Mag-log inShare
บทที่ 100 ขายเนื้อหาเงิน
Huling Na-update:
2025-07-27 06:00:19หลี่เอ้อร์โกวรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เกลียดชัง โจวอี้หมิงใจดีกับเขามาก และเขาก็หวังว่าพี่ชายคนนี้ของเขาจะมีความสุข
เพียงแต่...หลินมู่อิงเป็นคนดีเกินไปหน่อย และหลี่เอ้อร์โกวก็ชอบเธอมาก น่าเสียดายที่เขากับโจวอี้หมิงเทียบกันไม่ได้เลย ในสายตาของหลี่เอ้อร์โกว โจวอี้หมิงเป็นคนเก่งกาจลืมไปเถอะ ถึงหลินมู่อิงจะไม่ได้คบกับพี่อี้หมิง ก็คงไม่ถึงคราวของเขา ดังนั้นการที่เธอตกลงปลงใจกับพี่อี้หมิงจึงน่าจะดีกว่า เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลี่เอ้อร์โกวก็โล่งใจ “ในหมู่บ้านของเรา ของขวัญสำหรับการแต่งงานกับภรรยาคือยี่สิบหรือสามสิบ หลินมู่อิงคนนี้นี่เก่งกาจจริงๆ พี่หนานจะให้ของขวัญเท่าไหร่กัน” หลังจากหลี่เอ้อร์โกวคลายความกังวลลง เพลิงแห่งการนินทาก็ลุกโชนอย่างรุนแรง หลินมู่อิงไม่ได้ตอบหลี่เอ้อร์โกว ในสายตาของเขา หลินมู่อิงคือชีวิตที่ดีที่สุด และเธอสมควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุดในโลกนี้ ไปกว่านั้น ของขวัญที่โจวอี้หมิงต้องการมอบให้ต้องทำให้หลินมู่อิงดูดีอย่างแน่นอน แต่ประวัติครอบครัวของโจวอี้หมิงก็อยู่ที่นี่ หากจำนวนเงินที่มอบให้เป็นของหมั้นสูงเกินไป อาจก่อปัญหาได้อี
Pinakabagong kabanata
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 100 ขายเนื้อหาเงิน
หลี่เอ้อร์โกวรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เกลียดชัง โจวอี้หมิงใจดีกับเขามาก และเขาก็หวังว่าพี่ชายคนนี้ของเขาจะมีความสุข เพียงแต่...หลินมู่อิงเป็นคนดีเกินไปหน่อย และหลี่เอ้อร์โกวก็ชอบเธอมาก น่าเสียดายที่เขากับโจวอี้หมิงเทียบกันไม่ได้เลย ในสายตาของหลี่เอ้อร์โกว โจวอี้หมิงเป็นคนเก่งกาจลืมไปเถอะ ถึงหลินมู่อิงจะไม่ได้คบกับพี่อี้หมิง ก็คงไม่ถึงคราวของเขา ดังนั้นการที่เธอตกลงปลงใจกับพี่อี้หมิงจึงน่าจะดีกว่า เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลี่เอ้อร์โกวก็โล่งใจ “ในหมู่บ้านของเรา ของขวัญสำหรับการแต่งงานกับภรรยาคือยี่สิบหรือสามสิบ หลินมู่อิงคนนี้นี่เก่งกาจจริงๆ พี่หนานจะให้ของขวัญเท่าไหร่กัน” หลังจากหลี่เอ้อร์โกวคลายความกังวลลง เพลิงแห่งการนินทาก็ลุกโชนอย่างรุนแรง หลินมู่อิงไม่ได้ตอบหลี่เอ้อร์โกว ในสายตาของเขา หลินมู่อิงคือชีวิตที่ดีที่สุด และเธอสมควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุดในโลกนี้ ไปกว่านั้น ของขวัญที่โจวอี้หมิงต้องการมอบให้ต้องทำให้หลินมู่อิงดูดีอย่างแน่นอน แต่ประวัติครอบครัวของโจวอี้หมิงก็อยู่ที่นี่ หากจำนวนเงินที่มอบให้เป็นของหมั้นสูงเกินไป อาจก่อปัญหาได้อี
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 99 แต่งงานโดยไม่มีคู่ครองจะเป็นไปได้หรือ
เมื่อเห็นภาพนี้ โยวเหวินกวงก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ สายตาจับจ้องไปที่มือของหลินมู่อิงที่กุมไว้โดยโจวอี้หมิง“งั้นคุณควรพักผ่อนก่อน ฉันจะกลับก่อน” โจวอี้หมิงพูดกับหลินมู่อิงด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หลินมู่อิงพยักหน้าแม้จะไม่เต็มใจนัก แต่หลินมู่อิงก็รู้สึกมีความสุขมากในคืนนี้“คุณเองก็ควรพักผ่อนก่อนเช่นกัน” หลินมู่อิงโบกมือให้โจวอี้หมิงโจวอี้หมิงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินกลับบ้าน หลินมู่อิงหันไปเห็นโยวเหวินกวงมองเธออย่างจริงจังเธอพยักหน้าเป็นการทักทายและกลับห้องเธอไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาของเธอหรือไม่ แต่เธอก็รู้สึกเสมอว่าโยวเหวินกวงคนนี้ดูคุ้นเคยเล็กน้อยแต่เมื่อค้นหาความทรงจำ ไม่ว่าจะเป็นชาติที่แล้วหรือชาตินี้ ดูเหมือนว่าจะไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับโยวเหวินกวงเลยในความรู้สึกของเธอ โหยวเหวินกวงดูเหมือนจะเป็นคนที่ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย เมื่อไม่มีความรู้สึกใดๆ เธอจึงไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้!ทันทีที่หลินมู่อิงเข้ามาในห้อง หานเฟยเซียนก็มองหลินมู่อิงด้วยสีหน้าพึงพอใจหลิวอิ๋ง
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 98 เปิดเผยความลับของพื้นที่มิติ
“ก่อนอื่นเราอาจจะจัดพิธีง่ายๆ และงานเลี้ยงฉลองกันก่อน เพื่อให้ถือว่าเป็นการแต่งงานในชนบท แล้วพอฉันโตพอ เราก็ไปขอทะเบียนสมรสกัน”หลินมู่อิงรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายของโจวอี้หมิง หน้าแดงก่ำ ก่อนจะที่เขาจะพูด“ฉันอยากได้ทะเบียนสมรสก่อน เพื่อปกป้องคุณ ถ้าคุณอยากแต่งงานล่วงหน้า...” โจวอี้หมิงยังไม่ทันได้พูดจบ เขาก็สบตากับหลินมู่อิง เขาปฏิเสธไม่ได้แม้แต่คำเดียว“ฉันจะฟังคุณ ตอนนี้ ต่อจากนี้ ในอนาคต ฉันจะฟังคุณทุกอย่าง” โจวอี้หมิงพูดพลางกลืนน้ำลายลงคอเบื้องหน้าเขา หญิงสาวตัวน้อยของเขาช่างน่าดึงดูดเหลือเกิน หลินมู่อิงจูบปากโจวอี้หมิง“มาจัดงานเลี้ยงฉลองและแต่งงานกันเถอะ” โจวอี้หมิงรู้สึกว่าจูบของหลินมู่อิงยังไม่เพียงพอจูบอันร้อนแรงนั้นร่วงหล่นราวกับหยาดฝนโจวอี้หมิงสูดอากาศในปากของหลินมู่อิงอย่างไม่ใส่ใจ ในที่สุดโจวอี้หมิงก็กอดเอวหลินมู่อิงเอาไว้เขาก้าวเดินไปที่เตียงสองชั้นทีละก้าวหลินมู่อิงถูกวางลงบนเตียงสองชั้นอย่างอ่อนโยนขณะที่โจวอี้หมิงกำลังจะก้าวต
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 97 อน่าคิดจะทำเรื่องที่ไม่ดีต่อสุขภาพ
"วันนั้นเจ้าตัวน้อยบาดเจ็บ เกือบโดนหมูป่ากิน ฉันช่วยมันไว้" หืม? เสือตัวใหญ่ขนาดนี้บาดเจ็บ หมูป่ากินไม่ได้หรอก สองคนนี้ไม่ได้อยู่ระดับเดียวกัน! ! สีหน้าของโจวอี้หมิงดูงุนงงเล็กน้อย "ถ้าพื้นที่ตรงนี้เป็นความลับแรก งั้นฉันก็มีความลับที่สอง นี่คือความลับที่สอง” หลินมู่อิงชี้ไปที่บ่อน้ำโบราณที่อยู่ไม่ไกล หลินมู่อิงจับมือโจวอี้หมิงแล้วเดินไปทางบ่อน้ำโบราณ ชายหนุ่มส่ายหัวแล้วเดินตามไป โจวอี้หมิงยังคงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยที่มีเสือตัวใหญ่เดินตามหลังมา หลินมู่อิงมาถึงบ่อน้ำโบราณ เขาวางแผนที่จะใช้ถังไม้ข้างๆ ตักน้ำจากบ่อน้ำโบราณ เมื่อเห็นเช่นนี้ โจวอี้หมิงก็รู้ว่าหลินมู่อิงกำลังจะทำอะไร เขาจึงหยิบถังขึ้นมาก่อน วางถังลง แล้วตักน้ำขึ้นมาดื่มรวดเดียว หลังจากตักน้ำจากบ่อน้ำขึ้นมาแล้ว หลินมู่อิงก็หยิบชามเซรามิกมาวางข้างๆ เติมน้ำลงในถังไม้ แล้วยื่นให้โจวอี้หมิงโจวอี้หมิงดื่มโดยไม่ลังเลน้ำใสและหวาน โจวอี้หมิงจิบเบาๆ รู้สึกสบายตัวไปทั้งตัวเขาเคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนตอนที่ดื่มน้ำหวานที่หลินมู่อิงให้ แม้แต่ตอนกินข้าวที่หลินมู่อิงทำ
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 96 จูบอันเร่าร้อน
"ชู่!" หลินมู่อิงแสร้งทำเป็นลึกลับและขอให้โจวอี้หมิงเงียบโจวอี้หมิงมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง เขาสงสัยว่าหลินมู่อิงจะค้นพบอะไร หรือไม่ แต่รอบๆ ไม่มีเสียงใดๆ นอกจากเสียงแมลงและเสียงนก โจวอี้หมิงรู้สึกถึงสัมผัสนุ่มๆ บนริมฝีปากของเขา“อืม!”ริมฝีปากนุ่มของหลินมู่อิงแนบชิดกับปากของโจวอี้หมิงกลิ่นหอมจางๆ ลอยเข้าจมูก โจวอี้หมิงรู้สึกว่าอุณหภูมิรอบตัวเริ่มสูงขึ้น และเขาก็รู้สึกร้อนขึ้นมาเล็กน้อยเขาโอบกอดเอวของหลินมู่อิงเอาไว้แน่นในขณะนี้ โจวอี้หมิงอยากจะฝั่งร่างกายของหลินมู่อิงเข้าไปในร่างกายของเขา หลินมู่อิงที่ตอนแรกแค่อยากแกล้งโจวอี้หมิง แต่ผู้ชายน่าตายนี่ต้องการมากกว่านั้นหลินมู่อิงรู้สึกว่าอากาศในปากของเธอถูกดูดกลืนจนหมด เธอหายใจไม่ออก โจวอี้หมิงหยุดจูบอันเร่าร้อนนี้ไว้หลินมู่อิงรู้สึกเจ็บแปลบที่ปาก"คุณเริ่มก่อน" โจวอี้หมิงพูดอย่างไร้เดียงสา แต่ภายใต้แสงจันทร์ เขาได้มองริมฝีปากที่บวมเป่งของหลินมู่อิงอย่างเจ็บปวด“มันเป็นความผิดของฉัน” โจวอี้หมิงรีบกอดหลินมู่อิงอีกครั้
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 95 การคบหากันอย่างเปิดเผย
เป่าจื่อมองโจวหนิงหนิงอีกครั้งและอยากจะให้ซาลาเปาชิ้นหนึ่งแก่หนิงหนิง“ฉันไม่ต้องการหรอก ตอนเย็นมีอย่างอื่นให้กิน พี่สาวมู่อิงให้มา นายกินได้เลย” โจวหนิงหนิงโบกมือ แม้ว่าเธอจะชอบกินซาลาเปาเนื้อ แต่พี่สาวมู่อิงเพิ่งให้ไปเมื่อไม่กี่วันก่อนและยังมีอาหารอร่อยๆ อื่นๆ ในตอนเย็นด้วย ครอบครัวของเป่าจื่อไม่ดีเท่าครอบครัวของเธอ ซาลาเปาชิ้นนี้ควรจะให้เป่าจื่อกิน หลินมู่อิงเห็นสถานการณ์เช่นนี้จึงแอบบอกว่าเธอควรไปเอาซาลาเปาจากโรงพยาบาลมาเพิ่มอีกสักหน่อย กระเป๋าเป้ของเธอไม่ได้ใหญ่มาก แถมเวลานี้ก็มีคนเยอะแยะด้วย เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอาซาลาเปาขึ้นมาในตอนนี้ “เป่าจื่อ เธอกินของเธอก่อน รออีกสองสามวันให้พี่สาวมู่อิงซื้อเนื้อมากลับมา แล้วเราจะทำซาลาเปาเนื้อชิ้นใหญ่ๆ เพิ่มเอง” หลินมู่อิงพูดด้วยรอยยิ้มพลางลูบหัวเป่าจื่อ เด็กน้อยช่างมีเหตุผลเหลือเกิน หลินมู่อิงรู้สึกว่าคราวนี้เธอสามารถกลับมาเกิดใหม่ได้ และได้พบกับผู้คนที่แสนดีมากมายเธอชอบชีวิตปัจจุบันของเธอ เป่าจื่อเห็นหลินมู่อิงพูดแบบนี้ก็กัดซาลาเปาเข้าไปคำหนึ่ง ซาลาเปาอุ่นๆ ราดน้ำเกร
Maaari mong magustuhan
ศึกเทพชิงพิภพ
นักเขียนบ้านนา244 viewsพันธะสัญญาของผู้กลืนกิน
Abyssgloom443 viewsออกจากวงการบับเทิงเพื่อมาเป็นแม่หมอ
เฉินม่านอิ๋ง1.9K viewsเกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี
Madam Hangover2.5K views5/B เกาะร้างต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก45 viewsตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย
หลูซื่อเต๋อ123 viewsStarry Night ค่ำคืนใต้หมู่ดาวมีเพียงแค่สองเรา
Avox83 views5/B เหมืองร้างมรณะ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก61 views
