Главная / โรแมนติก / ปราถนารัก / สติที่หายไป จบ 18+++

Share

สติที่หายไป จบ 18+++

Aвтор: Darann
last update Последнее обновление: 2025-05-16 15:22:30

“ไม่ค่ะ! ฉันมะ…อุบ!!” แค่คำว่าไม่คำเดียวหลุดออกไปจากปากฉัน คนตัวสูงก็ไม่รอช้าที่จะโน้มตัวลงมาประกบจูบกับฉันอีกครั้ง แต่รสจูบครั้งนี้มันแตกต่างจากครั้งแรกและครั้งไหนๆมากเลย ฉันรู้สึกว่าครั้งนี้…มันอ่อนโยนมากกว่าเดิมจริงๆนะ

คนตัวสูงค่อยๆพรมจูบมายังริมฝีปากบางของฉันอย่างแผ่วเบา เขาเริ่มจากการขบเม้มริมฝีปากล่าง ไล่วนไปยังริมฝีปากบนช้าๆ

“อืมมม~” ก่อนที่คนตัวสูงจะเริ่มส่งเรียวลิ้นของตัวเองเข้ามารุกล้ำในพื้นที่ของฉัน เสียงครวญครางที่ดังออกมาจากลำคอของฉัน มันแสดงถึงความรู้สึกของฉันได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ฉัน…พึงพอใจกับสัมผัสของคนตรงหน้ามากเลยล่ะ มาก…จนไม่สามารถหยุดได้อีกแล้ว

“อื้อ อ้ะ ฮ้าาาา!” ริมฝีปากของคนตัวสูงเริ่มเปลี่ยนตำแหน่ง ลงไปคลอเคลียกับคอขาวระหงของฉันอีกครั้ง เขาทั้งดูดเม้มมัน รวมถึงยังกัดคอซะแรงจนฉันเผลอร้องประท้วงออกมา

“โอ้ย! คุณคิม! คุณกัดคอฉันทำไม?”

“ทีเธอยังกัดฉันได้เลยนะเกวลิน!”

“>///<” ความทรงจำเมื่อตอนเมาผุดขึ้นมาในหัว ทำเอาฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

“ฉันว่าเธอพร้อมแล้วนะ เกวลิน” สิ้นเสียงของคนตัวสูง เขากลับยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจออกมาอีกครั้ง

“อ้าาา!! คุณคิม! อื้อออ!!” ฉันร้องครวญครางออกมาไม่เป็นภาษา ร่างกายบิดเร้าอย่างห้ามไม่อยู่ ความรู้สึกซาบซ่านวิ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง เมื่อคนตัวสูงใช้มือตัวเองสัมผัสไปยังจุดที่อ่อนไหวที่สุดในร่างกายฉัน เขาไม่ได้แตะมันเฉยๆ แต่กลับใช้นิ้วเคล้าคลึงไปทั่วกลีบหวานของฉัน ทำเอาฉันถึงกับดิ้นพล่านขึ้นมาราวกับคนบ้า

“หึ! เรียกชื่อฉันออกมาดังๆ เกวลิน” เขาพูดพลางขยับนิ้ววนไปมาเร็วขึ้น

“อื้อ คุณ…อ้ะ คุณคิมหันต์ ฮ้าาา อึก!”

ฟุ่บ!! ฉันชะงักขึ้นมาเมื่อจู่ๆคนตัวสูงก็หยุดการกระทำทั้งหมดลง ก่อนที่เขาจะโน้มลงมาแล้วเอื้อมมือไปหยิบของบางอย่างจากลิ้นชักข้างเตียง

แควก!! คนตัวสูงยกตัวขึ้นไปนั่งคร่อมตัวฉันไว้ ก่อนจะยกซองบางอย่างที่อยู่ในมือขึ้นมา แล้วใช้ปากฉีกสิ่งนั้นออกมา สถานการณ์แบบนี้คงเดาไม่ยากหรอกว่าสิ่งที่อยู่ในมือเขาคืออะไร มันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ? นอกจาก…ถุงยาง!

สวบ!! คนตรงหน้าเอาสิ่งที่อยู่ในมือของตัวเอง สวมครอบลงไปในตำแหน่งของมัน ฉันเฝ้ามองการกระทำของคนตัวสูงตรงหน้าทุกวินาที และทันทีที่ได้เห็นเจ้าสิ่งที่มันแข็งขืนสู้ตาของคนตัวสูง จู่ๆ…ใจมันก็เริ่มฝ่อขึ้นมาซะได้

มะ…มัน…ใหญ่เกินไปรึเปล่านะ?

“>///< คุณคิม ฉะ…ฉันว่า…ฉันยัง…อ้าาา!!” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเลยด้วยซ้ำ คำพูดที่ตั้งใจจะพูดออกมากลับกลายเป็นเสียงร้องครวญครางด้วยความรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งร่าง เมื่อคนตัวสูงจ่อแกนกายที่แข็งขืนของตัวเองเข้ามาที่เนินกลีบกุหลาบของฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว

“สายเกินไปที่จะถอยแล้วล่ะ เกวลิน อึก!”

“อ้าาา!”

สวบ!! ฉันร้องออกมาดังลั่น เมื่อรู้สึกได้ถึงสิ่งที่แข็งขืนของคนตัวสูงกำลังสอดใส่เข้ามาในช่องทางที่คับแน่นของฉัน

กึด!! เพราะความเจ็บปวดที่มากเกินจะทน ทำให้ฉันต้องยกมือขึ้นมาจิกเล็บลงไปบนแผ่นหลังของคนตัวสูงแน่น เพื่อระบายความเจ็บปวดที่กำลังประสบอยู่

“ฮ้าาา! อื้อ คุณคิม เจ็บ!” ฉันรู้สึกได้ว่าส่วนล่างของฉันมันคับแน่นไปหมด แน่นจนรู้สึกเจ็บไปทั้งช่วงล่าง รู้สึกเหมือนตรงนั้นมันกำลังจะขาดออกมาเป็นสองท่อนยังไงยังงั้นเลย

“อึก! อย่าเกร็งสิเกว! อีกนิดเดียว เดี๋ยวก็ดีขึ้น อึก!”

“อ้าาา!! อื้ม คุณคิม!” คนตัวสูงก้มลงมาใช้ปากดูดเม้มเนินอกตูมของฉัน พลางใช้มือลูบไล้และบีบเค้นมันอย่างแผ่วเบา ซึ่งมันช่วยให้ฉันผ่อนคลายจากความเจ็บตรงส่วนล่างไปได้มากเลยล่ะ

สวบ!! ฉันรู้สึกได้ว่าคนตัวสูงกระแทกสิ่งนั้นเข้ามาลึกกว่าเดิม มันยิ่งทำให้เจ็บและจุกมากกว่าเดิมอีกด้วย

“โอ้ย! ฮึกๆ ไหนคุณบอกว่ามันจะดีขึ้นไง ฮึก! ฉันเจ็บ!” ฉันทนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นตรงส่วนล่างของตัวเองไม่ไหว จนเผลอร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มันเจ็บมาก เจ็บเหมือนตัวจะแตกเป็นเสี่ยงเลย

“อึก! เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น เชื่อฉันสิ จุ๊บ!” คนตัวสูงพูดก่อนจะก้มลงมาพรมจูบตามใบหน้าของฉันที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเต็มไปหมด

“อ้ะ! อื้ม คุณคิม ฉัน…อ้ะ…รู้สึกแปลกๆ” ความรู้สึกเจ็บปวดในตอนแรก มันเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกมวนท้อง เสียววาบไปทั้งตัว แปลกๆยังไงไม่รู้

“หึ! พร้อมแล้วสินะ”

ปั่ก! คนตัวสูงยกยิ้มมุมปากขึ้นมา ก่อนจะขยับส่วนล่างของตัวเองให้เข้ามาลึกกว่าเดิม และเริ่มขยับมันเข้าออกด้วยจังหวะเนิบนาบ แต่ก็สร้างความเสียวซ่านได้มากเลยทีเดียว

“อ้าาา อึก อื้อออ~”

“อึกอ่าส์ เกวลิน ซี๊ดดด แน่นชะมัด!”

ปั่กๆๆ!! ความเร็วในการขยับเข้าออกส่วนล่างที่สอดประสานกันไว้เริ่มเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งแรง ทั้งลึก เขาทำฉันจุกไปหมดแล้ว

“อื้อ! คุณคิม อ้ะ เบาๆหน่อยสิ! อ้าาา” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แทนที่เขาจะเบาจังหวะให้ฉัน เขากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกันอย่างเอาแต่ใจ

หมับ!! นอกจากส่วนล่างจะทำหน้าที่ของมันไม่พักแล้ว มือของคนตัวสูงก็คลอเคลียอยู่กับท่อนบนของฉันไม่พักด้วยเหมือนกัน

“อื้มม~ อ้าาา” ความรู้สึกซาบซ่านมันทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆไม่พักเลย ทั้งสัมผัสส่วนล่างที่กำลังสอดประสานกันอย่างไม่พัก และสัมผัสส่วนบนที่ถูกครอบครองโดยริมฝีปากของคนตัวสูง ล้วนแล้วแต่เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันดิ้นพล่านอยู่บนเตียงด้วยความทรมาน

มัน…รู้สึกดีชะมัด!

“อ่าาาส์! เกว อึก เรียกชื่อฉันได้มั้ย?”

“อ้ะ! อื้มมม คุณคิมหันต์ อื้อ คุณติมหันต์! ฉัน…อื้อออ” ฉันรู้สึกเหมือนว่าส่วนล่างของฉันมันกำลังเกร็งขมิบขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลกๆ

ปั่กๆๆๆ!! จู่ๆคนตัวสูงก็เพิ่มความเร็วในการขยับส่วนล่างให้เร็วและแรงมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ทุกครั้งที่เขาขยับเข้าออก ความรู้สึกแปลกๆมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ มันเหมือน…มันเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างออกมาจากตรงนั้นของฉันงั้นแหละ

“อ้ะๆๆ อื้อ คุณคิม ฉัน…อ้า…ฉันไม่ไหวแล้ว อื้มม!”

“ซี๊ด อ่าาาส์ เกว”

ปั่กๆๆๆ!! เขาเพิ่มความเร็วมากขึ้นอีกแล้ว ครั้งนี้ฉันไม่ไหวจริงๆแล้ว

“อ้าาา คุณคิม อึก อ้ะ อ้าาาาา~~~”

“ซี๊ดดด อึก อ่าาาส์~~” ฉันรู้สึกได้ถึงร่างกายที่เกร็งกระตุกขึ้นมาพร้อมกันของเราสองคน ความรู้สึกตอนท้ายหลังจากนั้นคือความรู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนลอยอยู่กลางอากาศยังไงยังงั้นเลย เป็นความรู้สึกที่ฉัน…ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเลย ฉันรู้สึก…โล่ง…โล่งสบายชะมัด

“แฮ่กๆๆๆ!” ฉันหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้าอยู่บนเตียง โดยที่ยังมีคนตัวสูงคร่อมร่างเอาไว้เหมือนเดิมไม่ห่าง

“อ้ะ!”

พลั่ก!! ฉันเผลอร้องออกมาเมื่อคนตัวสูงถอดถอนสิ่งที่แข็งขืนของตัวเองออกไปจากตัวฉันโดยไม่ทันตั้งตัวอีกแล้ว

ฟุ่บ!! เขาถอดถุงยางที่ครอบแกนกายแข็งขืนของตัวเองออก ก่อนจะมัดปากถุงแล้วโยนมันทิ้งไป

“แฮ่กๆๆ เหนื่อยแล้วเหรอเกว? อย่าเพิ่งเหนื่อยสิ นี่เราเพิ่งจะเริ่มกันเองนะ” คนตัวสูงยกยิ้มมุมปากของตัวเองขึ้นมา อีกทั้งสายตาเจ้าเล่ห์น่าขนลุกนั่นก็กลับมาอีกแล้ว สายตาแบบนี้ รอยยิ้มแบบนี้ นี่มัน…หายนะชัดๆ

“แฮ่กๆๆ คุณหมายความว่ายังไง?”

ฟุ่บ!! เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง แต่กลับจับพลิกตัวฉันนอนคว่ำลงกับเตียง ก่อนจะยกสะโพกฉันให้แอ่นเข้าหาตัวเขา

“ฉันเตรียมถุงยางมาแค่ซองเดียว เพราะงั้น…คงต้องไปต่อแบบไม่มีถุงแล้วล่ะเกวลิน!” ใจฉันหล่นวูบลงไปทันทีที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้นอีกแล้ว นี่เขาคงไม่ได้คิดจะ…

“ไม่นะ คุณคิม! พอแล้ว!…อ้ะ!”

สวบ!! เขาไม่ฟังคำร้องห้ามของฉันเลยสักนิด แต่กลับกระแทกเอวสวนเข้ามาสุดแรง คราวนี้ทั้งจุก ทั้งแน่นมากกว่าเดิมอีก

แค่รอบเดียวฉันก็หมดแรงจะแย่อยู่แล้ว นี่เขายังจะทำต่ออีกเหรอ? จะแรงเยอะไปไหนกัน บ้าไปแล้วรึไงเนี่ยยยย!?

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ปราถนารัก   ตอนจบ

    [คิมหันต์]“คุณคิมหันต์!! มาดูนี่เร็ววว~” เสียงของคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ริมทะเลหันมาร้องเรียกผมพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส“หึๆ” ผมที่ที่กำลังเดินอยู่ก็รีบเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปหาเกวลินโดยทันที พร้อมกับหิ้วไก่ทอดที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ติดมือมาด้วย ตามคำสั่งของคนตัวเล็ก“คุณคิมหันต์ พระอาทิตย์ตกสวยมากเลยว่ามั้ยคะ?” พอเดินเข้ามาถึงตัวเกวลินแล้ว เธอก็ยังคงยกยิ้มสดใสออกมาด้วยความสดใส แถมยังกระโดดไปมาดุกดิกด้วยความตื่นเต้นกับวิวพระอาทิตย์ตกริมทะเลตรงหน้าอีกด้วยผมที่ได้เห็นท่าทีของเธอที่น่ารักของเธอ ก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู“ไหนว่าจะกลับห้องไง ทำไมถึงพามาที่นี่ล่ะ?” หลังจากออกมาจากห้างก่อนหน้านี้ ผมตั้งใจว่าจะพาเกวลินกลับไปพักที่ห้องของเธอทันที แต่เธอก็ดื้อดึงอ้อนให้ผมพามาดูพระอาทิตย์ตกที่นี่จนได้ แล้วท่าทีตอนที่เกวลินอ้อนผมมันก็ดันน่ารักซะจนผมปฏิเสธเธอไม่ลงเลยจริงๆ“จะกลับเลยได้ยังไงล่ะคะ วันนี้อุตส่าห์ได้พักทั้งที ต้องออกมาเที่ยวซะหน่อยสิ”หมับ!! เกวลินพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ผม ขณะเดียวกันเธอก็ยื่นมือตัวเองมาจับมือที่ว่างอยู่ของผมเอาไว้ ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมใจสั

  • ปราถนารัก   แผนเซอร์ไพรส์กลับ

    [เกวลิน]“แน่ใจนะว่าไม่ต้องไปโรงพยาบาล” คุณคิมหันต์ที่ขับรถอยูข้างๆเอ่ยถามคำถามนีเป็นรอบที่สิบได้แล้วมั้ง? หลังจากที่ฉันดีขึ้นแล้ว คุณริมหันต์ก็จัดการเรื่องลางานกับผู้จัดการให้ฉัน แถมยังอาสาพาฉันกลับห้องอีกด้วย และตั้งแต่ที่ออกมามาจากโรงแรม เขาก็เอาแต่ถามย้ำกับฉันอยู่ได้ว่าไม่เป็นไรแน่นะ? ไม่ต้องโรงพยาบาลแน่นะ? ให้ฉันพาไปโรงพยาบาลมั้ย? ถามย้ำรอบที่สิบได้แล้วมั้งน่ะ“เกวไม่เป็นไรแล้วจริงๆค่า แข็งแรงดี สบายใจหายห่วงได้ค่ะ”“ถ้างั้นกลับห้องไปก็พักผ่อนให้เต็มที่่นะ”“เอ่อ คือว่า…ก่อนกลับห้อง เกวมีที่ที่ต้องไปก่อนน่ะค่ะ” จริงๆวันนี้ฉันต้องไปทำธุระสำคัญอย่างหนึ่ง ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะไปคนเดียวด้วยซ้ำ แต่คุณคิมหันต์ก็ดื้อดึงจะไปส่งฉันให้ได้ ฉันปฏิเสธเขาไม่ได้เลยจริงๆ เลยต้องยอมให้เขามาส่งให้จนได้“ไว้รอหายดีก่อนแล้วค่อยไปวันหลัง วันนี้เธอต้องกลับไปพักก่อน”“ไม่ได้ค่ะ เกวต้องไปทำธุระสำคัญมากๆ ต้องไปวันนี้เท่านั้นค่ะ”“ฉันไม่ให้ไป” คนตัวสูงข้างๆเอ่ยออกมาอย่างเด็ดขาด“คุณคิมหันต์! นี่คุณจะเห็นแก่ตัวเกินไปแล้วนะ ฉันไปแค่แปบเดียว คุณแค่ไปส่งฉันแล้วนั่งรออยู่บนรถก็ได้”“ธุระอะไรจะสำคัญไป

  • ปราถนารัก   เป็นห่วง

    [คิมหันต์]พรึ่บ!! ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ก่อนที่จะต้องหรี่ตาลงเมื่อแสงที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านสอดส่องเข้ามากระทบกับดวงตา และเมื่อปรับสายตาให้คงที่ได้แล้ว ผมถึงได้รู้ว่าตัวเองยังคงนอนอยู่ใขอบนเตียงในห้องพักของเกวลินเหมือนเดิมเพียงแต่ตอนนี้ที่ข้างๆที่เคยมีเกวลินนอนอยู่ด้วย กลับเหลือไว้เพียงแค่รอยยับที่ว่างเปล่าเท่านั้นเกวลิน…ยัยนั่นทิ้งผมไปอีกแล้วเหรอเนี่ย?ฟุ่บ!! ผมลุกขึ้นมาจากเตียงนอน ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา แต่เมื่อก้าวเข้าไปในห้องน้ำแล้ว บางสิ่งบางอย่างอยู่ในนั้นกลับทำให้ผมแปลกใจขึ้นมาบนกระจกในห้องน้ำมีกระดาษอยู่สามแผ่นแปะเรียงกันไว้อย่างเป็นแถวเลยล่ะฟึ่บ! ผมเอื้อมมือไปหยิบกระดาษโน้ตแผ่นที่แปะอยู่บนกระจกห้องน้ำมาอ่าน‘เกวต้องออกไปทำงานแต่เช้าเมื่อคืนคุณดูเหนื่อยมากเกวเลยไม่อยากปลุก ขอโทษที่ปล่อยให้อยู่คนเดียวนะคะ’“หึ! ใครกันแน่ที่เหนื่อย” ผมยกยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจทันทีที่ได้อ่านข้อความที่เกวลินทิ้งไว้ให้ฟึ่บ!! จากนี้ก็หยิบกระดาษโน้ตใบที่สองขึ้นมาอ่านต่อ‘คุณอาบน้้ำแปรงฟันก่อนได้นะคะ เกวแขวนเสื้อผ้าที่คุณพอจะใส่ได้ไว้ให้ที่ตู้แล้ว’ผมอดไม่ไ

  • ปราถนารัก   เป็นลม

    วันต่อมาณ โรงแรมพาวิลงเลียน“อ้าวเกว” เสียงของรินณ์เอ่ยทักขึ้นทันทีที่รินณ์เดินเข้ามาในห้องพักพนักงาน ซึ่งมีฉันที่นั่งอยู่ก่อนหน้าแล้ววันนี้ฉันตั้งใจออกจากห้องมาแต่เช้า เช้าถึงขนาดที่คุณคิมหันต์ยังไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำ “ไงรินณ์”“ทำไมมาเช้าจังอ่ะ วันนี้เกวเข้างานกะบ่ายไม่ใช่เหรอ?”“อ่อ เราแลกเวรกับพี่แอนอ่ะ พอดี…ตอนเย็นเรามีธุระต้องไปทำธน่ะ” ใช่แล้วล่ะ! จริงๆ วันนี้ฉันเข้างานกะบ่าย แต่ช่วงเย็นวันนี้ฉันมีที่ที่ต้องไปน่ะ เลยแลกเวรกับพี่แอนไว้“ไปไหนอ่ะ? หรือว่า…ไปเดทเหรอ?” รินณ์ยิ้มกรุ้มกริ่มพลางเดินเข้ามากระซิบใกล้ฉัน อะไรกัน? ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย?“ดะ เดทอะไรกันเล่า? ไม่ใช่ซะหน่อย” “เอ้า! ไม่ใช่หรอกเหรอ แต่เมื่อคืนเราเห็นน้า ผู้หญิงชุดฟ้าที่เดินควงแขนกับคุณคิมหันต์” รินณ์เข้ามานั่งใกล้ๆ ก่อนจะเขยิบมากระซิบข้างๆหู“นี่รินณ์เห็นด้วยเหรอ?0_0!” ฉันถึงกับเบิกตาโพลงออกมาด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเมื่อคืนจะมีคนเห็นฉันกันคุณคิมหันต์ด้วย นี่ขนาดแอบย่องออกไปตอนไม่มีคนแล้วน่ะเนี่ย ยังมีคนเห็นอีกเหรอเนี่ย? “อื้ม เมื่อคืนเราอยู่ทำโอทีน่ะ”“นอกจากรินณ์แล้ว…”“ไม่ต้องห่วงหรอก เมื

  • ปราถนารัก   ทำให้หายโกรธ nc 20++

    “อื้มมม~” เสียงครวญครางของเราสองคนดังลั่นไปทั่วทั้งห้องพักของฉัน เพราะรสจูบที่ร้อนแรงเกินกว่าจะต้านทานของกันและกัน เรียวลิ้นที่สอดประสานกันไปมาของเราสองคน มันเต็มไปด้วยความรุ่มร้อน แต่ก็แฝงไปด้วยความปรารถนาที่เหลือล้น ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร ฉันก็ยิ่งรู้สึกว่าริมฝีปากของคนตัวสูงยิ่งหอมหวานน่าช่วงชิมมากกว่าเดิมขึ้นไปเรื่อยๆหมับ!! ฉันเอื้อมมือออกไปค้วาท้ายทอยของคนตัวสูงเหนือร่างลงมากอดไว้แน่น เพื่อให้เราสองคนแลกเปลี่ยนรสจูบจากกันและกันได้แนบแน่นกันมากยิ่งขึ้น“อื้อออ~” ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวที่ต้องการสัมผัสจากคุณคิมหันต์ เขาเองก็คงจะรู้สึกเช่นเดียวกันกับฉัน ฉันส่งเสียงครวญครางผ่านลำคอออกมาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อคนตัวสูงเลื่อนไล้มือหนาของตัวเอง ลงไปสัมผัสกับกลีบกุหลาบที่ซ่อนตัวอยู่ใต้กางเกงนอนของฉัน ในขณะที่ปากของเขาก็ยังคงดูดเม้ม ช่วงชิมรสหวานจากปากของฉันอย่างไม่ลดละ“อื้อ!!~” ฉันเริ่มจะทนกับความเสียวซ่านที่ถูกกระตุ้นทั้งช่วงบน และช่วงล่างไม่ไหวแล้ว จนต้องส่งเสียงร้องประท้วงผ่านลำคอออกมาเพื่อให้เขาปล่อยส่วนใดส่วนหนึ่งซะที ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวจนขาดใจตายไปซะก่อน“อึก!

  • ปราถนารัก   ทำให้หายโกรธ

    หลังจากที่คุณคิมหันต์บุกเข้ามาหาถึงห้อง แล้วขอนอนค้างด้วย ตอนนี้เขา…กำลังนอนอยู่บนเตียงข้างๆฉันถึงแม้ว่าคุณคิมหันต์จะนอนก่ายหน้าผากอยูข้างฉัน แต่เขากลับไม่เอ่ยปากคุยอะไรกับฉันต่อเลยแม้แต่คำเดียวนี่เขา…กำลังไม่พอใจฉันอยูแน่ๆเลย“คุณคิมหันต์ หลับรึยังคะ?” ฉันรู้ว่าเขายังไม่หลับแน่ๆ“หลับแล้ว” หลับแล้วเขาจะตอบฉันได้ยังไงล่ะ?“คุณ…โกรธเกวเหรอคะ?”“…” สิ้นสุดคำถามของฉัน ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากคนข้างๆอีกเลย“เกวขอโทษนะคะ ที่ทิ้งคุณไว้ที่ร้านอาหารคนเดียว”“…” คราวนี้ก็ยังเงียบเหมือนเดิม“เกวแค่กลัวที่จะเผชิญหน้ากับความจริงน่ะค่ะ”“เกวลิน…”“คะ?”“รู้ใช่มั้ย…ว่าฉันรักเธอ?” คุณคิมหันต์ที่เอาแต่หลับตาในตอนแรก ตอนนี้เขากลับลืมตาหันมามองฉันที่อยู่ใกล้ๆ ด้วยแววตาที่อ่อนโยน“…รู้ค่ะ” ฉันจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา พลางเอ่ยคำตอบที่รู้ดีอยู่แก่ใจออกไปอย่างลึกซึ้ง“แล้วเธอล่ะ?” คำถามที่คาดไม่ถึงจากคนตัวสูงตรงหน้า ทำฉันอึ้งจนอ้าปากค้าง ทำไมเขาถึงถามแบบนี้ออกมาได้“รักสิคะ เกวรักคุณมากๆค่ะ”“ถ้างั้น…อย่าทิ้งฉันไปอีกได้มั้ยเกว?” คำถามที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือของคนตรงหน้า บวกกับ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status