ตอนที่ 12 พี่น้องคนละท้อง

พันธนาการที่ถูกคลาย

​ทันทีที่วายุก้าวเข้ามาใกล้โซน V1 ริสาใช้จังหวะนั้นดิ้นเบาๆ พร้อมกับออกแรงแกะมือของธนาที่กอดเธอไว้อย่างแน่นหนา

​ธนาเห็นวายุเดินมาพอดี และนึกขึ้นได้ถึงสถานะที่เขาต้องรักษา เขาจึงคลายวงแขนออกอย่างรวดเร็วราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ริสาหลุดจากพันธนาการนั้นอย่างโล่งใจ เธอรีบจัดชุดและเตรียมจะลุกเดินหนี แต่ไม่ทัน

​วายุเดินมาพร้อมกับเมย์ที่เพิ่งตามมาสมทบ เขาโบกมือห้าม "ไม่ต้องไปไหนแล้วครับน้องริสา น้องเมย์! เด็กที่พี่จ้างมาดูแลแขกตอนนี้มากันครบแล้ว พวกน้องทั้งสองคนชิลล์อยู่ตรงนี้แหละ!"

​วายุ พูดอย่างอารมณ์ดี "พี่ขอบคุณน้องทั้งสองคนมากที่ช่วยพี่วันนี้ ไม่งั้นแย่เลย คืนนี้เต็มที่เลยนะ!"

​กลุ่มเพื่อนที่โต๊ะ V1 มองหน้ากันเลิ่กลั่ก วินขมวดคิ้ว "อะไรของแกวะวายุ? อยู่ดีๆ ให้พนักงานเลิกงานแล้วมานั่งแจมแบบนี้เลยเหรอ? หรือว่าแกเหมาจ่ายให้พวกเธอแล้ว?"

​คำว่า 'เหมาจ่าย' ทำให้สีหน้าของริสาซีดเผือดลงทันที เธอรู้สึกเหมือนถูกลดค่าให้เป็นเพียงสินค้าที่แลกเปลี่ยนด้วยเงิน

​วายุรีบแทรกขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังกว่าเดิม "อ้าว พวกแกนี่ไม่รู้เหรอ? นี่น้องริสา น้องสาวไอ้ธนามัน! ส่วนนี่น้องเมย์ น้องไอ้เมฆ!"

​ทุกคนต่างอึ้ง ปกรณ์มองธนาอย่างไม่เชื่อสายตา "น้องสาวธนาเหรอ? แต่พ่อแกไม่ได้แต่งงานใหม่นี่หว่า..."

​วายุหัวเราะ "ก็งานเลี้ยงเปิดตัวน้องสาวไอ้ธนาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไง พวกแกมัวแต่ติดงานไม่ได้ไปกันเอง"

​"โอ้โฮ! นึกว่าเป็นแค่ปาร์ตี้ของคนรุ่นพ่อ เลยไม่ได้สนใจ" ปกรณ์ทำหน้าเสียดาย "ใครจะคิดว่าจะมีนางฟ้าแฝงอยู่ในงาน! เนาะพวกแก!" ทุกคนยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความนัย

​วินหรี่ตาจับผิดธนา "ว่าแต่... ไอ้ธนา แกห่วงน้องสาวขนาดนี้เลยเหรอวะ? สีหน้าแกเมื่อกี้มันไม่ใช่อาการห่วงน้องนะ"

​"เออ... ก็จริง" ปกรณ์เสริม "แต่ก็นะ... พี่น้องไม่ใช่ท้องเดียวกันนี่ ก็อย่างนี้แหละพวกเรา ฮาๆๆ"

​คำพูดติดตลกของปกรณ์เรียกเสียงหัวเราะจากกลุ่มชายหนุ่ม แต่มันกลับทำให้ริสารู้สึกแย่ลงไปอีก วายุรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อปรับอารมณ์

​"ว่าแต่... เมื่อกี้เหมือนหายไปคนนึงนะ? น้องจี๊ดไปไหนแล้วล่ะ?"

​เมย์รีบตอบ "จี๊ดท้องเสียค่ะพี่วายุ! มาถึงแล้วก็กลับไปแล้ว"

​"อ้าว... แล้วไอ้เมฆล่ะ? มันน่าจะถึงตั้งนานแล้วนี่" วายุกำลังจะโทรศัพท์หาเมฆ แต่เมย์รีบคว้ามือถือไว้ทัน "อย่านะคะพี่วายุ! ถ้าพี่เมฆเห็นเมย์ในสภาพแบบนี้ เมย์โดนด่าตายเลย!"

​"เออจริง! ถ้ามันรู้ว่าพี่เอาน้องมันมาเป็นพนักงานแบบนี้โดยไม่ขอ มันได้ฆ่าพี่แน่" วายุพยักหน้าเข้าใจ "งั้นเมย์ลองไลน์ถามดูสิว่าถึงไหนแล้ว"

​เมย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที และข้อความของเมฆก็เด้งขึ้นมา: ตอนนี้พี่"อยู่โรงพยาบาล พอดีเห็นจี๊ดอยู่หน้าคลับ เลยพามาหาหมอ"

​เมย์โล่งใจขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าพี่ชายไม่เห็นเธอในชุดหูกระต่าย ส่วนริสาที่นั่งก้มหน้ากำหมัดแน่นอยู่ข้างธนาก็พูดขึ้นมาอย่างแผ่วเบา "เมย์ ฉันอยากกลับแล้ว แกจะกลับพร้อมฉันไหม?"

​"อะไรกันริสา! เพิ่งได้นั่งเอง! เพิ่งหมดหน้าที่จากพนักงาน ขอแปลงร่างเป็นคนที่มาเที่ยวก่อนได้ไหม นะแกนะ อย่าเพิ่งกลับเลย ถ้าแกกลับ ฉันจะอยู่กับใคร?"

​ริสากังวลใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ "ถ้าอย่างนั้น... เราไปเปลี่ยนชุดนี้ออกกันดีไหม? ฉันไม่อยากใส่ชุดนี้แล้ว"

​"ก็ได้ๆ แก"

​ปกรณ์ที่ได้ยินก็พูดขัดขึ้นทันที "ไม่เห็นต้องเปลี่ยนเลยน้องริสา! ใส่ชุดนี้ออกจะน่ารักเซ็กซี่จะตาย! ใส่แบบนี้แหละเป็นอาหารตาพวกพี่หน่อยนะ!"

​คำพูดของปกรณ์และสายตาของชายหนุ่มรอบโต๊ะที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ยิ่งทำให้ริสารู้สึกแย่ลงไปอีก เธอรู้สึกว่าไม่มีใครปกป้องเธอเลย แม้แต่ธนาที่นั่งข้างๆ ก็ยังมองเธอด้วยสายตา

​"ไม่ล่ะค่ะ... ริสาขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ" พูดจบ เธอก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

​เมย์รีบเดินตาม "เดี๋ยวเมย์กลับมานะคะพี่วายุ แป๊บนึงค่ะ!"

บอดี้การ์ดที่ไม่อุ่นใจ

​เมื่อมาถึงห้องเปลี่ยนชุด ริสาหันไปหาเมย์ทันที "เมย์... เราไม่ต้องไปนั่งตรงนั้นได้ไหม? ฉันว่าเราอยู่กันแค่สองคนไม่ดีกว่าเหรอ"

​"ได้ไงแก! แกไม่กลัวเหรอ? เราเป็นผู้หญิงอยู่กันสองคนนะ ถ้าอยู่กับพวกพี่วายุ พี่ธนา พวกนั้นน่ะเพื่อนพี่เมฆทั้งนั้น ยังไงก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรเราหรอก แถมเรายังมีเกราะคุ้มกันจากสายตาคนอื่นด้วย ดีซะอีก เหมือนมีบอดี้การ์ดส่วนตัวตั้งหลายคน!"

​ริสาได้แต่ถอนหายใจอย่างกระอักกระอ่วนใจ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ เมย์เดินมาเกาะแขนเธอ "แกอย่าคิดมากสิ ฉันมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า บอกฉันได้นะ ฉันเพื่อนแกนะเว้ย"

​"เปล่า... ไม่มีอะไรหรอกแก ฉันก็แค่เกรงใจพวกพี่ๆ เขา เผื่อเขาอยากพาแฟนมา"

​"ไม่เห็นเป็นไรเลย! สมัยเด็กๆ ฉันก็สนิทกับพี่วายุกับพี่ธนา พี่เขานิสัยดีออก พี่วายุถึงจะดูกะล่อน แต่เขาพึ่งพาได้ ส่วนพี่ธนาเห็นเงียบๆ ครึ๋มๆ แบบนั้น เขาเป็นคนอบอุ่นใจดีมาก เชื่อฉันสิ"

​ริสาได้แต่ทำใจ และยอมตามใจเพื่อน ให้เรื่องนี้มันจบๆ ไป

​ขณะที่กำลังจะเดินออกจากห้อง ริสาโทรศัพท์หาจี๊ดอีกรอบ "ฮัลโหลจี๊ด แกเป็นไงบ้าง?"

​"โชคดีเจอพี่เมฆตอนอยู่หน้าคลับค่ะพี่เขามาส่งฉัน ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วแก... แต่ที่สำคัญที่สุดคือทุกสิ่งทุกอย่างมันจบแล้ว ริสา ฉันหมดโอกาสแก้ตัวแล้ว..." จี๊ดกระซิบเสียงอ่อนแรง

​"ทำไม? เกิดอะไรขึ้น?"

​"นี่ฉันท้องเสียขี้แตกต่อหน้าผู้ชายนะ! ฉันอยากจะเอาหน้าเอาหัวมุดดินมากเลยตอนนี้!"

​ริสาหัวเราะเบาๆ "แกก็ว่าไป... รีบๆ หายนะ ดูแลตัวเองด้วย สักพักนึงฉันก็จะกลับแล้ว"

​"โอเคแก เที่ยวเผื่อฉันด้วยนะ บอกยัยเมย์ด้วย... อย่าไปดื่มเยอะนะ พวกแกไม่มีตัวแม่ตัวมัมอย่างฉัน เดี๋ยวโดนคนลากไปไหนไม่รู้ เมาไม่รู้ตัว"

​เมย์ที่ได้ยินประโยคสุดท้ายก็แย่งโทรศัพท์ไป "ไม่ต้องห่วงหรอกฉันมีบอดี้การ์ดเยอะ! แกดูแลตัวเองเถอะยัยจี๊ด!" เมย์กดวางสาย

​ทั้งคู่เดินกลับ ไปที่โซน VIP และนั่งลงกับกลุ่มเพื่อนของธนา...อีกครั้ง