บทที่ 108

เจเรมี่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าสงบไอเย็นกำลังห่อหุ้มรอบๆร่างของเขา

“เจเรมี่” เฟลิเป้เอ่ยทักเขา

เจเรมี่ไม่ตอบสนอง ดวงตาเย็นชาของเขากวาดไปทั่วโต๊ะอาหารก่อนที่จะไปสิ้นสุดลงด้วยการจ้องไปที่ใบหน้าที่ซีดของมาเดลีน

“มาเดลีน เธอถามอะไรผม? ผมเป็นสามีของเธอ มันแปลกมากนักหรือไงที่ผมจะมีกุญแจห้องภรรยาตัวเอง?”

"... "

“เธอพาผู้ชายคนอื่นมากินดื่มตอนที่ผมไม่อยู่งั้นเหรอ?”

เจเรมี่พูดด้วยรอยยิ้มแต่เขาจ้องเฟลิเป้ด้วยสายตาที่เฉียบคม “แล้ว ลุงเฟลิเป้ ชอบผู้หญิงแบบนี้งั้นเหรอ?”

การเต้นของหัวใจมาเดลีนเริ่มตะกุกตะกัก

‘ผู้หญิงแบบนี้’ เขาใช้คำเหล่านี้เพื่ออธิบายเธอ

ใบหน้าของมาเดลีนดูซีดลงด้วยคำพวกนั้น แต่เธอก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขาอยู่ดี

เมื่อหันหน้าไปทางเขาตอนนี้ เธอเหมือนนกตกใจ ตื่นตระหนกและเหมือนไม่สบายใจเลย

“เจเรมี่ อย่าเข้าใจฉันผิด” เฟลิเป้อธิบายอย่างใจเย็น “ผมแค่กังวลว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับมาเดลีน ดังนั้นผมจึงมาหาเธอ”

“ฮึ่ม” เจเรมี่หัวเราะเยาะอีกครั้ง “กังวลเกี่ยวกับผู้หญิง ที่โหดร้ายใจดำ ที่แสนน่ากลัวคนนี้?”

หัวใจของมาเดลีนเหมือนจะมีเลือดออกเมื่อเธอได้ยินคำพูดที่น่าขันของเจเรมี่

เฟลิเป้ขมวดคิ้ว “เ