ตอนที่ 12  น้องชายจอมกวน

ตอนที่

12

น้องชายจอมกวน

หลังจากที่แพรไหม ได้ก้าวเข้ามาในโลกมืดของคริสเตียนอย่างเต็มตัวและได้เรียนรู้ถึงความร้ายกาจในการทำธุรกิจและจัดการศัตรูของเขา ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคริสเตียนก็เริ่มมีมิติที่ซับซ้อนขึ้น แพรไหมยังคงรู้สึกหวาดกลัวกับอำนาจและความเด็ดขาดของเขา แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็สัมผัสได้ถึงการดูแลที่ซ่อนเร้นและความผูกพันที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ

วันหนึ่งในยามบ่ายที่อากาศแจ่มใส แพรไหมกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดของคฤหาสน์ เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมอง เธอเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าประตู ใบหน้าของเขาคมคายคล้ายกับคริสเตียน แต่ดวงตาของเขากลับเป็นประกายและเต็มไปด้วยความร่าเริง เขาสวมเสื้อยืดสบายๆ กับกางเกงยีนส์ขาดๆ ดูแตกต่างจากมาเฟียที่เธอเคยเห็นอย่างสิ้นเชิง

“สวัสดีครับพี่สะใภ้” เด็กหนุ่มเอ่ยทักด้วยรอยยิ้มกว้าง นิค เดินเข้ามาหาแพรไหมอย่างคุ้นเคย แม้จะไม่ได้พูดคุยกันโดยตรงตั้งแต่ในงานประมูลที่ดิน แต่เขาก็จำแพรไหมได้เป็นอย่างดี และท่าทางของเขาแสดงออกชัดเจนว่าเขากำลังสนุกกับ "ของเล่นชิ้นใหม่" ที่พี่ชายได้มา

แพรไหมยิ้มบางๆ อย่างประหลาดใจ “สวัสดีจ้ะ” เธอจำเขาได้เช่นกันว่าเป็นน้องชายของคริสเตียนที่เจอในงานประมูล

“ผมนิคครับ” นิคแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ แม้จะเคยเจอกันแล้วแต่ก็ยังไม่เคยแนะนำตัวกันอย่างเป็นเรื่องเป็นราว

 “พี่สะใภ้สบายดีนะครับ”

“สบายดีจ้ะ” แพรไหมตอบ เธอรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางที่เป็นกันเองของนิค

“ผมมาเยี่ยมพี่คริสเตียนครับ” นิคบอก “แต่ดูเหมือนเขาจะยุ่งๆ นะครับ”

“ใช่จ้ะ” แพรไหมตอบ “เขาทำงานอยู่ในห้องทำงาน”

นิคเดินสำรวจห้องสมุด ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความสนใจ “ห้องสมุดของพี่คริสเตียนนี่ใหญ่จริงๆ นะครับ ผมไม่เคยเห็นหนังสือเยอะขนาดนี้มาก่อนเลย”

แพรไหมยิ้มบางๆ “ใช่จ้ะ พี่ก็ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน”

“จริงเหรอครับ!” นิคหันมามองแพรไหมด้วยความตื่นเต้น

“พี่สะใภ้ชอบอ่านหนังสือแนวไหนครับ”

แพรไหมกับนิคเริ่มพูดคุยกันอย่างถูกคอ พวกเขามีความสนใจในเรื่องหนังสือเหมือนกัน ทำให้การสนทนาเป็นไปอย่างราบรื่น นิคเป็นเด็กหนุ่มที่ร่าเริง สดใส และมีอารมณ์ขัน เขาแตกต่างจากคริสเตียนอย่างสิ้นเชิง และนั่นก็ทำให้แพรไหมรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่กับเขา

ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอย่างออกรส เสียงประตูห้องสมุดก็เปิดออก คริสเตียน ยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเขาดูเหน็ดเหนื่อย แต่แววตาของเขากลับคมกริบ เมื่อเห็นนิคกำลังนั่งพูดคุยกับแพรไหมอย่างสนิทสนม รอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าของแพรไหมทำให้คริสเตียนรู้สึกไม่พอใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“นิค นายมาทำอะไรที่นี่” คริสเตียนถามเสียงเรียบ แต่แววตาของเขากลับเย็นชา

นิคหันไปมองคริสเตียนด้วยรอยยิ้มกว้าง “ผมมาเยี่ยมพี่คริสเตียนไงครับ”

คริสเตียนเดินเข้ามาใกล้ทั้งสองคน เขาเหลือบมองแพรไหมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ก่อนจะหันไปมองนิค

“นายกลับไปได้แล้ว” คริสเตียนพูดเสียงต่ำ

“อะไรกันครับพี่คริสเตียน!” นิคทำหน้าประหลาดใจ “ผมเพิ่งมาถึงเองนะครับ”

“ฉันบอกให้นายกลับไป” คริสเตียนย้ำเสียงแข็ง “นายไม่ควรจะมาที่นี่”

แพรไหมรู้สึกถึงความตึงเครียดที่แผ่ซ่านออกมาจากคริสเตียน เธอรู้ว่าเขาไม่พอใจที่นิคเข้ามาตีสนิทกับเธอ

“พี่คริสเตียนใจร้ายกับผมจังเลยนะครับ” นิคพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “ผมก็แค่อยากคุยกับพี่สะใภ้”

คริสเตียนจ้องมองนิคด้วยสายตาที่ดุดัน “กลับไป”

นิคถอนหายใจอย่างยอมแพ้ “ก็ได้ครับๆ ผมจะไปก็ได้ แต่ผมจะกลับมาอีกนะครับพี่สะใภ้”

นิคยิ้มให้แพรไหมอย่างมีเลศนัย ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องสมุดไปอย่างช้าๆ

เมื่อนิคเดินออกไปแล้ว คริสเตียนก็หันมามองแพรไหม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“ทำไมคุณถึงคุยกับมัน” คริสเตียนถามเสียงต่ำ

แพรไหมรู้สึกตกใจกับคำถามของเขา “เขาก็แค่น้องชายคุณนี่คะ”

“มันไม่ใช่น้องชายที่ดี” คริสเตียนตอบ “มันชอบสร้างปัญหาให้ผมเสมอ”

แพรไหมเงียบไป เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร เธอรู้สึกว่าคริสเตียนกำลังหึงหวงเธอ และนั่นทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ

“คุณไม่ต้องไปยุ่งกับมันอีก” คริสเตียนพูดเสียงแข็ง “เข้าใจไหม”

แพรไหมพยักหน้ารับอย่างช้าๆ เธอรู้ว่าเธอไม่มีทางขัดขืนคำสั่งของเขาได้

หลังจากนั้นไม่นาน นิคก็กลับมาที่คฤหาสน์อีกครั้ง เขามักจะแอบเข้ามาหาแพรไหมในยามที่คริสเตียนไม่อยู่ หรือแอบเข้ามาตอนที่คริสเตียนกำลังยุ่งอยู่กับงานของเขา

นิคจะชวนแพรไหมคุยเรื่องต่างๆ เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับโลกภายนอกที่แพรไหมไม่เคยได้สัมผัส และมักจะชวนแพรไหมเล่นเกมหรือทำกิจกรรมต่างๆ ที่ทำให้แพรไหมรู้สึกสนุกสนานและผ่อนคลาย

วันหนึ่งนิคแอบพาแพรไหมไปที่สวนหลังบ้าน ซึ่งเป็นสวนขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิด นิคเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับสวนนี้ให้แพรไหมฟัง

แพรไหมหัวเราะอย่างสนุกสนาน เธอไม่เคยหัวเราะได้เต็มที่ขนาดนี้มาก่อนเลยตั้งแต่มาอยู่ที่นี่

ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน เสียงทุ้มต่ำของคริสเตียนก็ดังขึ้นมา

“นิค! นายทำอะไร!”

คริสเตียนยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเขาดูโกรธจัด ดวงตาของเขาแดงก่ำไปด้วยความไม่พอใจ

นิคหันไปมองคริสเตียนด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย “พี่คริสเตียน! ผมก็แค่ชวนพี่สะใภ้เดินเล่นเองครับ”

คริสเตียนเดินตรงเข้ามาหานิค เขาคว้าแขนของนิคอย่างแรง “ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่งกับเมียของฉัน!”

“โอ๊ย! เจ็บนะครับพี่คริสเตียน” นิคโอดครวญ

แพรไหมรีบเข้าไปห้าม “คริสเตียน! อย่าทำนิค”

คริสเตียนหันมามองแพรไหม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวังและความโกรธ “คุณเข้าข้างมันเหรอ แพรไหม!”

แพรไหมรู้สึกเหมือนถูกตบหน้า เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคริสเตียนถึงได้โกรธขนาดนี้

“ฉันแค่ไม่อยากให้คุณทำร้ายเขาค่ะ” แพรไหมตอบเสียงแผ่ว

คริสเตียนมองแพรไหมด้วยสายตาที่ผิดหวัง ก่อนจะปล่อยแขนของนิคออกอย่างแรง

“นายกลับไปได้แล้วนิค” คริสเตียนพูดเสียงต่ำ “และอย่าให้ฉันเห็นนายมาที่นี่อีก”

นิคถอนหายใจอย่างยอมแพ้ “ก็ได้ครับๆ ผมจะไปก็ได้”

นิคเหลือบมองแพรไหมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจ ก่อนจะเดินออกจากสวนไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อนิคเดินจากไปแล้ว คริสเตียนก็หันมามองแพรไหม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและหึงหวง

“คุณชอบมันมากใช่ไหม” คริสเตียนถามเสียงต่ำ

แพรไหมรู้สึกตกใจกับคำถามของเขา “คุณกำลังพูดเรื่องอะไรคะ”

“คุณชอบที่มันเข้ามาตีสนิทกับคุณ ชอบที่มันทำให้คุณหัวเราะ” คริสเตียนพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด

“คุณกำลังนอกใจผมใช่ไหม แพรไหม!”

คำพูดของคริสเตียนทำให้แพรไหมหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ เธอไม่คิดว่าเขาจะคิดแบบนั้น

“ฉันไม่เคยคิดที่จะนอกใจคุณ” แพรไหมตอบเสียงดัง

“ฉันแค่รู้สึกสบายใจเมื่ออยู่กับนิค เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นคนปกติ”

คำพูดของแพรไหมเหมือนคมมีดที่กรีดลงไปในใจของคริสเตียน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเรียบเฉย แววตาของเขากลับมาเย็นชาเหมือนเดิม

“คุณกำลังบอกว่าอยู่กับผมแล้วคุณไม่เป็นปกติอย่างนั้นเหรอ” คริสเตียนถามเสียงต่ำ

แพรไหมรู้สึกผิดที่พูดแบบนั้นออกไป เธอรู้ว่าคริสเตียนกำลังเจ็บปวด แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดกับโลกของเขา

“ฉัน…ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นค่ะ” แพรไหมตอบเสียงสั่น

คริสเตียนเดินเข้ามาใกล้แพรไหม เขายื่นมือมาจับคางของเธอ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา

“คุณเป็นของผม แพรไหม” คริสเตียนกระซิบเสียงต่ำ

“คุณต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น”

คำพูดของคริสเตียนทำให้แพรไหมรู้สึกหวาดกลัว เธอรู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าของ และเขาจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งชิงสิ่งที่เขาเป็นเจ้าของไปได้

คริสเตียนบดเบียดริมฝีปากลงมาที่ริมฝีปากของแพรไหมอย่างรุนแรง จูบของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ความหึงหวง และความต้องการที่ดิบเถื่อน แพรไหมรู้สึกเจ็บปวด แต่เธอก็ไม่สามารถขัดขืนเขาได้ เธอรับรู้ได้ถึงความรุนแรงในจูบของเขา มันเป็นจูบที่ต้องการจะตอกย้ำความเป็นเจ้าของ และมันก็ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นเพียงของเล่นในมือของเขา

ตลอดค่ำคืนนั้น คริสเตียนแสดงความเป็นเจ้าของแพรไหมอย่างชัดเจน เขาไม่ยอมให้เธอห่างจากกายแม้แต่นาทีเดียว แพรไหมรู้สึกเหนื่อยอ่อนทั้งกายและใจ แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก เธอต้องยอมรับชะตากรรมของเธอ

ในเช้าวันรุ่งขึ้น แพรไหมตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดไปทั้งตัว คริสเตียนยังคงนอนอยู่ข้างๆ เธอ ใบหน้าของเขาดูสงบนิ่ง แต่แววตาของเขาที่มองมาที่แพรไหมกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความต้องการ ความหึงหวง และความผูกพันบางอย่างที่เธออ่านไม่ออก

ลีโอเข้ามาในห้องนอนพร้อมอาหารเช้า เขามองแพรไหมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล

“คุณแพรไหมดูไม่สบายเลยนะครับ” ลีโอเอ่ยทัก

แพรไหมยิ้มบางๆ “ฉันสบายดีค่ะคุณลีโอ”

ลีโอถอนหายใจเบาๆ เขามองคริสเตียนด้วยสายตาที่ตำหนิเล็กน้อย แต่คริสเตียนก็ไม่ได้สนใจ

หลังจากนั้นไม่นาน แพรไหมก็เริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในคริสเตียน เขายังคงเป็นคนเย็นชาและดุดันเหมือนเดิม แต่เขาก็เริ่มที่จะแสดงความห่วงใยแพรไหมในแบบของเขาอย่างซ่อนเร้นมากขึ้น

เขาจะคอยสังเกตการณ์แพรไหมอยู่ห่างๆ และมักจะสั่งให้ลีโอเตรียมสิ่งต่างๆ ให้แพรไหมอย่างดีที่สุด และเขาก็จะกลับมานอนกอดแพรไหมในยามค่ำคืนเสมอ แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรมากนัก แต่แพรไหมก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากอ้อมกอดของเขา

ในขณะเดียวกันนิค ก็ยังคงพยายามเข้ามาตีสนิทกับแพรไหม เขามักจะแอบเข้ามาหาเธอในยามที่คริสเตียนไม่อยู่และชวนเธอพูดคุยหรือทำกิจกรรมต่างๆ ที่ทำให้แพรไหมรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข

แต่ทุกครั้งที่คริสเตียนจับได้ เขาก็จะแสดงความไม่พอใจและหึงหวงออกมาอย่างชัดเจน เขาจะห้ามไม่ให้แพรไหมยุ่งกับนิค และมักจะลงโทษแพรไหมด้วยการแสดงความเป็นเจ้าของอย่างรุนแรง

แพรไหมรู้สึกสับสนกับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคริสเตียน เธอไม่รู้ว่าเธอควรรู้สึกอย่างไรกับเขา เธอทั้งกลัวเขา หวั่นไหวกับเขา และในขณะเดียวกันก็รู้สึกผูกพันกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ

เธอรู้ว่าเธอกำลังตกอยู่ในบ่วงรักของมาเฟียผู้เย็นชาคนนี้ บ่วงรักที่ทั้งอันตรายและคาดเดาไม่ได้ แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะสามารถหลุดพ้นจากบ่วงนี้ได้หรือไม่