ตอนที่ 11  เกมอำนาจและโลกมืด

ตอนที่

11

เกมอำนาจและโลกมืด

ค่ำคืนที่งานเลี้ยงสิ้นสุดลงด้วยความโกรธเกรี้ยวของ คริสเตียน ได้ทิ้งความรู้สึกหนักอึ้งไว้ในใจของ แพรไหมเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียทั้งกายและใจ คำพูดที่คริสเตียนกระชากถามเมื่อคืนยังคงก้องอยู่ในหูของเธอ "คุณเป็นของผม แพรไหม อย่าให้ผมต้องเห็นคุณอยู่กับคนอื่นอีก" มันเป็นทั้งคำประกาศสิทธิ์และการจองจำไปในตัว

วันนี้ลีโอมาพร้อมกับครูสอนมารยาทและผู้ดูแลการจัดการคฤหาสน์เหมือนเช่นทุกวัน แต่สีหน้าของลีโอวันนี้ดูเคร่งเครียดกว่าปกติ แพรไหมสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปในคฤหาสน์ ทุกคนดูตึงเครียดและกระสับกระส่าย

“คุณแพรไหมครับ วันนี้นายมีงานสำคัญที่ต้องจัดการ” ลีโอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“อาจจะใช้เวลานานหน่อย”

แพรไหมพยักหน้า เธอรู้ว่าคำว่า "งานสำคัญ" ของคริสเตียนนั้นมักจะเกี่ยวข้องกับโลกมืดของเขาเสมอ

ตลอดทั้งวันแพรไหมพยายามจดจ่อกับการเรียน แต่จิตใจของเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอได้ยินเสียงรถยนต์หลายคันแล่นเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์ เสียงผู้คนพูดคุยกันดังแว่วมาเป็นระยะๆ เธอรู้ว่าคงมีเรื่องสำคัญบางอย่างเกิดขึ้น

ในช่วงบ่ายขณะที่แพรไหมกำลังเดินอยู่ในโถงทางเดินชั้นสอง เธอได้ยินเสียงดังมาจากห้องทำงานของคริสเตียน เสียงนั้นไม่ใช่เสียงต่อสู้ แต่เป็นเสียงที่บ่งบอกถึงความเครียดและดุดันที่รุนแรงกว่าเดิม

แพรไหมเดินเข้าไปใกล้ประตูห้องทำงาน เธอได้ยินเสียงคริสเตียนกำลังพูดคุยกับชายฉกรรจ์หลายคน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยอำนาจและคำสั่งที่เด็ดขาด

“พวกแกต้องจัดการเรื่องนี้ให้จบภายในวันนี้” คริสเตียนพูดเสียงต่ำ

“ฉันไม่ต้องการให้มีปัญหาตามมาทีหลัง”

“แต่ว่า มันจะปลอดภัยเหรอครับนาย” เสียงหนึ่งดังขึ้น

“ปลอดภัยหรือไม่ปลอดภัย ขึ้นอยู่กับว่าพวกแกทำงานได้ดีแค่ไหน” คริสเตียนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ถ้ามีปัญหาเกิดขึ้น พวกแกทุกคนจะต้องรับผิดชอบ!”

แพรไหมรู้สึกขนลุกซู่กับน้ำเสียงของคริสเตียน เธอไม่เคยได้ยินเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวขนาดนี้มาก่อน มันไม่ใช่แค่คำขู่ แต่เป็นการประกาศิตที่ทุกคนต้องปฏิบัติตาม

“นายครับ มีคนอยากจะเจอนายครับ” เสียงของลีโอดังขึ้นจากด้านนอกห้องทำงาน

“ใคร” คริสเตียนถาม

“คุณเฮนรี่ครับ” ลีโอตอบ

แพรไหมสะดุ้งเล็กน้อย เฮนรี่มาที่นี่อีกแล้วเธอไม่แน่ใจว่าคริสเตียนจะตอบรับเขาอย่างไรหลังจากที่ทะเลาะกันอย่างรุนแรง

ความเงียบครอบงำอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่คริสเตียนจะเอ่ยขึ้น

“ให้เขาเข้ามา”

ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก เฮนรี่เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียดกว่าทุกครั้ง เขาไม่ได้ยิ้มแย้มเหมือนเคย

“นายจะทำเรื่องนี้จริงเหรอคริสเตียน” เฮนรี่ถามเสียงจริงจัง

“มันเป็นเรื่องของฉัน นายไม่จำเป็นต้องมายุ่ง” คริสเตียนตอบกลับด้วยน้ำเสียงห่างเหิน

“นายกำลังทำเรื่องที่เกินกว่าเหตุ” เฮนรี่พูด

 “มันอาจจะส่งผลกระทบต่อตระกูลของเรา”

“ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่” คริสเตียนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“และฉันไม่ต้องการให้ใครมาสั่งสอนฉัน”

แพรไหมรู้สึกถึงความตึงเครียดที่แผ่ซ่านออกมาจากทั้งสองคน เธอรู้ว่าคริสเตียนกำลังจะทำอะไรบางอย่างที่ร้ายแรง และเฮนรี่กำลังพยายามห้ามเขา

“นายจะทำให้ตระกูลของเราต้องตกอยู่ในอันตราย” เฮนรี่พูด “นายคิดดีแล้วเหรอ”

“ฉันคิดดีแล้ว” คริสเตียนตอบ

“และฉันไม่ต้องการให้นายมายุ่งอีกต่อไป”

คริสเตียนโบกมือไล่เฮนรี่ เฮนรี่จ้องมองคริสเตียนด้วยสายตาที่เจ็บปวด ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรอีก แพรไหมมองตามหลังเฮนรี่ด้วยความรู้สึกสงสาร เธอรู้ว่าเฮนรี่เป็นห่วงคริสเตียนจริงๆ

หลังจากเฮนรี่ออกไป แพรไหมก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ไม่กล้าขยับตัว เธอได้ยินเสียงคริสเตียนสั่งการลูกน้องอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่ดุดันและเด็ดขาด

ตลอดทั้งวันแพรไหมรู้สึกไม่สบายใจ เธอมักจะเดินวนไปมาอยู่แถวห้องทำงานของคริสเตียน พยายามฟังว่าเกิดอะไรขึ้นเธอได้ยินเสียงคนเข้าออกห้องทำงานของเขาตลอดเวลา และเสียงโทรศัพท์ของคริสเตียนก็ดังขึ้นไม่หยุด

ตกเย็นแพรไหมกลับมาที่ห้องนอน เธอรู้สึกเหนื่อยอ่อนและเครียด เธอไม่รู้ว่าคริสเตียนกำลังทำอะไร แต่เธอก็อดกังวลไม่ได้

เมื่อคริสเตียนกลับมาถึงคฤหาสน์ในตอนค่ำ เขาเดินตรงเข้ามาในห้องนอนทันที ใบหน้าของเขาดูเหน็ดเหนื่อยแต่แววตาของเขากลับมีประกายของความพึงพอใจบางอย่าง

“คุณทำอะไรมาคะ” แพรไหมถามเสียงแผ่ว เธอเห็นคราบเลือดจางๆ ที่แขนเสื้อเชิ้ตของเขา และนั่นทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ

คริสเตียนถอดเสื้อสูทออกวางลงบนเก้าอี้ เขาไม่ได้ตอบคำถามของแพรไหมแต่เดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ

แพรไหมมองตามเขาไป เธอรู้สึกถึงความกลัวที่เกาะกุมในใจ เธอรู้ว่าเขาคงไปทำเรื่องอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับโลกมืดและมันคงเป็นเรื่องที่รุนแรงมาก

หลังจากอาบน้ำเสร็จ คริสเตียนกลับออกมาในชุดคลุมอาบน้ำ เขาเดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆ แพรไหม แพรไหมสัมผัสได้ถึงกลิ่นสบู่หอมสะอาดจากตัวเขา แต่เธอก็ยังคงรู้สึกถึงความอันตรายที่แผ่ออกมาจากตัวเขา

“วันนี้ผมจัดการเรื่องปัญหาทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว” คริสเตียนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

“ธุรกิจของผมจะดำเนินต่อไปได้โดยไม่มีอุปสรรค”

คำพูดของคริสเตียนทำให้แพรไหมรู้สึกหนาวไปทั้งตัว เธอรู้ว่าคำว่า "จัดการ" ของเขานั้นหมายถึงอะไร มันไม่ใช่แค่การพูดคุยทางธุรกิจ แต่เป็นการใช้กำลังและอำนาจเพื่อกำจัดศัตรู

“คุณทำอะไรไปคะ” แพรไหมถามเสียงสั่น

คริสเตียนหันมามองแพรไหม ดวงตาของเขาคมกริบ “คุณไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องพวกนี้แพรไหมโลกของผมมันอันตรายเกินไปสำหรับคุณ”

“แต่ ฉันอยากรู้ค่ะ” แพรไหมพูด

“ฉันอยากเข้าใจโลกของคุณ”

คริสเตียนถอนหายใจเบาๆ “ทำไมถึงอยากรู้”

“เพราะฉันอยู่ที่นี่กับคุณค่ะ” แพรไหมตอบ

“ฉันอยากเข้าใจว่าคุณทำอะไร และทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้”

คริสเตียนมองแพรไหมด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก ก่อนที่เขาจะเลื่อนมือมาโอบเอวของเธอ ดึงร่างของเธอเข้ามาใกล้เขามากขึ้น

“ถ้าคุณอยากรู้ ผมจะเล่าให้คุณฟัง” คริสเตียนกระซิบเสียงทุ้มต่ำ

“แต่คุณจะต้องเข้าใจว่านี่คือโลกที่ไม่มีความปรานี”

แพรไหมพยักหน้ารับอย่างตั้งใจ เธอพร้อมที่จะเรียนรู้โลกของเขาแล้ว

คริสเตียนเริ่มเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับธุรกิจของเขาให้แพรไหมฟัง เขาเล่าถึงการแข่งขันที่รุนแรง การหักหลัง การใช้กำลัง และการกำจัดศัตรู แพรไหมนั่งฟังอย่างตั้งใจ เธอรู้สึกตกใจและหวาดกลัวกับเรื่องราวที่ได้ยิน โลกของคริสเตียนนั้นมืดมิดและโหดร้ายกว่าที่เธอเคยจินตนาการไว้มากนัก

คริสเตียนเล่าถึงความจำเป็นในการใช้ความรุนแรงเพื่อปกป้องธุรกิจและครอบครัวของเขา เขาบอกว่าในโลกที่ไม่มีกฎหมาย ทุกคนต้องปกป้องตัวเอง และเขาต้องทำทุกอย่างเพื่อให้อยู่รอดและแข็งแกร่งที่สุด

“ผมรู้ว่าคุณอาจจะไม่เข้าใจ” คริสเตียนพูด

“แต่ในโลกของผม นี่คือวิธีเดียวที่จะอยู่รอด”

แพรไหมมองเข้าไปในดวงตาของคริสเตียน เธอเห็นความมุ่งมั่นและความแข็งแกร่งในแววตาคู่นั้น เธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่ต้องแบกรับภาระที่หนักอึ้งไว้บนบ่า

“ฉันเข้าใจค่ะ” แพรไหมตอบ

“ฉันเข้าใจว่าคุณทำไปเพื่อปกป้องตัวเองและตระกูลของคุณ”

คำพูดของแพรไหมทำให้คริสเตียนประหลาดใจเล็กน้อย เขามองเธอด้วยสายตาที่อ่อนลง

“คุณไม่กลัวผมเหรอ” คริสเตียนถาม

แพรไหมเงียบไปครู่หนึ่ง “ฉัน…ฉันก็กลัวค่ะ แต่ฉันก็เชื่อว่าคุณจะไม่ทำร้ายฉัน”

คำพูดของแพรไหมทำให้คริสเตียนยิ้มมุมปากเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนจนแพรไหมแทบไม่เคยเห็นมาก่อน

“ผมจะปกป้องคุณ แพรไหม” คริสเตียนกระซิบเสียงแผ่ว “ผมจะไม่ให้ใครมาทำร้ายคุณ”

แพรไหมซบหน้าลงบนอกของคริสเตียน เธอรู้สึกปลอดภัยในอ้อมกอดของเขา เธอรู้ว่าโลกของเขาอันตราย แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความผูกพันบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นระหว่างเธอกับเขา

ในวันต่อมาคริสเตียนเริ่มพาแพรไหมเข้าไปเรียนรู้เรื่องธุรกิจของเขามากขึ้น เขาอธิบายถึงโครงสร้างขององค์กร การลงทุนต่างๆ และวิธีการจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้น แพรไหมพยายามเรียนรู้อย่างตั้งใจ แม้ว่าบางครั้งเธอจะรู้สึกตกใจกับความโหดร้ายของโลกที่เธอได้เรียนรู้

คริสเตียนพาแพรไหมไปที่ออฟฟิศของเขา ซึ่งเป็นตึกสูงระฟ้าใจกลางเมือง แพรไหมได้เห็นการทำงานของคริสเตียนในอีกมุมหนึ่ง เขาเป็นนักธุรกิจที่ฉลาดเฉลียวและเด็ดขาด ทุกคนให้ความเคารพและเชื่อฟังเขาอย่างไม่มีข้อแม้

แพรไหมได้เรียนรู้ว่าคริสเตียนไม่ได้เป็นแค่มาเฟีย แต่เขายังเป็นนักธุรกิจที่เก่งกาจและมีความสามารถ เธอเริ่มรู้สึกประทับใจในตัวเขามากขึ้นเรื่อยๆ

ขณะที่แพรไหมกำลังเดินอยู่ในห้องโถงของออฟฟิศ เธอก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันดังขึ้นมา

“นายคริสเตียนนี่เก่งจริงๆ นะ จัดการคู่แข่งได้ราบคาบเลย” เสียงหนึ่งดังขึ้น

“แน่นอนสิ ใครจะกล้ามาขัดขวางนายได้” อีกเสียงหนึ่งตอบกลับ

“แต่ฉันได้ยินมาว่าคู่แข่งรายนั้นโดนหนักเลยนะ ไม่ใช่แค่ธุรกิจเสียหาย แต่ตัวคนก็หายสาบสูญไปเลย”

คำพูดเหล่านั้นทำให้แพรไหมรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว เธอรู้แล้วว่าคริสเตียน "จัดการ" ปัญหาอย่างไร เธอรู้ว่าเขาไม่ได้แค่ทำให้ธุรกิจของคู่แข่งเสียหาย แต่เขาอาจจะกำจัดคู่แข่งคนนั้นไปอย่างถาวร

แพรไหมหยุดยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น หัวใจของเธอเต้นระรัว เธอรู้สึกหวาดกลัวกับความร้ายกาจของคริสเตียน แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงพลังอำนาจที่แผ่ออกมาจากตัวเขา

เธอกลับไปที่คฤหาสน์ด้วยความรู้สึกที่สับสน โลกของคริสเตียนนั้นดำมืดและโหดร้ายเกินกว่าที่เธอจะรับไหว แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกดึงดูดเข้าไปในโลกนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ

คืนนั้นแพรไหมนอนอยู่บนเตียงคนเดียว คริสเตียนยังไม่กลับมา แพรไหมคิดถึงเรื่องราวที่เธอได้เรียนรู้มาทั้งวัน เธอคิดถึงความร้ายกาจของคริสเตียนและคิดถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา

เธอไม่รู้ว่าอนาคตของเธอจะเป็นอย่างไร เธอรู้แค่ว่าเธอได้ก้าวเข้ามาในโลกที่อันตรายและคาดเดาไม่ได้ และเธอต้องพยายามเอาชีวิตรอดในโลกของมาเฟียผู้เย็นชาคนนี้

เมื่อคริสเตียนกลับมาถึงห้องนอนในตอนดึก แพรไหมยังไม่หลับ เธอมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามมากมาย

คริสเตียนเดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆ เธอ เขาดึงร่างของเธอเข้ามากอดไว้แน่น แพรไหมซบหน้าลงบนอกของเขา เธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาที่เต้นอย่างสม่ำเสมอ

“คุณกังวลอะไร” คริสเตียนถามเสียงทุ้มต่ำ

แพรไหมเงียบไปครู่หนึ่ง “ฉัน…ฉันแค่รู้สึกกลัวค่ะ”

“คุณไม่จำเป็นต้องกลัว” คริสเตียนกระซิบ

“ตราบใดที่คุณอยู่กับผม คุณจะปลอดภัย”

คำพูดของคริสเตียนทำให้แพรไหมรู้สึกอบอุ่นในใจ เธอไม่รู้ว่าคำพูดของเขาเป็นเรื่องจริงหรือไม่ หรือเป็นเพียงแค่คำปลอบโยน แต่ในขณะนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะเชื่อเขา

เธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ปล่อยให้ความรู้สึกหลากหลายเข้าครอบงำ เธอรู้ว่าเธอได้ก้าวเข้ามาในโลกมืดของคริสเตียนอย่างเต็มตัวแล้ว และเธอไม่แน่ใจว่าเธอจะสามารถเดินออกมาจากโลกนี้ได้หรือไม่