บทที่ 4 : ร้านกาแฟเก่า และรักแรกที่กลับมา

หลังจากนั้นทั้งหนูยา พายุ และกรรณก็เริ่มเปิดเทอมเข้าสู่โรงเรียนของแต่ละคน โดยเฉพาะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกของกรรณ ซึ่งก็ต้องมีการทำกิจกรรมรับน้องตั้งแต่วันแรกเลย แต่ว่าคณะบริหารธุรกิจไม่ได้รับน้องโหดเหมือนคณะอื่นๆ เลยทำให้กันไม่ได้รู้สึกวิตกกังวลอะไรเท่าไหร่ กลับสนุกพร้อมกับได้เจอเพื่อนสนิทที่คุยกันถูกคออีกสองคนก็คือ ลูกไม้ สาวประเภทสอง ผิวขาว หน้าตาหวานน้ำเสียงหวานเหมือนผู้หญิงเลย เรียกว่าเวลาคุยกับโทรศัพท์หนุ่มๆ โดยไม่เห็นหน้า ทุกคนต้องเชื่อแน่ๆ ว่าเธอเป็นสาวประเภทสอง ส่วนคนต่อมาก็คือ กะทิ สาวใส่แว่น บอกเลยว่าทั้งสองคนนั้นอัธยาศัยดีมาก

“กรรณ เพิ่งรับน้องเสร็จแล้วอ่ะ นี่เพิ่ง 4 โมงเย็นอยู่เลย เราไปทานขนมร้านตรงหัวมุมเพิ่งเปิดได้ไม่นาน ได้ข่าวว่าเจ้าของร้านหล่อมากแก” ลูกไม้พูดอย่างจีบปากจีบคอ

“เอาสิ แล้วกะทิไปด้วยไหม” กรรณเอ่ยชวนกะทิ

“ไปอยู่แล้ว ฉันก็หิวเหมือนกัน” กะทิ ตอบกลับทันที

“โอเค ตกลงตามนี้ ไปกัน” จากนั้นทั้งสามคนจึงมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารเกาหลีที่ลูกไม้บอก

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ภายในร้านตกแต่งด้วยไม้ซึ่งแสดงถึงความอบอุ่น แถมยังมีมุม ชั้นหนังสือ เป็นจำนวนมากอยู่เต็มไปหมด โดยมีชายหนุ่มซึ่งน่าจะเป็นพนักงานภายในร้านหันหลังอยู่ กรรณไม่ทันสังเกตว่าชายหนุ่มคนนั้นเป็นใครเพราะยังไม่เห็นหน้า แต่ทันทีที่ชายหนุ่มหันหน้ามาพร้อมกับเอ่ยต้อนรับ

“รับอะไรดีครับ” ทันทีที่กรรณได้มองเห็นหน้าชายหนุ่มคนนั้นทำให้เธอตกตะลึงถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

“พี่ภีม” กรรณเอ่ยด้วยเสียงอย่างไม่น่าเชื่อ

“กรรณ เลยเหรอเนี่ย พี่จำแทบไม่ได้ สวยขึ้นมากเลยนะ แถมผมยาวขึ้นด้วย” ภุมเรศ เอ่ยปากชม

“ขอบคุณค่ะ แต่ว่าพี่ภีมมาเปิดร้านแถวนี้เหรอคะ หนูจำได้ว่าพี่ภีมมีร้านอยู่ที่เชียงใหม่ไม่ใช่หรอ” กรรณถามกลับไปด้วยความสงสัยและไม่คาดคิด

“คือพี่ย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพแล้วล่ะ ก็เลยย้ายร้านจากที่เชียงใหม่มาที่นี่” ภุมเรศ กล่าวตอบกลับไปด้วยคำอธิบาย

“หนูก็ไม่คิดเลยนะคะว่าร้านนี้จะเป็นของพี่ภีม” กรรณตอบกลับ ยังมีอาการเขินอายอยู่บ้างเพราะยังไงเธอก็ยังเคยแอบชอบภุมเรศ

“แล้ววันนี้รับอะไรดีล่ะ พี่ว่านะกรรณก็จะเอาชาโฮจิฉะเหมือนเดิม” ภุมเรศพูดพร้อมถาม ทำให้กรรณอดใจอ่อนไม่ได้กับความเอาใจใส่ของชายหนุ่ม

“อุ๊ย มีรู้ใจกันด้วย” กะทิเอ่ยแซว จนดังไปทั่วร้าน

“ไม่มีอะไรซะหน่อยพวกเธอ ฉันกับพี่ภีมรู้จักกันมาก่อนแค่นั้นเอง” กรรณ พยายามตอบปัดเลี่ยงไป

“งั้นหนูเอาชีสเค้กค่ะ แล้วก็ชาเขียวมัจฉะ แกเอาอะไรกะทิ” ลูกไม้เริ่มสั่งอาหารพร้อมกับถามกะทิกลับ

“หนูเอาชุดน้ำชากับสโคน 6 ชิ้นค่ะ” กะทิสั่งกลับไป

“ได้ครับ กรรณมีมุมชั้นหนังสือตรงนั้นนะ กรรณกับเพื่อนไปเลือกดูหนังสือก็ได้นะระหว่างรอขนม” ภุมเรศ เอ่ยอธิบาย

“แกไปดูหนังสือเถอะ ฉันขอนั่งเฝ้าโต๊ะเล่นเกม” ลูกไม้ตอบกลับมา

“ส่วนฉันก็ขอเช็คโทรศัพท์แป๊บนึง” กะทิก็เอ่ยปฏิเสธเช่นเดียวกัน

“ก็ได้พวกเธอ”

กรรณตรงไปยังมุมของชั้นหนังสือจำนวนมากเหมือนกับห้องสมุดในแฮร์รี่พอตเตอร์ก็ไม่ปาน จึงไปสะดุดกับหนังสือเล่มหนึ่งที่มีปกสีม่วง

“เล่มนี้แปลกดีฮะ ชื่อหนังสือว่า ด้ายสีม่วง” กรรณพึมพำกับตัวเอง พินิจพิเคราะห์ถึงหนังสือเล่มนี้ว่าผู้แต่งชื่อ วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์

“เอ๊ะ มีหนังสือก่อนหน้านี้อีกหรอ ชื่อเรื่องว่า ซากดอกไม้ ชื่อแปลกเหมือนกัน”

“คงต้องอ่านทั้งสองเล่มนะเนี่ย” หลังจากนั้นกรรณจึงหยิบหนังสือทั้งสองเล่มตรงไปยังโต๊ะที่เพื่อนสาวทั้งสองคนกำลังนั่งเล่นเกมกันอย่างเมามันส์ จังหวะพอดีที่ขนมและเครื่องดื่มมาเสิร์ฟพอดี

“กรรณ ได้หนังสือแล้วหรอ ถ้ากรรณสนใจเนี่ย ยืมเช่ากลับไปอ่านที่บ้านก็ได้นะ เพราะว่าพี่มีบริการให้เช่ากลับไปอ่านที่บ้านอยู่แล้วแหละ แต่เดี๋ยวค่อยเอามาคืน สำหรับกรรณนะพี่ไม่คิดเงินหรอก” ภุมเรศ เอ่ยพร้อมกับดูแลความเรียบร้อยของโต๊ะของกรรณและเพื่อน

“พี่ภีมใจดีจังเลยนะคะ” ลูกไม้เอ่ยชมภีม

“ขอบคุณพี่ภีมมากนะคะ กันว่ากรรณจะลองอ่านดูน่าสนใจดีค่ะ” กรรณเอ่ยขอบคุณก่อนที่จะลงมือเริ่มรับประทานขนมกันพร้อมกับพูดคุยอย่างสนุกสนาน พร้อมกับวางแผนว่าจะเตรียมตัวเข้าเรียนในวันพรุ่งนี้ต่อไป

ตลอดหลายวัน กรรณใช้เวลาหมกมุ่นแต่กับการรับน้อง การเข้าเรียนในชั้นปีหนึ่งคณะบริหารธุรกิจ แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะอ่านหนังสือ ซากดอกไม้ กับ ด้ายสีม่วง จนจบทั้งสองเรื่อง ทำให้กรรณตระหนักว่าชีวิตของ LGBTQ+ นั้นมักจะจบไม่สวย แต่พอได้อ่านเรื่อง ด้ายสีม่วง ซึ่งเป็นภาคต่อ กรรณก็ได้มีความตั้งใจว่าจะไม่ยอมให้ชีวิตในอนาคตของตนจบลงแบบเรื่องซากดอกไม้

“ขอคืนหนังสือสองเล่มค่ะพี่ภีม” กรรณรีบหยิบหนังสือทั้ง 2 เล่มจากกระเป๋าสะพายออกมาวางไว้ที่เคาน์เตอร์

“อ่านเสร็จแล้วหรอ ทั้งสองเล่มเลยหรอ” ภุมเรศถามด้วยความสงสัย กรรณตอบรับด้วยการอมยิ้มก่อนจะเดินไปยังโต๊ะที่สองเพื่อนรักนั่งอยู่

เมื่อนั่งบนโซฟาได้ไม่ทันถึง 1 วินาที

“กรรณ ดูนี่สิน้องคนนี้น่ารักป่ะ” กะทิเอ่ยถามพร้อมยื่นสมาร์ทโฟนให้กับกรรณ

“เฮ้ย น่ารัก” ทั้งลูกไม้และกรรณเอ่ยปากพร้อมกัน

“ไหนขอฉันขอดูบ้างสิ” ลูกไม้เอ่ยขอดูเช่นเดียวกัน

“น่ารักจังเลย โตขึ้นมาต้องหล่อมากแน่ๆ ฉันว่าหน้าคุ้นๆ นะ”

“น้อง เขตแดน น้องเค้าดังในโซเชียลมีเดีย คนติดตามหลักแสนเลยนะแก อายุแค่ 12 ปีแค่นั้นเอง” กะทิเอ่ยอธิบาย

“ถึงว่า ฉันถึงว่าหน้าคุ้นๆ เห็นอยู่ในโซเชียลมีเดียบ่อยๆ” ลูกไม้ พูดพร้อมสีหน้าที่เหมือนจะนึกออก

“เห็นว่ากำลังจะมีละครได้นะ เล่นเป็นพระเอกตอนเด็ก ชื่อเรื่องว่า ด้ายสีม่วง” กะทิเล่าต่อ

“อะไรนะ ด้ายสีม่วงหรอ” กรรณเอ่ยด้วยความสนใจ

“ใช่ เห็นแคสติ้งผ่านแล้วก็ฟิตติ้งเสร็จแล้วด้วยนะ น่าจะเปิดกล้องอีกไม่นานนี้แหละ” กะทิเล่าต่อ

ก่อนที่กรรณจะมองรูปของน้องเขตแดนอย่างพินิจพิเคราะห์อีกครั้งด้วยความสนใจ

“นี่แกจะบ่ายสองแล้ว เรามีเรียนต่อนะ รีบเก็บของกันเถอะกะทิ กรรณรีบลุก” ลูกไม้เอ่ยเตือนพร้อมจัดแจงเก็บของใส่กระเป๋า และทั้ง 3 สาวโบกมือลาภุมเรศอย่างรีบร้อน

“มาเร็วไปเร็วจังเลยนะ” ภุมเรศเอ่ยด้วยความเอ็นดู

“ยัยกรรณ ดูนี้สิ แกเห็นข่าวอักษรย่อ หรือยัง” กะทิพูดขณะยื่น iPad ให้กรรณดูหลังจากเลิกเรียนในตอนเย็น

ทันทีที่กรรณเห็นเนื้อหาในข่าว นักแสดงหนุ่มวัยรุ่นชื่อดัง อักษรย่อ ข.ไข่ แอบใช้ยาเสพติด คงคิดว่าที่นี่เป็นเมืองนอกสินะ

“ข่าวอะไรเนี่ย อย่าบอกนะว่า” กรรณพูดอย่างไม่คาดคิด

“ก็ใช่น่ะสิ ตอนเนี่ยทัวร์ไปลงน้องเขตแดนแล้ว เขียนแบบเนี่ยยังไงก็เป็นน้องแดนนี่ น้องเค้าเพิ่งกลับมาจากอังกฤษด้วย”

“แล้วใครเป็นคนเขียนข่าวเนี่ย” กรรณ พูดด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิด

“ได้ข่าวว่าชื่อ Gossip Boy อีนักข่าวนิรนามคนนี้ชอบแฉดาราบ่อยๆ เรื่องจริงทั้งนั้นแก” ลูกไม้พูดเสริม

“ฉันต้องรู้ความจริงให้ได้ กะทิ แกเก่งใช่ไหม แกลองแฮ็กข้อมูลดูสิว่าตัวตนของนักเขียนคนเนี่ย อีนักข่าวคนเนี่ยมันเป็นใคร”

“ฉันจะลองดูนะ ไม่รู้ว่าจะเจอหรือเปล่า”

ในขณะที่วันนี้กรรณและกันยาออกมาซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้กับคอนโด เพราะสุดสัปดาห์นี้พายุจะกลับมาจากโรงเรียนก็เลยซื้อของเข้าบ้านซะหน่อย

ในขณะที่กรรณก็สังเกตเห็นเหตุการณ์ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังใช้ กล้องดิจิตอลขนาดใหญ่แอบถ่ายบริเวณห้องลองเสื้อ ของซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งนั้นอยู่

“ทำอะไรอ่ะ เป็นพวกแอบถ่ายรึไง” กรรณตะโกนถามพร้อมกับ กระชากกล้อง ของผู้ชายคนนั้นออกมา

“เอาคืนมา” ชายคนนั้นตะโกนโวยวาย เสียงโวยวายหน้าห้องลองชุดดังทำให้บุคคลที่อยู่ข้างในห้องลองชุดที่ชายคนนี้พยายามจะแอบถ่ายก็ปรากฏกายขึ้นมา กรรณจำได้แม่นว่าเมื่อหลายเดือนก่อนเธอเป็นคนถีบยอดอกชายหนุ่มคนนั้นเอง