หลินมู่อิงออกมาจากสหกรณ์การตลาดก็เกือบบ่ายโมงแล้ว เธอวางสิ่งของบางส่วนไว้ในพื้นที่มิติ และบางส่วนไว้ในตะกร้าไม้ไผ่สะพายหลัง
ยังมีตลาดมืดที่อยู่ใกล้กับสหกรณ์การตลาดอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งหลินมู่อิงเคยไปในชาติก่อนของเธอ หลินมู่อิงตัดสินใจที่จะไปซื้อ ข้าว แป้ง และเนื้อ เธอจึงจัดสินใจเข้าไปในตลาดมืออีกครั้ง อาจจะเป็นเพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบบ่ายโมงแล้วทำให้มีคนน้อยมาก หลังจากที่เข้าไปแล้วเธอรีบเดินและมองหาสิ่งที่เธอต้องการซื้อทันที เมื่อเธอพบสิ่งที่เธอต้องการ หลินมู่อิงก็รีบซื้อข้าว แป้ง และเนื้อหมู จากนั้นเธอก็รีบออกจากตลาดมืดไปด้วยความรวดเร็ว เมื่อเธอเดินผ่านร้านอาหารของรัฐ หลินมู่อิงก็ซื้อซาลาเปาเนื้อเพิ่มอีก 20 ชิ้น จากนั้นก็แบ่งออกเป็น 2 ห่อแต่ละห่อจะถูกห่อด้วยกระดาษซับน้ำมัน โดยเธอใส่ห่อหนึ่งเอาไว้ในพื้นที่มิติ และอีกห่อหนึ่งใส่ไว้ในตะกร้าไม้ไผ่สะพายหลัง วันนี้เธอใช้เงินไปมากกว่า 80 หยวนแล้ว หลินมู่อิง ยังมีเงินอีกมากกว่า 270 หยวนอยู่ในมือ เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงเวลานัดหมายแล้วหลินมู่อิงจึงรีบเดินกลับไปยังที่เกวียนวัวจอรออยู่ เมื่อเธอ มาถึง ก็มีคหลังจากรอที่ประตูนานกว่าครึ่งชั่วโมง ประตูห้องฉุกเฉินที่หานเฟยเซียนรักษาอยู่ก็เปิดออกในที่สุด"คุณสมาชิกในครอบครัวของหานเฟยเซียนเหรอ?""ฉันไม่ใช่สมาชิกในครอบครัว หานเฟยเซียนเป็นเด็กสาวที่มีการศึกษาที่มาชนบทและฉันส่งเธอมาที่นี่" โจวต้าหนิวอธิบายอีกครั้ง"อ๋อ อย่างนั้นเอง" แพทย์หญิงถือประวัติการรักษาและมองไปที่โจวต้าหนิวที่อยู่ตรงหน้าเธอด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เธอดูเหมือนต้องการจะพูดบางอย่างแต่ก็หยุดลง"คุณไม่ใช่สมาชิกในครอบครัวเหรอ แล้วเธอมีพฤติกรรมรุนแรงกับใครเมื่อกี้?"แพทย์หญิงผลักแว่นกรอบดำของเธอและมองไปที่โจวต้าหนิวด้วยความสงสัย โจวต้าหนิวตกตะลึงชั่วขณะ จากนั้นก็ส่ายหัว"ไม่ใช่ฉัน เป็นเด็กหนุ่มที่มีการศึกษาชาย" ต้องทำให้ชัดเจน คุณไม่สามารถรับผิดด้วยตัวเองได้“แล้ว... แล้วชายหนุ่มที่ได้รับการศึกษาคนนั้นล่ะ? เขาเป็นสามีของสหายหานเฟยเซียนหรือเปล่า?” หมอถามอีกครั้งหมอต้องการให้ความรู้แก่หญิงชายทั้งสอง ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม คุณไม่สามารถให้ยาผสมพันธุ์หมูแก่หญิงสาวได้ มันไม่ใช่
แน่นอนว่าโจวอี้หมิงก็รู้จักบุคลิกของป้าโจวและโจวต้าหนิวเช่นกัน ทั้งคู่ไว้ใจได้ แต่เขาต้องดูแลหญิงสาวตัวน้อยของเขาให้ดีหลินมู่อิงนอนอยู่บนรถแทรกเตอร์ และป้าโจวก็กลัวว่าหลินมู่อิงจะไม่สบายตัวเมื่อรถแทรกเตอร์วิ่ง ดังนั้นเธอจึงวางศีรษะของหลินมู่อิงไว้บนขาของเธอ เพื่อให้หลินมู่อิงพิงเธอได้ เพื่อที่เธอจะได้รู้สึกสบายใจขึ้นทางด้านหลินมู่อิงที่แกล้งทำเป็นหมดสติ แสดงความขอบคุณจากใจของเธอ ป้าโจวคนนี้เก่งเรื่องการรับมือกับผู้คนจริงๆ และเธอทุ่มสุดตัวจริงๆ เมื่อมีอะไรเกิดขึ้นหลินมู่อิงหรี่ตาเล็กน้อยและเห็นโจวอี้หมิงนั่งอยู่ข้างๆ ที่นั่งคนขับรถแทรกเตอร์ในเวลานี้โจวอี้หมิงก็มองกลับไปที่หลินมู่อิงในรถแทรกเตอร์เช่นกัน“พวกคุณไปเถอะ นี่ยี่สิบหยวน ต้าหนิว เอาไปก่อน”เจียงอ้ายกั๋วหยิบยี่สิบหยวนออกมาแล้วส่งให้โจวต้าหนิว โจวต้าหนิวพยักหน้า หยิบออกมาแล้วใส่ในกระเป๋า“ระวังหน่อย” เจียงอ้ายกั๋วเตือนอีกครั้งหลายคนพยักหน้าหลี่กัวฟู่เป็นคนขี้แยจริงๆ หลังจากที่เขามอบเรื่องให้เจียงอ้ายกั๋ว เขาก็ออกไปโ
หลี่กัวฟู่ต้องการเพียงทำเงินเท่านั้น มันยากกว่าการปีนขึ้นไปบนฟ้าเพื่อหาเงินจากเขา“ทำไมไม่ทิ้งเธอไว้ที่ค่ายเยาวชนที่มีการศึกษาล่ะ เยาวชนที่มีการศึกษาอย่างพวกคุณดูแลเธอได้ เมื่อหลินมู่อิงและคนอื่นๆ ตื่นขึ้น ให้หลินมู่อิงดู แล้วถามให้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้”หลี่กัวฟู่กลอกตาและตัดสินใจเยาวชนที่มีการศึกษาที่นั่นย่อมไม่ต้องการสนใจคนสองคนเดิมที เยาวชนหญิงที่มีการศึกษาหลายคนมีความประทับใจที่ดีต่อหลู่เหวินชิงท้ายที่สุดแล้วเขาดูอ่อนโยนและสุภาพในวันธรรมดาเขาสวมแว่นตา ซึ่งแตกต่างจากชาวนาขาจุ่มโคลนในหมู่บ้านบนภูเขาเขาสูงกว่าเยาวชนชายที่มีการศึกษาคนอื่นๆ มาก และมีหลายคนที่ต้องการเข้าใกล้หลู่เหวินชิง แต่ตอนนี้ เมื่อมองไปที่หลู่เหวินด้วยใบหน้าที่บอบช้ำและการกระทำอันน่ารังเกียจของเขาในคืนนี้ เยาวชนหญิงที่ได้รับการศึกษาจำนวนมากไม่ต้องการที่จะสนใจเขาเลยนอกจากนี้ หานเฟยเซียนเป็นคนชอบเอาเปรียบผู้อื่น และคำพูดของเธอไม่น่าฟังเลย ใครจะอยากสนใจพวกเขากันล่ะ? ขณะที่หลิวหยางกำลังจะตกลง เสียงของช
หัวหน้าหมู่บ้านหลี่กั่วฟู่เรียกหาหลิวหยาง เขาบอกหลิวหยางเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และมีเค้าลางของความไม่พอใจในน้ำเสียงของเขาสิ่งที่เขาหมายความก็คือหลิวหยางไม่ได้ดูแลเยาวชนกลุ่มนี้อย่างดี ทำให้มีเรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นหลิวหยางถูกเรียกตัวจากอาการมึนงงเพราะเขากำลังนอนหลับอยู่ เขาสับสนเล็กน้อย และหลังจากได้ยินเรื่องราวเหล่านี้ เขาก็ยิ่งสับสนมากขึ้นหลิวหยาวยังคิดว่าเขากำลังนอนหลับและกำลังฝันอยู่ เขาบีบหน้าตัวเองโดยไม่รู้ตัว และความเจ็บปวดก็ทำให้เขามีสติและพิสูจน์ได้ว่านี่คือเรื่องจรองเขาไม่ได้ฝัน เขาเริ่มค่อยๆ ย่อยสิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านพูดหัวหน้าหมู่บ้านเพิ่งพูดว่าหลู่เหวินชิงกับหานเฟยเซียนกำลังมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกันในบ้านร้างท้ายหมู่บ้านหรือไม่จากนั้นเขาก็สงสัยว่าหลู่เหวินชิงข่มขืนหานเฟยเซียนและหานเฟยเซียนอยู่ในสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ และดูเหมือนว่าเธอจะกินยาบางอย่างจากนั้นหัวของหลู่เหวินชิงก็ถูกใครบางคนตี แล้วหานเฟยเซียนกับหลู่เหวินชิงก็เปลือยกายและมีคนเห็นมากมาย...เนื้อหาค่อนข้างซับซ้อนและหลิวหยางก็เ
เดิมทีหลู่เหวินชิงคิดแม้ว่าเขาจะถูกจับได้ในสถานการณ์นี้ เขาก็รู้สึกไม่สบายใจมาก แต่เขาก็ยังรู้สึกภูมิใจเล็กน้อยที่สามารถทำสิ่งนี้และสิ่งนั้นกับหลินมู่อิงได้ โดยปกติแล้วหลินมู่อิงจะไม่มองเขาตรงๆเธอยังคงทำสิ่งนี้และสิ่งนั้นภายใต้การดูแลของเขาอยู่หรือไม่ ทุกคนในหมู่บ้านคิดว่าหลินมู่อิงร่ำรวยและมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ตอนนี้เธอยังเป็นคนรับใช้ของเขาอยู่หรือไม่ หลู่เหวินชิงคิดว่าตราบใดที่เขาสามารถพูดได้ว่าหลินมู่อิงล่อลวงเขา ก็เป็นเรื่องปกติสำหรับเขา ผู้ชายธรรมดา ที่ไม่สามารถควบคุมการล่อลวงของหญิงสาวที่สวยงามได้ ผู้ชายคนไหนที่ไม่ทำผิดพลาด ในท้ายที่สุด...คนที่เขาคิดว่าเป็นหลินมู่อิงมาตั้งแต่แรกนั้นกลับไม่ใช่ กลับกลายเป็นว่าเป็นหานเฟยเซียน ทำไมมันเป็นหานเฟยเซียนไปได้ หลู่เหวินชิงไม่รู้ว่าหลิวอิ๋งและเฉียนจุนจะทำอย่างไร แค่คิดหลู่เหวินชิงก็รู้สึกว่าดวงตาของเขาพร่ามัวเขาไม่รู้ว่าใครคนไหนที่ตีหัวเขาด้วยไม้ และหานเฟยเซียนเห็นหลู่เหวินชิงนอนอยู่บนพื้น เธอปีนขึ้นไปบนตัวของเขาโดยไม่รู้สึกอายเลย คนข้างในอดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนเล็กน้อยและถอ
หากโจวอี้หมิงกลับไปกองทัพจริงๆ หลินมู่อิงจะต้องอยู่บ้านคนเดียวโจวอี้หมิงรู้สึกกังวลมาก แม้ว่าเขาจะยื่นคำร้องเพื่อให้หลินมู่อิงเข้าร่วมกับกองทัพแต่เขาเองก็ยังมักจะออกไปปฏิบัติภารกิจดังนั้นโจวอี้หมิงจึงยังคงกังวลเล็กน้อยที่จะปล่อยให้หลินมู่อิง อยู่คนเดียว ตั้งแต่วินาทีที่โจวอี้หมิงต้องการอยู่กับหลินมู่อิงเขาก็ยอมแพ้ที่จะกลับเข้ากองทัพอย่างไรก็ตาม ภายใต้สถานการณ์นี้ เมื่อได้ยินหลินมู่อิงพูดแบบนี้โจวอี้หมิงยังคงรู้สึกอบอุ่นในใจหญิงสาวตัวน้อยของเขาห่วงใยเขา"ตกลง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณ" โจวอี้หมิงหายใจออกอย่างหนักและปรับอารมณ์ของเขา มิฉะนั้น เขาก็สามารถฆ่าคนเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย"เรายังมีชีวิตอีกยาวไกล และเราไม่สามารถปล่อยให้ขยะพวกนั้นมาทำลายอนาคตของเราได้" หลินมู่อิง กอดโจวอี้หมิงเอาแน่นเขาตบหลังหลินมู่อิงเพื่อปลอบเธอ "ตกลง" เขาตอบรับเสียงเบาเวลากำลังจะหมดลง ดังนั้นหลินมู่อิงจึงไม่ได้พูดอะไรกับโจวอี้หมิงมากนัก หลังจากออกจากบ้านของเขาแล้ว เธอก็ตรงกลับไปที่จุดเยาวชนที่ได้รับการศึกษาทันทีบ้านที่พ