EP2 : ไข่มุกและผองเพื่อน (2/2)

“เออนี่ ถามแต่เรื่องของฉันแล้วเรื่องเธอล่ะไข่มุก มีใครมาจีบบ้างหรือยัง”

ใบเฟิร์นหันไปถามไข่มุก แล้วไข่มุกก็ชี้มาที่หน้าอกของตัวเอง

“ถามเราเหรอ”

“ก็แน่สิ ฉันคงไม่ถามยัยช้างหรอก รู้อยู่แล้วว่าคงไม่มีใครมาเอา ใครเห็นก็วิ่งหนีหมดแล้ว กลัวเลี้ยงไม่ไหว กินจุอย่างกับอะไร ไม่รวยจริงไม่มีตังเลี้ยงช้างแน่ๆ”

“ก็ยังไม่เจอคนที่ถูกใจเลย”

“นี่แกไม่ต้องอยู่ขึ้นคานเป็นเพื่อนยัยช้างก็ได้นะ”

“เอาอีกแล้วนังเฟิร์น เดี๋ยวคอยดู ถ้าฉันมีแฟนเมื่อไหร่นะ ฉันจะพาเดินควงให้ทั่วมหาวิทยาลัยเลย แล้วก็จะโพสต์รูปสวีทหวานหวานลงทั้งเฟสบุ๊ค ทั้งไอจีทุกวันเลย คอยดูสิ”

“เออ... จ้า ฉันจะรอดูวันนั้นนะ ถึงตอนนั้นแล้ว ฉันกลัวว่าเธอจะไม่มีแรงเดินควงนะสิ ไม่ใช่ว่าต้องเดินหลังค่อมถือไม้เท้ายักแย่ยักยันแล้วนะ”

“ฉันเปิดทางให้เธอกับไข่มุกก่อนต่างหากล่ะ .. เออนี่ไข่มุก ฉันอยากเห็นแฟนเธอจังเลย ว่าจะหน้าตาเป็นอย่างไรนะ ตั้งแต่เราคบกันมาฉันยังไม่เคยเห็นเธอมีแฟนหรือชอบใครเลย สเปคเธอเป็นแบบไหน เดี๋ยวพวกเราจะได้ช่วยส่องให้”

หว่าหวาหันไปสนใจไข่มุกบ้าง

“นั่นสิคุณไข่ เดี๋ยวพวกเราช่วยหาให้ คุณไข่สเปคเป็นแบบไหน หรือสนใจหนุ่มคณะไหนเป็นพิเศษมั้ย พวกเราจะได้ช่วยจัดให้”

ใบเฟิร์นพูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือล้น แล้วหว่าหวาก็แนะไข่มุกต่อ

“หนุ่มวิศวะเป็นไงไข่มุก มีให้เลือกเยอะดี งั้นพรุ่งนี้เราย้ายไปกินข้าวที่โรงอาหารวิศวะกันนะ”

“ไม่เอาอ่ะ อย่าไปวิศวะเลย เดี๋ยวฉันไปเจอแทนคุณ แล้วเขามาชวนฉันไปวิ่งไปปั่นจักรยาน แล้วฉันไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร ยิ่งแพ้ทางลูกอ้อนเขาอยู่”

ใบเฟิร์นพูดเสียงอ่อย แล้วก็ปิ๊งไอเดีย

“ฉันนึกออกแล้ว เราเปลี่ยนไปกินข้าวที่คณะแพทย์กันดีกว่า ฉันเคยอ่านเจอเพจ ‘หมอหล่อบอกต่อด้วย’ จะบอกว่าหน้าตี๋ๆ ดูเนิร์ดๆ เป็นเด็กเรียนนี่อ่ะนะ พอผ้าหลุดแล้วโคตรจะแซบเลย ซิกแพ็คคุณหมอมาเต็ม น่างับเล่นมาก”

“โอ๊ย จะไปจีบหมอ ถ้าทำอะไรไม่ถูกใจหมอ จะโดนหมอจับฉีดยามั้ยล่ะ”

ไข่มุกพูดติดตลกไปงั้น แต่ก็โดนใบเฟิร์นตบมุขกลับทันที

“ดีซิ ฉันก็อยากโดนหมอหล่อกล้ามแน่นจับฉีดยาเหมือนกัน จะยอมให้ฉีดทุกวันเลย”

“แหมว่าแต่ฉันหื่น เธอก็ไม่เบานะ ใบเฟิร์น”

“ฉันนึกออกแล้ว พรุ่งนี้เราไปกินที่คณะบัญชีกัน เขาว่ามีร้านชานมไข่มุกมาเปิดใหม่ พ่อค้าแซบมากเว่อร์”

หว่าหวาแนะนำ เพราะเมื่อวานเขาได้ยินเพื่อนที่นั่งข้างๆ เขาเม้าส์เรื่องพ่อค้าแซบให้ฟัง

“นี่.. ยัยช้างเขากำลังคุยเรื่องหมอแซบ เธอก็วกไปเรื่องของกินอีกแล้ว”

“ก็ฉันได้ยินมานี่ เมื่อวานได้ยินโต๊ะข้างๆ เขาเม้าส์กัน ว่านอกจากชานมไข่มุกจะอร่อยแล้ว คนชงยังแซบเวอร์ ฉันก็เลยอยากไปลองอ่ะนะ”

“ฮึ จะลองชิมชานม หรือชิมพ่อค้าจ๊ะ หว่าหวา”

“ถ้าคุณพ่อค้าเขายอมให้หว่าหวาชิม หว่าหวาก็จะลองนะจ๊ะ”

“แหม คุณไข่ ถ้าคุณพ่อค้าเขาแซบจริง เขาจะมายอมให้ยัยช้างลองชิมได้ง่ายๆ เหรอ”

“ก็ไม่แน่นะ เขาอาจจะชอบสเปคแบบฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันจะไปกินทุกวันเลย ถ้าอร่อยจริงจะยอมกินชานมไข่มุกแทนข้าว วันละสามแก้วไปเลย เห็นหน้ากันทุกวัน วันละสามเวลาก็ต้องมีหวั่นไหวบ้างล่ะนะ แล้วเธอล่ะคุณไข่”

“ฉันเหรอ ไม่รู้สิ แซบแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ ฉันก็อยากไปลองชิมชานมไข่มุกร้านใหม่นะ เผื่อติดใจจะได้ไม่ต้องไปหากินไกล”

“สรุปพรุ่งนี้เราจะกินข้าวที่คณะบัญชีกันนะคะ คุณหนูใบเฟิร์นคุณหนูไข่มุก ตามนี้นะ งั้นตอนนี้เราไปเดินเล่นที่ลานกิจกรรมกันต่อดีกว่า วันนี้มีร้านมาขายของเยอะด้วย”

“จะไปหาของกินอีกละสิ ยัยช้าง แล้วเมื่อไหร่จะผอมเนี่ย ฉันเป็นห่วงเธอจริงๆ นะ”

“กินก่อน เดี๋ยวเปิดเทอมค่อยลด”

“ไปสิ ไปเดินย่อยอาหารกัน”

แล้วทั้งสามคนก็พากันเดินออกจากโรงอาหาร แล้วไปต่อที่ลานกิจกรรม ซึ่งวันนี้มีการออกร้านขายของ และเนื่องจากทางมหาวิทยาลัยไม่ได้มีการปิดกั้น จึงทำให้เห็นว่ามีนักศึกษาหลากหลายชั้นปีและบุคคลภายนอกที่พากันมาเดินเล่นช้อปปิ้งสินค้ากันอย่างคึกคัก และในจังหวะที่ทั้งสามคนกำลังเดินดูข้าวของกันอยากเพลิดเพลินก็มีเด็กกลุ่มหนึ่งวิ่งเล่นกันมาแล้วมาชนไข่มุก ทำให้ไข่มุกเสียหลักไปชนใครอีกคนจนตัวเองเกือบล้มไปวัดกับพื้น ดีนะที่ใครคนนั้นคว้าเขาเอาไว้ได้ทัน ทำให้ไข่มุกเผลอกอดเขาไว้แน่นเพราะกลัวจะล้ม

“อุ๊ย.. ขอโทษครับ”

ไข่มุกเงยขึ้นสบตากับคนที่ทำให้เขาไม่ต้องล้มลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้ากับพื้น แล้วก็พบกับแววตานิ่งๆ ของใบหน้าคม คิ้วเข้มหนา ผมตรงหน้าถูกมัดเป็นจุกไว้ แบบไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ดูเซอร์ๆ มีเสน่ห์

“จะจ้องผมอีกนานมั้ย ปล่อยผมได้หรือยังครับ”

ไข่มุกได้สติก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่าตัวของเขากับกำลังกอดผู้ชายแปลกหน้าซึ่งเขากำลังจ้องหน้ากันอยู่ หัวใจของไข่มุกเต้นเร็วขึ้น แรงขึ้นแบบไม่เป็นจังหวะ เลือดฝาดสูบฉีดไปทั่วทั้งหน้า ไม่บอกก็รู้ว่าตอนนี้เขาหน้าแดง เขินและอายมากแค่ไหน

“ขอโทษครับ ของคุณตกหมดเลย ผมช่วยเก็บนะครับ”

ไข่มุกรีบปล่อยตัวให้เป็นอิสระจากอ้อมกอดนั้น แล้วก้มลงช่วยเขาเก็บของที่หล่นกระจายเต็มพื้น จากการที่เขาปล่อยถุงจากมือเพื่อมารับร่างของไข่มุกไม่ให้ล้มลงไป ไข่มุกสังเกตเห็นว่าของส่วนมากจะเป็นเหมือนของเล่นของเด็ก และก็ขนมเด็ก เอ๊ะ.. ดูหน้าตาเขาแล้วอายุน่าจะใกล้เคียงกับเขา ไม่น่าจะมีลูกเร็วขนาดนี้คงเป็นของหลานเค้าแหละ

“ขอบคุณอีกทีนะครับ”

“ขอบคุณเรื่อง?”

“ก็ที่คุณช่วยไม่ให้ผมล้มไงครับ เอ่อ.. คุณเรียนที่นี่หรือเปล่าครับ หรือว่าทำงานแถวนี้อ่ะครับ”

“ถามเพื่อ”

ไข่มุกได้ยินถึงกับอึ้งไปไม่เป็น เขาไม่คิดว่าคนแปลกหน้าคนนี้จะกล้าพูดตรงๆ แบบนี้ ในขณะที่เขากำลังอึ้งอยู่นั้น ก็มีคำอีกคำหลุดจากปากของชายตรงหน้า

“จ้องหน้าผมขนาดนี้ อย่าบอกนะว่ากำลังหลงเสน่ห์ผม”

เขายกยิ้มที่มุมปากแล้วเดินจากไป ทิ้งให้ไข่มุกยืนงุนงงอยู่ตรงนั้น

“เฮ้ย.. คุณไข่ ผู้ชายคนเมื่อกี้งานดีมากเลย หล่อ เซอร์ ตรงสเปคเราเลยอ่ะ อิจฉาคุณไข่จังได้กอดเขาด้วย”

ใบเฟิร์นทำตาวิ้งวิ้ง ใส่ไข่มุก

“แต่ปากร้ายเป็นบ้าเลย”

“เขาว่าอะไรคุณไข่หรือเราได้ยินไม่ถนัด”

 “เขาบอกว่า เราจ้องหน้าเขาเพราะหลงเสน่ห์เขาอะดิ คนอะไรหลงตัวเองชะมัด พูดมาได้ไม่อายปากเลย”

“ว่าแต่ว่า เขาก็ดูน่าให้หลงอยู่นะคุณไข่ หวาเห็นตอนที่เขาคว้าเอวคุณไข่แล้วคุณไข่กอดเขานะ นึกว่าซีนพระเอกนางเอกในละครเลย เหลืออีกอย่างคือ พระเอกก้มหน้าลงมาจูจุ๊บนางเอก”

หว่าหวายกมือทั้งสองขึ้นกำแล้วทำหน้าเพ้อฝัน แล้วทำปากจู๋ จนไข่มุกและใบเฟิร์นเอามือมาลูบปากนั้นพร้อมกัน

“คุณไข่ เธออมยิ้ม แปลว่าเธอก็คิดอยู่ใช่มั้ยคะ”

“อืมมม เขาก็ดูมีเสน่ห์จริงๆ อ่ะ ถ้าเจอกันอีกครั้ง ฉันจะจีบเขา”

“อะไรนะคุณไข่”

ทั้งหว่าหวา และ ใบเฟิร์นตะโกนขึ้นพร้อมกัน

“จะตะโกนทำไมล่ะ”

“นี่ยัยช้างฉันหูฝาดไปหรือเปล่า ยัยคุณไข่เอ่ยปากบอกว่าจะจีบผู้อ่ะแก”

“นั่นสิ เกิดมาไม่เคยเห็นคุณไข่ชอบใคร นี่แค่โดนผู้โอบกอดนิดหน่อยถึงขั้นประกาศตัวจะจีบเขาเนี่ยนะ”

“แหม พวกเธอก็พูดไป ฉันก็พูดไปงั้นแหละ แล้วเราจะเจอเขาได้อย่างไรหล่ะ ดูแล้วน่าจะไม่ใช่นักศึกษาที่นี่หรอก โอกาสเจอน่าจะเป็นศูนย์”

“จะว่าได้ไง แล้วถ้าเจอล่ะ เธอต้องจีบนะคุณไข่ ถ้าเธอไม่จีบฉันจะจัดการจีบเองนะ เอาไง คุณไข่ชอบเขาแล้วใช่ปะล่ะ”

“ที่ผ่านมาฉันไม่รู้ว่าสเปคของฉันเป็นอย่างไร แต่พอเจอคนนี้แล้วมันใช่เลย ยิ่งมาทำปากร้ายใส่นะ ฉันยิ่งอยากได้ นี่แหละผู้ชายของไข่มุก”

“เอาแล้วงัย ผู้ชายของไข่มุกก็มาอะนะ”

ใบเฟิร์นพูดพร้อมทำหน้าตาล้อเลียน