เมย์กำหมัดแน่น กัดริมฝีบางจนเจ็บอย่างข่มอารมณ์ ก่อนที่จะสะบัดหน้าหมุนตัวหมายจะเดินกลับเข้าไปยังเรือนคนงาน
“เดี๋ยว นั่นถุงอะไร”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์หยุดเธอไว้ด้วยเสียง พร้อมกับกระชากถุงสีหวานออกมาจากหล่อน
“เอ๊ะ ! เอาของฉันคืนมานะ นั่นมันเป็นของขวัญที่เพื่อนให้ฉันมานะ !”
เมย์พยายามจะแย่งถุงของขวัญคืนจากร่างสูงใหญ่ของบุรุษผู้นั้นซึ่งสูงกว่าเธอถึง 2 เท่า
ร่างสูงใหญ่ราวกับยักษ์ปักหลั่นนั้นผลักเธอด้วยมือเดียว ร่างบางก็ถลาล้มลงกับพื้น แม้เธอจะเจ็บแต่ไม่ร้องออกมาได้แต่มองเขายึดเอาของขวัญเธอไปด้วยความไม่พอใจ
“ถุงสีหวานขนาดนี้ เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชายให้มา”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์แค่นเสียงถาม
“จะผู้ชาย หรือผู้หญิงคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาถามฉัน !”
เมย์ตวาดกลับ ดวงตากลมโตแข็งกร้าว
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์คำรามในลำคอทีหนึ่ง ก่อนโน้มตัวลงไปหาสาวน้อยบนพื้น แล้วมือแกร่งก็บีบคางของเด็กสาวจนเธอรู้สึกเจ็บ แต่ไม่มีร้องออกมาจากปากบางให้เขาได้ยิน
“เธอเป็นเชลยของฉันจำไม่ได้แล้วหรือไง ไม่ว่าฉันจะอยากรู้ หรืออยากได้อะไรที่เป็นของของเธอ ฉันก็ย่อมได้ จำไว้ !”
เขาสะบัดมือปล่อยใบหน้าเด็กสาว
แรงกระทำของเขาทำให้เด็กสาวถึงกับหน้าหันไปอีกด้าน น้ำตาหยดหนึ่งหยดแหมะลงบนพื้น เธอกลั้นสะอื้นเอาไว้แล้วรีบลุกเดินหนีไปยังเรือนรับใช้ เพื่อให้ห่างจากคนที่ชั่วร้ายที่สุดเช่นเขา
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์แค่นเสียงในลำคอหึคำหนึ่ง ก่อนที่จะหันมาสั่งลูกน้องว่า
“จัดการต่อสิ หยุดกันทำไม”
“ครับพ่อเลี้ยง !”
ศักดิ์ ลูกน้องคนสนิทของพ่อเลี้ยงพยัคฆ์รับคำเสียงเข้ม แม้ว่าเขาจะอายุมากกว่าพยักถึงห้าปี แต่เขาก็ให้ความเคารพยำเกรงคนหนุ่มอย่างพยัคฆ์มาก เพราะฝีมือการยิงปืนของพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ อีกทั้งเขาเคยทำงานรับใช้พ่อเลี้ยงสิงหามาก่อน ซึ่งพ่อสิงหาให้ความสำคัญกับพยัคฆ์มากราวกับว่าเป็นบุญธรรม
หลังจากเหตุการณ์เมื่อ 12 ปีก่อน เขาเห็นความมุ่งมั่นที่จะแก้แค้นให้นายของชายหนุ่ม และดูแลคนในไร่ปลายดาวอย่างดี ดังนั้น เขาจึงอยู่รับใช้พยัคฆ์นายคนใหม่ของไร่ปลายดาวอย่างจงรักภักดีจนถึงปัจจุบัน
“รีบ ๆ ถลกเสื้อแม่พวกนี้ขึ้นสิวะ !”
ศักดิ์หันไปตวาดลูก ขณะที่พยัคฆ์เดินเข้าไปนั่งยังตำแหน่งเดิมที่จะสามารถมองเห็นการกระทำทุกอย่างในห้องโถงนี้
ว๊ายยยยย
อ๊ายยยยยยยยย
ไม่นะ !
เกิดเสียงโวยวายกรีดร้องขึ้นอีกครั้ง
“เงียบ !”
ศักดิ์ตะโกนสั่งคำเดียว ทุกอย่างอยู่ในการความสงบ แล้วเขาก็เอ่ยต่อว่า
“ฉันแค่ต้องการดูว่าหลังไหล่ข้างซ้ายของพวกเธอมีรูปปานดาวไหม จะแหกปากร้องกันทำไม ! ใครเปิดเสื้อให้ดู พ่อเลี้ยงจะจ่ายให้คนละพัน !”
บรรดาเด็กสาวที่ร้องโวยวายเมื่อครู่ถึงกับตาลุกวาวกับค่าจ้างถกเสื้อ พวกหล่อนจึงไม่อิดออดอีกต่อไป รีบเปิดเสื้อเปิดไหล่ให้ดูไหล่ซ้ายกันอย่างเต็มอกเต็มใจ เมื่อตรวจดูจนครบทุกคนแล้ว ศักดิ์ก็มารายงานนายตนว่า
“พ่อเลี้ยงครับ ไม่มีใครมีปานรูปดาวเลยครับ”
คำรายงานนั้นทำให้กล้ามเนื้อของพ่อเลี้ยงกระตุก ใบหน้าเย็นชานั้นมีรัศมีความอำมหิตทวีขึ้นอีกเท่าตัว ก่อนที่เขาจะส่งเสียงทุ้มต่ำออกมาว่า
“ส่งพวกมันกลับไปสะ ถ้าไม่มีปานดาว ก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
“ไปสิพวกมึง เอาเด็ก ๆ ไปส่งก่อนที่พ่อแม่ของมันจะตามมาถึงที่นี่ !”
ศักดิ์หันไปสั่งลูกน้องต่อ
เมื่อผู้คนภายในห้องเริ่มทยอยกันออกไปหมดแล้ว ศักดิ์เห็นเจ้านายมีสีหน้าเคร่งเครียดจึงเอ่ยออกมาว่า
“พ่อเลี้ยงครับ เราตามหาคุณหนูปลายดาวมา 10 กว่าปีแล้วนะครับ ยังไม่มีร่องรอยของคุณหนูเลยสักนิด พวกเราตามหาเด็กสาวแทบจะทุกจังหวัดในภาคเหนือแล้วนะครับ
“ภาคเหนือหมดแล้ว แล้วภาคอื่น ๆ ล่ะ ! ค้นหาให้หมดทุกตารางนิ้ว ! ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าจะหาไม่เจอ”
เขาสั่งลูกน้องออกมาอย่างหัวเสีย เหตุการณ์เมื่อ 12 ปีก่อนนั้น พบเพียงศพของนายหญิง แต่ไม่พบศพของคุณหนูปลายดาว ซึ่งลูกสาวเพียงคนเดียวของพ่อเลี้ยงสิงหา เขาคิดว่าเด็กสาวอาจจะวิ่งเตลิดหนีไปได้ จึงพยายามตามหาเด็กสาวที่มีปานรูปดาวที่ไหล่ซ้าย ซึ่งเป็นสัญลักษณ์เดียวบนตัวเธอที่ไม่เหมือนใคร
“ครับ !”
ศักดิ์รับคำ แล้วรีบเดินออกไปเพราะกลัวว่าจะถูกอารมณ์โมโหร้ายของนายหนุ่มซัดเข้าให้
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ เอนกายลงกับพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า อดีตเมื่อหลายปีก่อนย้อนกลับเข้ามาในห้วงความคิดอีกครั้ง ตอนนั้นปลายดาวอายุเพียง 5 - 6 ขวบ กำลังวิ่งเล่นไล่จับกับเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งอย่างสนุกสนาน โดยมีเขานั่งดูแลความปลอดภัยอยู่ห่าง ๆ
“ไง วันนี้ยัยหนูปลายดาวทำอะไรให้เธอต้องหนักใจไหม”
เสียงหนักแน่นของผู้ซึ่งเป็นทั้งนายและพ่อเลี้ยงของเขาดังขึ้น ฝ่ามือใหญ่อุ่น ๆ ประทับลงบนบ่าเขา พยัคฆ์จึงแหงนหน้าขึ้นมองด้วยสายตาจงรักภักดีพร้อมกับตอบว่า
“ไม่เลยครับ คุณหนูปลายดาวเป็นเด็กน่ารักมาก”
“ขอบใจ ที่ช่วยดูแลยัยหนูนะ อะนี่ของขวัญ ฉันซื้อมาให้”
พ่อเลี้ยงสิงหายื่นปืนกระบอกใหม่ให้กับพยัคฆ์
“โอ้โหพ่อเลี้ยง ให้ผมเลยหรือครับ มันคงจะแพงน่าดู ผมคงไม่กล้ารับไว้”
พยัคฆ์ตาลุกวาว เขาชื่นชอบและคลั่งไคล้การยิงปืนเป็นที่สุด จึงรู้ว่าปืนที่พ่อเลี้ยงซื้อมาให้นั้นเป็นรุ่นที่ดีที่สุด และแพงที่สุด
“ไม่แพงไปหรอกสำหรับคนที่เปรียบเสมือนลูกของฉันอีกคนหนึ่งเช่นเธอ อีกอย่าง ฉันอยากตอบแทนเธอที่ช่วยทำงานให้ฉันมาโดยตลอด แถมยังช่วยดูแลยัยหนูด้วย”
“ไม่กินข้าว พี่จะกินเธอแทนข้าว !”จบคำพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ก็คว้าร่างบางเข้าแนบชิดพร้อมกับประทับปากทาบทับลงที่กลีบปากบาง“อือ”ปลายดาวครางแผ่ว ๆ ความหวานล้ำของหญิงสาวดุจน้ำผึ้งเดือนห้าทําให้พ่อเลี้ยงพยัคฆ์จูบหนักหน่วงดูดดื่มขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่รู้ตัว เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้าสวย จากนั้นค่อย ๆ แทะเล็มที่ริมฝีปากบาง ที่ยังเลอะครีมรสช็อกโกแล็ก เพิ่มความหวานให้กับริมฝีปากบางจากนั้นก็ใช้มือช้อนเข้าใต้ต้นคอหล่อนเอาไว้ ขณะที่เขาค่อย ๆ แทรกลิ้นร้อนผ่านเรียวปากหล่อนที่เผยอรอรับอย่างเต็มอกเต็มใจ ลิ้นร้อนของเขากำลังครวญหาความหอมหวานภายในโพรงปากของเธอ ลิ้นร้อนของพ่อเลี้ยงเกี่ยวกวัดดูดดื่มอย่างจัดเจน จนปลายดาวอ่อนไหวและเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา“อื้อ”หญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง วงแขนแข็งแรงของพ่อเลี้ยงโอบรัดร่างอรชรเข้ามาแนบชิดมากขึ้น ขณะที่ดูดดื่มความซาบซ่านในโพรงปากเธออย่างไม่รู้จักอิ่ม“พ่อเลี้ยงจะกินดาวตรงโต๊ะกินข้าวจริง ๆ หรือคะ”ปลายดาวถามด้วยความเขินอายเมื่อเขาละปากออกเพื่อหายใจ ใบหน้าสวยแดงจัด ลมหายใจกระชั้นถี่ขึ้น“หรือ ดาวอยากลองที่โชว์ฟาครับ”เขาจูบหนัก ๆ ที่หน้าผากสาวในอ้อมกอด เขาแกล้งหยอก แต่หากห
ณ ประเทศอังกฤษ หลังจบชั่วโมงเรียน ปลายดาวรีบเก็บหนังสือ และอุปกรณ์การเรียนลงกระเป๋า เธอต้องมาเรียนมหาวิทยาลัยในต่างประเทศ ตามที่พ่อเลี้ยงได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ตั้งแต่ต้น พ่อเลี้ยงพยัคฆ์กลายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเธอ เขายอมข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาคอยดูแลเธอขณะที่เรียนที่นี่เมื่อตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีลืมอะไรไว้บนโต๊ะแล้ว หญิงสาวก็รีบสาวเท้าออกจากห้อง เพราะพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ส่งข้อความถึงเธอว่า มาถึงที่หน้าตึกเรียนแล้ว“Hey You !”หนุ่มผมทอง นัยน์ตาสีฟ้าเร่งฝีเท้าขึ้นเดินเคียงข้างปลายดาว จากนั้น เขาก็รีบเอ่ยปากชวนเธอว่า “ตอนเย็นไปปาร์ตี้กับพวกเราไหม”อเล็กซ์พูดภาษาไทยสำเนียงแปร่ง ๆ เพราะเขาชื่นชอบประเทศไทยมาก อยากกินอาหารไทย อยากเที่ยวเมืองไทย และอยากได้แฟนเป็นสาวไทย เขาจึงเลือกเรียนภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง ดังนั้น เมื่อเขาบังเอิญได้รู้จักปลายดาวในคราสเรียน เขาจึงพยายามตามจีบเธอทันที“ไม่ล่ะ เราต้องรีบกลับบ้าน”ปลายดาวบอกชายหนุ่ม ขณะที่เดินออกมาจากตึกเรียน“ทำไมต้องรีบด้วย”“มีคนมารอรับน่ะ”ปลายดาวบุ้ยบ้ายให้เพื่อนร่วมชั้นมองไปที่ใต้ต้นไม้หน้าตึกพ่อเลี้ยงพยัคฆ์สวมเสื้อโค้ตตัวยาวสีน้ำต
หลายวันต่อมาหลังจากที่บาดแผลของพ่อเลี้ยงดีขึ้นแล้ว ทั้งคู่จึงไปทำบุญที่วัด เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับพ่อเลี้ยงสิงหา และนายผู้หญิงยะถา วาริวะหาปูรา ปะริปูเรนติ สาคะรังเอวะเมวะ อิโต ทินนัง เปตานัง อุปะกัปปะติอิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง ขิปปะเมวะ สะมิชฌะตุ.....เมื่อเสียงพระสวดบทอนุโมทนารัมคาถาดังขึ้น พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ก็ประคองมือของคุณหนูปลายดาวหยาดน้ำลงในถ้วยรองคนโทปลายดาวตั้งจิตอธิษฐานขออุทิศบุญกุศลทั้งหมดให้พ่อและแม่ที่อยู่บนสวรรค์ วิญญาณของแม่ที่เธอเห็นใต้น้ำนั้น เป็นความห่วงกังวลของมารดา- แม่คะ ขอให้แม่ไปสู่สุคติไปสู่ภพภูมิที่ดี ไม่ต้องเป็นห่วงหนูอีกแล้วนะคะ”หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ไปที่เรือนพักของแม่ชีบัวตอง“แม่คะ คิดดีแล้วหรือคะ ที่จะบวชเป็นแม่ชีอยู่ที่วัด แม่ไปอยู่กับหนูที่ไร่ปลายดาวก็ได้นะคะ”น้ำเสียงของปลายดาว เต็มไปด้วยกังวล เธอไม่อยากให้แม่บุญธรรมต้องอยู่คนเดียว เพราะอย่างน้อย แม่บัวตองก็เลี้ยงเธอเป็นอย่างดีมานานกว่าสิบปี“นั่นสิครับ ตอนนี้รีสอร์ตไม่มีใครดูแล หากคุณน้าไม่สะดวกไปอยู่ที่ไร่ก็อยู่ที่รีสอร์ตเหมือนเดิมก็ได้”พ่อเลี้ยงพยัคฆ์เสนอ อะไรที่ทำปลายดาวสบายใจ เขาก็พร้อมจะทำใ
ปลายดาวกรีดร้องออกมาสุดเสียง เหตุการณ์ในอดีตปรากฏขึ้นมาในหัวอย่างแจ่มชัด ภาพของแม่เธอที่ถูกลูกกระสุนเจาะเข้ากลางหน้าผาก ขณะที่อุ้มเธออยู่ในอก เลือดสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนตัวเธอไปหมดก่อนที่จะตกลงไปในลำธาร แม่ร้องบอกเธอเฮือกสุดท้ายว่า - ปลายดาวหนีไป หนีไป -“อ๊ายยยยยยยย”ภาพในอดีตซ้อนทับกับภาพวันนี้ คนที่เธอรักถูกยิงต่อหน้าต่อตา เลือดสีแดงสดสาดซัดออกมาจนเป็นสีแดงฉาน คนที่กระโดดเข้ามารับกระสุนแทนเธอ คือ พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ !ตุบ !ร่างบางทรุดลงกับพื้น สั่นเทิ่มไปทั่วทั้งตัว สองมือน้อยกุมขมับเอาไว้ รู้สึกปวดร้าวไปทั้งหัว เพราะความทรงจำของเธอที่ถูกเก็บซ่อนไว้จนสุดลึก ระเบิดพุ่งออกมาราวกับภูเขาไฟ เธอจำเรื่องราวในอดีตได้ทั้งหมดแล้ว !ชายหนุ่มเรือนร่างกำยำเป็นเกราะกำบังกระสุนให้หญิงสาว ยืนไม่ไหวติงแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะถูกลูกปืนได้เสือเมฆยิงเข้าที่ไหล่ซ้าย แต่มือเขายังกำกระบอกปืนแน่น ดวงตาคมกริบดุดันไร้ซึ่งความปรานีเล็งปืนไปที่เสือเมฆ“ไอ้พยัคฆ์ !”เสือเมฆขนลุกเกรียวขึ้นทั่วทั้งตัว กระสุนของไอ้พยัคฆ์เจาะเข้าหน้าอกด้านซ้ายของเขา เฉียดหัวใจไปแค่นิดเดียว เลือดไหลทะลักออกมา เจ็บจนเขาสั่นไปทั้งร่าง แต่ช
“ไม่ เมย์ไม่เชื่อ”ปลายดาวพึมพำออกมาราวกับคนเสียสติ อยู่ ๆ เธอต้องมารับรู้ว่าคนที่เลี้ยงดูเธอมาจนเติบใหญ่ คือ คนที่ฆ่าล้างตระกูลเธอทั้งครอบครัว และคนที่คอยปกป้องดูแลเธอมาตลอด เธอกลับฆ่าเขาด้วยมือของเธอเอง “แย่แล้ว บัวตองรีบพาคุณหนูหนีไป”ป้าละออกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องนอนปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงปืนดังขึ้นรอบบ้าน คล้ายกับคนกำลังยิงต่อสู้กัน“อ๊ายยยยยยยย”ปลายดาวเอามือปิดหู กรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง เธอรู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน เธอรู้สึกเหมือนเคยได้ยินเสียงปืนดังสนั่นทั่วทั้งบ้านแบบนี้มาก่อน“เกิดอะไรขึ้น”บัวตองถลาเข้าไปกอดปลายดาวเอาไว้ ขณะที่ร้องถามป้าละออ“เสือเมฆ นำลูกน้องบุกเข้ามาที่ไร่ปลายดาว”ป้าละออละล่ำละลักบอก“ว่าไงนะ”บัวตองเบิกตากว้างด้วยความตกใจ สามีของเธอคิดจะทำอะไรกันแน่ !“อยู่ที่นี่เองรึ”เสือเมฆเข้ามาในห้องพร้อมกับปืนในมือ“พี่จะทำอะไร”บัวตองกอดปลายดาวเอาไว้แน่น“ฆ่านังปลายดาว”เสือเมฆบอกเสียงเหี้ยม พร้อมกับเล็งปลายกระบอกปืนไปที่หญิงสาวบนเตียง“อย่านะ พี่เมฆสัญญากับฉันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าถ้าหนูปลายดาววางยาฆ่าพ่อเลี้ยงได้สำเร็จ พี่ก็จะปล่อยเธอไป พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ก็ตา
นายศักดิ์หลับตาลง คล้ายกับไม่อยากเห็นภาพสุดท้ายอันน่าเวทนาของพ่อเลี้ยง เขาไม่คิดมาก่อนว่า ผู้ชายที่ยืนอยู่เหนือคนนับร้อยนับพัน กลับยอมสละทุกอย่างเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียวตลอดเวลา 12 ปี ! แต่ผลสุดท้ายสิ่งที่เขาได้รับตอบแทนของความจงรักภักดีนั้น กลับเป็นความตาย !“ทุกคนจงฟัง คุณเมย์คือคุณหนูปลายดาว ลูกสาวของพ่อเลี้ยงสิงหาที่หายสาบสูญไปเมื่อ 12 ปีก่อน”ศักดิ์ประกาศด้วยเสียงอันดังเพื่อให้ได้ยินกันทั่วทุกคน“ไม่จริง !”สไบนางคัดค้านเสียงหลง จะให้เธอเชื่อได้ยังไงว่าผู้หญิงที่เธอคอยกลั่นแกล้งอยู่ตลอดเวลาจะกลายมาเป็นนายหญิงคนใหม่ของเธอ“จริง ! พ่อเลี้ยงเอาเส้นผมไปตรวจดีเอ็นเอแล้วพบว่า ตรงกับ DNA ของพ่อเลี้ยงสิงหา ที่สำคัญคุณเมย์มีปานรูปดาวที่ไหล่ซ้าย ซึ่งทุกคนก็ทราบดีว่าเป็นสัญลักษณ์บนตัวของคุณหนู”สิ่งที่ได้ยินนั้นทำให้สไบนางถึงกับพูดไม่ออก วิมานในฝันที่เธอเคยวาดไว้ว่าจะเป็นนายหญิงของไร่นี้พังทลายลงอย่างไม่เหลือชิ้นดี“พวกคุณพูดอะไรกัน ไม่จริงใช่ไหม”เมย์ปฏิเสธเสียงพร่าสั่น ความเสียใจ และความสับสนถาโถมเข้ามาในคราเดียวจนเธอแทบรับไม่ไหวที่ต้องมารับรู้ว่าความจริงแล้วคนที่เลี้ยงเธอมา คือฆาตกรที่ฆ