16

ท่ามกลางความวุ่นวายของข่าวลือและความตึงเครียดระหว่างแก้วกัลยา เจ้าศิริวัฒน์ และหม่อมราชวงศ์รวิ ยังมีอีกผู้หนึ่งที่คอยเฝ้ามองและเป็นห่วงแก้วกัลยาอยู่เงียบ ๆ นั่นคือเจ้าสรุศักดิ์

เจ้าสรุศักดิ์สังเกตเห็นความทุกข์ใจและความกดดันที่แก้วกัลยาต้องเผชิญ เขาเข้าใจดีว่าข่าวลือเหล่านั้นสร้างความเจ็บปวดให้กับเธอมากเพียงใด แม้ในใจของเขาจะมีความรู้สึกพิเศษต่อแก้วกัลยา แต่เขาก็เลือกที่จะแสดงออกด้วยความสุภาพและปรารถนาดี โดยไม่ต้องการให้เธอต้องลำบากใจ

วันหนึ่ง เจ้าสรุศักดิ์ได้พบกับแก้วกัลยาที่กำลังนั่งเหม่อมองดอกไม้ในสวนด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย เขาเดินเข้าไปหาเธออย่างเงียบ ๆ

“แม่แก้ว...” เจ้าสรุศักดิ์เอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

แก้วกัลยารีบเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นเขา เธอก็พยายามฝืนยิ้ม

“คุณสรุศักดิ์...”

“ผมเห็นแม่แก้วดูไม่สบายใจ มีอะไรให้ผมช่วยหรือไม่ครับ?” เจ้าสรุศักดิ์ถามด้วยความเป็นห่วง

แก้วกัลยาส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่มีอะไรมากค่ะคุณสรุศักดิ์ ขอบคุณค่ะ”

“ผมรู้ว่าแม่แก้วกำลังเผชิญกับเรื่องยากลำบาก” เจ้าสรุศักดิ์กล่าวด้วยความเข้าใจ “ข่าวลือเหล่านั้น... มันไม่ยุติธรรมเลย”

น้ำตาคลอเบ้าของแก้วกัลยาอีกครั้ง เธอรู้สึกขอบคุณในความเข้าใจของเจ้าสรุศักดิ์

“ขอบคุณค่ะคุณสรุศักดิ์ ที่เข้าใจดิฉัน” แก้วกัลยากล่าวเสียงแผ่ว

“แม่แก้วเป็นคนดี ผมเชื่อเช่นนั้น และผมเชื่อว่าความจริงจะปรากฏในไม่ช้า” เจ้าสรุศักดิ์ให้กำลังใจ

“ดิฉันหวังว่าจะเป็นเช่นนั้นค่ะ” แก้วกัลยากล่าวด้วยความหวังเล็กน้อย

เจ้าสรุศักดิ์นั่งลงข้าง ๆ เธออย่างเงียบ ๆ สักครู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“หากแม่แก้วต้องการใครสักคนที่จะรับฟัง หรือต้องการความช่วยเหลือใด ๆ ก็ตาม บอกผมได้เสมอนะครับ ผมยินดีที่จะช่วยเท่าที่ผมทำได้”

คำพูดของเจ้าสรุศักดิ์ทำให้แก้วกัลยารู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของเขา เธอรู้ว่าเจ้าสรุศักดิ์เป็นคนดีและจริงใจ

“ขอบคุณมากค่ะคุณสรุศักดิ์” แก้วกัลยากล่าวด้วยรอยยิ้มที่มาจากใจจริง

เจ้าสรุศักดิ์เองก็รู้สึกดีที่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอ แม้จะเป็นเพียงรอยยิ้มที่เศร้าสร้อยก็ตาม

ตลอดช่วงเวลาที่สถานการณ์ตึงเครียด เจ้าสรุศักดิ์มักจะหาโอกาสมาเยี่ยมเยียนและพูดคุยกับแก้วกัลยาอยู่เสมอ เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องข่าวลือโดยตรง แต่จะชวนเธอคุยในเรื่องอื่น ๆ ที่เธอสนใจ พยายามเบี่ยงเบนความสนใจของเธอจากความทุกข์ใจ

เขามักจะนำหนังสือดี ๆ หรือดอกไม้สวย ๆ มาให้เธอ ทำให้แก้วกัลยารู้สึกดีขึ้นบ้าง

นอกจากนี้ เจ้าสรุศักดิ์ยังคอยสังเกตการณ์ความเคลื่อนไหวรอบ ๆ ตัวแก้วกัลยาอย่างเงียบ ๆ หากเขาสังเกตเห็นใครก็ตามที่พูดถึงเธอในทางที่ไม่ดี เขาก็จะเข้าไปพูดคุยและปกป้องเธออย่างสุภาพแต่หนักแน่น

ครั้งหนึ่ง เขาได้ยินคนรับใช้กลุ่มหนึ่งกำลังซุบซิบนินทาแก้วกัลยา เจ้าสรุศักดิ์จึงเข้าไปพูดคุยกับพวกเขาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

“พวกท่านกำลังพูดถึงแม่แก้วใช่หรือไม่?” เจ้าสรุศักดิ์ถาม

คนเหล่านั้นต่างตกใจและรีบเงียบเสียง

“แม่แก้วเป็นคนดี ท่านไม่ควรนำเรื่องที่ไม่จริงมาพูดถึงเธอ” เจ้าสรุศักดิ์กล่าวด้วยท่าทีที่เด็ดขาด

คนรับใช้เหล่านั้นต่างก็ขอโทษและสัญญาว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก

การกระทำของเจ้าสรุศักดิ์เหล่านี้ แม้จะไม่ได้เปิดเผย แต่ก็ช่วยให้แก้วกัลยารู้สึกว่ายังมีคนที่เข้าใจและพร้อมจะปกป้องเธออยู่ แม้จะเป็นเพียงการปกป้องอยู่ห่าง ๆ ก็ตาม

แก้วกัลยารู้สึกขอบคุณในน้ำใจของเจ้าสรุศักดิ์ เธอรู้ว่าเขาเป็นพระรองที่ดีที่คอยให้กำลังใจและช่วยเหลือเธออย่างเงียบ ๆ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

ในขณะที่หม่อมราชวงศ์รวิกำลังพยายามสืบหาความจริงเบื้องหลังข่าวลือ และเจ้าศิริวัฒน์ก็เริ่มแสดงความไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เจ้าสรุศักดิ์ก็เป็นอีกหนึ่งกำลังใจสำคัญที่คอยประคับประคองจิตใจของแก้วกัลยาให้เข้มแข็งขึ้น... ความเมตตาและความปรารถนาดีของเขาเป็นเหมือนแสงสว่างเล็ก ๆ ท่ามกลางความมืดมิดที่เธอเผชิญอยู่