EPISODE 40 แสนพิเศษ (จบบริบูรณ์)

ณ บ้านพักตากอากาศปราณบุรี

“พวกเราจะใส่ได้จริงๆ เหรอ?” ตะวันที่นั่งเงียบดูน้ำมนต์กับชูใจลองชุดอยู่นานเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับมองชุดบิกินี่สีชมพูบานเย็นในมือของตัวเองอย่างหนักใจ ตะวันจำได้ดีว่าครั้งล่าสุดที่เธอใส่บิกินี่โดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากสามีของเธอมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“ใส่ได้ค่ะ เชื่อชูใจสิพี่ตะวัน”

“จริงด้วยค่ะ มีแต่พวกเราพี่ฮันเตอร์ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ”

“เอางั้นก็ได้จ้ะ” ตะวันเอ่ยบอกกับน้องๆ ก่อนที่เธอจะเดินไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำทันที

“ถ้าไม่มีผ้าก๊อซปิดแผลคงจะสวยกว่านี้นะคะ” น้ำมนต์มองตัวเองในกระจกก่อนที่เธอจะยู่หน้าขึ้นมาเล็กน้อย ทันทีที่เห็นผ้าก๊อซแปะอยู่บนหน้าผากของเธอ

“ไหนพี่ขอดูหน่อยสิ” ชูใจเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของน้ำมนต์ ก่อนที่มือบางจะประคองปลายคางของหญิงสาวพร้อมกับหมุนไปทางซ้ายทีขวาทีเพื่อดูความเรียบร้อยให้กับคนตรงหน้า

“เป็นไงบ้างค่ะ?”

“ไม่ว่ามุมไหนน้ำมนต์ก็สวย เดี๋ยวตอนถ่ายรูปถ่ายมุมนี้นะพี่รับรองความปัง”

“ค่ะ”

“แล้วบิกินี่สีฟ้าแบบนี้เข้ากับหนูไหมคะพี่ชูใจ?”

“สวยมากค่ะลูกสาว” ชูใจเอ่ยบอกกับน้ำมนต์เสียงหวาน พร้อมกับมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกอย่างช่างใจ บิกินี่สีส้มแบบนี้ยิ่งขับสีผิวของเธอให้ดูผ่องขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“พี่ตะวันสวยมากเลยค่ะ”

“พวกเราออกไปโชว์ตัวกันเถอะค่ะ” ชูใจเอ่ยบอกกับทุกคน ก่อนที่เธอจะเดินไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตูบานใหญ่

เวลานี้เป็นเวลาที่เด็กๆ กำลังพักกลางวันกันอยู่ในห้องนอนด้านบน ดังนั้นพวกสาวๆ มีเวลาถ่ายกันเกือบ 1 ชั่วโมงก่อนที่เด็กๆ จะตื่นขึ้นมาเล่นน้ำในช่วยบ่าย

“เชิญค่ะ” ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก น้ำมนต์ ตะวัน และชูใจยืนมองหน้ากันก่อนที่ทั้ง 3 จะพากันเดินไปยังสระว่ายน้ำติดริมทะเลหน้าบ้านพักตากอากาศพร้อมกับกล้องถ่ายภาพตัวใหม่ล่าสุดที่ชูใจเป็นคนถือมา

“สระว่ายน้ำบ้านเราสวยทุกมุมเลย เริ่มเลยค่ะสาวๆ” ชูใจยกกล้องขึ้นมาพร้อมกับเช็คแสงให้กับทุกคน

“เดี๋ยวๆ” สกายกำลังยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มก่อนที่เขาจะชะงักไปทันทีที่เห็นสามสาวในชุดบิกินี่กำลังยืนถ่ายภาพเล่นกันอยู่ที่สระว่ายน้ำ

“อะไรของมึงวะไอ้กาย?” ฮันเตอร์เอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสงสัย ก่อนที่เขากับเพิร์ชจะหันหลังกลับไปมองตามสายตาของสกาย

“เชี้ย!!!”

“น้ำมนต์…” เพิร์ชร้องเรียกคนรักออกมาเสียงเรียบพร้อมกับมองไปที่เธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนที่หนุ่มๆ จะพากันเดินไปหาสาวๆ ในทันที

“พี่เพิร์ช!!”

“พี่ฮันเตอร์!!”

“ที่รักเขาสวยไหมคะ?” ชูใจยกยิ้มหวานออกมาก่อนที่เธอจะเอ่ยถามสกายออกไปเสียงใส พร้อมกับเดินเข้าไปกอดแขนแกร่งของเขาเอาไว้อย่างออดอ้อน ในขณะที่น้ำมนต์กับตะวันได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าขยับไปไหน

“สวยมากครับ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยนะว่านี่เป็นความคิดของใคร” สกายดึงแฟนสาวเข้ามากอดเอาไว้ ก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกกับเธอเสียงหวาน

“ถ่ายรูปกันเสร็จรึยังครับ?” เพิร์ชเอ่ยถามน้ำมนต์ออกมาเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องไปที่เธออย่างรอคำตอบ

“ยะ ยังเลยค่ะ พี่เพิร์ชมาถ่ายรูปด้วยกันไหมคะ?” น้ำมนต์หันไปมองชูใจกับสกายก่อนที่เธอจะนึกอะไรขึ้นมาได้ หญิงสาวยกยิ้มหวานขึ้นมาก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปกอดเอวสอบขอบของคุณหมอเอาไว้แน่น พร้อมกับเอ่ยถามเขาออกมาเสียงหวาน น้ำมนต์รู้ดีว่าต่อให้เขาจะโกรธเธอแค่ไหน แต่ถ้าโดนท่าไม้ตายของเธอเข้าไปยังไงเขาก็ไปไหนไม่รอด

‘พี่เพิร์ชน่ะยังก็แพ้ลูกอ่อนของเราอยู่วันยังค่ำ’ น้ำมนต์ยิ้มกริ่มออกมาก่อนที่เธอจะซบหน้าลงกับอกแกร่งอย่างออดอ้อน

“ถ่ายสิครับ แต่ถ้าเสร็จแล้วเรามีเรื่องต้องคุยกัน” มุมปากหนายกยิ้มออกมาก่อนที่เขาจะตอบเธอกลับไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง มือหนาลูบลงที่แผ่นหลังบางเบาๆ อย่างหลงใหล

“ค่ะ”

“อยากถ่ายรู้เหรอครับ?” ฮันเตอร์เดินเข้าไปถามภรรยาสาวสวยของเขา แขนแกร่งดึงร่างบางตรงหน้าเข้ามากอดเอาไว้ ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามเธอออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

“ได้ไหมค่ะ”

“หึหึ ได้สิครับ”

“จริงเหรอคะ?” ตะวันยกยิ้มออกมาก่อนที่เธอจะเอ่ยถามเขาออกไปอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

“จริงสิครับ แต่รู้ใช่ไหมว่าหนูต้องทำยังไง?”

“ค่ะ” มุมปากบางยกยิ้มออกมาก่อนที่เธอจะรั้งลำคอของชายหนุ่มเข้าหาตัว พร้อมกับหอมแก้มเขาไปฟอดใหญ่

ฟอดดดด!!!

“เชิญถ่ายรูปกันตามสบายเลยนะครับ” สกายเอ่ยออกมาเสียงอ่อนก่อนที่ฮันเตอร์จะเอ่ยสมทบขึ้นอีกคน

“แต่ห้ามออกไปจากบริเวณบ้านเรานะครับ”

“รับทราบค่ะ / ค่ะ /...”

“...” เพิร์ชมองไปยังคนรักอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเดินตามเพื่อนรักของเขาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่พร้อมกับนั่งคุยเรื่องงานกันต่อ ส่วนสาวๆ ถ่ายภาพกันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะของพวกเธอดังขึ้นมาเป็นระยะ

“มึงจะเอายังไงต่อไอ้หมอ?” ฮันเตอร์เอ่ยถามเพื่อนรักออกมา ก่อนที่เขาและสกายจะหันไปมองหมอเพิร์ชอย่างรอคำตอบ

“แต่งงาน”

“เรื่องนั้นพวกกูรู้อยู่แล้วโว้ย”

“พวกมึงยังไม่ได้บอกเมียพวกมึงใช่ไหมเรื่องที่เราคุยกัน...?”

“มึงห้ามไว้ไม่ใช่รึไง?” ฮันเตอร์ยกยิ้มขึ้นมาก่อนที่เขาจะแกล้งเอ่ยถามเพื่อนรักกลับไป

“เออ”

“กูก็ไม่ได้บอก ขืนชูใจรู้เรื่อง...ความลับมึงได้แตกก่อนแน่นอน ฮ่าฮ่าฮ่า” สกายเอ่ยบอกกับชายหนุ่มตรงหน้าก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นห้อง เขารู้จักนิสัยเมียรักของเขาดีถ้าได้ร่วมกลุ่มกับเพื่อนสนิท หรือคนที่เธอไว้ใจ ชูใจพูดออกมาหมดอย่างแน่นอน

“หึหึ ขอบใจพวกมึงมาก”

“กูช่วยพวกมึงเต็มที่ พวกมึงก็รีบๆ มีลูกตามก็มาสักที ลูกกูจะโตกันหมดแล้ว...กลัวพวกมึงตามมาไม่ทันวะ” มุมปากหนาของฮันเตอร์ยกยิ้มขึ้นมา ก่อนที่เขาจะพูดแดกดันเพื่อนๆ ของเขากลับไป

“ค้าบ...คุณพ่อลูก 4 ยังไงพวกเราก็ของฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกศิษย์ด้วยนะครับ”

หลังจากที่ฮันเตอร์กับตะวันแต่งงานและได้จดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็ได้รับไต้ฝุ่นกับกำปั้นเป็นลูกบุญธรรม และตั้งแต่นั้นมาชีวิตและครอบครัวของฮันเตอร์ก็สมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้นจนใครๆ ก็ต้องอิจฉา

“หึหึ”

“หมั่นไส้ว่ะ” สกายพึมพำออกมาก่อนที่เขาจะหันไปถามเพื่อนรักอีกคนด้วยความสงสัย

“ว่าแต่เรื่องที่มึงโดนของเป็นเรื่องจริงเหรอวะ?”

“ไม่จริง ของพวกนั้นทำอะไรกูไม่ได้หรอก” เพิร์ชตอบเพื่อนรักของเขากลับไปเสียงเรียบ ก่อนที่จะหยิบแก้วน้ำเปล่าตรงหน้าขึ้นมาดื่ม

“สมแล้วที่เป็นมึง”

“คุณพ่อคะ...” ฮาญาเดินงัวเงียออกมาจากห้องนอนพร้อมกับไต้ฝุ่น ทันทีที่เด็กสาวเห็นคุณพ่อของเธอ เธอจึงรีบวิ่งเข้ามากระโดดกอดเขาเอาไว้ในทันทีที่

“ฮาญาอยากเล่นน้ำแล้วค่ะ คุณแม่...” เด็กหญิงอ้อนพ่อก่อนที่สายตาของเธอจะหันไปเห็นคุณแม่ของตัวเองถ่ายภาพอยู่กับน้าชูใจและน้าน้ำมนต์

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพ่อพาไปเปลี่ยนชุดครับ”

“ค่ะ”

“ลุงฮันเตอร์ครับ” ไต้ฝุ่นเอ่ยเรียกร่างสูงตรงหน้าออกมาอย่างเกรงใจ

“เรียกพ่อสิครับ พ่อไม่ใช่ลุงของไต้ฝุ่นแล้วนะครับ”

“ครับ”

“ไต้ฝุ่นอยากได้อะไรครับ?” ฮันเตอร์ยกยิ้มออกมาพร้อมกับลูบหัวเด็กชายตรงหน้าอย่างเอ็นดู ตั้งแต่เขารู้จักกับไต้ฝุ่นจนกระทั่งเขารับเด็กชายเป็นลูกบุญธรรมไต้ฝุ่นไม่เคยทำให้ใครก็ตามที่อยู่ด้วยต้องรู้สึกลำบากใจเลยสักครั้ง และที่สำคัญเขาเป็นพี่ใหญ่ที่ดูแลน้อยๆ ทุกคนได้เป็นอย่างดี

“ผนขออนุญาติออกไปวาดรูปได้ไหมครับ?”

“ได้สิครับ แต่อย่าลืมพกโทรศัพท์ไปด้วยนะครับ”

“ขอบคุณครับ” เด็กชายยกยิ้มออกมาก่อนจะรีบวิ่งไปเตรียมอุปกรณ์วาดภาพของเขาในทันที

“กูอยากมีลูกชายแบบไต้ฝุ่นบ้างว่ะ เด็กอะไรก็ไม่รู้เรียนก็เก่ง แถมยังรักและดูแลน้องๆ ได้ดีไม่มีที่ติเลย”

“มึงไม่ได้ลูกชายหรอกไอ้สกาย” เพิร์ชเอ่ยบอกกับเพื่อนรักเสียงเรียบ ในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังแผ่นหลังบางของเด็กที่กำลังวิ่งออกไปจนลับตา

“ทำไมวะ?”

“เพราะมึงเจ้าชู้ไง คุณแม่บอกว่าถ้าพ่อเจ้าชูลูกกคนแรกออกมาจะได้ผู้หญิง”

“มึงเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอวะไอ้เพิร์ช?”

“หึหึ”

“อย่าให้ลูกคนแรกของมึงออกมาเป็นผู้หญิงละกัน กูจะเล่าให้น้ำมนต์ฟังให้หมดเลยมึงเคยไปทำอะไรไว้บ้าง”

“กูบริสุทธิ์ครับ ไม่เคยทำเรื่องไม่ดีหรือว่ากูจะเล่าเรื่องของมึงให้ชูใจฟังดี”

“เพื่อนไม่ขายเพื่อน”

“หึหึ เพื่อนไม่ขายเพื่อน”

สกายกับเพิร์ชหัวเราะออกมาก่อนจะชนหมัดกัน พวกเขาเป็นเพื่อนกันมานานแค่มองตาก็รู้แล้วว่าอีกคนกำลังคิดอะไรอยู่...

ช่วงเย็น...

“พระอาทิตย์ใกล้จะตกแล้ว แสงสวยจังเลยนะคะ” น้ำมนต์เอ่ยบอกกับชายหนุ่มที่กำลังเดินกุมมือเธออยู่เสียงหวาน ก่อนที่ทั้งคู่จะหยุดเดินใต้ซุ้มดอกกล้วยไม้สีขาวสะอาดตา

“คนอื่นล่ะคะ อ๊ะ!!!” น้ำมนต์หันไปมองทางซ้ายทีขวาทีเพื่อหาสมาชิกคนอื่น ก่อนที่ไฟภายในบ้านพักจะดับลง น้ำมนต์ร้องออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับเข้าไปกอดแขนแกร่งของชายหนุ่มเอาไว้แน่น

“พี่เพิร์ช”

พรึบ!!!

“หืม” ไฟที่ถูกจัดอย่างประณีตค่อยๆ ติดขึ้นมาตามจุดที่ถูกตั้งคบไฟเอาไว้ก่อนที่ไฟที่ซุ้มจะติดขึ้น เดรสเกาะอกสีขาวสะอาดตาของชูใจปลิวไสวไปกับสายลม

~~ Not sure if you know this

But when we first met

I got so nervous I couldn’t speak~~

“ทุกคน เจ๊คุณ บีน่า ใยไหมก็มาด้วยเหรอ?” น้ำมนต์หันไปมองยังบริเวณบ้านพัก ก่อนที่เธอจะเห็นทุกคนยืนอยู่ด้านบนพร้อมกับมองมาที่เธอกับหมอเพิร์ชเป็นตาเดียว

“วันสำคัญของหนู พี่ก็ต้องเชิญคนสำคัญของหนูมาเป็นสักขีพยานให้กับเราด้วยซิครับ”

“อย่าบอกนะว่า...อุ๊บ!!” ตากลมเบิกโพลงขึ้นมา ก่อนที่เธอจะยกมือบางขึ้นมาปิดปากของตัวเองเอาไว้ด้วยความตกใจ

~~In that very moment

I found the one and

My life had found its missing piece~~

“...”

“พี่เพิร์จกำลังจะขอหนูแต่งงานเหรอคะ?”

“...”

~~So as long as I live I’ll love you

Will have and hold you

You look so beautiful in white~~

“งือออ” น้ำมนต์หันไปมองตามแสงไฟบนทางเดินที่ถูกเปิดขึ้น ก่อนจะเห็นเด็กๆ ทั้ง 4 คนยืนอยู่ ไต้ฝุ่นเดินจูงมือมากับเฮคเตอร์พร้อมกับช่อดอกไม้สีขาวสะอาดตาในมือของเขา ในขณะที่ไต้ฝุ่นเดินจูงมือฮาญาในชุดกระโปรงสีขาวสะอาดตาพร้อมกับกล่องแหวนเพชรประจำตระกูลธาดาศิริกุลของหมอเพิร์ช

“ฮึกกก”

“ขอบคุณครับ” เพิร์ชยยกยิ้มออกมาก่อนที่เขาจะรับช่อดอกไม้มาจากเฮคเตอร์

“ด้วยความยินดีครับ”

เฮคเตอร์กับกำปั้นเดินหันหลังกลับไปยังทางเดิมที่พวกเขาเดินเข้ามา ก่อนที่ฮาญากับไต้ฝุ่นจะเข้าไปแทนที่

“นี่ค่ะของคุณลุงเพิร์ช”

“ขอบคุณครับหลานสาวคนสวยของลุง”

“น้าน้ำมนต์”

“ฮึก ขา...”

“ไม่ร้องไห้นะคะ วันนี้น้าน้ำมนต์สวยที่สุดเลยค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ” น้ำมนต์ยกยิ้มออกมาให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูของของหลานสาว ก่อนที่เด็กๆ จะพากันกลับไปหาพ่อแม่ของพวกเขา

“น้ำมนต์” เพิร์ชเรียกหญิงสาวตรงหน้าเสียงหวาน ก่อนที่เขาจะคลุกเข่าลงตรงหน้าของเธอในขณะที่มือหนายังคงกุมมือบางไม่ห่าง

“ผู้หญิงที่แสนพิเศษของพี่ แต่งงานกับพี่นะครับ”

“แต่งค่ะ”

จุ๊บ!!!

เพิร์ชยกยิ้มกว้างออกมากว่าทุกครั้งก่อนที่เขาจะสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของหญิงสาว พร้อมกับกดจูบเบาๆ ที่นิ้วนางของเธออย่างอ่อนโยน

จุ๊บ!!

“ผู้ชายที่แสนพิเศษของหนู”

น้ำมนต์จุ๊บลงที่หน้าผากของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างอ่อนโยนเช่นกัน ก่อนที่หญิงสาวจะกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของเขาพร้อมกับประคองเขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พร้อมกับปัดทรายออกจากเข่าของเขา

ตั้งแต่วันนั้นที่เขาและเธอเผยความในใจให้กันและกันได้รับรู้ เขาก็เคยดูแลและทะนุถนอมเธออย่างดีมาโดยตลอด และเธอเอ่ยก็เคารพและรักของเขามากเช่นกัน

“เด็กดี”

ทั้งคู่สวมกอดกันแน่นทามกลางพุหลากหลายสีสันที่ถูกจุดขึ้นมาบนน่านฟ้าเหนือท้องทะเลในยามค่ำคืน

“หนูไม่ใช่เด็กเพ้อเจ้อแล้วเหรอคะ?”

“ไม่ใช่แล้วครับ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

“จูบเลย / จูบเลย / จูบเลย” เสียงของทุกคนตะโกนพร้อมกับเสียงตบมือดังขึ้นมาจากทางด้านบน

“พวกเขาขอมาน่ะครับพี่ขัดไม่ได้”

“พี่ อ๊ะ อื้อ...” น้ำมนต์ยังไม่ทันได้พูดอะไรร่างบางของหญิงก็ถูกแขนแกร่งรั้งเข้าหาตัว พร้อมกับกดจูบลงมาที่ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยน รสจูบที่นุ่มนวลและแสนหวานทำให้ร่างบางอ่อนละทวยไปในวงแขนของเขา

“พี่รักหนูนะครับ”

“หนูก็รักพี่เพิร์ชค่ะ”

~~So as long as I live I’ll love you

Will have and hold you

You look so beautiful in white~~

-จบบริบูรณ์-