ตอนที่ 14 เปลี่ยน

@ มหาวิทยาลัยxxx...

แสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านใบไม้จากต้นจามจุรีใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขา ทอดเงาปกคลุมลานมหาวิทยาลัยที่คึกคัก และเต็มไปด้วยนิสิตนักศึกษา…

หอประชุมใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลางลาน เป็นอาคารทรงโดมที่สง่างาม มีบันไดหินอ่อนกว้างขวางทอดนําขึ้นไปสู่ประตูทางเข้า สวนหย่อมเล็กๆ อยู่ถัดจากหอประชุมใหญ่ เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของเหล่านิสิตนักศึกษา มีม้านั่งและโต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้นานาพันธุ์...

“สรุป...เรื่องที่เธอเล่ามาทั้งหมดคือ พี่วินท์ไม่สนใจ ไม่รับผิดชอบ และไม่พูดเรื่องนี้กับเธอเลยงั้นเหรอน้ำตาล”

“อือ...ก็ดีแล้ว ที่พี่วินท์ไม่พูด ฉันไม่ต้องการให้พี่วินท์มารับผิดชอบฉันหรอกนะข้าวตู เรื่องที่เกิดขึ้น ฉันเป็นคนผิด จะไปโทษพี่วินท์คนเดียวไม่ได้”

“ไม่รับผิดชอบ แต่ก็ควรแสดงความเป็นสุภาพบุรุษบ้างสิ ผู้ชายบ้าอะไรทุเรศที่สุด!”

“ไม่เป็นไรหรอกข้าวตู อย่าไปว่าพี่เขาเลย ฉันผิดเอง”

“ผิดเหรอน้ำตาล? ทำไมเธอถึงคิดว่าตัวเองผิดล่ะ? เธอโดนกระทำนะน้ำตาล และเธอก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบด้วย”

“ไม่เป็นไรหรอก เธออย่าโมโหเลยนะข้าวตู ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากเลย”

“ไม่เป็นอะไรได้ยังไงน้ำตาล เธอเสียความบริสุทธิ์ไป