EP1 : ไข่มุกและผองเพื่อน (1/2)

“โอ๊ย หิว หิว หิว หิวจะแย่อยู่แล้ว นี่ขนาดซัมเมอร์ ไม่ได้เรียนภาคปกตินะ กว่าอาจารย์จะปล่อยออกมาได้ ท้องฉันร้องครวญครางจะแย่อยู่แล้ว”

หว่าหวาหญิงสาวร่างอวบท้วมในชุดนักศึกษาเสื้อตัวโคร่งกระโปรงพรีทบ่นอุบอิบทำหน้าหงิกหน้างอ หลังจากเลิกคลาสเรียนออกมา

“นี่ยัยช้าง หิวอะไรเบอร์นั้น บ่นอะไรกันนักกันหนา อาจารย์แค่เลิกช้าแค่ 5 นาทีเอง ทำอย่างกับว่าอาจารย์เลิกเลทเป็นชั่วโมงงั้นแหละ ดูพุงแกซิใหญ่ขนาดนี้ ยังจะหิวอีกรึ”

ใบเฟิร์น นักศึกษาสาวหน้าสวยหุ่นดีในชุดกระโปรงสั้นแค่คืบกับเสื้อนักศึกษาตัวเล็กที่กระดุมแทบปริ เอานิ้วไปจิ้มพุงกะทิของหว่าหวา อย่างหมั่นไส้

“บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าให้เรียกชื่อฉัน ดูปากฉันนะ ฉัน ชื่อ หว่า หวา เข้าใจมั้ยยัยเฟิร์น”

“โอ๊ย....ก็ชื่อแกไม่สมกับตัวเลยอ่ะ เรียกยัยช้างแหละดีแล้ว เมื่อไหร่ที่แกหยุดกินแล้วผอมลงนั่นแหละ ชื่อหว่าหวาถึงจะเหมาะกับแก ดูซิพุงย้วยพุงย้อยไปหมดแล้ว อดข้าวสามวันก็ไม่ตายหรอก”

แล้วใบเฟิร์นก็เข้าไปขยำพุงหว่าหวา และจี้เอว อย่างมันมือ สองสาวหยอกล้อหัวเราะเล่นกันคิกคัก แล้วทั้งคู่ก็หันไปมอง ไข่มุก หนุ่มน้อย หน้าหวาน ผิวขาว มีลักยิ้ม รูปร่างผอมบาง และด้วยส่วนสูงเพียง 168 เซนติเมตร ทำให้ไข่มุกดูเป็นผู้ชายน่ารัก ตัวเล็กตัวน้อย หนึ่งเดียวของแก๊งสาว ที่ตอนนี้เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา

“เป็นอะไรไปไข่มุก ทำเป็นเงียบขรึม มันผิดปกตินะเนี่ย”

ใบเฟิร์นหันไปทักเพื่อนรัก

“นั่นซิ มีไรไม่สบายใจหรือเปล่า ปรึกษาหว่าหวาคนนี้ได้นะเพื่อน”

“ไม่มีอะไร ก็แค่รอว่าเมื่อไหร่เธอสองคนจะหยุดตีกันสักที จะได้ไปหาอะไรกินกัน”

“พูดถึงเรื่องของกิน เราจะไปกินอะไร ที่ไหนกันดี”

หว่าหวารีบเปลี่ยนเรื่อง พร้อมดวงตาเป็นประกาย

“งั้นเราไปกินที่โรงอาหาร ใกล้ๆ กันดีมั้ย ได้กินเร็วด้วย”

ไข่มุกเสนอ

“โรงอาหารอีกแล้ว ไม่เบื่อกันบ้างหรืองัยคะ คุณไข่ ฉันอยากจะกินพิซซ่า หรือไม่ก็สเต๊กอ่ะ”

ใบเฟิร์นเสนอทำเสียงอ้อน

“ไม่ได้หรอก เดือนนี้เราหมดโควต้าพิซซ่าแล้ว เอาไว้เดือนหน้าค่อยไปกินกัน”

ไข่มุกบอก

“ฉันเลี้ยงก็ได้นะแก แต่ไม่เลี้ยงยัยช้างนะ เพราะยัยช้างกินจุ”

“งั้นฉันโหวด ไปกินที่โรงอาหารเหมือนไข่มุกเพราะฉันจะกินข้าวขาหมูแล้วต่อด้วยก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นอีกหนึ่งชาม”

หว่าหวาผู้ที่ไม่ได้สนใจในสถานที่ สนใจแต่ปริมาณเพียงอย่างเดียว ออกความเห็น

“ว้าย ว้าย ว้ายยยช้างจะกินหมู”

ใบเฟิร์นหันไปล้อเลียนหว่าหวาแล้วแลบลิ้นใส่ หว่าหวาเห็นก็สะบัดหน้าหนีแล้วเชิดใส่ไม่สนใจคำพูดใบเฟิร์น

“กินที่โรงอาหารนี่แหละ เดี๋ยวหว่าหวาจะหิวจนเป็นลม เดือดร้อนต้องมาช่วยกันลากอีก”

ไข่มุกแอบแหย่หว่าหวาไปนิด แล้วเข้าไปกอดพุงลูบพุงหว่าหวาด้วยกลัวว่าเพื่อนจะงอน

“ก็ได้ ที่ยอมเนี่ยเพราะไม่อยากเหนื่อยตอนยัยช้างเป็นลมหรอกนะ"

“ชิ.. ก็แพ้โหวดอะนะ”

หว่าหวาหันไปทำหน้าท้าทายก่อกวนใบเฟิร์น จนไข่มุกต้องมาห้ามทัพทั้งคู่อีกรอบ

“พอได้แล้ว ไปกินกันเถอะ ถ้าเธอทั้งคู่ยังอยากจะทะเลาะกัน ตีกัน ก็เชิญ เราไปก่อนนะ”

ไข่มุกเดินนำหน้าสองสาวมุ่งตรงไปที่โรงอาหาร จนสองสาวต้องรีบวิ่งตามมา

“เดี๋ยวสิ ไข่มุกรอพวกเราด้วย”

เมื่อสามคนถึงโรงอาหาร หว่าหวาก็ไม่ผิดคำพูด เดินถือจานข้าวขาหมู มาพร้อมกับ ก๋วยเตี๋ยวอีกหนึ่งชาม ส่วนใบเฟิร์นกับไข่มุกก็ถือชามก๋วยเตี๋ยวกันมาคนละชาม แล้วก็มานั่งกินด้วยกัน

“นี่ไข่มุกเธอจะประหยัดไปไหนเนี่ย กินที่โรงอาหารทุกวัน แถมยังกินแต่ก๋วยเตี๋ยวเหมือนเดิมด้วย ไม่เบื่อหรือไง”

ใบเฟิร์นถามขึ้นมาก็เพราะว่ากลุ่มของหล่อนจะกินแต่ข้าวที่โรงอาหาร จะมีบ้างที่ย้ายไปกินตามคณะต่างๆ แต่ก็ยังคงคอนเซปเป็นโรงอาหารอยู่ดี นานๆ ที ถึงจะชวนกันไปตามร้านหรู ร้านดังในห้างสรรพสินค้าหรือไม่ก็คอมมิวนิตี้มอลล์ต่างๆ

“แหมแก ถ้าฉันเป็นลูกเจ้าสัวแบบแกนะ ก็คงกินหรูอยู่แพงได้หรอกนะ เดี๋ยวรอฉันทำงานก่อน แล้วค่อยว่ากัน”

ไข่มุกพูดขึ้นมา

“เอ่อ..คุณไข่คะ ได้ข่าวว่า พวกเราพึ่งจะจบปีหนึ่งเตรียมตัวจะขึ้นปีสองกันเองนะคะ รอทำงานนี่ ต้องรออีกสามปีเลยนะ มีหวังอิฉันแห้งเหี่ยวตายกันพอดี”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า อะไรแห้ง อะไรเหี่ยวจ๊ะเฟิร์น”

“แหม.. ทีเรื่องแบบนี้ไวเชียวนะไอ้คุณไข่จอมหื่น”

ใบเฟิร์นหัวเราะ

“ฉันหื่นตรงไหน ก็แค่คิดว่า เธอคงหมายถึงพุงแห้งผิวหนังเหี่ยวก็แค่นั้นเอง”

ทั้งสามคนกินอาหารกันไปแล้วคุยเม้าส์มอยกันไปอย่างสนุกสนาน

“เออนี่ ยัยเฟิร์น ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นหนุ่มๆ ในสต๊อคของเธอมาวอแวเลย หายไปไหนกันหมด”

“ถามทำไมยัยช้าง ถามหาของกินอะดิ”

“ก็ไม่เถียงนะ ลาภปากฉันนี่นา”

“จริงด้วย ช่วงนี้หายเงียบไปหมดเลยจริงๆ ทำไมเธอกลายเป็นคาสิโนวี่กลับใจแล้วหรือเฟิร์น”

ไข่มุกเองก็รู้สึกได้เช่นเดียวกับหว่าหวา

“ไม่มีอะไรหรอกแก ฉันก็แค่เบื่อ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย ยิ่งพี่วุฒินะ เจอกันก็ชวนไปดูแต่หนัง เรื่องไหนออกก็จะดูไปหมดทุกเรื่อง น่าเบื่อจะตาย ฉันก็เลยบอกว่าช่วงนี้ฉันเรียนหนัก เหนื่อยอย่าพึ่งมายุ่ง เดี๋ยวคิดถึงฉันโทรหาเอง”

“แล้วหนุ่มวิศวะคนนั้นหล่ะ”

หว่าหวาถาม ซึ่งถ้าจะให้ลิสต์รายชื่อหนุ่มในสต๊อคของใบเฟิร์น หนึ่งหน้ากระดาษ A4 ยังไม่รู้ว่าจะพอหรือเปล่า เพราะด้วยความที่ใบเฟิร์นเป็นคนสวย หุ่นแซบและอัธยาศัยดี ใครๆ ก็อยากเข้าหา และการที่มีหนุ่มมาจีบใบเฟิร์นหลายๆ ครั้งก็มักจะมีขนมติดไม้ติดมือ มาเส้นไหว้เพื่อนสนิทอย่างเขากับไข่มุก อยู่เสมอ

“แทนคุณน่ะเหรอ ความจริงรูปร่างหน้าตานี่เป็นสเปคฉันเลยนะ ติดแต่ว่าแอคติวิตี้นางเยอะเกิน ปั่นจักรยาน วิ่ง เดินป่า พวกเธอคิดว่าคุณหนูใบเฟิร์นอย่างฉันจะไหวไหมล่ะ เหนื่อยก็เหนื่อย ร้อนก็ร้อน ตากแดดตากลมผิวฉันเสียหมดพอดี กลับมาทีไรต้องเร่งไปเข้าสปา คิดแล้วก็เหนื่อย”

“จ้าแม่คนสวยเลือกได้”

ไข่มุกและหว่าหวาพูดออกมาพร้อมกัน ซึ่งทั้งสองเริ่มหมั่นไส้ในความมั่นหน้า มั่นตาของเพื่อนสาวไฮโซคนนี้ซะแล้ว ถึงแม้ใบเฟิร์นจะบอกว่าตัวเองเป็นลูกคุณหนู แต่พออยู่กันในกลุ่มเพื่อน ใบเฟิร์นก็ไม่เคยเรื่องมากเลย กลับเป็นคนที่ตามใจเพื่อนทั้งคู่ตลอด

“เออนี่ ถามแต่เรื่องของฉันแล้วเรื่องเธอล่ะไข่มุก มีใครมาจีบบ้างหรือยัง”

ใบเฟิร์นหันไปถามไข่มุก แล้วไข่มุกก็ชี้มาที่หน้าอกของตัวเองทำหน้างง

“ถามเราเหรอ??”

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

สวัสดีค่ะ .. วันนี้พาน้องไข่มุกกับเดอะแก๊งมาทำความรู้จักกับแม่แม่ทุกคน ฝากเอ็นดูน้องด้วยนะคะ🥰