ตอนที่ 2 บุพเพอาละวาด (ส่วนที่ 2)

ตอนที่ 2 บุพเพอาละวาด (ส่วนที่ 2)

              หลังจากพูดคุยวางแผนงานคร่าว ๆ แล้ว พวงพยอมก็ลากลับไปพักที่บ้านของตัวเอง กิรณาเลยเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาเดินเล่นไปตามหาดทรายที่ทอดยาวบริเวณหน้าโรงแรม สายลมยามเย็นพัดกลิ่นกระไอเกลือเข้าจมูกช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย หากยังไม่ทันเต็มอิ่มกับธรรมชาติรอบกาย ดวงตาคู่สวยก็ต้องเบิกกว้างอย่างตกใจสุดขีด เมื่อเห็นร่างสูงในชุดกางเกงขาสั้นตัวเดียว อวดกล้ามอกสมบูรณ์แบบยืนเด่นอยู่ตรงหน้า และดูเหมือนอีกฝ่ายก็ตกใจไม่แพ้กัน

              “คุณตามผมมาถึงนี่เลยเรอะ” เสียงห้าวถาม กิรณาตวัดตามองคนพูด ตานี่เข้าขั้นหลงตัวเองอย่างร้ายกาจเลยเชียว

              “คิดได้เนอะ หลงตัวเอง” สาวสวยว่าให้ตรง ๆ รู้สึกหมั่นไส้ผู้ชายคนนี้เอามาก ๆ

              “อ้าว คุณก็รู้ว่านี่โรงแรมผม ไม่ตามมาแล้วคุณจะมาโผล่ที่นี่ทำไม” คนที่โดนสาววิ่งตามอยู่ตลอดเอ่ยอย่างมั่นใจ มองหน้าสวย ๆ ที่เบะปากใส่ด้วยความหมั่นไส้

              “คุณมีโรงแรมที่เดียวหรือไงล่ะ ใครจะไปรู้ว่าคุณอยู่นี่ ฉันนึกว่าไล่ม่อสาวอยู่กรุงเทพ” หญิงสาวยอกย้อนอย่างเผ็ดร้อน เล่นเอาคนหลงตัวเองหน้าเจื่อนไปทันที

              “ฉันมาทำงาน แล้วฉันก็ไม่คิดจะสนใจคนอย่างคุณด้วย” ท่าทางของหญิงสาวบ่งบอกว่าไม่สนใจจริง ๆ ร่างบาง ๆทำท่าจะเดินเลี่ยงไป ทำให้คนที่พึ่งเคยถูกสาวเมินครั้งแรกรู้สึกเจ็บ ๆ คัน ๆ ในใจ

              “โห่ คราวก่อนคุณยังจะจับผมทำสามีอยู่เลย” ก็ไอ้คำพูดนั้นทำเอาธามเสียวสันหลังไม่อยากจะตอแยด้วย ทั้ง ๆ ที่ยอมรับว่าติดใจความสวยของอีกฝ่าย

              “ฟังให้มันดีหน่อย ฉันบอกว่าคุณน่ะมันห่วย ! แต่ตระกูลคุณดี ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะให้คุณรับผิดชอบเข้าใจมั้ย แต่ถ้าไม่มีอะไรก็อย่ามายุ่งกัน” หญิงสาวตอกกลับ คำว่า'ห่วย' เน้นชัดถ้อยชัดเจน ธามรู้สึกอยากจะหักคอเชิด ๆ นั่นนัก ผู้หญิงอะไรร้ายเป็นบ้า แต่อยู่ ๆ ชายหนุ่มก็เกิดอยากตอแยขึ้นมาเสียเฉย ๆ

              “เอาไว้ผมทำอะไรคุณก่อน แล้วค่อยตกลงว่าจะเอายังไงก็แล้วกัน” หนุ่มหล่อพูดหน้าตาเฉย ท่าทางยียวนขณะกวาดสายตามองร่างบางในชุดกระโปรงยาวซึ่งโดนลมลู่ไปกับร่างอวดทรวดทรงงดงาม กิรณาแทบจะกรี๊ดกับสายตานั้น ยกเข่ากระแทกเข้าที่หน้าเข่งชายหนุ่มแรง ๆโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัวจบธามร้องลั่น

              “สมน้ำหน้า อย่ามายุ่งกับฉันอีก” หญิงสาวรีบถอยหนีเพราะกลัวโดนเอาคืน แต่ไม่วายหันไปตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอีกรอบ สร้างรอยแค้นให้อีกฝ่ายจนตั้งใจจะเอาคืนให้ได้

              ธรรศมองดูคนในครอบครัวที่หัวเราะเฮฮากับเรื่องที่เขาเล่า พี่ชายคนโตตระกูลมอเรลพึ่งเล่าให้พ่อกับแม่และภรรยาฟังถึงเรื่องราวการปะทะกันของธามกับสาวสวย ซึ่งน้องชายเป็นคนโทรมาบ่นให้ฟังเมื่อวันก่อน

              “ไม่น่าเชื่อนะคะว่าจะมีผู้หญิงคนไหนจัดการกับคุณธามได้ขนาดนี้” ดารินทร์พูดยิ้ม ๆ พยักหน้ากับแม่สามี น้องชายคนเล็กของสามีขึ้นชื่อเรื่องความแสบและกระล่อน เท่าที่เคยเห็นผู้หญิงที่มีฝีมือสูสีกันคงเป็นยายหนูนิตา เพราะธามมักยอมให้ด้วยเอ็นดูว่าเป็นน้อง แต่ผู้หญิงคนนี้ทำน้องสามีของเธอขวัญกระเจิงเลยทีเดียว

              “สงสัยแม่จะได้ลูกสะใภ้อีกคนแล้วละมั้ง” คุณราณีพลอยหัวเราะอย่างอารมณ์ดีไปด้วยชักอยากจะรู้จักสาวที่เข้ามาจัดการลูกชายตัวแสบของเธอเสียแล้ว เพียงเท่านี้แม่อย่างเธอก็มองออกว่าธามสนใจแม่สาวตัวร้ายมาก เพราะเขาแทบจะไม่เคยเล่าถึงสาวคนไหนมาก่อน หากนี่ถึงขั้นโทรมาบ่นให้พี่ชายฟัง

              “แล้วยายหนูนิต้าล่ะคุณ” เมอร์ซิเออร์ฟิลิปนึกถึงสาวน้อยน่าเอ็นดูที่คนในครอบครัวเขารักนักหนา เคยได้ยินภรรยาพูดให้ฟังว่าคุณพรรณีแม่ยายที่เสียไปแล้วหวังจะให้นิตาเกี่ยวดองกับลูกชายคนใดคนหนึ่งของเขา

              “คุณธามไม่เหมาะกับยายหนูหรอกค่ะปา สนิทกันแบบพี่น้องมากกว่า” ดารินทร์เอ่ยขึ้น เธอเป็นคนที่สนิทสนมใกล้ชิดกับสาวน้อยมากที่สุดจนพอจะมองออกว่าสองคนนั้นรักกันแบบพี่น้องเท่านั้น

              “นิต้าเหมาะกับคุณธีร์ ผู้หญิงแบบนิต้านี่แหล่ะค่ะที่จะละลายหัวใจคุณธีร์ได้” หญิงสาวว่าอย่างมั่นใจ

              “ตอนนี้เป็นตายธีร์ก็ไม่ยอมเจอหน้านิต้าเลยนะรินทร์” ธรรศเอ่ยคล้ายบ่น หวังว่าเวลาจะเยียวยาทุกอย่าง

              “ถ้าคู่กัน พรหมลิขิตก็พามาเองนั่นแหล่ะจ้ะ” คุณราณีเอ่ย ถึงจะเห็นด้วยกับลูกสะใภ้แต่ก็ไม่คิดจะขีดเส้นให้ลูก ๆ เดินแต่อย่างใด มารดาผู้ล่วงลับเคยหวังเอาไว้เพราะห่วงใยสาวน้อยกำพร้ามาก ทว่าว่าถึงนิตาจะไม่ดองกับลูกชายของเธอ คุณราณีก็ไม่มีวันทอดทิ้งสาวน้อยแน่ ๆ