หนูรักพี่เสือนะคะ

“น้องเอวาครับ”

“คะ?”

“เราเป็นแฟนกันแล้ว พี่ขอเอาได้ไหมครับ”

“...”

เอวาถึงกับพูดอะไรไม่ออก เธอนิ่งเงียบไปทันทีที่เขาถามแบบนั้น

“อย่าเงียบสิครับ แค่ตอบมาตามที่น้องเอวาต้องการ ถ้าน้องเอวาปฏิเสธพี่ก็จะไม่ทำ ถ้าไม่ปฏิเสธพี่ก็จะทำ พี่ขอเอาได้ไหมครับ”

ตอนที่ 9 หนูรักพี่เสือนะคะ

แม้ว่าเอวาจะรู้สึกอยากรู้อยากลองมากขนาดไหน แต่เธอก็ต้องห้ามใจและห้ามความรู้สึกของตัวเอง เพราะเธอกับเขาก็เพิ่งจะรู้กันแค่สองวัน เอวาไม่อยากทำให้ตัวเองดูไร้ค่า

“เอวายังไม่พร้อมค่ะ เราเพิ่งรู้จักกันนะคะ ให้เอวาได้ทำความรู้จักพี่นัสมากกว่านี้ แล้วเราค่อยมาคุยกันเรื่องนี้อีกที”

แม้ว่าอานัสจะรู้สึกปวดหนึบตรงกลางกาย แต่เขาก็เข้าใจเธอ

“ได้ครับ พี่จะรอจนกว่าน้องเอวาจะพร้อม แต่อย่าลืมนะครับ เราเป็นแฟนกันแล้ว ห้ามไปคุยกับผู้ชายอื่น ตกลงไหมครับ”

เขาไม่ได้พูดทุกอย่างออกมาด้วยความเสแสร้ง แต่อานัสรู้สึกหวงหญิงสาวขึ้นมาดื้อๆ เขาเคยเจอแต่ผู้หญิงเร่าร้อน ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แต่เขาเพิ่งจะเคยเจอผู้หญิงอ่อนหวานและขี้อายแบบนี้

“ค่ะ ปกติเอวาก็ไม่คุยกับผู้ชายคนไหนอยู่แล้ว และก็ไม่เคยให้ใครถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ด้วย”

เธอพูดพร้อมกับหลบสายตาคม

“พี่เชื่อครับ”

(ฟอดดด)

เขาแนบปลายจมูกลงที่หน้าผากมน

“นอนเถอะนะครับ ดึกแล้ว”

ทั้งสองนอนกอดกันแนบแน่น และหลับไปในที่สุด

เวลาเลยผ่านมาถึงเที่ยงคืน สรวิชญ์ยังคงนอนเอาแขนเกยหน้าผาก เหมือนกับว่าเขายังรอใครบางคน ซึ่งก็คือผีสาวในค่ำคืนที่เราร้อน

“ทำไมไม่มาหลอกอีกวะ แน่จริงออกมาสิ อ๋อ...หรือว่าเธอต้องการให้ฉันนอนหลับก่อน เธอถึงจะออกมาหาฉัน”

สรวิชญ์พูดเองเออเองทุกอย่าง จากนั้นจึงพยายามข่มตานอน และในที่สุดเขาก็หลับไป

“ที่รักขา...ทำอะไรอยู่คะ”

(พรึ่บ)

ร่างเล็กเดินเข้ามาสวมกอดเอวสอบจากด้านหลัง

“ตื่นแล้วเหรอครับ พี่กำลังทำอาหารน่ะ ไปอาบน้ำได้แล้วนะ จะได้มาทานข้าวกัน”

“โอเคค่ะ หนูรักพี่เสือนะคะ”

เสียงหวานเอ่ยออกมา ทำให้คนฟังถึงกับชุ่มชื่นหัวใจ

(พรึ่บ)

เขาหมุนตัวหันหน้ามามองใบหน้าสวยหวาน จากนั้นจึงโน้มลงไปจดจูบที่หน้าผากมน

“พี่ก็รักหนูนะครับ รักมากด้วย อย่าหายไปจากชีวิตพี่อีกนะครับ”

“ค่ะ ที่รักของหนู”

ความฝันทำให้สรวิชญ์มีความสุขสุดๆ แต่แล้วเขาก็ต้องตกใจ เมื่อหญิงสาวที่เขายืนโอบกอดกำลังเลือนหายไปกับความมืด

“อย่าไปจากพี่! กลับมาก่อน!”

(พรึ่บ)

“เฮ่อ...”

สรวิชญ์ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อเขาดีดตัวลุกขึ้นนั่งหลังพิงขอบเตียง

“ฝันไปเหรอวะ แล้วทำไมเธอถึงไม่ออกมาหาฉันอีก”

เขาใช้ฝ่ามือลูบไล้ใบหน้าขึ้นลง และนั่งครุ่นคิดอยู่แบบนั้น

“ผีอะไร หลอกเก่งชะมัด หลอกให้รักแล้วจากไปเงียบๆ แน่จริงออกมาหลอกอีกสิ รอบนี้จะกระแทกให้หนักกว่าเดิม กระแทกให้หายเป็นผีเลย ยัยผีบ้า เก่งมากนะ ที่ทำให้ฉันหลงรักเธอได้”

เขานั่งบ่นคนเดียวอยู่นานพอสมควร กว่าจะหลับตานอนได้ก็ผ่านไปเป็นชั่วโมง

“พี่กลับแล้วนะ อีกสองวันที่จะพาน้ำผึ้งมาหาน้องเอวานะครับ พรุ่งนี้พี่มีเรียน”

อานัสบอกเอวา เขาแทบจะไม่อยากห่างจากเธอเลยสักนิด

“ค่ะ ถึงห้องแล้วส่งข้อความมาบอกเอวาด้วยนะคะ”

“ครับ รักน้องเอวานะครับ”

(ฟอดดด)

เขาพูดและหอมแก้มของเธอ เอวาถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินคำบอกรักจากพี่ชายของเพื่อนสนิท

“บ๊ายบายค่ะ พี่นัส”

“บ๊ายบายครับ น้องเอวา”

อานัสนั่งรถแท็กซี่มาที่คอนโดที่สรวิชญ์พักอยู่

“มึงโทรให้กูมาหามีอะไรวะ ไอ้เสือ”

“กูเหงา เลยโทรให้มึงมา”

สรวิชญ์ตอบ และเขามีท่าทางซึมเศร้าเล็กน้อย ซึ่งดูเหมือนเขาไม่เป็นตัวของตัวเองเลยสักนิด

“คนอย่างมึงเนี่ยนะจะเหงา แล้วมึงเป็นอะไร ทำไมหน้าซีดจังเลยวะ ไม่สบายก็ไปหาหมอนะไอ้เสือ”

อานัสถามเพื่อนรักด้วยความสงสัยและค่อนข้างเป็นห่วง

“กูไม่รู้จะเริ่มบอกมึงยังไง แต่กูก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับใครได้ กูมีเรื่องที่จะเล่าให้มึงฟัง ก็เลยโทรให้มึงมาหาว่ะ”

“ว่ามาเลยไอ้เพื่อนรัก”

“กูมีอะไรกันกับผีว่ะ”

“ฮะ! ว่าไงนะ!”

อานัสแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่สรวิชญ์พูด เขาจึงถามย้ำด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างตกใจพอสมควร

“กูเอากันกับผีผู้หญิง คืนฮาโลวีนที่ผ่านมานั่นแหละ ถึงกูจะเมา แต่กูก็ไม่ได้เพ้อเจ้อและก็ไม่ได้บ้า ผีสาวมานอนบนเตียงกู กูกระแทกจนแตกไปหลายน้ำ ผีสาวซิงด้วยนะเว้ย กูว่าห้องนี้ต้องเคยมีผู้หญิงไทยเสียชีวิตในห้องแน่ๆ ไม่งั้นจะมาหลอกกูได้เหรอวะ”

สรวิชญ์พูดเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนผีดุ ให้เพื่อนรักฟังทั้งหมด แต่อานัสก็ไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไร เพราะเขาเองก็เคยอยู่ห้องนี้มาก่อน

“ห้องนี้ไม่เคยมีใครตาย เชื่อกูดิ ตอนที่คอนโดนี้สร้างเสร็จใหม่ๆ กูเข้ามาเช่าอยู่เป็นคนแรก แล้วเจ้าของห้องก็เข้ามาอยู่เองสักพัก แล้วเขาก็ทาสีใหม่ จากนั้นก็ไปซื้อห้องเพิ่ม และโทรตามให้กูย้ายกลับมาเช่า กูก็เลยโทรตามให้มึงมาเช่าไง ถ้ามีผีจริงๆต้องมาหลอกกูตั้งนานแล้ว ขนาดน้องสาวกูมาอยู่ช่วงปิดเทอมปีที่แล้ว ยังไม่เคยเจอผีเลย ถ้ามีผี น้องกูไม่กล้าอยู่หรอก ผีคงมาหลอกมันแล้ว”

“แต่มันเกิดขึ้นกับกูจริงๆนะเว้ย กูไม่ได้บ้า ไม่ได้เมา ไม่ได้แต่งเรื่อง แล้วกูก็....”

สรวิชญ์ไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดกับเพื่อนดีหรือเปล่า

“อะไรวะ ไอ้เสือ”

“กูหลงรักผีสาวไปแล้วว่ะ”

สรวิชญ์พูดความจริงจากใจให้เพื่อนฟัง

“เฮ่อ...ไอ้เสือ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆมึงต้องพยายามตัดใจนะ ผีกับคนไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้หรอก กูไม่อยากเห็นมึงเป็นบ้า มึงต้องรีบตัดใจนะเพื่อน”

“เออ...กูจะพยายาม”

เวลาเลยผ่านไปสองเดือน สรวิชญ์ไม่เคยฝันถึงผีสาวตนนั้นอีกเลย และเขาเลือกที่จะย้ายออกจากห้องพักแห่งนั้น เพื่อที่เขาจะได้ลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นตามคำแนะนำของอานัส แต่ถึงเขาจะย้ายออกไปจนใกล้ถึงวันที่จะเรียนจบ สรวิชญ์ก็ไม่เคยลืมผีสาวตนนั้นได้เลย ทุกลมหายใจเข้าออกของเขายังคงมีแต่เธออยู่ในความรู้สึก เขาไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีก ถึงจะพยายามไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น แต่เขาก็ทำไม่ลง เพราะใบหน้าสวยของผีสาวยังตามหลอกหลอนเขาอยู่ทุกคืนวัน

“เดือนหน้าก็จะสอบแล้ว เรียนจบมึงจะกลับไทยเลยหรือเปล่าไอ้นัส”

สรวิชญ์ถามเพื่อนรัก ขณะที่ทั้งสองเดินออกจากมหาวิทยาลัยหลังเลิกเรียน

“กลับไทยเลย ตอนนี้หัวใจกูก็อยู่ไทยแล้ว”

“หึ กูเห็นมึงบินกลับไทยเกือบทุกเดือน ยังไม่หายคิดถึงแฟนอีกเหรอวะ”

“มึงจะบ้าหรือเปล่าไอ้เสือ คนเป็นแฟนกันมันจะเลิกคิดถึงได้ยังไง เรียนจบ มึงจะกลับไทยพร้อมกูเลยไหมวะ”

“ก็กลับพร้อมกันสิวะ ไม่กลับกูจะทำหอกอะไรอยู่ที่นี่”

“ก็ดี กูจะให้มึงช่วยว่ะ”

“ว่ามาเลยไอ้นัส มึงจะให้กูช่วยอะไร”

“เซอร์ไพรส์ ขอน้องเอวาแต่งงาน กูวางแผนกับน้องสาวแล้วแหละ แต่ต้องให้มึงช่วยอีกแรง”

“เออๆ ไม่มีปัญหา จะเซอร์ไพรส์ที่ไหน ก็บอกกูแล้วกัน เออ...กูยังไม่เคยเจอน้องสาวมึงเลยว่ะ แล้วจะวางแผนกันยังไงวะ”

“กลับถึงไทยค่อยนัดกันอีกที เดี๋ยวมึงก็ต้องเจอน้องกูอยู่แล้ว กูตั้งใจว่าจะเซอร์ไพรส์ตอนไปเที่ยวทะเลว่ะ”

“โอเค ไอ้เพื่อนรัก ถึงวันนั้นค่อยบอกกูแล้วกัน”

--------------------------------------------

พี่เสือกับน้องน้ำผึ้งใกล้จะได้เจอกันแล้วนะคะ

ฝากกด like comment เป็นกำลังใจให้ด้วยน๊า