Home / โรแมนติก / ปราถนารัก / สติที่หายไป จบ 18+++

Share

สติที่หายไป จบ 18+++

Author: Darann
last update Last Updated: 2025-05-16 15:22:30

“ไม่ค่ะ! ฉันมะ…อุบ!!” แค่คำว่าไม่คำเดียวหลุดออกไปจากปากฉัน คนตัวสูงก็ไม่รอช้าที่จะโน้มตัวลงมาประกบจูบกับฉันอีกครั้ง แต่รสจูบครั้งนี้มันแตกต่างจากครั้งแรกและครั้งไหนๆมากเลย ฉันรู้สึกว่าครั้งนี้…มันอ่อนโยนมากกว่าเดิมจริงๆนะ

คนตัวสูงค่อยๆพรมจูบมายังริมฝีปากบางของฉันอย่างแผ่วเบา เขาเริ่มจากการขบเม้มริมฝีปากล่าง ไล่วนไปยังริมฝีปากบนช้าๆ

“อืมมม~” ก่อนที่คนตัวสูงจะเริ่มส่งเรียวลิ้นของตัวเองเข้ามารุกล้ำในพื้นที่ของฉัน เสียงครวญครางที่ดังออกมาจากลำคอของฉัน มันแสดงถึงความรู้สึกของฉันได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ฉัน…พึงพอใจกับสัมผัสของคนตรงหน้ามากเลยล่ะ มาก…จนไม่สามารถหยุดได้อีกแล้ว

“อื้อ อ้ะ ฮ้าาาา!” ริมฝีปากของคนตัวสูงเริ่มเปลี่ยนตำแหน่ง ลงไปคลอเคลียกับคอขาวระหงของฉันอีกครั้ง เขาทั้งดูดเม้มมัน รวมถึงยังกัดคอซะแรงจนฉันเผลอร้องประท้วงออกมา

“โอ้ย! คุณคิม! คุณกัดคอฉันทำไม?”

“ทีเธอยังกัดฉันได้เลยนะเกวลิน!”

“>///<” ความทรงจำเมื่อตอนเมาผุดขึ้นมาในหัว ทำเอาฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

“ฉันว่าเธอพร้อมแล้วนะ เกวลิน” สิ้นเสียงของคนตัวสูง เขากลับยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจออกมาอีกครั้ง

“อ้าาา!! คุณคิม! อื้อออ!!” ฉันร้องครวญครางออกมาไม่เป็นภาษา ร่างกายบิดเร้าอย่างห้ามไม่อยู่ ความรู้สึกซาบซ่านวิ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง เมื่อคนตัวสูงใช้มือตัวเองสัมผัสไปยังจุดที่อ่อนไหวที่สุดในร่างกายฉัน เขาไม่ได้แตะมันเฉยๆ แต่กลับใช้นิ้วเคล้าคลึงไปทั่วกลีบหวานของฉัน ทำเอาฉันถึงกับดิ้นพล่านขึ้นมาราวกับคนบ้า

“หึ! เรียกชื่อฉันออกมาดังๆ เกวลิน” เขาพูดพลางขยับนิ้ววนไปมาเร็วขึ้น

“อื้อ คุณ…อ้ะ คุณคิมหันต์ ฮ้าาา อึก!”

ฟุ่บ!! ฉันชะงักขึ้นมาเมื่อจู่ๆคนตัวสูงก็หยุดการกระทำทั้งหมดลง ก่อนที่เขาจะโน้มลงมาแล้วเอื้อมมือไปหยิบของบางอย่างจากลิ้นชักข้างเตียง

แควก!! คนตัวสูงยกตัวขึ้นไปนั่งคร่อมตัวฉันไว้ ก่อนจะยกซองบางอย่างที่อยู่ในมือขึ้นมา แล้วใช้ปากฉีกสิ่งนั้นออกมา สถานการณ์แบบนี้คงเดาไม่ยากหรอกว่าสิ่งที่อยู่ในมือเขาคืออะไร มันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ? นอกจาก…ถุงยาง!

สวบ!! คนตรงหน้าเอาสิ่งที่อยู่ในมือของตัวเอง สวมครอบลงไปในตำแหน่งของมัน ฉันเฝ้ามองการกระทำของคนตัวสูงตรงหน้าทุกวินาที และทันทีที่ได้เห็นเจ้าสิ่งที่มันแข็งขืนสู้ตาของคนตัวสูง จู่ๆ…ใจมันก็เริ่มฝ่อขึ้นมาซะได้

มะ…มัน…ใหญ่เกินไปรึเปล่านะ?

“>///< คุณคิม ฉะ…ฉันว่า…ฉันยัง…อ้าาา!!” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเลยด้วยซ้ำ คำพูดที่ตั้งใจจะพูดออกมากลับกลายเป็นเสียงร้องครวญครางด้วยความรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งร่าง เมื่อคนตัวสูงจ่อแกนกายที่แข็งขืนของตัวเองเข้ามาที่เนินกลีบกุหลาบของฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว

“สายเกินไปที่จะถอยแล้วล่ะ เกวลิน อึก!”

“อ้าาา!”

สวบ!! ฉันร้องออกมาดังลั่น เมื่อรู้สึกได้ถึงสิ่งที่แข็งขืนของคนตัวสูงกำลังสอดใส่เข้ามาในช่องทางที่คับแน่นของฉัน

กึด!! เพราะความเจ็บปวดที่มากเกินจะทน ทำให้ฉันต้องยกมือขึ้นมาจิกเล็บลงไปบนแผ่นหลังของคนตัวสูงแน่น เพื่อระบายความเจ็บปวดที่กำลังประสบอยู่

“ฮ้าาา! อื้อ คุณคิม เจ็บ!” ฉันรู้สึกได้ว่าส่วนล่างของฉันมันคับแน่นไปหมด แน่นจนรู้สึกเจ็บไปทั้งช่วงล่าง รู้สึกเหมือนตรงนั้นมันกำลังจะขาดออกมาเป็นสองท่อนยังไงยังงั้นเลย

“อึก! อย่าเกร็งสิเกว! อีกนิดเดียว เดี๋ยวก็ดีขึ้น อึก!”

“อ้าาา!! อื้ม คุณคิม!” คนตัวสูงก้มลงมาใช้ปากดูดเม้มเนินอกตูมของฉัน พลางใช้มือลูบไล้และบีบเค้นมันอย่างแผ่วเบา ซึ่งมันช่วยให้ฉันผ่อนคลายจากความเจ็บตรงส่วนล่างไปได้มากเลยล่ะ

สวบ!! ฉันรู้สึกได้ว่าคนตัวสูงกระแทกสิ่งนั้นเข้ามาลึกกว่าเดิม มันยิ่งทำให้เจ็บและจุกมากกว่าเดิมอีกด้วย

“โอ้ย! ฮึกๆ ไหนคุณบอกว่ามันจะดีขึ้นไง ฮึก! ฉันเจ็บ!” ฉันทนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นตรงส่วนล่างของตัวเองไม่ไหว จนเผลอร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มันเจ็บมาก เจ็บเหมือนตัวจะแตกเป็นเสี่ยงเลย

“อึก! เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น เชื่อฉันสิ จุ๊บ!” คนตัวสูงพูดก่อนจะก้มลงมาพรมจูบตามใบหน้าของฉันที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเต็มไปหมด

“อ้ะ! อื้ม คุณคิม ฉัน…อ้ะ…รู้สึกแปลกๆ” ความรู้สึกเจ็บปวดในตอนแรก มันเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกมวนท้อง เสียววาบไปทั้งตัว แปลกๆยังไงไม่รู้

“หึ! พร้อมแล้วสินะ”

ปั่ก! คนตัวสูงยกยิ้มมุมปากขึ้นมา ก่อนจะขยับส่วนล่างของตัวเองให้เข้ามาลึกกว่าเดิม และเริ่มขยับมันเข้าออกด้วยจังหวะเนิบนาบ แต่ก็สร้างความเสียวซ่านได้มากเลยทีเดียว

“อ้าาา อึก อื้อออ~”

“อึกอ่าส์ เกวลิน ซี๊ดดด แน่นชะมัด!”

ปั่กๆๆ!! ความเร็วในการขยับเข้าออกส่วนล่างที่สอดประสานกันไว้เริ่มเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งแรง ทั้งลึก เขาทำฉันจุกไปหมดแล้ว

“อื้อ! คุณคิม อ้ะ เบาๆหน่อยสิ! อ้าาา” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แทนที่เขาจะเบาจังหวะให้ฉัน เขากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกันอย่างเอาแต่ใจ

หมับ!! นอกจากส่วนล่างจะทำหน้าที่ของมันไม่พักแล้ว มือของคนตัวสูงก็คลอเคลียอยู่กับท่อนบนของฉันไม่พักด้วยเหมือนกัน

“อื้มม~ อ้าาา” ความรู้สึกซาบซ่านมันทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆไม่พักเลย ทั้งสัมผัสส่วนล่างที่กำลังสอดประสานกันอย่างไม่พัก และสัมผัสส่วนบนที่ถูกครอบครองโดยริมฝีปากของคนตัวสูง ล้วนแล้วแต่เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันดิ้นพล่านอยู่บนเตียงด้วยความทรมาน

มัน…รู้สึกดีชะมัด!

“อ่าาาส์! เกว อึก เรียกชื่อฉันได้มั้ย?”

“อ้ะ! อื้มมม คุณคิมหันต์ อื้อ คุณติมหันต์! ฉัน…อื้อออ” ฉันรู้สึกเหมือนว่าส่วนล่างของฉันมันกำลังเกร็งขมิบขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลกๆ

ปั่กๆๆๆ!! จู่ๆคนตัวสูงก็เพิ่มความเร็วในการขยับส่วนล่างให้เร็วและแรงมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ทุกครั้งที่เขาขยับเข้าออก ความรู้สึกแปลกๆมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ มันเหมือน…มันเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างออกมาจากตรงนั้นของฉันงั้นแหละ

“อ้ะๆๆ อื้อ คุณคิม ฉัน…อ้า…ฉันไม่ไหวแล้ว อื้มม!”

“ซี๊ด อ่าาาส์ เกว”

ปั่กๆๆๆ!! เขาเพิ่มความเร็วมากขึ้นอีกแล้ว ครั้งนี้ฉันไม่ไหวจริงๆแล้ว

“อ้าาา คุณคิม อึก อ้ะ อ้าาาาา~~~”

“ซี๊ดดด อึก อ่าาาส์~~” ฉันรู้สึกได้ถึงร่างกายที่เกร็งกระตุกขึ้นมาพร้อมกันของเราสองคน ความรู้สึกตอนท้ายหลังจากนั้นคือความรู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนลอยอยู่กลางอากาศยังไงยังงั้นเลย เป็นความรู้สึกที่ฉัน…ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเลย ฉันรู้สึก…โล่ง…โล่งสบายชะมัด

“แฮ่กๆๆๆ!” ฉันหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้าอยู่บนเตียง โดยที่ยังมีคนตัวสูงคร่อมร่างเอาไว้เหมือนเดิมไม่ห่าง

“อ้ะ!”

พลั่ก!! ฉันเผลอร้องออกมาเมื่อคนตัวสูงถอดถอนสิ่งที่แข็งขืนของตัวเองออกไปจากตัวฉันโดยไม่ทันตั้งตัวอีกแล้ว

ฟุ่บ!! เขาถอดถุงยางที่ครอบแกนกายแข็งขืนของตัวเองออก ก่อนจะมัดปากถุงแล้วโยนมันทิ้งไป

“แฮ่กๆๆ เหนื่อยแล้วเหรอเกว? อย่าเพิ่งเหนื่อยสิ นี่เราเพิ่งจะเริ่มกันเองนะ” คนตัวสูงยกยิ้มมุมปากของตัวเองขึ้นมา อีกทั้งสายตาเจ้าเล่ห์น่าขนลุกนั่นก็กลับมาอีกแล้ว สายตาแบบนี้ รอยยิ้มแบบนี้ นี่มัน…หายนะชัดๆ

“แฮ่กๆๆ คุณหมายความว่ายังไง?”

ฟุ่บ!! เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง แต่กลับจับพลิกตัวฉันนอนคว่ำลงกับเตียง ก่อนจะยกสะโพกฉันให้แอ่นเข้าหาตัวเขา

“ฉันเตรียมถุงยางมาแค่ซองเดียว เพราะงั้น…คงต้องไปต่อแบบไม่มีถุงแล้วล่ะเกวลิน!” ใจฉันหล่นวูบลงไปทันทีที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้นอีกแล้ว นี่เขาคงไม่ได้คิดจะ…

“ไม่นะ คุณคิม! พอแล้ว!…อ้ะ!”

สวบ!! เขาไม่ฟังคำร้องห้ามของฉันเลยสักนิด แต่กลับกระแทกเอวสวนเข้ามาสุดแรง คราวนี้ทั้งจุก ทั้งแน่นมากกว่าเดิมอีก

แค่รอบเดียวฉันก็หมดแรงจะแย่อยู่แล้ว นี่เขายังจะทำต่ออีกเหรอ? จะแรงเยอะไปไหนกัน บ้าไปแล้วรึไงเนี่ยยยย!?

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ปราถนารัก   อ่อย nc20+ จบ

    “อ้ะ!” ฉันร้องลั่นขึ้นมาเมื่อคนตัวสูงกระแทกเอวสวนจนรู้สึกจุกไปหมด“แต่ฉันชอบสุดๆไปเลยล่ะ~” เสียงกระซิบบองชอบที่แหบพร่า บวกกับแววตาหื่นกระหายของคนตรงหน้าทำให้ความเขินอายที่มีในตอนแรก เลแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนรุ่มที่เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมไปอีก“จุ๊บ!! อื้ม~” ฉันก้มลงไปประทับริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากหนา จู่ๆฉันก็เกิดความคิดประหลาดๆขึ้นมา คราวนี้ฉันอยากจะลองเป็นคนเดินเกมส์ดูบ้าง ฉันอยากจะรู้…ว่าฉันสามารถทำให้คนตรงหน้าเสียสติได้มาก เท่ากับที่เขา…ทำให้ฉันเสียสติจวนจะบ้าตายอย่างในตอนนี้รึเปล่านะ?ฉันส่งเรียวลิ้นของตัวเองเข้าไปเกี่ยวตระหวัดดูดเม้มกับเรียวลิ้นของเขาอย่างร้อนแรง เหมือนกันที่เขาทำกับฉัน และช่วงชิมรสหวานจากปากของเขาอย่างหื่นกระหาย เหมือนกันที่เขาทำกับฉัน“อืมมม~” เสียงครวญครางที่ดังออกมาจากในลำคอของคนใต้ร่าง มันทำให้ฉัพอใจมากเลยล่ะ แต่แค่นี้ยังไม่พอหรอก ฉันอยากเห็นเขา…พอใจสัมผัสของฉันมากกว่านี้“อ่าส์ เกว~” ฉันเปลี่ยนตำแหน่จาริมฝีปากของคนตัวสูง มาซุกไซร้ซอกคอแกร่งของเขาแทน ฉันใช้เรียวลิ้นของตัวเองไล้เลียและดูดเม้มไปตามผิวเนียนของเขาอย่างหื่นกระหาย ให้เหมือนกับที่เขาทำกับฉัน

  • ปราถนารัก   อ่อย nc 20+

    วันต่อมาเมื่อวานหลังจากกลับมาจากห้องของคุณคิมหันต์แล้ว ฉันก็นั่งทำโอทียาวมาจนถึงเช้าเลยล่ะ ยังไม่ได้นอนมาตั้งแต่เมื่อคืนเลย ง่วงจนตาจะปิดอยู่แล้วเนี่ยกริ๊งงง!! ระหว่างที่กำลังนั่งเฝ้าล็อบบี้รอเวลาออกกะอยู่นั้น เสียงมือถือที่วางอยู่หน้าล็อบบี้ก็ดังขึ้นมา รินณ์ที่นั่งทำงานอยู่ใกล้ๆเลยทำหน้าที่รับสายแทน“สวัสดีค่ะ”“อาหารเช้าสองที่เหรอคะ?”“ได้ค่ะ เดี๋ยวทางเราจะเตรียมไว้ให้นะคะ”“ให้ใครไปเสริฟ์นะคะ?”“พนักงานที่ชื่อ…เกวลิน”“ได้ค่ะ อีกสามสิบนาทีเราจะเอาอาหารไปให้นะคะ”ทันทีที่วางสายฉันกับรินณ์หันมาสบตากันอย่างไม่ได้นัดหมาย“มีอะไรเหรอรินณ์?” “ก็แฟน…เอ่อ…คุณคิมหันต์อ่ะ เขาขอให้เกวเอาอาหารเช้าเสริฟ์ให้น่ะสิ” รินณ์มองซ้ายมองขวาก่อนจะเขยิบมากระซิบใกล้ๆฉันคุณคิมหันต์ให้ฉันเอาอาหารไปเสริฟ์ให้เนี่ยนะ? คิดจะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะเนี่ย?ห้องพักกริ๊งงง!! ฉันกดออดที่หน้าห้องพักของคุณคิมหันต์ หลังจากที่เข็นรถเข็นอาหารมาส่งให้เขาถึงหน้าห้อง ตามคำสั่งที่สั่งไว้ก่อนหน้านี้แอ๊ดดด!! ผ่านไปเพียงไม่กี่วิ คนตัวสูงก็เปิดประตูห้องออกมา แต่ทันทีที่ฉันเห็นร่างของคนที่อยู่ในห้อง ฉันถึงกับเบิกตาโ

  • ปราถนารัก   เจอกันครั้งแรกในรอบหนึ่งเดือน 18+

    ห้องพักวีไอพีกริ๊งงง!! ฉันตัดสินใจกดออดหน้าประตูห้องพักวีไอพีห้องหนึ่ง หลังจากที่ยืนทำให้อยู่หน้าห้องมาได้สักพักหนึ่งแล้วแอ๊ดดด!! ผ่านไปไม่กี่วินาที ประตูห้องก็ถูกเปิดออกมาช้าๆ ก่อนจะปรากฏร่างของคนตัวสูงที่ยืนยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์อยู่หลังประตู“ฉันเอากระเป๋ามาให้…”หมับ!! ยังไม่ทันที่จะพูดจบ คนตัวสูงก็คว้าร่างฉันเข้าไปในห้องอย่างไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ที่ลากเข้ามาในห้องด้วยกันอีกทีปัง!! ฉันสะดุ้งตกใจเสียงปิดประตูที่ดังขึ้นมาซะลั่นห้อง “คุณคิมหันต์! คุณจะทำอะไรเนี่ย?”ตุบ!! คนตัวสูงเตะกระเป๋าใชเดินทางใบใหญ่ของตัวเอทีกันเองมาด้วยออกไป ก่อนจะดันตัวฉันให้ติดกับประตห้องไม่ให้ไปไหน“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเกวลิน”“นั่นน่ะสิค่ะ เกวก็ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณที่นี่ในฐานะแขกวีไอพีด้วยเหมือนกันค่ะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงและสายตาที่ออกจะดุนิดหน่อย “คุณมาทำอะไรที่นี่คะ?”“ฉันคิดถึงเธอเกว~”ตึกตักๆๆ!! คนตัวสูงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องเลี่ยงตอบคำถามของฉัน เป็นการกระซิบเบาที่ข้างหูฉันแทน ซึ่งวิธีนี้ก็ถือว่าเป็นวิธีทำให้ฉันใจสั่นขึ้นมาได้ดีเลยล่ะ“เราไม่ได้เจอกันตั้งเดือนนึงเลยนะเก

  • ปราถนารัก   แขกวีไอพี

    หนึ่งเดือนผ่านไปวันเวลาผ่านไปเร็วราวกับพลิกหน้ากระดาษ ตอนนี้ก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้วที่ฉันมาฝึกงานที่นี่ ทุกๆวันที่อยู่ที่นี่ไม่เคยมีวันไหนที่ฉันจะไม่คิดถึงคนที่ตัวเองรักอย่างคุณคิมหันต์ แต่ถึงอย่างนั้น…ฉันก็ยังสนุกกับการฝึกงานที่นี่อยู่นั่นแหละและดูเหมือนว่าใกล้ถึงเวลาที่ฉันจะกลับไปหาคนที่ตัวเองรักสักที“เอ้า! ทุกคน ใกล้ถึงเวลาที่แขกวีไอพีขอบโรงแรมจะมาแล้ว รีบออกมาต้อนรับกันเร็ว” เสียงของผู้จัดการตะโกนร้องเรียกพนักงานทุกคนที่อยู่ในล็อบบี้โรงแรมเมื่อสองวันก่อนผู้จัดการแจ้งมาว่าในวันนี้จะมีแขกวีไอพีมาพักที่โรงแรม ซึ่งแขกคนนี้เป็นแขกคนสำคัญมากๆเลยล่ะ ลือกันว่าเขาเป็นเพื่อนของท่านประธานคนใหม่ของที่นี่ ดังนั้นเราจึงต้องให้การต้อนรับแขกวีไอพีคนนี้ให้ดีที่สุดและห้ามทำอะไรผิดพลาดโดยเด็ดขาด“ไปกันเถอะเกว” เสียงของรินณ์ที่ยืนอยู่หน้าล็อบบี้เรียกให้ออกไปยืนรอด้วยกัน“อื้อ!” ฉันกันรินณ์ออกไปรอต้อนรับแขกวีไอพีคนดังกล่าวที่หน้าประตูโรงแรม พร้อมกับผู้จัดการและพี่แอนเอี๊ยดดด!! ยืนรอกันได้อยู่พักหนึ่ง ไม่นานก็มีรถหรูคันหนึ่งเข้ามาจอดเทียบที่หน้าประตูโรงแรมพนักงานชายเดินไปเปิดประตูรถ ก่อนท

  • ปราถนารัก   ไม่ว่ายังไงก็จะรอ

    หลังจากได้ฟังคำตอบจากปากของเกวลินแล้ว สิ่งที่ค้างคาใจผมในตอนแรกก็คลายลง ผมตัดสินใจเดินออกมาจากร้านนั้น แล้วก็มาเดินเล่นที่ริมหาดกับไอ้กวินท์แทนระหว่างที่เดินเล่นอยู่ผมก็ทบทวนคำพูดของเกวลินอยู่ตลอดเวลาที่ผ่านมาสิ่งที่เกวลินต้องการมาตลอดก็คืออิสระ เพราะเธอโตมากับตระกูลของผม เลยทำให้เธอคิดว่าตัวเองติดหนี้บุญคุณตระกูลของผม ไอ้สิ่งที่ผูกมัดเกวลินมาตลอดคือ…ตระกูลอัศวนันทร์ และตัวผมนี่แหละผมไม่อยากสูญเสียเกวลินไป ผมอยากให้เกวลินอยู่กับผมไปตลอดเลยด้วยซ้ำ เพราะผมรักเธอ แต่มันคงไม่ง่ายสำหรับเกวลิน แม้เธอจะรักผม แต่เธอก็มีความต้องการเหมือนกัน และสิ่งที่เธอต้องการก็คือ…อิสระ เธอต้องการอิสระมาโดยตลอด เพราะงั้น…ผมตัดสินใจแล้วว่าผม…จะยอมให้อิสระกับเกวลิน อย่างที่เธอต้องการ“ดูเหมือนแกกับเด็กคนนั้นจะรักกันมากเลยนะ” ไอ้กวินท์พูดเหมือนเด็กฝึกงานที่มากับเกวลินไม่มีผิด“ไม่ใช่เรื่องของแก”“ครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นแกร้อนรนแบบนี้อ่ะ”“อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเหอะ”“นี่! ฉันกำลังเตือนสติแกอยู่นะเว้ย! ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเพราะอะไรน้องเขาถึงหนีมาอยู่ที่นี่ได้อ่ะ แต่จากที่ฟังเมื่อกี้…น้องเขาคงจะรัก

  • ปราถนารัก   ตามกลับมา…สำเร็จมั้ย?

    [คิมหันต์]ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งผมขับรถตามรถของเกวลินมาเรื่อยๆ จนมาถึงที่ร้านอาหารที่ตั้งอยู่ริมทะเลร้านหนึ่ง เกวลินกันเพื่อนของเธอคงจะมากินอาหารกันที่นี่ ผมไม่อยากให้เกวบินคลาดสายตาผมไป เลยตามเกวลินเข้ามาในร้านด้วยเหมือนกันแต่ผมไม่เข้าใจว่าไอ้กวินท์มันจะตามผมมาถึงที่นี่ด้วยทำไมเนี่ย?“นั่งตรงนี้มั้ยเกว?”“ได้สิ” เกวลินกับเพื่อนของเธอเลือกนั่งลงบนโต๊ะๆหนึ่งในร้านอาหาร ฟุ่บ!! ผมที่เดินตามอยู่ห่างๆ เลยเดินเข้าไปนั่งใกล้กับโต๊ะของเกวลิน ซึ่งระยะห่างระหว่างผมกันเกวลินก็ห่างกันเพียงแค่โต๊ะอาหารคั่นกลางไว้แค่โต๊ะเดียวเท่านั้นตุบ!! ส่วนไอ้กวินท์ที่ตามติดมาด้วยก็ดันเลือกที่จะมานั่งข้างๆผมอีกซะงั้น ที่มีตั้งเยอะแยะจะมานั่งติดผมทำไมเนี่ย?“แกจะตามฉันมาด้วยทำไมเนี่ย?”“ฉันไม่ได้ตามแกมาซะหน่อย ลืมไปแล้วรึไงว่ารถที่แกขับมาน่ะ รถฉันเว้ย!” มันพูดด้วยท่าทีเลิ่กลั่ก ความจริง ผมสังเกตเห็นตั้งแต่ที่โรงแรมล่ะ ไอ้กวินท์เอาแต่ชะเง้อมองตามใครสักคนอยู่ตลอดเวลา ไม่ต่างจากผมเลยสักนิด และผมก็เดาว่าคนที่มันกำลังตามอยู่คงจะเป็นเพื่อนที่อยู่กับเกวลินตอนนี้แน่ๆ“ใครว่ะ? แฟนเหรอ?” ผมเป็นฝ่ายเอ่ยปากถาม

  • ปราถนารัก   ตามกลับมา…สำเร็จมั้ย?

    [คิมหันต์]ณ บริษัท เอ.เอส.เอ็นก๊อกๆๆ!! เสียงเคาะประตูห้องทำงานหน้าห้องของผมดังขึ้น“เข้ามา” ธนินเดินเข้ามาในห้องหลังจากได้รับอนุญาตจากผมแล้ว“เรื่องที่ให้ไปสืบเป็นไงบ้าง?“ ทันทีที่เห็นหน้าของธนินผมก็เอ่ยถามถึงงานที่ผมมอบหมายไปให้เมื่อวานนี้ “ได้ที่อยู่ของคุณเกวลินมาแล้วครับ” ซึ่งก็เป็นเรื่องไหนไม่ได้เลน นอกจากเรื่องของเกวลิน ยัยตัวแสบที่แอบหนีผมไปไงล่ะ เมื่อวานทันทีที่รู้ว่าเกวลินหนีไป ผมก็รีบยกหูโทรหาให้ธนินไปสืบหาที่อยู่ของเกวลินทันที “เกวลินอยู่ไหน?”“คุณเกวลิน ย้ายไปฝึกงานอยู่ที่โรงแรมพาวิลเลียนที่ต่างจังหวัดครับ” ได้ยินชื่อโรงแรมที่ธนินเอ่ยแล้วผมถึงกับต้องขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เพราะเหมือนว่าชื่อโรงแรมนี้จะฟังดูคุ้นหูเอามากเลยล่ะ“โรงแรมพาวิลเลียนเหรอ?”“ครับ โรงแรมในเครือตระกูลอัครวานิชครับ” และผมก็อดที่จะยกยิ้มมุมปากขึ้นมาไม่ได้ เมื่อสิ่งที่ผมสงสัยได้รับการยืนยันจากธนินโรงแรมพาวิลเลียน ในเครือตระกูลอัครวานิช คือโรงแรมที่ไอ้กวินท์ เพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาลัยของผมบริหารอยู่นี่เอง ตืดๆๆ!! ทันทีที่รู้ว่าเกวลินอยู่ที่นั่น ผมก็ไม่รอช้ารีบยกหูกดโทรออกหาไอ้กวินท์มันอย่า

  • ปราถนารัก   เหตุผลที่จาก

    [เกวลิน]“ยินดีต้อนรับน้องๆฝึกงานทุกคนเลยนะคะ” เสียงของผู้จัดการโรงแรมเอ่ยขึ้น หลังจากที่พาพวกเราที่เป็นเด็กฝึกงานใหม่ ไปแนะนำสถานที่ต่างๆในโรงแรมเสร็จแล้ว“ต่อไปนี้ก็ตั้งใจทำงาน แล้วก็ขอให้โชคดีกับการฝึกงานนะคะ” พี่แอนพี่พนักงานอีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น“ขอบคุณค่ะ” ฉันและเพื่อนอีกคนที่เป็นเด็กฝึกงานเหมือนกันเอ่ยขอบคุณผู้จัดการและพี่แอนพร้อมๆกัน“วันนี้ก็คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ เราสองคนกลับไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวค่อยมาเริ่มงานพรุ่งนี้อีกที”“ได้ค่ะ”“งั้นพี่ไปก่อนนะ” ร่ำลากันเสร็จผู้ตัดการกับพี่แอนก็เดินกลับไปทำงานของตัวเองกันต่อ เหลือไว้แค่ฉันกับเพื่อนร่วมฝึกงานกันอยู่สองคน“หวัดดี เราชื่อรินณ์นะ” เพื่อนอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ หันมาทักทายด้วยสีหน้าที่สดใส“หวัดดี เราชื่อเกว”“เกวมาจากกรุงเทพเหรอ?”“อื้อ แล้วรินณ์อ่ะ?”“เราเรียนที่นี่แหละ แล้วก็อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็กแล้วด้วย” อ่อ เป็นคนที่นี่สินะ“อ่อ อื้ม!”“แล้วนี่…เกวจะกลับเลยรึเปล่า? เราไปกินข้าวกันมั้ย?”“โทษทีนะ พอดีเราเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อวานเองอ่ะ คงต้องขอตัวกลับไปจัดของที่ห้องก่อน” “อ่อ งั้นไม่เป็นไร ไว้ไปกินข้าวกั

  • ปราถนารัก   ความว่างเปล่า

    [คิมหันต์]เช้าวันต่อมา พรึ่บ!! ผมลืมตาขึ้นมาช้าๆ หลังจากที่หลับพักผ่อนจากกิจกรรมอันเหน็ดเหนื่อยเมื่อคืนไปทั้งคืนอย่างเต็มที่แล้ว แสงแดดที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านสีดำในห้องของตัวเองสาดส่องเข้ามา ทำผมถึงกับต้องหรี่ตาลงเพื่อปรับสายตาของตัวเองให้คงที่ขวับ!! เมื่อสายตากลับมาอยู่ในสภาพคงที่แล้ว ผมจึงพลิกตัวมาอีกฝั่งหนึ่งของเตียง ด้วยความหวังที่ว่าจะเจอกันคนตัวเล็กอย่างเกวลินนอนอยู่ข้างๆกาย"..." แต่แล้วสิ่งที่ผมเจอมีเพียงแค่รอยยับของผ้าปูที่ว่างเปล่าและไร้ซึ่งร่างของคนตัวเล็กเกวลินตื่นแล้วเหรอ?ฟุ่บ!! ผมคิดว่าคนตัวเล็กคนจะตื่นก่อนผมไปแล้ว ผมจึงลุกออกจากเตียง ก่อนจะเดินหยิบกางเกงนอนของตัวเองมาใส่ แล้วเดินออกไปจากห้อง ด้วยความหวังที่ว่าเกวลินคงจะอยู่ข้างนอกห้อง หรือที่ไหนสักที่ในบ้านนั่นแหละ"..." แต่ผมกลับต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจมากกว่าเดิม เมื่อลงมาแล้วไม่เจอกับเกวลินอยู่ที่ชั้นล่างของบ้าน ในครัวก็ไม่อยู่ ในห้องรับแขกก็ไม่เจอ "เกวลิน!" ผมลองตะโกนร้องเรียกชื่อของคนตัวเล็ก แต่ก็ไร้ซึ่งเสียงใดๆตอบรับกลับมาใจผมเริ่มสั่นไหวขึ้นมา จู่ๆความคิดที่ไม่ดีก็ดันโผล่เข้ามาในหัว ตอนนี้ผมกำลังคิดว่า

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status