ตอนที่ 2 บุพเพอาละวาด (ส่วนที่ 1)

ตอนที่ 2 บุพเพอาละวาด (ส่วนที่ 1)

              คุณหญิงรวีวรรณเดินตามลูกสาวเข้าไปในบ้านด้วยความค้างคาใจกับพ่อหนุ่มเฟอรารี่ที่มาส่งเมื่อครู่ ถึงแม้กิรณาจะเป็นสาวพราวเสน่ห์ที่หนุ่ม ๆแวะเวียนมาขายขนมจีบเสมอ หากเจ้าตัวไม่เคยยอมให้ใครมาถึงบ้าน

              “ยายกี้ คุยกันก่อน” คุณหญิงใหม่แกะกล่องร้องเรียกลูกสาวเอาไว้

              “แม่จะถามถึงอีตานั่นใช่มั้ยคะ หนูรู้แต่เขาชื่อธาม นามสกุลมอเรล หนูพึ่งควงเขาวันนี้ และจะเป็นวันสุดท้ายด้วย” กิรณาร่ายยาวเพื่อไขข้อข้องใจของมารดา หากพอได้ยินว่าชายหนุ่มคนนั้นเป็นใคร คุณหญิงรวีวรรณก็ยิ้มพรายทันที

              “รู้แล้วจ้ะ ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยหลานชายคุณพรรณีน่ะเอง คุณยายพรรณีที่ชอบไปทำบุญกับแม่ไงลูก ท่านเสียไปเมื่อสองปีก่อนนู้น หนูยังไปงานศพกับแม่เลย” คิ้วเรียวของลูกสาวขมวดเข้าหากัน ความทรงจำเลือนรางเหลือเกิน แม่ของเธอมีเพื่อนคุณหญิงคุณนายมากมายไปหมด

              “คนกันเองแท้ ๆ” คุณหญิงรวีวรรณพึมพำ ไม่เห็นว่าแม่ลูกสาวแอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ แวดวงสังคมไฮโซนี่มันแคบเสียจริง แต่อย่าแคบไปกว่านี้เลย เธอไม่อยากพบเจอตาบ้านั่นอีกแล้ว ผู้ชายประสาท เจ้าคิดเจ้าแค้น

              “แม่คะ หนูอยากทำงานหนูไม่อยากลอยไปลอยมาแบบนี้อีกแล้ว มันดูไม่มีคุณค่าเลย” ไหน ๆ ก็ได้คุยกับผู้เป็นแม่แล้ว กิรณาเลยตัดสินใจพูดเรื่องที่ค้างคาใจ นาน ๆ แม่จะอยู่ให้เธอคุยด้วยเสียที แต่ละวันท่านมัวแต่วิ่งวุ่นกับงานสังคม

              “จะทำอะไรกับใครล่ะลูก ไปช่วยงานพี่กรที่สถานทูตมั้ย” ผู้เป็นมารดาหมายถึงกรกิจลูกชายคนโตซึ่งเป็นนักการทูตเดินตามรอยบิดา

              “โอ๊ย ไปเป็นเด็กเส้นชัด ๆ หนูไม่ได้เรียนมาทางนั้นซะหน่อย” หญิงสาวปฏิเสธลั่น ในขณะที่มารดาทำหน้าตาหนักใจ แค่คิดว่าลูกสาวจะไปเป็นลูกจ้างใครก็ปวดหัวแล้ว กิรณาหัวแข็งและไม่ยอมลงให้ใครรับรองได้มีปัญหาแน่ แต่ครอบครัวของเธอก็ไม่มีกิจการอะไรให้ลูกสาวทำด้วยสิ มีแต่ทรัพย์สินที่ล้นเหลือในธนาคารให้กินดอกเบี้ย กับอสังริมทรัพย์ ทำเลทองมากมายเอาไว้ให้เช่า ไอ้ครั้นจะให้ลูกสาวไปคอยเก็บค่าเช่าก็คงดูพิลึก เผลอ ๆ กิรณาอาจจะไปอาละวาดใส่ใครเข้า

              “งั้นช่วยงานแม่แล้วกัน” ความคิดบางอย่างแว่บเข้ามาในหัวของคนเป็นแม่ กิรณาฟังแล้วตั้งท่าจะปฏิเสธ หากมารดาชิงพูดขึ้นก่อน

              “เดือนหน้าพวกภรรยาทูตจะจัดสัมมนา ไม่เป็นทางการอะไรหรอก แต่ถึงยังไงก็ต้องจัดการให้ดี เพราะแม่เป็นแม่งาน แม่ไม่อยากเสียหน้า หนูจัดการให้แม่ได้ไหม ทั้งเรื่องโรงแรมที่พัก สถานที่จัดกิจกรรมต่าง ๆ แม่ให้ค่าจ้างนะ ถ้าทำได้ดีหนูอาจต่อยอดเปิดบริษัทรับจัดงานอะไรพวกนี้เองไปเลย หนูคลุกคลีกับวงการนี้มาหลายปีแล้วนี่” กริณามองใบหน้าของมารดาอย่างทึ่งจัดในความคิดอ่านที่ฉับไว ฟังดูก็น่าสนใจไม่น้อย ดีกว่าการรับจ้างไปยืนยิ้มตามงานแบบที่เธอทำอยู่ทุกวัน

              “ตกลงมั้ย ถ้าตกลงแม่จะให้เลขาส่งข้อมูลให้” ในใจคุณหญิงรวีวรรณอดหวั่นเกรงอยู่ไม่น้อย แต่หากไม่เชื่อใจลูกตัวเอง แล้วใครจะมาเชื่อลูกของเธอเล่า กิรณาอาจจะทำงานเป็นเพียงแต่ไม่เคยหยิบจับทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันมาก่อน

              “ตกลงค่ะ”

              ร่างบางระหงลงจากรถที่ทางโรงแรมส่งไปรับจากสนามบิน ดวงตากลมโตภายใต้แว่นกันแดดมองสำรวจโดยรอบอย่างพอใจ โรงแรมแห่งนี้สวยสมบูรณ์แบบสมกับที่มีชื่อเสียงโด่งดังในระดับโลกจริง เสียแค่ว่าเจ้าของดันมีทายาทไม่เต็มบาท ! กิรณารู้ดีว่าโรงแรมที่เธอต้องมาเตรียมงานให้ผู้เป็นแม่เป็นโรงแรมของตระกูลมอเรล ตระกูลของไอ้บ้าห้าร้อยจำพวกที่เธอสาปส่ง แต่หญิงสาวไม่คิดว่าจะโคจรมาพบกันอีก ตานั่นดูแล้วไม่น่าจะทำงานทำการอะไร ป่านนี้คงฉุยฉายหลอกสาว ๆ ตามงานสังคม หลังจากการวิวาทครั้งล่าสุดทำให้กิรณาสืบหาข้อมูลของคู่กรณีโดยละเอียด เลยได้รู้ว่าหนุ่มหล่อลูกครึ่งผู้นี้เป็นทายาทคนเล็กของตระกูลมอเรล ธามเป็นหนุ่มสังคมชื่อกระฉ่อนในวงสังคมทั้งไทยและต่างประเทศ แถมด้วยกิตติศัพท์ความเจ้าชู้ควงสาวไม่ซ้ำเคยหน้าซ้ำสัญชาติ แค่นี้ก็เพียงพอจะให้หญิงสาวขึ้นบัญชีชายหนุ่มเป็นบุคคลอันตรายแล้ว ไม่นับที่กิราณาปะฉะดะกับเขามาแล้วถึงสองหน

              กิรณารับเครื่องดื่มจากพนักงานตอนรับ ตามองหาเลขานุการของมารดาซึ่งเดินทางล่วงหน้ามาก่อนเพราะมีบ้านเกิดอยู่ภูเก็ต พวงพยอมเลยถือโอกาสมาเยี่ยมบ้านระหว่างมาช่วยงานลูกสาวของเจ้านาย

              “สวัสดีค่ะคุณกี้ มาคนเดียวหรือค่ะ” พวงพยอมร้องทักอย่างแปลกใจ ทุกทีกิรณาจะต้องมีพี่เลี้ยงตามมาประกบเสมอ

              “อีกสองวันทีมงานจะตามมาค่ะ กี้อยากมาดูสถานที่ก่อน”

              “แล้วคุณนุชล่ะคะ” กิรณายิ้มเจื่อนเมื่อถูกถามถึงพี่เลี้ยง จริง ๆ แล้วป้านุช พี่เลี้ยงผู้ดูแลเธอมาตั้งแต่เล็กจะตามมาด้วย หากกิรณาหนีมาเสียดื้อ ๆ โดยย้ำกับพี่ชายว่าห้ามปล่อยให้พี่เลี้ยงตามมาเด็ดขาด เธอไม่อยากดูเป็นคุณหนูไม่รู้จักโตในสายตาผู้ร่วมงานหากมีพี่เลี้ยงนางนมประกบ

              “ป้านุชติดธุระค่ะ” แม้จะแปลกใจว่าคนเป็นพี่เลี้ยงของกิรณาจะมีธุระอะไรนอกจากเรื่องดูแลกิรณา หากพวงพยอมก็ไม่ซอกแซกถาม สาวใหญ่เข้าเรื่องงานทันทีเมื่อเห็นว่ากิรณาพร้อมแล้ว จากการพูดคุยปรึกษากันสองสามครั้งทำให้รู้ว่ากิรณาตั้งใจจริงในการทำงาน ขัดกับภาพลักษณ์คุณหนูไฮโซของเธอ