรือตาตื่นขึ้นมาในตอนสาย ความรู้สึกแรกคือความปวดหนึบที่ศีรษะและเปลือกตาที่หนักอึ้งจากการร้องไห้มาทั้งคืน แต่ความรู้สึกต่อมาคือความว่างเปล่าข้างๆกาย...อัคนีไม่อยู่หัวใจของเธอกระตุกวูบ ความกลัวเย็นเยียบแล่นไปทั่วทั้งตัว เธอรีบผุดลุกขึ้นนั่ง กวาดตามองไปรอบห้องที่ว่างเปล่า“เฮียขา...” เธอเรียกเสียงแผ่วเบา“คุณหนูตื่นแล้วเหรอคะ”เสียงที่นุ่มนวลและใจดีดังขึ้นจากหน้าประตู ทำให้จีน่าสะดุ้งเล็กน้อย เธอหันไปมอง เห็นหญิงวัยกลางคนรูปร่างท้วมเล็กน้อยในชุดแม่บ้านเรียบร้อยยืนส่งยิ้มใจดีมาให้ ในมือของเธอคือถาดอาหารที่มีข้าวต้มร้อนๆ ส่งกลิ่นหอมกรุ่น“ปะ...ป้าเป็นใครคะ” จีน่าถามด้วยความไม่ไว้ใจ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดอกอย่างระแวงหญิงคนนั้นเดินเข้ามาในห้องช้าๆ วางถาดอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียง “ป้าชื่อนวลค่ะ เป็นแม่บ้านของคุณท่าน... เอ๊ย คุณอัคนีเขา” ป้านวลแนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม “คุณท่านสั่งให้ป้าขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนคุณหนู กลัวคุณหนูตื่นมาแล้วจะตกใจ”คำพูดนั้นทำให้กำแพงในใจของจีน่าลดระดับลงเล็กน้อย เขายังเป็นห่วงเธอ... เขาไม่ได้ทิ้งเธอไปไหน“คุณท่านเพิ่งออกไปเมื่อเช้านี่เองค่ะ บอกว่าไปทำธุระ เดี๋ยวก็คงก







