เมียตัวจริง

สามเดือนผ่านไป...

“คุณแม่ไม่ต้องกลัวนะคะ เฮียอาทิตย์กับพี่ผาจะอยู่ช่วยคุณแม่ตลอดแน่นอน” คะนิ้งเอ่ยให้กำลังใจผู้เป็นแม่แฟนซึ่งนั่งวีลแชร์อยู่

ตอนนี้ท่านอาการดีขึ้นมากแล้ว แม้จะยังเดินเหินไม่สะดวกแต่ก็พูดจาได้ เป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง ทุกคนต่างเฝ้ารอวันนี้ วันที่จะได้ขึ้นศาลเอาผิดคนชั่วซะที

“แล้วนิ้งล่ะลูก?”

“หนูจะนั่งรออยู่ข้างหลังค่ะ ไม่หนีไปไหนแน่นอน ถ้าทุกอย่างจบแล้วเรากลับบ้านกันนะคะ”

เธอดูแลคุณแม่ดีจนท่านรักและเอ็นดูเธอมาก เมื่อก่อนเธอไม่มีโอกาสได้ดูแลแม่แท้ ๆ ตัวเอง น่าเสียดายอยู่บ้าง เธอเห็นคุณแม่เวลาพูดจากับลูกก็มักจะน่าฟังอาจจะมีดุบ้างบางคราว แต่แววตาดูรักใคร่ ต่างจากเธอที่ในสายตาผู้เป็นแม่มีแต่ความเกลียดชัง

แต่ช่างเถอะ...อย่างไรตอนนี้เธอก็นับว่าเป็นคนโชคดีคนหนึ่งแล้ว มีแม่แฟนก็รักและเอ็นดูเธอเหมือนลูกในไส้

“หนูนั่งรอก่อนนะ” ภูผาที่ยืนอยู่ข้างกันเอ่ยขึ้น ข้างกายเขาก็มีเฮียอาทิตย์ยืนเคียงข้างกันด้วยท่าทีน่าเกรงขาม สองพี่น้องนี้หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกันอยู่มาก บุคลิกก็ยังเหมือ