บทส่งท้าย ”มัดไว้ด้วยใยรัก”  (ส่วนที่ 1)

บทส่งท้าย ”มัดไว้ด้วยใยรัก” (ส่วนที่ 1)

ชายหนุ่มมองดูใบหน้านวลที่วางอยู่บนหมอน ดวงตาปิดสนิทเห็นเพียงแผงขนตายาวงอน จมูกโด่งเชิดรั้นบอกนิสัยของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี รู้สึกเหมือนฝันที่ได้ตื่นมาพร้อมกับเธออีกครั้ง คนตัวโตไล้ริมฝีปากไปบนเปลือกตาปิดสนิทก่อนจะแตะเรื่อยมาจนถึงริมฝีปากบางสีสดแสนหวาน คลอเคลียอย่างหลงใหล

“หือ...” หญิงสาวปรือตาขึ้นหากยังมึนงงเพราะสติยังมาไม่เต็มที่ รับรู้ถึงปากอุ่น ๆ ที่ทาบทับฉกฉวยความอ่อนละมุนจากปากของเธอ

“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก” เสียงห้าว ๆ กระซิบอยู่ชิดริมฝีปากของหญิงสาว ลมหายใจอุ่น ๆ รดรินบนแก้มนวลที่บัดนี้เป็นสีแดงจัด เวลาที่ห่างไกลกันไปทำให้กิรณารู้สึกเก้อกระดากเมื่อสัมผัสชิดใกล้กันอีกครั้ง แต่คนรักของเธอดูจะไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยสักนิดธามมีแต่ความโหยหาทุกอย่างในตัวเธอ

“ทำอะไรคะ” เสียงหวาน ๆ เอ่ยถาม เมื่อคนตัวโตเริ่มรุกรานหนักขึ้น

“ทดเวลาบาดเจ็บไง”ชายหนุ่มบอกเสียงกลั้วหัวเราะ ขัดขืนแรงผลักของหญิงสาวที่พยายามดันตัวเขาออก

“ยังไงคะ”

“ก็ชดเชยเวลาที่ห่างคุณไปตั้งนานไง กี้จ๋ารู้มั้ยทำให้ผัวอดอยากปากแห้งขนาดไหน” มือเรียวหยิกหมับเข้าที่สีข้างของคนตัวโตทันที

“เดี๋ยวเ