บทที่ 26 ใบสั่งยาที่น่าตกตะลึง

เจ้าเสือตัวนี้ดีใจมากที่ได้เห็นหลินมู่อิง มันวิ่งเล่นไปรอบๆ ตัวเธออย่างมีความสุข

อาจจะเพราะว่ามันได้ดื่มพุจิตวิญญาณเข้าไปเป็นจำนวนมาก ทำให้มันฉลาดและสามารถเข้าใจคำพูดของเธอได้ อีกทั้งยังทำให้มันโตเร็ว และร่างกายก็แข็งแรงมากขึ้น

แม้ว่าหลินมู่อิงจะสับสนเล็กน้อยกับความจริงที่ว่าเธอคิดว่าเธอเก็บลูกหมาขึ้นมา แต่มันกลับกลายเป็นว่าเธอได้ลูกเสือมาแทน ในเมื่อเธอเก็บมันมาแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเอามันกลับไปทิ้งเอาไว้ที่ภูเขาอีก เธอตัดสินใจที่จะเลี้ยงมันเอาไว้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินมู่อิงจึงตัดสินใจหาเนื้อมาทำเป็นอาหาร

ไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่สำคัญ จริงๆ แล้วเจ้าตัวน้อยนี้สามารถหาอาหารกินเองได้ เธอสังเกตว่ามีเนื้อชิ้นหนึ่งหายไป จากเนื้อที่เธอซื้อเอาไว้ก่อนหน้านี้ และชิ้นที่หายไปมันเป็นชิ้นที่ใหญ่มาก

หลินมู่อิงหันกลับไปมองลูกเสือที่กำลังเล่นซุกซนอยู่บนพื้น เสือตัวน้อยหยุดชะงักกะทันหัน ราวกับว่ามันรู้สึกว่าตัวเองอาจทำอะไรผิดไป มันหยุดเล่น และนั่งนิ่งเหมือนสุนัขมันยกอุ้งเท้าหน้าขึ้นมาเกาจมูกสองครั้ง

ด้วยท่าทางสำนึกผิด

หลินมู่อิงก็คิดว่