ตอนที่ 10 ความรู้สึกแปลกใหม่

“พี่วินท์ พี่วินท์คะ”

อลินดาพยายามเขย่าและพลิกร่างของเขา ที่กำลังอยู่ในสภาพนอนคว่ำหน้ากับพื้นขึ้นมา แต่ทว่า แรงน้อยนิด ไม่อาจทำแบบนั้นได้เลย ตัวของเขาใหญ่มาก ‘ทำยังไงดี หรือจะเรียกแม่บ้านมาช่วยดีนะ’

          “...” ทุกอย่างอยู่ในความเงียบสงบ มือบางยื่นเข้าไปแตะที่ปลายจมูกของเขา เพื่อพิสูจน์ว่าเขายังมีลมหายใจอยู่หรือไม่

          “พี่วินท์ พี่ตื่นเถอะค่ะ พี่มานอนแบบนี้ทำไมคะ”

อลินดาพยายามเรียกให้เขาตื่น ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ เขาอาจจะเป็นอะไรไปก็ได้นะ

          “อืม...ไป! อย่ายุ่ง!”

เสียงพึมพำออกมาจากร่างใหญ่ มือของเขาเริ่มที่จะขยับไขว่คว้าแบบสะเปะสะปะไปทั่ว

          “พี่วินท์...พี่ขึ้นไปนอนบนบ้านเถอะนะคะ”

อลินดาต้องทำให้เขาได้สติ เมื่อก่อนเธอกับเขา เคยถึงเนื้อถึงตัวกันมากกว่านี้ เพราะฉะนั้นตอนนี้ อลินดาไม่คิดอะไรมาก และไม่กลัวว่าเขาจะกล่าวหาว่าเธอล่วงเกินเขาเลย ช่วยเขา มันก็เป็นแค่การช่วยเหลือของพี่น้องธรรมดาเท่านั้นเอง

          “อา-ราย ฉันบอก! ว่าอย่ายุ่งไง ไม่เข้าใจใช่มั้ย!”

ร่างสูงใหญ่พลิกตัวกลับมาให้อยู่ในสภาพนอนหงาย เขาพยายามลืมตา มองภาพตรงหน้า ราวกับความฝัน ใบหน้าอันงดงามของใครบางคนลอยอยู่ไม่ไกล แค่เอื้อม...

          “น้ำตาล...”

เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยเรียก มือใหญ่ค่อยๆ เอื้อมไปที่แก้มนวล ลำคอของเขาแห้งผาก ความร้อนในร่างกายกลับพลุ้งพล่าน ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้กายกำยำร้อนระอุ

          “พี่วินท์...เอ่อ...พี่เมานะคะ”

อลินดาชะงัก เมื่อได้ยินเสียงเขาเรียกชื่อเธอ ‘เมื่อก่อน พี่วินท์ก็เรียกเรา ด้วยน้ำเสียงแบบนี้’

          “เธอชอบพี่มากมั้ย” กวินท์ยังคงเพ้อต่อ จิตใต้สำนึกบางอย่างมันสั่งให้เขาพูดออกไป มือของเขาไล้ไปที่แก้มนวล

          “เอ่อ...พี่วินท์เมาค่ะ พี่ขึ้นไปนอนดีกว่านะคะ มาค่ะน้ำตาลจะช่วยพยุงพี่ไปค่ะ”

อลินดาพยายามพูดเตือนให้เขามีสติอีกครั้ง เพราะพิษของแอลกอฮอล์ มันทำให้เขาพูดอะไรออกมาแบบไม่รู้ตัว อลินดาไม่ถือสาเขาหรอก

          “ตอบพี่มาสิ! เธอชอบพี่ใช่มั้ย!”

น้ำเสียงเข้มตะคอกออกมาอีกครั้ง มือใหญ่คว้าแขนของเธอเอาไว้แน่น

          “พี่วินท์เมานะคะ พี่ปล่อยน้ำตาลเถอะค่ะ”

อลินดาพยายามขืนตัวเอง แกะมือเขาออกจากแขนของเธอ

          “ทำไม! ก็เธอชอบพี่ไม่ใช่เหรอ อยากเป็นของพี่หรือเปล่าล่ะ อยากให้พี่ทำอะไรกับเธอมั้ย...”

          “พี่วินท์! ปล่อยน้ำตาลนะคะ งั้นพี่ก็นอนตรงนี้เถอะค่ะ ปล่อยนะคะ พี่...อุ้ย!!”

          ยังไม่ทันที่อลินดาจะพูดจบ ร่างของเธอก็ปลิวไปตามแรงกระชากจากมือของเขา จนเธอล้มลง ทับไปบนตัวของเขา

          “เธอชอบพี่...ก็เป็นของพี่สิ เธอจะได้เก็บความรู้สึกชอบพี่ไว้ตลอดไปไง! ไม่ดีเหรอ?”

พูดจบ ร่างกำยำก็พลิกขึ้นมาทับทาบบนร่างเล็กทันที ใบหน้าคมโฉบวูบไปที่ปากบาง

          “พี่วินท์ พี่...อุ๊บ!!”

ปากบางโดนกระแทกอย่างแรง ริมฝีปากแนบชิดติดกัน โดยที่ลิ้นใหญ่ไล้ไปตามรอยแยกเพื่อเปิดทางให้ลิ้นอุ่นๆรุกล้ำเข้าไปด้านใน

          “อึ้มม์” จูบของเขาหนักแน่นและเร่าร้อน ราวกับเปลวไฟที่เผาผลาญทุกความรู้สึกให้ลุกโชน จังหวะจู่โจมหนักหน่วง ลมหายใจปัดผ่านข้างใบหน้าใกล้ชิด มือใหญ่บีบบังคับปลายคางเล็กให้รับจูบร้อนนั้นได้อย่างถนัดถนี่

          “อื้อ…!!”

เสียงอู้อี้ในลำคอไม่สามารถส่งผ่านออกมาได้ ปากของเขายังคงตะโบมจูบอย่างหนักหน่วง ปลายลิ้นหนาเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างดุเดือด กลิ่นแอลกอฮอล์เจือในลมหายใจ

มือของเธอยกขึ้นดันแผงอกกว้างให้ออกห่าง แต่แรงอันน้อยนิดก็ไม่สามารถทำได้สำเร็จ เมื่อเทียบกับพละกำลังที่แกร่งกว่า ‘พี่วินท์เมา ถ้าเขามีสติ จะต้องไม่ทำแบบนี้แน่’

          “น้ำตาล...”

เสียงแหบพร่าเรียกชื่อคนใต้ร่างซ้ำๆ ความหอมหวานและความเย้ายวนของกายสาว ทำให้เรือนร่างกำยำเกิดความกระสันซ่านแล่นพล่าน ความร้อนระอุวูบวาบไปทั้งร่าง

          “พะ-พี่วินท์ ปล่อยน้ำตาลนะคะ พี่เมานะ!”

เด็กสาวพยายามตะโกนร้องเรียกผู้เป็นพี่ เพื่อให้ตื่นจากภวังค์ อลินดารู้ว่าคําพูดของพี่วินท์นั้น ในยามมีสติจะไม่มีทางหลุดจากปากเขาอย่างแน่นอน มือเล็กยกขึ้น ดันอกแกร่งของคนตัวใหญ่เอาไว้ แต่มันก็เหมือนกับการดันหินผา ที่ไม่มีวี่แววว่าจะขยับเลยสักนิดเดียว...

          “เธอเข้ามาหาพี่เอง...อยากเหรอ...เดี๋ยวพี่จัดให้”

ดวงตาปรือปรอยมองใบหน้าเรียวเล็กอีกครั้ง วาดรอยยิ้มออกเชื่องช้า พร้อมกับลากไล้นิ้วแกร่งไปที่ริมฝีปากบาง กดหัวแม่มือไปกับกลีบปากนุ่ม ก่อนที่จะโฉบลงมาอย่างรวดเร็ว

          “อุ๊บ!!” ดวงตากลมโตเบิกออก เมื่อปากของเธอโดนกดจูบลงมาอีกครั้งอย่างหนักหน่วง ปลายลิ้นอุ่นสอดลึกราวกับจะคว้านให้ทั่วทุกซอกมุม ดูดดึงในปากบางอย่างหิวกระหาย จนทำให้ริมฝีปากของเธอแทบปริแตก มือของเขาลูบไปตามส่วนโค้งเว้าเปราะบางอย่างหนักหน่วงและเต็มไปด้วยแรงปรารถนา กายกำยำร้อนรุ่ม เบื้องล่างปวดหนึบ

          “พี่...อยาก...อึ้มม์”

เสียงแหบพร่าพึมพำแนบชิด จมูกโด่งไล้ไปตามซอกคอขาวผ่อง ก่อนจะหยุดตรงแอ่งชีพจร สูดดมความหอมจากลำคอเรียวระหง ก่อนที่จะวกขึ้นไปยังใบหูเล็ก ขบเม้มหยอกเอินที่ติ่งหู แหย่ลิ้นร้อนชื้นเข้าสู่รูหูเล็กอย่างต้องการที่จะปลุกเร้า ร่างบางดิ้นอย่างลนลาน มือไม้ปัดป่ายพัลวัน มือใหญ่ตรึงข้อมือสองข้างของเธอเอาไว้ เพื่อไม่ให้ร่างงามต่อต้านสัมผัสร้อนจากเขา

“ปล่อยน้ำตาลนะคะพี่วินท์ พี่เมานะ”

อลินดาใช้คำพูดเพื่อเตือนสติเขา สิ่งที่เขาทำในตอนนี้เกิดขึ้นเพราะความเมา ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรู้สึกจริงๆ ของเขาเลย

“ไม่ปล่อย เธอชอบพี่ ทำไมไม่ให้พี่ล่ะ...” เสียงกระเส่าโต้กลับ

“พี่วินท์...”

มือหนาจาบจ้วงลงมา ลากผ่านหน้าเนินอกอวบที่มีอาภรณ์กั้นอยู่ ร่างบางสะดุ้งสุดตัว เมื่อเจอสัมผัสแปลกใหม่นั้น แรงบีบเคล้นจากฝ่ามือใหญ่สร้างความรู้สึกปั่นป่วนหวามไหวจนท้องน้อยหดเกร็ง ในหัวของเธอขาวโพลน หัวใจเต้นแรงสูบฉีดสั่นสะท้านไปทั้งเรือนร่าง ‘นี่คือความรู้สึกอะไรกัน’ ในใจปั่นป่วนสับสน ด้วยความรู้สึกบางอย่างที่แทรกเข้ามากะทันหัน

พรึ่บ! ชุดสวยของเธอถูกดึงทึ้ง

“ไม่นะคะพี่วินท์! พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ!”

อลินดาตื่นจากภวังค์หวานทันที เธอรีบเตือนสติชายหนุ่มอีกครั้ง เมื่อเขานั้นเริ่มมาไกลเกินไปแล้ว มือเล็กพยายามดันแผงอกแกร่ง พร้อมกับปิดป้องร่างของตัวเองเอาไว้ แต่ก็ถูกมือใหญ่รวบข้อมือทั้งสองตรึงเอาไว้เหนือศีรษะ มันเลยทำให้เธอหมดหนทางที่จะต่อสู้เขาโดยปริยาย...

“เธอยั่วพี่เอง...แล้วจะให้พี่หยุดได้ยังไง...”

สายตาดุดันคมกริบจับจ้องไปที่ใบหน้างามด้วยเพลิงปรารถนา ผมเผ้าของเธอยุ่งเหยิง รอยแดงๆ ตามคอระหง เรื่อยลงมาตรงเนินหน้าอก สร้างความรู้สึกปวดหนึบแผ่ซ่านไปทั่วเรือนร่างกำยำ

สัญชาตญาณดิบ ไม่อาจหลบซ่อนได้อีกต่อไป ระดับการตัดสินใจติดลบ สติสัมปชัญญะอ่อนไหวดั่งเปลวเทียนที่อยู่ท่ามกลางพายุฝน เรือนกายร้อนระอุวูบวาบเพราะความกระสันต้องการ ความเย้ายวนอ่อนหวานอยู่ตรงหน้านั้น ยิ่งเพิ่มแรงกระตุ้นอารมณ์ทางเพศพุ่งสูงขึ้น!