บทที่ 4 ปืนเล็กจูบปืนใหญ่...

​เบอร์นาโดยกมุมปากยิ้มนิดหนึ่ง เลื่อนปิดกระจกระหว่างคนขับกับเบาะหลังเพื่อความเป็นส่วนตัว รถแล่นเข้าสู่เมืองมาเรื่อยๆ ร่างเพรียวของหญิงสาวทอมบอยนามแอมแปร์นั่งชิดไปกับประตูรถอีกด้าน หล่อนกอดอกทำท่าระวังตัวแจ เบอร์นาโดยังไม่เข้าใจว่าทำไมซานโต้ถึงต้องจับเจ้าหล่อนเพื่อนำไปสังเวยแก่สเตฟาน ถ้าหากเรื่องที่เจ้าหล่อนเล่านั้นเป็นความจริง

“เดี๋ยวจอดให้ฉันลงตรงแยกข้างหน้าก็ได้” อมิยาหันไปบอกเขา

“จอดไม่ได้หรอกตรงนั้น รถแล่นเลนกลางแบบนี้จะจอดยังไงรถวิ่งเต็มถนน”

ชายหนุ่มเอ่ยตอบ ดวงตาคมซ่อนประกายเจ้าเล่ห์เอาไว้อย่างมิดชิด อมิยาถอนหายใจ สงสัยหล่อนจะไว้ใจคนผิดเสียแล้ว คุณยายสอนเสมอว่าอย่าไว้ใจทางอย่าวางใจผู้ชาย โดยเฉพาะผู้ชายท่าทางหื่นกระหายอย่างไอ้คนที่นั่งไขว่ห้างใช้สายตาเปลื้องผ้าหล่อนอยู่ในขณะนี้... หญิงสาวมองไปตามทางที่รถวิ่ง เห็นรถติดไฟแดง

“ฉันลงตรงนี้ก็ได้”

อมิยารีบเอ่ยบอก หากเขาทำเฉยไม่สั่งลูกน้อง ท่าทางเช่นนี้ก็หมายความว่า เขากำลังจะพาหล่อนไปทำมิดีมิร้ายอย่างแน่นอน อมิยาสอดส่ายสายตาหาทางหนีทีไล่ทันทีอย่างเงียบๆ ไม่ทำท่ากระโตกกระตากออกไปให้เขาตื่นตัว

“ขยับมาใกล้ๆ ซิ”

ชายหนุ่มสั่ง คืนนี้ไม่ได้เสร็จสมอารมณ์หมายกับมินดี้ก็เพราะเจ้าหล่อนนั่นแหละ ขอดูใกล้ๆ หน่อยว่าร่างที่นอนทับเขาเป็นครู่ใหญ่บ่งบอกความนุ่มหอมน่าซุกไซ้นี้จะพอแก้ขัดหนูมินดี้ได้หรือไม่

เจ้าหล่อนทำท่าหูทวนลมไม่ยอมขยับ รถแล่นตามทางตรงไปยังกาสิโนแกรนด์คอสต้า ชั้นบนเป็นโรงแรมและชั้นบนสุดเป็นเพนต์เฮาส์ที่อยู่ของเขาเอง อันที่จริงเขาชอบอยู่บ้านมากกว่า แต่เวลาทำงานก็ขี้เกียจกลับจึงขึ้นไปนอนห้องชุดข้างบนซึ่งทำประจำในช่วงหลังๆ นี้

เบอร์นาโดเอื้อมมือไปกระตุกแขนยามหล่อนเผลอทีเดียวร่างเพรียวระหงปลิวขึ้นมานั่งเกยบนตักอย่างง่ายดาย อมิยาตกใจกับการจู่โจมนั้น

“เฮ้ย จะทำอะไร...ปล่อย!”

หล่อนทำเสียงเข้มตวาดใส่ทันที ใบหน้าเล็กจ้องมองถมึงทึงพร้อมเอาเรื่อง เบอร์นาโดจุดยิ้มพอใจ เขาชอบนักล่ะเวลาผู้หญิงทำหยิ่งและทำท่ายะโสโอหังปฏิเสธแบบนี้ มันทำให้รู้สึกฮึกเหิมอยากจะปราบพยศเจ้าหล่อน แต่ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเพียงแค่การเสแสร้งแสดงละครทำเล่นตัวเพื่ออัปราคาของพวกเจ้าหล่อนเท่านั้นเอง พอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดเขาก็ละลายเป็นขี้ผึ้งลนไปกับทุกคน

ชายหนุ่มกอดรัดร่างสาวน้อยไว้บนตัก หล่อนนั่งเกยหันข้างให้ ยกมือขึ้นยันหน้าอกเขาไว้อย่างเอาเป็นเอาตาย เบอร์นาโดแอบแปลกใจกับแรงที่หล่อนใช้ดันร่างเขา... หล่อนแข็งแรงมากและท่าทางปราดเปรียวคล่องแคล่วทำให้ความคิดที่ว่าหล่อนเป็นทอมบอยเริ่มชัดเจนขึ้นในใจ

แต่ต้องขอลองดูหน่อย ตัวของหล่อนหอมและนุ่มเนียนน่าสัมผัส เอวเล็กแต่สะโพกผายหนั่นแน่นกดทับไปบนความเป็นชาย ร่างกายเสมือนถูกแรงดึงดูดแปลกประหลาดจากร่างเพรียวของหล่อน อารมณ์ต้องการตามธรรมชาติก่อเกิดพุ่งพล่านอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

ชายหนุ่มก้มหน้าไปประกบปากอิ่มทันที อมิยาสะดุ้งเบิกตากว้างกับการถูกรุกล้ำ ร่างสูงใหญ่กดร่างหล่อนไปบนเบาะยาวแล้วล้มมาทาบทับ

“อื้อ...อื้อ”

ปากถูกปิดและบดจูบหนักหน่วง อมิยาพยายามหาโอกาสและจังหวะจะเข่าหรือชกไอ้คนบ้ากามนี่ แต่ก็ไม่มีมุมถนัดเลย สมองคิดหาวิธีจัดการกับสถานการณ์ฉุกเฉินเฉพาะหน้านี้อย่างเร่งด่วน

“เดี๋ยวสิคะ...สุดหล่อขา อย่าเพิ่งสิ”

เสียงหวานเอ่ยดังขึ้นเมื่อเขาปล่อยปากหล่อนให้เป็นอิสระก้มไปจูบไซ้ซอกคอแทน เบอร์นาโดเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ เห็นดวงหน้าเรียวเล็กถูกแสงไฟจากภายนอกส่องต้องเข้ามา ชายหนุ่มเอื้อมมือไปดึงหมวกที่หล่อนสวมอยู่ออกทันที ผมสีน้ำตาลมัดเป็นพวงหลุดออกมา หล่อนทำตาโตเบิกกว้างเหมือนตกใจแว้บหนึ่งก่อนจะเปลี่ยนเป็นประกายหวาน เบอร์นาโดตะลึงจ้องมอง

ว้าว...เมื่อครู่ก่อนที่เห็นหน้าตอนที่หล่อนนอนทับก็คิดว่าหล่อนน่ามอง หากเวลานี้เมื่อมาเห็นระยะใกล้ชิดชนิดเผาขนก็เห็นว่าหล่อนเป็นคนสวยมาก เรียกว่าสวยสะดุดตา สวยเฉียบขาดและเด็ดขาดไปเลย เวลานี้หล่อนกำลังทำเสียงหวานและร่างกายอ่อนระทวยยอมศิโรราบให้เขาอยู่ หึหึ...

“เอ่อ...อยากจูบทำไมไม่บอก...”

เสียงกระเซ้าพร้อมยิ้มเย้ายวนให้...เบอร์นาโดจุดยิ้มทันที เห็นไหมล่ะ ว่าแล้ว... ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะทำหยิ่งยะโสได้นานเวลามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาเช่นนี้ มือใหญ่เอื้อมมาลูบหน้าอกอย่างย่ามใจ... เต็มไม้เต็มมือของเขาเลยทีเดียว ปากได้รูปจุดยิ้ม

“อยากจูบและอยากทำอะไรต่ออะไรกับเอ่อ...แอมแปร์จนสุขสมขึ้นสวรรค์ด้วยกันไปเลย...สนใจไหม”

เขาเอ่ยถามอย่างมีมารยาท ใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มอย่างที่รู้ตัวดีว่าเปี่ยมเสน่ห์และใช้ได้ผลกับสาวๆ เสมอ อมิยายิ้มหวานให้ทันที เอื้อมมือไปลูบใบหน้าของเขา ไล้นิ้วไปกับริมฝีปากหนาได้รูป...

หน็อยไอ้หื่น...เดี๊ยวแม่จะสอนให้รู้ว่าบทเรียนสำหรับคนหื่นไม่ดูตาม้าตาเรือน่ะเป็นยังไง อมิยาคิดอย่างหมายมั่นร้องครางฮึ่มๆ ด้วยความโกรธอยู่ภายในใจ หากแต่ใบหน้ายิ้มยั่วยวนแถมยื่นปากไปจูบแก้มสากนิดหนึ่ง