LOGINShare
EP 6/1 ความหึงเป็นเหตุ
Last Updated:
2025-06-05 01:00:43[6]
ความหึงเป็นเหตุ
________________
ศศินขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่ดีเป็นพิเศษ เขาเพิ่งเสร็จธุระกับลูกค้าที่ออกมาพบตั้งแต่บ่าย การเจรจาเรื่องงานผ่านไปได้ด้วยดี เขาเหลือบมองถุงของฝากบนเบาะข้างตัวแล้วอมยิ้มบางๆ เวนิสาต้องยิ้มแป้นตอนได้รับแน่ๆ
บิ๊กบอสขับรถไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่ไม่คุ้นชิน ผ่านห้างใหญ่ โรงเรียน ร้านสะดวกซื้อหรือแม้แต่สถานีรถไฟฟ้า รถจอดติดไฟแดงที่แยกอันแออัดแยกหนึ่ง เขากวาดสายตามองไปด้านข้าง จำได้ว่ามีร้านกาแฟของคนรู้จักตั้งอยู่นี่ที่
“อ้อ...อยู่นั่นเอง ทำเลเหมาะน่าจะขายดีละนะ” เปรยแล้วสอดส่ายสายตามองทางนั้น แล้วจู่ๆ หัวคิ้วเข้มก็ได้เลื่อนเข้าหากัน สตรีและบุรุษคู่หนึ่งเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องมุ่นคิ้ว ฝ่ายชายเหมือนเดินออกมาส่งฝ่ายหญิงที่ลานจอดรถ ท่าทางสนิทสนมกัน พูดคุยหยอกล้อ บ้างมีตบหัวลูบหลังราวคุ้นเคยกันนักหนา รอยยิ้มที่ฝ่ายหญิงมีให้ฝ่ายชายทำให้เขาต้องส่งเสียงครางออกมาอย่างรำคาญใจ หล่อนจะยิ้มกว้างอะไรขนาดนั้น มีความสุขมากหรืออย่างไร
ความขุ่นมัวในดวงจิตตามติดเหมือนเงาตามตัว สายตาขุ่นๆ กลับมามองถุงของฝากอีกครั้ง คราวนี้รอยยิ้มยินดีหามีไม่ และเมื่อสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว เขาก็บึ่งรถกลับบ้านทันที
ส่วนหนุ่มสาวที่ยืนอยู่ลานจอดรถก็ยังมิรู้เรื่องราว ยังคงยิ้มแย้มให้กันอย่างเช่นทุกครั้งที่พบหน้า
“ขอบคุณครับพี่ ที่อุตส่าห์แวะเอาของมาส่งด้วยตัวเอง นี่ครับ...” เขาส่งธนบัตรจำนวนหนึ่งให้หญิงสาว
เวนิสายิ้มกว้าง รับเงินไปนับด้วยมาดคุณนาย
“มีความสุขจริงๆ ตอนนับเงินที่ได้จากการขายขนม”
“แหม...ทำอย่างกับยากจนข้นแค้น ต่อให้พี่ทำร้านขนมเจ๊งอีกสิบร้าน พี่ก็ไม่อดตายหรอกครับ”
คนสวยเบะปากใส่เจ้าตัวแสบ
“นี่! น้อยๆ หน่อย ฉันเป็นพี่นายนะ ว่าแต่ฉัน นายล่ะ ทำให้เหนื่อยทำไมร้านกาแฟเนี่ย นั่งอยู่บ้านเฉยๆ ก็นับเงินไม่หวาดไม่ไหวแล้ว”
เวนิสาค่อนขอด อีกฝ่ายเอาแต่ยิ้ม จนในคำจะแก้ต่าง
“ว่าแต่ แค่แวะมาส่งขนมเฉยๆ เหรอ ทำไมไม่ให้พนักงานเอามาส่งล่ะ”
“นายไม่รู้หรือว่าบ้านฉันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่”
อีกฝ่ายทำหน้างง
“บ้านของฉันกับเพื่อนน่ะ สร้างไว้ตั้งแต่สมัยเรียน อยู่กับเพื่อนสาว สองสามคน”
“อ้อ...อย่างนี้นี่เอง ว่างๆ ก็แวะมาอุดหนุนผมบ้างสิครับ มานั่งเมาท์กัน”
“เมาท์เรื่องยัยรพีใช่ไหม ฮ่าๆๆ”
เวนิสาหัวเราะร่า สมัยก่อนหากมีเวลาว่าง เธอก็มักนัดเจอกับปลายภู การสุมหัวเมาท์เรื่องน้องสาวของเขา นับเป็นความรื่นเริงอย่างหนึ่งของพวกเธอ
“พอๆๆ ไม่อยากได้ยินชื่อยัยนั่น ได้ยินแล้วระคายรูหู ไม่รู้เป็นน้องหรือเป็นแม่ สั่งเอาๆ”
“เอาเถอะน่า มีคนห่วงก็ดีแล้ว ยัยรพีถึงจะพูดมากไปหน่อยแต่ก็ทั้งรักทั้งหวงพี่ชายจะตาย น้องดีๆ หาได้ที่ไหน ฉันสิ ลูกคนเดียว เหงาตายห่า”
“ผมก็เป็นน้องพี่นี่ครับ” ปลายภูออกตัว เขากับเวนิสาสนิทกันพอสมควรเพราะรั้วบ้านติดกัน รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเล็กๆ
“ไม่เหมือนกันหรอกน่า เอาละ ว่างๆ ค่อยนัดเจอกันนะ วันนี้ฉันต้องรีบกลับก่อน มีนัดกับผู้ชาย” บอกแล้วทำตาปริบๆ เม้มปากนิดๆ เหมือนจะยิ้มอยู่ในที
ปลายภูย่นจมูกใส่ “เห็นผู้ชายดีกว่าน้อง”
“แน่นอน ถ้าให้เลือกผู้ชายกับน้อง ฉันก็เลือกผู้ชายย่ะ ไปนะ แล้วค่อยเจอกัน” สั่งลาพร้อมรอยยิ้มสวยแล้วก้าวขึ้นรถเบนซ์สีนิลวาววับ
ปลายภูนึกเอะใจในตอนที่รถของพี่สาวคนดีเคลื่อนออกไปแล้ว
“ซื้อรถใหม่อีกแล้วเหรอ เอ...ไม่ใช่แฮะ ไม่ใช่ป้ายแดง ว่าแต่...ทำไมป้ายทะเบียนคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน”
ขณะที่ชายหนุ่มยืนนึกอยู่ที่ลานจอดรถ สาวออฟฟิศผู้มาดมั่นนางหนึ่งก็ยืนกำสายกระเป๋าสะพายอยู่ไม่ไกล ภาพที่ปลายภูส่งสุภาพสตรีขึ้นรถคันโก้ แม้ไม่ทันมองว่าสาวคนดังกล่าวหน้าตาเป็นเช่นไร แต่พอจะรู้ละว่าหล่อนคงรวยมาก แล้วคนอย่างนายนั่นไปสนิทกับผู้หญิงแบบนั้นตอนไหน หรือว่า...ใช่สินะ เธอยังชอบคนรวย แล้วเขาจะไม่ชอบได้อย่างไร
รวีกานต์นึกประหลาดใจที่อารมณ์อย่างหนึ่งมาอึงอลในอกเธอ เหมือนไม่พอใจ คล้ายๆ ว่าโกรธ แต่ไม่สิ...มันน้อยใจมากกว่า เธอเป็นอะไรไปนะ วันนี้วันดีแท้ๆ บอสให้ของเธอ แถมยังนัดเธอกินข้าวเที่ยงด้วยกันพรุ่งนี้อีก
“ตะวัน! ตะวัน!”
เสียงบุรุษร้องดังมาจากลานจอดรถของร้านกาแฟ รวีกานต์กลับหลังหัน ยกเลิกความตั้งใจที่จะเจรจากับอีกฝ่าย ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์
ปลายภูวิ่งมาหา ทันได้คว้าเอาแขนข้างหนึ่งของรวีกานต์ ท่ามกลางรถราที่แน่นขนัดบนถนน ท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ด้วยว่าใกล้ป้ายรถเมล์ หนุ่มสาวยืนนิ่งจ้องตากันเหมือนว่าโลกนี้มีแค่พวกเขา
“มาแล้วทำไมไม่เข้าร้าน”
“ไม่อยากเข้า นายคงมีคนให้คุยด้วยเยอะแล้ว” ตอบพาลๆ อย่างไม่รู้ตัว
“โกรธผมเรื่องวันนั้นเหรอ”
มือน้อยสะบัดจนมือแกร่งหลุดออกจากแขนตัวเอง อารมณ์ขุ่นมัวยังมีอยู่
“นายก็น่าจะรู้”
“แล้วไงครับ อยากได้คำขอโทษเหรอ” เขาถามแต่รวีกานต์ไม่ตอบ เอาแต่ยืนจ้องหน้ากัน ดวงตาดุๆ นั่นน่ากลัวน้อยเสียเมื่อไหร่ แต่เขาไม่กลัวหรอกนะ
“ทำไมผมต้องขอโทษ ไม่ใช่ไม่ตั้งใจนี่นา”
“นายภู!”
สีแดงระเรื่อพาดผ่านโหนกแก้มรวีกานต์ เธอถูกดึงแขนลากไปอีกครั้งจนมานั่งอยู่ในสวนหย่อมเล็กๆ ใกล้ต้นกาแฟข้างร้านเขา พวกเธอไม่ได้เข้าไปนั่งข้างในที่ติดแอร์เย็นฉ่ำ แต่ดีแล้ว คุยกันตรงนี้จะได้ไม่ต้องเกรงใจลูกค้าในร้าน
ปลายภูหาเครื่องดื่มมาดับความรุ่มร้อนใจของสาวเจ้า เครื่องดื่มเย็นๆ คงช่วยบรรเทาอาการของรวีกานต์ได้
“ดื่มสิครับ เดี๋ยวละลายหมด รับรองว่าฟรี ไม่คิดตังค์”
คนสวยมองเมิน ต้องกะพริบตาปริบๆ เพราะเหมือนว่าคอนแทคเลนส์ที่สวมไว้กำลังเลื่อนหลุดจากตำแหน่ง เธอขยี้ตาแรงๆ มันเคืองชอบกล
Latest chapter
พระจันทร์สองใจ EP 6/4 ความหึงเป็นเหตุNC++
เวนิสาไม่กล้ามองชิ้นส่วนสำคัญแห่งบุรุษ กางเกงชั้นในตัวน้อยถูกดึงรั้ง ศศินเฝ้ามองเนินเนื้อที่อยู่ระหว่างซอกขาของเธอราวกับมันเป็นของล้ำค่า ดวงตาเขาเต็มไปด้วยไฟเสน่หา มันลามเลียร่างเธอจนร้อนไปหมดและแล้วกางเกงชั้นในตัวจิ๋วก็หลุดออกจากปลายเท้า หญิงสาวใช้ศอกดันร่างขึ้นมามอง ศศินเคลื่อนกายลงไปด้านล่าง เขานอนคว่ำอยู่ระหว่างเรียวขาของเธอ กำลังใช้ปากสำรวจตรวจตราสามเหลี่ยมอวบอูมที่อยู่ระหว่างซอกขา ทุกวินาทีที่ปลายลิ้นเขาปาดไล้หยอกเย้า เขาจะจ้องมาที่ตาของเธอ เธอได้แต่อ้าปากส่งเสียงครางเท่านั้น“อูย...พี่คะ...อย่า...” ต่อให้ร้องขอเช่นไรศศินก็ไม่หยุดทำร้ายกันด้วยปลายลิ้น เขาซุกหน้าลงไปดื่มด่ำอยู่ตรงนั้นเนิ่นนาน นานจนร่างกายเธอแตกผลิดอกผลแห่งความสุข ชาวาบไปตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่หลั่งล้นออกมาจากร่องหลืบอันเร้นลับ“พี่คะ พอเถอะ...ฉันรู้สึก...วูบๆ วาบๆ ยังไงไม่รู้”“ไม่รู้จริงๆ หรือว่าตัวเองเป็นอะไร”คนถูกถามพยักหน้าเร็วๆ หลับตาพริ้ม ดื่มด่ำกับความสุขที่ส่งตรงมาจากซอกขา อาการชายังมีอยู่ รู้สึกถึงความไวของเส้นประสาทที่อออยู่ตรงสามเหลี่ยมเนิ
พระจันทร์สองใจ EP 6/3 ความหึงเป็นเหตุ
ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลาย ดูเอาเถิด นี่ตั้งใจจะยั่วกันอีกแล้วใช่ไหมถึงได้ใส่ชุดนอนเซ็กซี่ขนาดนี้“อืม...ฟินสุดๆ ถ้าไม่กลัวอ้วนจะกินให้เกลี้ยงกล่องเลย” เวนิสาผู้มิรู้ว่าถูกแทะโลมทางสายตา ยังมีความสุขอยู่กับการลิ้มรสขนมหวานสีน้ำตาลเข้ม“ทำเป็นพูดดี อิ่มมาจากร้านกาแฟแล้วไม่ใช่เหรอ”คราวนี้เวนิสาถึงบางอ้อ ที่แท้เขาเห็นเธอที่ร้านกาแฟหรอกหรือ เห็นตอนไหน เห็นเมื่อไหร่ เอ...หรือว่าเขาจะ...“โอ๊ะๆๆ อย่าบอกนะว่าที่ทำบรรยากาศเหมือนพายุจะเข้านี่เป็นเพราะเห็นฉันอยู่กับปลายภู ว้าว...น่าดีใจนะเนี่ย”“เพ้อเจ้อ ไม่เกี่ยวกับเธอแล้วก็นายนั่นสักนิด”“จริงเหรอ”“แน่นอน” ยืนยันแล้วเสมองตัวอักษรในหนังสือ แต่อ่านเท่าไรก็ไม่เข้าสมอง เพราะตาคอยแต่จะมองไปยังแม่เนื้อนวล ลำคอหล่อนขยับเคลื่อนเบาๆ ในทุกครั้งที่กลืนกินช็อกโกแลตเนื้อนุ่ม ชุดนอนน่ารักแต่แอบเซ็กซี่ก็กวนใจเขาเสียเหลือเกิน ผ้าบางๆ แบบซีทรูช่างน่าโมโห อยากจะฉีกให้ขาดด้วยสองมือนัก“ว่าแต่...เธอสนิทกับเขาเหรอ หรือว่ากิ๊กกัน&rdq
พระจันทร์สองใจ EP 6/2 ความหึงเป็นเหตุ
“อย่าขยี้แรงอย่างนั้นสิ เดี๋ยวคอนแทคเลนส์บาดตาเอานะ” ว่าแล้วเอื้อมมือไปดึงนิ้วเรียวออกจากดวงตา แต่โดนเจ้าหล่อนปัดมือเขาทิ้ง“เรื่องของฉัน อย่ายุ่ง”“ไม่ยุ่งไม่ได้ครับ ทั้งห่วงทั้งหวง ทุกส่วนที่เป็นตะวันสำคัญกับผมนะ”เด็กน้อยหยอดคำหวาน รวีกานต์ทำตัวไม่ถูกก็เสไปหยิบเครื่องดื่มมาจิบ ใบหน้ายังไร้รอยยิ้ม“บอกแล้วว่าฉันไม่สนนาย ฉันรักบอสของฉัน รักมากด้วย”“อา...เจ็บจัง” เด็กน้อยบอกอย่างเจียมตน เอามือกุมอกแล้วนิ่วหน้ารวีกานต์ทำเมิน“เจ็บอะไร สาวๆ นายออกจะเยอะ รวยด้วย ขับเบนซ์เชียว”“สาวที่ไหน นั่นพี่สาว”“คิดว่าฉันจะเชื่อหรือไง”“จริงๆ นะ ไม่ได้คิดอะไรเลย เคารพเหมือนพี่แท้ๆ” เขาแก้ต่างพัลวัน“คนรวยแบบนั้นเขาจะมาเอ็นดูน้องชายแบบนายเหรอ มันคนละชั้นน่า” ว่าเหมือนเยาะปลายภูหน้าสลด เขาไม่ชอบเลยที่รวีกานต์พูดแบบนี้ เหมือนว่าหล่อนเห็นเงินสำคัญมากกว่าทุกสิ่ง“คนดีๆ ก็ยังมีครับ คนที่
พระจันทร์สองใจ EP 6/1 ความหึงเป็นเหตุ
[6]ความหึงเป็นเหตุ________________ศศินขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่ดีเป็นพิเศษ เขาเพิ่งเสร็จธุระกับลูกค้าที่ออกมาพบตั้งแต่บ่าย การเจรจาเรื่องงานผ่านไปได้ด้วยดี เขาเหลือบมองถุงของฝากบนเบาะข้างตัวแล้วอมยิ้มบางๆ เวนิสาต้องยิ้มแป้นตอนได้รับแน่ๆบิ๊กบอสขับรถไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่ไม่คุ้นชิน ผ่านห้างใหญ่ โรงเรียน ร้านสะดวกซื้อหรือแม้แต่สถานีรถไฟฟ้า รถจอดติดไฟแดงที่แยกอันแออัดแยกหนึ่ง เขากวาดสายตามองไปด้านข้าง จำได้ว่ามีร้านกาแฟของคนรู้จักตั้งอยู่นี่ที่“อ้อ...อยู่นั่นเอง ทำเลเหมาะน่าจะขายดีละนะ” เปรยแล้วสอดส่ายสายตามองทางนั้น แล้วจู่ๆ หัวคิ้วเข้มก็ได้เลื่อนเข้าหากัน สตรีและบุรุษคู่หนึ่งเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องมุ่นคิ้ว ฝ่ายชายเหมือนเดินออกมาส่งฝ่ายหญิงที่ลานจอดรถ ท่าทางสนิทสนมกัน พูดคุยหยอกล้อ บ้างมีตบหัวลูบหลังราวคุ้นเคยกันนักหนา รอยยิ้มที่ฝ่ายหญิงมีให้ฝ่ายชายทำให้เขาต้องส่งเสียงครางออกมาอย่างรำคาญใจ หล่อนจะยิ้มกว้างอะไรขนาดนั้น มีความสุขมากหรืออย่างไร
พระจันทร์สองใจ EP 5/6 กีฬาในร่ม
ก่อนเข้าบริษัทวันนี้ศศินแวะซื้อของกำนัลเล็กน้อย เขาไม่รู้จะให้อะไรกับรวีกานต์ดี ค่าที่หล่อนช่วยไม่ให้เขาโดนรถเฉี่ยวเมื่อวาน ทว่าเมื่อนึกดีๆ ก็จำได้ว่ามีของอยู่อย่างที่จำเป็นสำหรับหล่อน เขาได้ของสิ่งนั้นจากร้านสินค้าแบรนด์เนม ก่อนจะออกจากห้างก็จำได้ว่ามีสตรีอีกคนที่ควรซื้ออะไรไปปลอบขวัญเสียหน่อย เขาได้ของสองสิ่งที่มูลค่าต่างกันอย่างสิ้นเชิง หนึ่งคือร่มลายดอกไม้เล็กๆ คันละเกือบสองพัน มันเป็นของนำเข้าเลยราคาแพง ส่วนอีกอย่างคือช็อกโกแลตกล่องเหมาะมือ ราคาไม่กี่ร้อยบาทเขามาถึงที่ทำงานเกือบสิบเอ็ดโมง ตั้งใจว่าจะเอาของไปให้รวีกานต์ด้วยตัวเองเพื่อแสดงความจริงใจ อีกอย่าง...เขาคิดว่าควรลงไปดูสวัสดิการเรื่องอาหารการกินของพนักงานสักหน่อย____________บุรุษร่างสูงยืนเก้กังอยู่หน้าโต๊ะรับประทานอาหารที่ตั้งเรียงไว้เต็มบริเวณ ในมือมีถุงกระดาษแบรนด์ดังถืออยู่พร้อมกับถาดอาหารที่เลขาอาสาไปตักมาให้ อาหารเที่ยงของบริษัทหน้าตาสู้อาหารในร้านแพงๆ ไม่ได้เลย“ไปนั่งกับพวกผมไหมครับบอส”ณพพร เลขาร่างผอมเอ่ยกับเจ้านายอย่างเกรงอกเกรงใจ“อย
พระจันทร์สองใจ EP 5/5 กีฬาในร่ม
“พูดมากจริง ง่วงไม่ใช่เหรอ นอนสิ นอนๆ”แนะแล้วต้องเดินกลับมาเอาหมอนของเวนิสาโยนไปบนที่นอนฝั่งของตัวเองแทนที่หมอนอันเดิมที่ยกให้หล่อนหญิงสาวดึงขาขึ้นมาอย่างยากลำบาก การออกกำลังกายวันแรกทำเอาเธอร้าวระบมไปทั้งตัว ศศินแลเห็นรอยแดงบนหน้าแข้ง แอบส่ายหน้าให้กับท่อนขาอันบอบบาง เขาเปิดลิ้นชักข้างเตียงหายาที่มีไว้เพื่อนวดบรรเทาอาการกล้ามเนื้ออักเสบ หน้าแข้งของเวนิสาเริ่มบวมนิดๆ แลเห็นเป็นมันวาว พรุ่งนี้คงได้ปวดกว่านี้หากไม่รีบหายากันเอาไว้เขาปีนขึ้นไปบนที่นอน หยิบหมอนข้างทิ้งไปเสียแล้วดึงขาหล่อนมาวางบนตัก ก่อนจะเริ่มทายาแล้วนวดเบาๆ“อย่าเตะกระสอบทรายอีกล่ะ เธอไม่เหมาะกับมันหรอก ใช้เครื่องเล่นอย่างอื่นที่พอเล่นได้ก็พอ”“พี่ให้ฉันเข้าไปในนั้นหรือคะ สาวใช้บอกว่านั่นเป็นที่ส่วนตัวของพี่ พี่หวงนี่นา”เขาเบะปากใส่คนที่ออกตัวราวกับเกรงอกเกรงใจ“เธอข้ามขั้นตอนการขออนุญาตไปแล้วนี่ หรือไม่จริง”แม่จอมแสบยิ้มแหยๆ เรื่องนั้นมันก็จริงละนะ“อืม...เย็นดีจัง มือพี่นิ้ม...นิ่ม”
You may also like
ชายายอดเสน่หา
อักษรามณี16.9K viewsมีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร
จันทร์ส่องแสง16.5K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย13.3K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn49.5K viewsรอยรักพญามาร
วนาลักษณ์524 viewsเส้นทางรัก
ซูซี่แคท / รดาพรรณราย88 viewsเพียงชั่วคืน
มี่เยี่ยน89 viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย5.8K views
