บทที่ 33 กลางดึกในภูเขา

หลินมู่อิงเธอเตรียมตัวไปที่เนินด้านหลังเพื่อปล่อยให้เสือน้อยของเธอออกไปเดินเล่น คงจะดียิ่งขึ้นหากเจ้าตัวน้อยสามารถล่าเหยื่อด้วยตัวเองได้

ระหว่างทาง หลินมู่อิงอาศัยความสว่างจากแสงจันทร์ เธอไม่กล้าเปิดไฟฉาย มันคงไม่ดีแน่หากมีคนมาเห็นเธอซึ่งเป็นหญิงสาวที่มีการศึกษาขึ้นไปบนภูเขาในตอนกลางดึก โชคดีที่หลินมู่อิงเป็นคนกล้าหาญและไม่กลัวอะไรเลย

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีพื้นที่มิติหากว่าเกิดอันตรายขึ้นเธอสามารถเข้าไปหลบซ่อนได้ตลอดเวลาเมื่อพบกับเรื่องไม่คาดฝันหรืออันตรายที่เกิดขึ้นจากสัตว์ป่า กลางคืนช่วงปลายเดือนเมษายนยังหนาวนิดหน่อย ลมเย็นพัดผ่านทำให้รู้สึกสบายมาก

ไม่นานหลังจากนั้นหลินมู่อิงก็มาถึงเชิงเขาด้านหลังเธอเดินขึ้นเขาไปอย่างช้าๆ ในป่ามีเสียงแมลงและนกร้องจิ๊บๆ เป็นระยะๆ ดังเข้ามาหูของเธอ

หลินมู่อิงใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงถึงเดินขึ้นภูเขาไปได้สำเร็จ เธอนำเจ้าตัวน้อยออกจากพื้นที่มิติทันที เจ้าเสือน้อยน้ำลายไหลเมื่อเห็นชิ้นหมู

เดิมทีมันคิดว่าเนื้อหมูชิ้นนี้เป็นอาหารที่หลินมู่อิงให้กับมัน  ขณะที่เจ้าตัวน้อยกำลังจะคว้าชิ้นเนื้อด้วยกรงเล