อ่อย nc 20+

วันต่อมา

เมื่อวานหลังจากกลับมาจากห้องของคุณคิมหันต์แล้ว ฉันก็นั่งทำโอทียาวมาจนถึงเช้าเลยล่ะ ยังไม่ได้นอนมาตั้งแต่เมื่อคืนเลย ง่วงจนตาจะปิดอยู่แล้วเนี่ย

กริ๊งงง!! ระหว่างที่กำลังนั่งเฝ้าล็อบบี้รอเวลาออกกะอยู่นั้น เสียงมือถือที่วางอยู่หน้าล็อบบี้ก็ดังขึ้นมา รินณ์ที่นั่งทำงานอยู่ใกล้ๆเลยทำหน้าที่รับสายแทน

“สวัสดีค่ะ”

“อาหารเช้าสองที่เหรอคะ?”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวทางเราจะเตรียมไว้ให้นะคะ”

“ให้ใครไปเสริฟ์นะคะ?”

“พนักงานที่ชื่อ…เกวลิน”

“ได้ค่ะ อีกสามสิบนาทีเราจะเอาอาหารไปให้นะคะ”

ทันทีที่วางสายฉันกับรินณ์หันมาสบตากันอย่างไม่ได้นัดหมาย

“มีอะไรเหรอรินณ์?”

“ก็แฟน…เอ่อ…คุณคิมหันต์อ่ะ เขาขอให้เกวเอาอาหารเช้าเสริฟ์ให้น่ะสิ” รินณ์มองซ้ายมองขวาก่อนจะเขยิบมากระซิบใกล้ๆฉัน

คุณคิมหันต์ให้ฉันเอาอาหารไปเสริฟ์ให้เนี่ยนะ? คิดจะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะเนี่ย?

ห้องพัก

กริ๊งงง!! ฉันกดออดที่หน้าห้องพักของคุณคิมหันต์ หลังจากที่เข็นรถเข็นอาหารมาส่งให้เขาถึงหน้าห้อง ตามคำสั่งที่สั่งไว้ก่อนหน้านี้

แอ๊ดดด!! ผ่านไปเพียงไม่กี่วิ คนตัวสูงก็เปิดประตูห้องออกมา แต่ทันทีที่ฉันเห็นร่างของคนที่อยู่ในห้อง ฉันถึงกับเบิกตาโพลงขึ้นมาด้วยความตกใจ

“คุณคิมหันต์! ทำอะไรของคุณเนี่ย?!”

ปัง!! ฉันรีบลากรถเข็บอาหารเข้ามาในห้อง ก่อนจะใช้เท้าถีบปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวจะมีคนมาเห็นสภาพของคุณคิมหันต์เข้าน่ะสิ

ร่างสูงของคนตรงหน้าที่เปียกปอนไปทั้งตัว มีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนเล็กผืนเดียวเท่านั้น ที่ปกปิดท่องล่างของเขาเอาไว้

แล้วผ้าขนหนูทำไมมันถึงเล็กขนาดนั้นกันล่ะเนี่ย สั้นขนาดนั้นแค่ก้าวเท้าออกก็เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

ทำไมเขาถึงแต่งตัวแบบนี้ออกมาได้เนี่ย?!

“ฉันทำอะไร?”

“นี่คุณแต่งตัวแบบนี้ออกมารับอาหารได้ยังไงคะ? ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้าจะทำยังไง? ดีนะที่ฉันเป็นคนมาส่งอาหารให้อ่ะ ถ้าเกิดว่าเป็นผู้หญิงคนอื่นมาเห็นเข้า เขาคงคิดว่าคุณกำลังอ่อยเขาอยู่แน่ๆ” ฉันโพล่งสิ่งที่อยู่ในหัวออกไปอย่างเสียสติ ความรู้สึกโกรธเข้ามาครอบคลุมร่างฉันเอาไว้

ให้ตายเถอะ! เขาไม่คิดจะหวงเนื้อหวงตัวบ้างเลยรึไงเนี่ย? ถึงหุ่นของเขาจะดูดีจนน่าอวดก็เถอะ

แต่…แต่…เขาเป็นของฉันนะ จะให้ผู้หญิงคนอื่นมาเห็นกล้ามล่ำๆของเขาไม่ได้เด็ดขาด!!

“หึๆ! นี่เธอ…กำลังหึงฉันงั้นเหรอ?” แทนที่จะสำนึก แต่คนตรงหน้ากลับหัวเราะชอบใจออกมาซะงั้น

“ก็…ก็มันน่าหึงมั้ยล่ะคะ?”

หมับ!! ยังหัวเสียได้ไม่ทันไร ฉันกลับต้องมาสะดุ้งตกใจขึ้นมา เมื่อคนตัวสูงคว้าเอวฉันเข้าไปกอดไว้อย่าวไม่ทันตั้งตัว

“ที่บอกว่าอ่อยน่ะ เธอพูดถูก”

“นี่คุณ…” ฉันกำลังจะเอ่ยปากตำหนิคนตรงหน้าไป แต่สุดท้ายแล้วกลับต้องชะงักลงทันทีที่ได้ยินสิ่งที่คนตรหงน้ากระซิบใกล้หู

“เพราะฉัน…ตั้งใจจะอ่อยเธอต่างหากเกว~”

“0///0”

ตึกตักๆๆ!! ฉันรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่แผ่ไปทั่วทั้งใบหน้า อีกทั้งหน้าอกข้างซ้ายก็ยังเต้นรัวขึ้นมาทันที่มองเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของคนตรงหน้า

“เดิมทีฉันตั้งใจจะสั่งอาหารมากินกับเธอสองคน” คนตัวสูงพูดพลางกระชับอ้อมแขนของตัวเองที่กอดเอวฉันไว้แน่นกว่าเดิม

“>///<” สายตาของคนตัวสูงจับจองมาที่ฉันราวกับจะกลืนกินฉันเข้าไปทั้งตัวให้ได้ แถมเสียงกระซิบอันแหบพร่าที่ดังอยู่ข้างหูฉันตอนนี้ของเขา ดึงสติฉันให้ค่อยๆหายไปจากร่างอย่างช้าๆ

“แต่ตอนนี้ฉัน…อยากกินเธอมากกว่าเกว~”

ให้ตายเถอะ! เหมือนว่าเขาจะทำสำเร็จแล้วล่ะ สติของฉันของดึงมันทิ้งไปได้สำเร็จแล้วจริงๆ

“จุ๊บ!!” ฉันคว้าท้ายทอยของคนตรงหน้าลงมาประกบจูบริมฝีปากตัวเองในทันที

พรึ่บ!! ฉันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างตกลงพื้นห้อง ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่แข็งขืนของคนตัวสูง กำลังดุนดันสู้ต้นขาของฉันอยู่

แม้ฉันจะเป็นฝ่ายเริ่มแต่คุณคิมหันต์ดันเป็นคนที่เดินเกมส์ได้เก่งกว่าฉันทุกครั้งเลย ครั้งนี้ก็เหมือนกัน

คนตัวสูงดูดเม้มริมฝีปากของฉันอย่าหื่นกระหาย ก่อนจะส่งเรียวลิ้นร้อนของตัวเองเข้ามาเกี่ยวตระหวัดหยอกล้อกับเรียวลิ้นของฉัน

เขาทั้งดูดเม้ม และช่วงชิมความหวานจากปากของฉันอย่างเอาแต่ใจ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ฉันนึกปฏิเสธเลยสักนิด เพราะตอนนี้ฉันเองก็โหยหาสัมผัสจากคนตรงหน้ามากเหมือนกัน

หนึ่งเดือนที่ผ่านมามันช่างทรมานเหลือเกิน วันนีฉัคไม่มีทางปล่อยให้ทุกอย่างสูญเปล่าหรอก

ฟึ่บ!! ฉันถอดชุดสูทของตัวเองออกอย่างรีบร้อน ก่อนจะเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองทิ้งไป ตามมาด้วยกระโปรงสั้น เหลือไว้แค่เพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วสองชิ้นที่ปกปิดเรือนร่างอันเปลือยเปล่าของตัวเองไว้

ในขณะเดียวกันริมฝีปากของเราก็ยังคงแลกเปลี่ยนรสจูบที่ร้อนแรงให้กันและกันไม่ห่าง

ตุบ!! ร่างของเราสองคนกอดรัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร และในที่สุดเราทั้งสองก็นำพาตัวเองมาหยุดอยู่บนโวฟากลางห้องหรูจนได้

“อ่าาา” ฉันที่นั่งอยู่บนตักของคนตัวสูง ร้องครวญครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะความรู้สึกเสียวกระสันมันครอบคลุมไปทั่วร่าง จากการที่คนตัวสูงซุกไซร้ไล้เลียซอกคอขาวของฉันอย่างหื่นกระหาย

เขาทั้งดูดเม้มผิวเนียนของฉันอย่างไม่ยอมแพ้ ไล้ลงต่ำไปเรื่อยๆ จากลำคอขาว ก็ลงไปคลอเคลียกับเนินอกนูน ที่ล้นออกมานอกบราตัวจิ๋ว

พรึ่บ!! และในชั่วพริบตาเดียว บราตัวจิ๋วที่ปกปิดเนินตูมของฉันก็ถูกปลดทิ้งไป ด้วยมือเพียวข้างเดียวของคนตัวสูง

“อื้อออ อ้าาา~” ส่วนฉันทำได้เพียงร้องครวญครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อสัมผัสได้ถึงเรียวลิ้นที่กำลังเกี่ยวตระหวัดยอดปถุมถันที่แข็งขืนของตัวเองไปมา

ในขณะที่เนินอกอีกข้างก็กำลังถูกบีบเค้นคลึงโดยมือหนาอย่างหื่นกระหายไม่แพ้กันเลย

“อ่าาาส์” ความร้อนแรงจากสัมผัสของคนต้องหน้าเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อากาศในห้องที่แม้จะเปิดแอร์อุณหภูมิต่ำแค่ไหน ก็ไม่อาจดับความรุ่มร้อนในกายของเราสองคนตอนนี้ได้เลย

ไม่ไหวแล้ว ฉันต้องการมากกว่านี้…

ฟุ่บ!! ฉันผลักคนตัวสูงให้ออกจากตัวไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มลงไปถอดอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วตัวสุดท้ายที่ปกปิดส่วนสำคัญของตัวเองทิ้งไปอย่างรีบร้อน

หมับ!! ฉันหันกลับมามองหน้าคนตัวสูงที่กำลังจ้องมองมาที่ฉันด้วยรวความงุนงง พลางจับแก่นกายที่แข็งขืนอยู่ใต้ร่างขึ้น แล้วจ่อตรงมาที่ช่องกุหลาบที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานอย่างเต็มทนแล้ว

สวบ!! หลังจากนั้นฉันก็ค่อยๆประคองร่างของตัวเองลงไปครอบครองแก่นกายของคนตัวสูงอย่างช้าๆ

“อึก เกว!”

“อื้อ คุณคิมหันต์ ทำไม อ้ะ ทำไมมันแน่นจังคะ?” มันไม่ได้ง่ายอย่างที่ฉันคิดเลยแฮะ ฉันหย่อยร่างลงไปได้แค่ครึ่งเดียวก็กลับต้องชะงักลง เพราะดูเหมือนว่าแก่นกายของคุณคิมหันต์มันจะขยายใหญ่ขึ้นมามากกว่าตอนแรกเลยแฮะ

“อึก เราไม่ได้มีอะไรกันตั้งเดือนนึง แน่นขนาดนี้ก็ไม่แปลกหรอกเกว อ่าส์ ค่อยๆขยับนะ”

“อื้อ อ้ะ!” ฉันค่อยๆขยับส่วนล่างของตัวเองช้าๆ อย่างที่คนตัวสูงบอก จนในที่สุดแก่นกายที่แข็งขืนของเขาก็เข้ามาในตัวฉันจนมิดซะที

“หึๆ ร้อนแรงขึ้นเยอะเลยนะเกวลิน”

“>///<” หน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาด้วยความเขินอาย เพราะคนตัวสูงที่กำลังยิ้มเยาะให้กับความเงอะงะของฉัน

น่าอายชะมัด! ไม่น่ารีบร้อนเลยเรา