ตอนที่ 58 ความรักเบ่งบาน ณ แสงอรุณแห่งเขาใหญ่

---

ตอนที่ 58 ความรักเบ่งบาน ณ แสงอรุณแห่งเขาใหญ่

หลังจากที่ความเข้าใจกันช่วยสลายเมฆหมอกแห่งความหวั่นไหว ความสัมพันธ์ของ อเล็กซานเดอร์ และ ลลิล ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น พวกเขาเรียนรู้ที่จะเชื่อใจและเปิดใจให้กันมากขึ้นกว่าเดิม อเล็กซานเดอร์ตัดสินใจที่จะพาคนที่เขารักไปพักผ่อน ปลีกตัวจากความวุ่นวายในเมืองหลวง และใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างเต็มที่ในสถานที่ที่สวยงามและเงียบสงบ

การเดินทางสู่ดินแดนแห่งรัก

อเล็กซานเดอร์เลือกที่จะพาลลิลไปเที่ยว เขาใหญ่ สถานที่ที่ขึ้นชื่อเรื่องธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์และบรรยากาศโรแมนติก เขาจองวิลล่าสุดหรูที่มีความเป็นส่วนตัวสูง ท่ามกลางทิวเขาเขียวขจีและสายหมอกยามเช้า

ในวันเดินทาง อเล็กซานเดอร์ขับรถมาดร็อปลลิลถึงหน้าบ้านด้วยตัวเอง ลลิลในชุดสบายๆ ที่ดูสดใสในวันหยุด ยิ้มกว้างทันทีที่เห็นรถของเขา

“พร้อมหรือยังครับลลิล” อเล็กซานเดอร์ยิ้มรับ มือหนึ่งเอื้อมไปเปิดประตูรถให้เธอ

“พร้อมที่สุดเลยค่ะ” ลลิลตอบด้วยความตื่นเต้น

ตลอดการเดินทาง พวกเขาพูดคุยกันอย่างออกรส เล่าเรื่องตลก แลกเปลี่ยนความฝัน และวางแผนกิจกรรมที่จะทำร่วมกันที่เขาใหญ่ เสียงหัวเราะของลลิลทำให้ห้องโดยสารเต็มไปด้วยความสุข อเล็กซานเดอร์รู้สึกได้ถึงความสบายใจที่ได้อยู่ใกล้เธอ

เมื่อมาถึงวิลล่า ลลิลถึงกับตะลึงในความงดงามของสถานที่ วิลล่าขนาดใหญ่ที่ออกแบบมาอย่างเรียบง่ายแต่หรูหรา กลมกลืนไปกับธรรมชาติ มีระเบียงกว้างที่มองเห็นวิวภูเขาและสระว่ายน้ำส่วนตัว

“คุณอเล็กซานเดอร์เลือกที่พักได้สวยมากเลยค่ะ” ลลิลกล่าวด้วยความประทับใจ

อเล็กซานเดอร์เดินเข้าไปโอบไหล่เธอเบาๆ “ผมอยากให้คุณมีความสุขที่สุดครับลลิล”

ค่ำคืนแห่งความผูกพัน

ในยามเย็น อากาศที่เขาใหญ่เริ่มเย็นลงเล็กน้อย อเล็กซานเดอร์เตรียมอาหารค่ำง่ายๆ แต่แสนอร่อยที่ระเบียงวิลล่าภายใต้แสงดาวที่ส่องประกายระยิบระยับ ลลิลช่วยเขาจัดโต๊ะอย่างมีความสุข

พวกเขาแบ่งปันอาหารและไวน์ดีๆ ท่ามกลางความเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมพัดเบาๆ และเสียงจิ้งหรีดเรไรยามค่ำคืน การพูดคุยของพวกเขาดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ลลิลเล่าเรื่องความฝันในการออกแบบอาคารที่คำนึงถึงสิ่งแวดล้อม ในขณะที่อเล็กซานเดอร์ก็เล่าถึงความท้าทายในการนำพาทรัพย์สินของตระกูลคาร์ดินัลไปสู่ยุคใหม่ที่ยั่งยืน

“บางทีผมก็รู้สึกเหนื่อยนะครับลลิล กับความคาดหวังทั้งหมดที่ผมต้องแบกรับ” อเล็กซานเดอร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

ลลิลยื่นมือไปกุมมือเขาบนโต๊ะ “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณไม่ได้อยู่คนเดียวนะคะอเล็กซานเดอร์ ฉันจะอยู่ข้างๆ คุณเสมอ”

อเล็กซานเดอร์มองลลิลด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักและความซาบซึ้งใจ คำพูดของเธอเป็นดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจที่ทำให้เขารู้สึกเข้มแข็งขึ้นมาได้อย่างน่าประหลาดใจ เขาไม่เคยเปิดเผยความรู้สึกอ่อนแอของตัวเองให้ใครฟังมาก่อนนอกจากพ่อแม่ แต่กับลลิล เขาไม่ต้องเสแสร้ง เขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างแท้จริง

หลังจากมื้อค่ำ พวกเขานั่งอยู่ริมระเบียง มองดูดาวที่ส่องแสงพร่างพรายเต็มท้องฟ้า อเล็กซานเดอร์ดึงลลิลเข้ามากอด ลลิลซบหน้าลงกับอกแกร่งของเขา เธอรู้สึกถึงจังหวะการเต้นของหัวใจเขาที่สอดประสานกับจังหวะของเธอเอง

อเล็กซานเดอร์ค่อยๆ บรรจงจูบที่หน้าผากของลลิลอย่างอ่อนโยน จากนั้นเลื่อนลงมาที่เปลือกตา แก้ม และริมฝีปากนุ่มนวลของเธอ เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ความทะนุถนอม และความปรารถนาอันลึกซึ้ง

ลลิลรับรู้ถึงความรู้สึกทั้งหมดที่เขามีให้ เธอตอบรับจูบของเขาอย่างอ่อนหวาน มือเรียวโอบรอบคอของอเล็กซานเดอร์ พวกเขาจูบกันภายใต้แสงดาวที่พร่างพราย ราวกับว่าโลกทั้งใบมีเพียงแค่สองเรา

แสงอรุณแห่งรัก

เช้าวันรุ่งขึ้น แสงอรุณสาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอน อเล็กซานเดอร์ตื่นขึ้นมาก่อน เขามองดูใบหน้าของลลิลที่ยังคงหลับใหลอย่างมีความสุข เส้นผมสีดำสนิทกระจายอยู่บนหมอน ใบหน้าของเธอดูสงบและบริสุทธิ์ เขาค่อยๆ เลื่อนมือไปปัดเส้นผมออกจากใบหน้าเธอเบาๆ

ลลิลรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น และสบเข้ากับดวงตาคู่คมที่เปี่ยมไปด้วยความรักของอเล็กซานเดอร์

“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก” อเล็กซานเดอร์กระซิบเสียงแผ่ว

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ลลิลตอบด้วยรอยยิ้มหวาน เธอยื่นมือไปสัมผัสแก้มเขาเบาๆ

พวกเขาใช้เวลาในช่วงเช้าตรู่ด้วยกัน อเล็กซานเดอร์และลลิลเดินเล่นในสวนของวิลล่า สูดอากาศบริสุทธิ์ และชมวิวภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยสายหมอกจางๆ ยามเช้า มือของพวกเขากุมกันแน่น ราวกับไม่ต้องการให้แสงอรุณยามเช้านั้นจางหายไป

“ฉันมีความสุขที่สุดเลยค่ะอเล็กซานเดอร์” ลลิลกล่าวขึ้นขณะที่ซบหน้าลงกับไหล่ของเขา

“ผมก็เหมือนกันครับลลิล” อเล็กซานเดอร์กอดเธอแน่นขึ้น “ขอบคุณนะครับที่อยู่ข้างๆ ผม”

การเดินทางมาเขาใหญ่ครั้งนี้ ไม่ได้เป็นเพียงแค่การพักผ่อน แต่เป็นบทพิสูจน์ความรักของพวกเขา ความผูกพันที่ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ได้เบ่งบานเป็นดอกไม้ที่สวยงามและแข็งแกร่งภายใต้แสงอรุณแห่งรัก

อเล็กซานเดอร์รู้แล้วว่าลลิลคือผู้หญิงที่เขาต้องการจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยทั้งหมด และลลิลก็มั่นใจแล้วว่าอเล็กซานเดอร์คือคนที่เธอสามารถฝากชีวิตไว้ได้ ความรักของพวกเขาได้ก้าวผ่านบททดสอบต่างๆ และพร้อมที่จะเติบโตไปข้างหน้าอย่างมั่นคงและยั่งยืน