คำถามที่ไร้คำตอบ

"อันนา!" เสียงของสมหญิงและพลอยประสานกันขึ้นดังสนั่นใต้ถุนของคณะ เพื่อนรักทั้งสองรีบวิ่งไปหาอันนาทั้งเป็นห่วงและคิดถึง รวมถึงประหลาดใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า พลอยโผเข้ากอดอันนาแน่นราวกับกลัวว่าเพื่อนจะหายไปอีก

"ยายอันนา! แกหายไปไหนมาเนี่ย! ฉันกับยายสมหญิงแทบจะแจ้งความอยู่แล้วนะ

โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้!

แกหายไปไหนมา!" พลอยรัวคำถามด้วยความเป็นห่วงปนโมโห

อันนาได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ เธอไม่รู้จะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในสามวันที่ผ่านมาอย่างไรให้เพื่อนเข้าใจ มันเป็นเรื่องที่ซับซ้อนเกินกว่าจะเล่าให้ฟังง่ายๆ และที่สำคัญที่สุดคือเธอไม่กล้าบอกว่าเธอไปอยู่ที่ไหนมา

"ขอโทษนะพลอย ฉัน...ฉันมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ" อันนาพยายามตอบเลี่ยงๆ พร้อมกับเหลือบมองไปที่รถหรูสีดำ ที่มาร์คัสยังคงนั่งอยู่ด้านใน มองมาที่พวกเธอด้วยสายตาเย็นชา

สมหญิงสังเกตเห็นรถหรูและผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านใน จึงเอ่ยถามอย่างสงสัย

"เฮ้ยอันนา! รถใครวะ? แล้วผู้ชายคนนั้นใครอ่ะ! หล่อชิบเป๋งเลย!" สมหญิงส่งเสียงกรี๊ดเบาๆ ด้วยความตื่นเต้น

อันนาอึกอัก ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี ขณะที่มาร์คัสซึ่งมองสถานการณ์อยู่ตลอดเวลาก็เปิดประตูรถก้าวลงมาอย่างช้าๆ

การปรากฏตัวของเขาทำให้บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัดลงทันที เหล่านิสิตนักศึกษาที่ยืนมุงดูอยู่ต่างพากันมองมาที่เขาด้วยความตกตะลึงในรูปลักษณ์ที่สง่างามและน่าเกรงขาม

มาร์คัสเดินตรงเข้ามาหาอันนาและเพื่อนๆ ด้วยท่าทีเรียบเฉย แววตาคมกริบของเขากวาดมองสำรวจพลอยและสมหญิงอย่างพิจารณา

ราวกับกำลังประเมินค่าคนทั้งคู่ พลอยกับสมหญิงถึงกับยืนตัวแข็งทื่อเมื่อเผชิญหน้ากับรัศมีอำนาจที่แผ่ออกมาจากตัวเขา

"เขา...เขาคือ..." อันนาพยายามจะแนะนำตัวมาร์คัส แต่ก็ไม่รู้จะใช้คำไหนดี

"ฉันคือสามีของอันนา" มาร์คัสพูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและหนักแน่น ดวงตาคมกริบจ้องตรงไปที่พลอยและสมหญิง

คำพูดของเขาดังก้องไปทั่วบริเวณ สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนที่ได้ยิน โดยเฉพาะพลอยและสมหญิงที่เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

"สะ สามี?!!?" พลอยและสมหญิงอุทานออกมาพร้อมกัน พวกเขาหันไปมองอันนาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามและข้อสงสัย อันนาได้แต่ก้มหน้างุด ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอาย

"แกหายไป 3 วันเพื่อไปแต่งงานแล้วไม่บอกพวกฉันเนี่ยนะ!" สมหญิงเองก็ตกใจพูดออกมาทั้งโกรธและก็ทั้งเป็นห่วงเพื่อนที่ทำให้ตามหากันจนวุ่นวายไปหมด

"ใช่" มาร์คัสยืนยันเสียงเรียบ ก่อนจะหันมามองอันนา "เธอควรจะบอกเพื่อนให้เข้าใจสถานะของเธอ"

อันนาเงยหน้าขึ้นมองมาร์คัสด้วยความรู้สึกสับสนระคนน้อยใจ เขากำลังประกาศสถานะของเธออย่างโจ่งแจ้งต่อหน้าเพื่อนๆ และคนอื่นในมหาวิทยาลัย โดยไม่สนใจเลยว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร

"อันนา...นี่มันเรื่องอะไรกัน" พลอยเดินเข้ามาจับแขนอันนาแน่น สายตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

"แกไปแต่งงานตอนไหน ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง แล้วผู้ชายคนนี้..." พลอยพยายามจะถามถึงที่มาที่ไปของมาร์คัส แต่ก็ทำได้แค่เพียงชะงักคำพูดไว้

"เอาล่ะ อันนา เข้าเรียนได้แล้ว" มาร์คัสไม่ได้สนใจคำถามของพลอย เขาดึงแขนอันนาให้เดินตามเขาไปที่รถเพื่อหยิบกระเป๋าของเธอให้

"ฉันจะรอรับเธอตอนเลิกเรียน"

อันนาจำใจต้องเดินตามมาร์คัสไปที่รถ ทิ้งให้พลอยและสมหญิงยืนมองตามหลังเพื่อนรักด้วยความงุนงงและสับสนอย่างที่สุด

เมื่ออันนากลับมาหาเพื่อนพร้อมกระเป๋าสะพาย เธอถูกพลอยและสมหญิงรุมถามด้วยคำถามมากมาย แต่อันนาก็ทำได้แค่เพียงบอกว่าเธอไม่สามารถเล่ารายละเอียดอะไรได้ในตอนนี้

"เอาเถอะน่าพลอย เดี๋ยวฉันจะโทรไปเล่าให้ฟังตอนเย็นนะ" อันนาพยายามให้คำมั่นสัญญา แต่เธอก็รู้ดีว่าโทรศัพท์ของเธอถูกมาร์คัสทำลายไปแล้ว และเธอจะติดต่อเพื่อนได้อย่างไร

อันนาเดินไปที่ห้องเรียนด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เธอไม่รู้ว่าชีวิตหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร เธอต้องเป็น "ภรรยา" ของมาร์คัสจริงๆ หรือ และเธอจะสามารถกลับไปใช้ชีวิตปกติในมหาวิทยาลัยได้หรือไม่ ในเมื่อตอนนี้ทุกคนคงจะรู้เรื่องของเธอแล้ว

คำประกาศของมาร์คัสกลางมหาวิทยาลัยดังก้องอยู่ในโสตประสาทของอันนาตลอดทางที่เดินไปยังห้องเรียน เธอสัมผัสได้ถึงสายตานับร้อยคู่ที่จับจ้องมาที่เธอ

มีทั้งความประหลาดใจ ความสงสัย ความอิจฉา และแน่นอน...สายตาตัดสิน อันนาก้มหน้าลงต่ำ พยายามเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พลอยกับสมหญิงเดินตามเธอมาติดๆ พลอยยังคงจับแขนอันนาแน่น ราวกับจะส่งกำลังใจให้

"อันนา...แกโอเคไหม" พลอยกระซิบถามด้วยน้ำเสียงกังวล เมื่อพวกเธอเดินมาถึงหน้าห้องเรียน

อันนาเงยหน้าขึ้นส่ายหัวช้าๆ "ฉันไม่รู้สิพลอย...ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไง"

เมื่ออันนาก้าวเข้าไปในห้องเรียน ทุกบทสนทนาพลันเงียบสงัดลงทันที สายตาของเพื่อนร่วมชั้นทุกคนหันมามองเธอเป็นจุดเดียว

อันนารู้สึกเหมือนถูกเปลือยผ้าอยู่กลางผู้คนมากมาย เธอรีบเดินไปนั่งที่โต๊ะเรียนประจำของเธออย่างรวดเร็ว โดยไม่กล้าสบตาใครเลย

เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้นเบาๆ แต่ก็มากพอที่อันนาจะได้ยิน

"นั่นไง ยัยอันนาที่นั่งรถหรูมาส่งเมื่อกี้"

"ใช่ๆ ผู้ชายคนนั้นหล่อมากเลยแก ใครอ่ะ"

"เห็นว่าสามีนะแก! แต่งงานตอนไหนก็ไม่รู้"

"สงสัยเสี่ยเลี้ยงแหละมั้ง ดูท่าทางมีอายุแล้วนะ"

"แต่ว่าหล่อมาก หน้าตาคือแบบฟ้าประทานที่สุด" เสียงเพื่อนในมหาวิทยาลัยห้องเดียวกันกับอันนาต่างพากันพูดเรื่องของมาร์คัสเป็นเสียงเดียว

คำพูดเหล่านั้นเหมือนคมมีดกรีดแทงหัวใจของอันนา เธอรู้สึกเจ็บปวดและอับอายจนอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ก็พยายามกลั้นเอาไว้

พลอยกับสมหญิงนั่งลงข้างๆ พยายามทำท่าทีเป็นปกติที่สุด เพื่อไม่ให้เพื่อนรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้

"แกมีอะไร แกก็ต้องบอกพวกฉันนะ อย่าหายไปแบบนี้อีกแล้วโทรศัพท์แกหายไปไหน พลอยถามอันนาด้วยความเป็นห่วง

"โทรศัพท์ฉันพังอ่ะ แต่เดี๋ยวถ้าฉันได้ใหม่ฉันจะรีบทักมาหาแกนะ"อันนาเงยหงน้าบอกพลอย

ตลอดทั้งวันในมหาวิทยาลัย อันนารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวประหลาด สายตาของผู้คนยังคงตามติดเธอไปทุกที่ คำซุบซิบนินทายังคงดังแว่วมาเป็นระยะๆ

แม้กระทั่งอาจารย์บางคนก็ยังมองเธอด้วยสายตาที่แปลกไป อันนาไม่สามารถตั้งใจเรียนได้เลย จิตใจของเธอล่องลอยไปกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้น

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน อันนารีบเก็บของ เธออยากจะรีบกลับไปที่คฤหาสน์ให้เร็วที่สุด อย่างน้อยที่นั่นก็ยังรู้สึกปลอดภัยกว่าการต้องมาเผชิญหน้ากับสายตาและการซุบซิบของผู้คนมากมาย

"อันนา...เดี๋ยวแกกลับยังไง" พลอยถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่รู้สิ เดี๋ยวคง..." อันนากำลังจะตอบ แต่เสียงเรียกจากด้านนอกห้องเรียนก็ดังขึ้น

"อันนา!"

เสียงนั้นเป็นเสียงของ ไตรภพ ผู้ชายที่เคยตามจีบอันนาอยู่ ไตรภพเดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยใบหน้าตื่นตระหนก เขามองไปรอบๆ ก่อนที่สายตาจะมาหยุดอยู่ที่อันนา เขาเห็นเหตุการณ์เมื่อเช้าและรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

"อันนา พี่เป็นห่วงเธอมากเลยนะ ทำไมอยู่ๆ ก็หายไป โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ แล้ว...แล้วผู้ชายคนนั้นใคร ทำไมเขาถึงบอกว่าเป็นสามีเธอ" ไตรภพเดินเข้ามาใกล้ พยายามจะจับแขนอันนา

อันนารีบถอยหลัง หลบมือของไตรภพ "พี่ไตรภพ...ฉัน...ฉันไม่มีอะไรจะอธิบายตอนนี้พี่อย่ามายุ่งกับฉันอีก"อันนาพูดเสียงแข็ง

"ไม่มีอะไรจะอธิบายได้ไงอันนา! นี่มันเรื่องใหญ่นะ ผู้ชายคนนั้น...เขาเป็นใครกันแน่"

ไตรภพพยายามคะยั้นคะยอ แต่ยังไม่ทันที่อันนาจะตอบอะไร เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นจากหน้าประตูห้องเรียน

"ฉันอยู่ตรงนี้"เสียงทุ้มต่ำทรงพลังที่ยืนประจันหน้าอยู่ประตูหน้าห้องเรียนของอันนา

ทุกคนในห้องหันไปมองที่ประตู มาร์คัสยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าเรียบเฉย แววตาคมกริบกวาดมองไปที่ไตรภพอย่างเย็นชามองเหมือนกับมาร์คัสจะทำลายไตรภพด้วยสายตา และหยุดลงที่อันนา

อันนาถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นมาร์คัส เขายังคงรักษาสัญญาที่จะมารอรับเธอ แต่การมาปรากฏตัวอีกครั้งของเขา ทำให้สถานการณ์ยิ่งเลวร้ายลงไปอีก.....