Home / โรแมนติก / พันธะหัวใจเหนือกาลเวลา / EP.03 – “หากยังอยากมีชีวิต… ไปกับข้า”

Share

EP.03 – “หากยังอยากมีชีวิต… ไปกับข้า”

Author: WARALINZ
last update Last Updated: 2025-07-08 01:44:36

เสียงหอบหายใจของผู้คนปะปนกับกลิ่นคาวเลือดลอยคลุ้งไปทั่วลานโล่งกลางป่าลึก

คบเพลิงส่องแสงวูบไหวดั่งอัสนีบนท้องฟ้า

ในยามที่แสงไฟพลิ้วไหวท่ามกลางความมืด—เงาร่างหนึ่งกลับสงบนิ่ง ราวกับไม่รับรู้ถึงความกลัวของคนทั้งสิบที่รายล้อมเขาอยู่

ดวงตาคมลึกดุจเปลวเพลิงซ่อนแสง เฝ้ามองศัตรูรอบด้านอย่างไม่ไหวเอน

ร่างสูงของเขายืนนิ่งในท่วงท่าที่เปี่ยมด้วยความมั่นใจ

ในขณะที่แวดล้อมไปด้วยชายฉกรรจ์นับสิบ มือแต่ละคนถือหอก ดาบ หรือธนูเล็งไว้ไม่ให้พลาด

แล้วหนึ่งในศัตรู—ชายผู้ดูเหมือนเป็นหัวหน้ากลุ่ม—ก็แค่นเสียงหัวเราะเยาะออกมา

“ตอนนี้เอ็งเหลือเพียงคนเดียว…แต่กลับกล้ายืนอยู่กลางวงเราอย่างไม่สะทกสะท้าน

...หรือว่าชีวิตเอ็งไม่มีค่าเสียแล้วถึงได้ถูกพรรคพวกทิ้งไว้”

เขาเดินออกมาข้างหน้า รอยยิ้มเย็นปรากฏขึ้นที่มุมปาก

“ข้าจะให้โอกาสสุดท้าย… คุกเข่าแล้วยอมกลับไปกับพวกข้าเสียเถอะ

แลกชีวิตเจ้ากับคำสารภาพว่าใครส่งเอ็งมา บางทีนายเหนือหัวของข้าอาจจะไว้ชีวิตเอ็ง...”

เขากวาดตามองไปยังพวกพ้อง พลางหัวเราะในลำคอ

เสียงหัวเราะของเหล่าทหารรอบด้านเริ่มดังขึ้น—เย้ยหยัน สะใจ

ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มหรือแววหวั่นไหวในดวงตา

“คำขู่ของพวกเอ็ง…มันใช้ได้กับพวกอ่อนแอเท่านั้น”

ฝีเท้าเขาปักมั่นกับผืนดิน ลมหายใจสม่ำเสมอ ไม่มีความลังเลแม้เพียงปลายเส้นประสาท

เขาไม่เคยเรียนรู้ที่จะถอยหลัง—เพราะชีวิตของนักรบมิได้ถูกสร้างมาเพื่อวิ่งหนี

ทันทีที่ข้าศึกคนแรกพุ่งเข้ามา เขาเคลื่อนไหว

ร่างสูงสลัดผ่านความเร็วของลม

กระโจนหลบหอกด้วยท่วงท่าอันงดงามแล้วตวัดเท้ากระแทกเข้าลำตัวอีกฝ่ายอย่างแม่นยำ

เสียงกระดูกแตกราวฟ้าผ่าลั่นไปทั่วลาน

จากนั้น... ร่างของเขาเคลื่อนไหวดั่งเงาเงียบในรัตติกาล

ท่วงท่าที่เปล่งออกจากปลายแขนขามิใช่เพียงการหลบหลีกหรือโจมตี

แต่คือ กระบวนท่าแม่ไม้มวยไทย ที่แฝงไว้ด้วยความสง่างามในความรุนแรง

ศอกที่เหวี่ยงกลับแทบจะเฉือนอากาศเป็นเส้น

เข่าที่กระแทกใส่ศัตรูนั้นแม่นยำราวลูกธนูจากเทพเจ้า

ทุกการเคลื่อนไหวชัดเจน—เรียบง่าย—แต่ไร้ช่องโหว่

เสียงฝีเท้าศัตรูห้าหกคนพุ่งเข้าหาเขาในเวลาเดียวกัน

แต่แทนที่จะถอยหนี—ร่างของเขากลับ เคลื่อนเข้าใส่

"ปักษาแหวกรัง!"

เสียงของเขาไม่ได้เปล่งออกมา แต่ร่างกายของเขาเป็นผู้พูด

สองแขนกวาดเฉียงออกจากกันอย่างรวดเร็ว

ศอกกระแทกเข้าที่ปลายคางของศัตรูเบื้องหน้า

ในขณะเดียวกันข้อศอกอีกข้างฟาดเข้ากับกระบังหน้าอีกคนที่อยู่ด้านขวา

เสียงกระดูกดัง กร๊อบ พร้อมร่างที่ล้มลงราวใบไม้ปลิว

"มันใช้มวยโบราณ!"

หนึ่งในศัตรูตะโกนลั่น ดวงตาเบิกโพลงอย่างตกตะลึง

เสียงนั้นกระจายไปทั่วแนวล้อม

บางคนชะงัก—บางคนเริ่มถอย

แต่เขา... ไม่หยุด

“หักคอเอราวัณ!”

เขาหมุนตัวอย่างรวดเร็ว

แขนซ้ายโอบรอบคอของชายผู้เข้ามาทางด้านหลัง

แล้วดึงลงอย่างเฉียบขาด—เสียงดัง พรึ่บ! ตามด้วยเสียงหายใจขาดห้วง

ยังไม่ทันให้ใครได้ตั้งตัว

อีกคนพุ่งเข้ามาพร้อมดาบ

เขาเบี่ยงตัวเพียงเสี้ยววินาที

แล้วตวัดดาบกระแทกเข้ากลางอก—เลือดไหลผ่านปลายดาบลงพื้น

แต่บนใบหน้าของเขาไม่มีรอยยิ้ม… มีเพียงแววตา—ของนักรบผู้ไม่หวั่นเกรงต่อความตาย

การผสานระหว่างหมัดมวยไทยกับศัสตราวุธในมือเขา

ปัด ป้อง ตวัด กระแทก—แต่ละจังหวะคมกริบและแม่นยำ

เลือดไหลเปรอะพื้นดิน เสียงหอบหายใจของศัตรูเริ่มสั่นคลอน

เมื่อศัตรูสุดท้ายล้มลง เสียงรอบกายก็เงียบงัน 

มีเพียงเขาเท่านั้น... ที่ยังยืนหยัดยืนในความเงียบ ด้วยสายตาที่ยังคมกริบ

เขาเหลือบตาขึ้นไปมอง

และสบสายตาของหญิงสาวผู้หลบซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้—ดวงตาของเธอเบิกกว้าง

ร่างของเธอสั่นไหว... “ปะ ปีศาจชัด ๆ” เมิ่นซินสบถเบาๆ

เสียงหอบหายใจของเธอยังไม่ทันจาง

ในห้วงอากาศที่เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง

เสียงหนึ่ง... ก็ดังแว่วขึ้นจากทิศตะวันตกของป่า

เสียงฝีเท้าม้าควบกระแทกผืนดิน ดังก้องเป็นจังหวะกระหึ่ม

มันไม่ใช่เสียงม้าตัวเดียว

แต่คือเสียงม้าหลายตัว กำลังใกล้เข้ามา

...เสียงแห่งข้าศึกที่ยังไม่ยอมแพ้

เมิ่งซินตัวแข็งทื่อ

หัวใจของเธอเต้นระส่ำ

ดวงตาหวาดกลัวกวาดมองซ้ายขวา

เขาก้าวเข้ามาหาเธอ—ช้าแต่มั่นคง

สายตาไม่ไหวเอน แม้ในยามที่เลือดอาบร่าง

เขาเอื้อมมือคว้าแขนเธอในจังหวะเดียวกับที่ม้าศึกตัวใหญ่ก้าวออกจากเงามืด

จากนั้น— เขาก็ยกตัวเธอขึ้นพาดหลังม้า ขึ้นควบไปข้างเขา

เสียงกีบม้ากระแทกพื้นดังสนั่น

แต่เสียงของเขานั้น…ต่ำ นุ่ม และหนักแน่นจนฝังลงไปในกระดูกเธอ

“หากยังอยากมีชีวิต… ไปกับข้า”

ม้าพุ่งทะยานออกไป

พาเธอหลุดจากโลกแห่งความจริงที่เธอเคยรู้จัก

สู่โชคชะตาที่ไม่มีตรรกะอธิบาย

แต่ดันมีเสียงหัวใจคอยสะกดให้เชื่อ... อย่างไม่มีเหตุผล

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พันธะหัวใจเหนือกาลเวลา   ตอนที่ 39 — ลมหายใจของเธอ

    “ข้าจะอยู่อยู่ตรงนี้…แล้วเจ้าไม่มีวันโดดเดี่ยวอีกต่อไป”ฉาก 1 — ห้องลับ / 8 วันผ่านมาแสงเช้าสาดผ่านช่องไม้เล็ก ๆ ลงมากระทบใบหน้าของขุนคีรินทร์ชายหนุ่มค่อย ๆ ลืมตา — เปลือกตาหนักราวกับเพิ่งตื่นจากความตายหายใจแรง ๆ ราวกับโลกนี้ยังไม่แน่ใจว่ามันคือจริงหรือฝันสิ่งแรกที่เขามองหา…คือเมิ่งซินแต่พบว่าเธอฟุบอยู่ข้างกาย…กับถ้วยยาสมุนไพรอุ่น ๆ ที่เธอเพิ่งทำเสร็จเพื่อเขาขุนคีรินทร์“เมิ่งซิน...”เขารีบลุกอุ้มเธอขึ้นมาวางบนเตียงของตัวเองมือสั่น ๆ แตะลงบนหน้าผากเธออย่างแผ่วเบาใต้ตาของเธอคล้ำ ปากแห้งซีด — เหลือเพียงเงาเดิมของหญิงผู้เข้มแข็งขุนคีรินทร์“เมิ่งซิน…ทำไมเจ้าถึงเป็นเช่นนี้”เมิ่งซินพยายามลืมตา แต่ได้แค่ลืมปรือ ๆน้ำเสียงแผ่วเบา ราวกับไม่มีแรงเหลือเมิ่งซิน“ขุน…คีรินทร์ ท่าน…รีบ…ดื่มยาสุดท้ายเถิด…พิษในตัวท่านจักหายไปตลอดกาล…”มือเธอร่วงลงพื้น…ขุนคีรินทร์“ไม่…ไม่นะเมิ่งซิน…เจ้าต้องไม่เป็นอะไร ตื่นสิ! ตื่นขึ้นมาอยู่กับข้า…”เขามองถ้วยยา…แล้วกลับมองเธอที่นอนแน่นิ่งทุกความทรงจำของวันที่เธอต้มยาให้เขา…ป้อนยาเช้าเย็น…อยู่ข้างเขาแม้ในความมืด…มันไหลกลับมาในหัวใจเขาแบบชัดเจนฉาก 1/2 —

  • พันธะหัวใจเหนือกาลเวลา   ตอนที่ 38 — ไฟยังไม่ดับ

    “บางครั้ง…ความมืดไม่ได้น่ากลัวที่สุด…แต่คือการตัดสินใจที่จะปกป้องคนที่เรารักต่างหาก”ฉาก 1 — หมู่บ้านก่อนรุ่งสางเสียงฝีเท้าม้ากระแทกพื้นดินดังสะท้อนในอก เมิ่งซินลากร่างอิดโรยกลับถึงหมู่บ้าน ใบหน้าเปรอะเถ้าควันและฝุ่น แต่เวลานี้…หยุดไม่ได้สักวินาทีชาวบ้านเริ่มส่งสายตาสงสัย เธอไม่รอช้า ตะโกนเสียงแหบพร่าแต่เต็มไปด้วยความหนักแน่นเมิ่งซิน:“ทุกคน…ฟังฉันให้ดี! พวกทหารจะมา ล่วงรุ่งเช้า…เพื่อฆ่าพวกเราทุกคน!”เสียงฮือฮาและความตื่นตระหนกผสมปนกันชาวบ้าน1 (OS): “นี่มันเรื่องอะไรนี่ท่านหมอหญิง?”ชาวบ้าน2 (OS): “เราทำผิดอะไรให้พวกทหารมาสังหารเรา?”ชาวบ้าน3 (OS): “จะให้หนีโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลยงั้นหรือ…”ชาวบ้าน4 (OS): “นี่ท่านหญิงตั้งใจหลอกเราหรือเปล่า?”เมิ่งซิน:“ฉันไม่มีเวลามาอธิบายมากนัก…แต่เชื่อใจฉัน!”ชาวบ้าน5 (OS):“เราวางใจท่านหมอหญิง! ถ้าไม่ใช่ท่าน…เราคงตายไปตั้งหลายเดือนแล้ว…บอกเราหน่อยว่าต้องทำยังไง!”เมิ่งซินหอบหายใจ ก่อนจะชูแผนที่ในมือเมิ่งซิน:“นี่คือแผนที่ทางลับของพี่แย้ม…มันจะพาพวกเราทุกคนไปที่ปลอดภัย!”1/2 — ตัดภาพไปก่อนที่นายแย้มจะสิ้นลม (บนเกวียน)นายแย้ม:“ท่านหญิง…จงเอาแผน

  • พันธะหัวใจเหนือกาลเวลา   ตอนที่ 37 – ควันมรณะในหอพระโอสถ

    “ควันพิษ… เงาฆาตกร… และชายปริศนาที่เรียกฉันว่า ‘เซียนอิ๋น’ — ใครคือเขา ใครคือผู้บงการทั้งหมด?!”ฉาก 1 – ภายในหอพระโอสถ กลางคืนเมิ่งซินลื่นไหลออกจากหลืบชั้นยา มือเรียวกอดตำรับยาและสมุนไพรเล็ก ๆ แนบอก — เป้าหมายอยู่แค่ปลายนิ้ว แต่ทันใดนั้น… กลิ่นแสบจมูกจู่โจมเข้ามา ม่านควันสีเทาอ่อนลอยเข้ามาในห้องเงียบ ๆ กลิ่นฉุนแบบสนผสมกำมะถัน ทำให้เธอต้องสะดุ้งเมิ่งซิน (คิดในใจ)นี่มัน…ควันพิษ!?ไม่รอช้า เธอควักขวดยาสกัดพิษจากชายเสื้อ จุ่มแตะจมูก และพันผ้าคาดเอวปิดหน้าแน่น — กลิ่นตะไคร้ กานพลู ยูคาลิปตัส ขิงแห้ง และชะเอมเทศ ดับกลิ่นพิษเบา ๆเมิ่งซิน (พึมพำ)ขอโทษนะ…ของแค่นี้เล่นงานฉันไม่ได้หรอกทันใดนั้น! เสียงฝีเท้า — เงาดำชุดดำพร้อมหน้ากากโผล่เข้ามา ล้อมหอพระโอสถ แววตาอำมหิตทุกคู่และ…เสียงเย็นยะเยือกจากเงามืดหญิงปริศนา…ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าต้องมา…แต่ลืมไปเสียเถอะ ว่าจะได้รอดออกไป!สังหารนางบัดเดี๋ยวนี้!!เมิ่งซิน (คิดในใจ)อะ…อะไรนะ…เรียกฉันว่าเมิ่งเซียนอิ๋นเหรอ…นี่มันอะไรกัน!เธอถอยหลังชนชั้นเก็บตำรับยา มือกำแน่น ไม่มีทางหนีทันใด…เสียงฝีเท้าทั่วหลังคาดัง! เงาหนึ่งพุ่งลงราวเหยี่ยว!ชายปริศนาท

  • พันธะหัวใจเหนือกาลเวลา   ตอนที่ 36: ใจกลางพิษ พระราชตำหนัก

    "พิษโบราณ ทหารเวร และแผนลวง…เมิ่งซินต้องฝ่าหอพระโอสถให้ได้ ก่อนที่ชีวิตและหมู่บ้านจะตกอยู่ในความเสี่ยง"– ริมป่าหลังเขา – ทางลับสู่พระราชตำหนัก – เช้าหมอกจาง ๆ คลี่คลุมผืนดิน เงาไม้โยกไหวตามสายลมแผ่วเสียงกิ่งไม้หักเบา ๆ ก่อนเมิ่งซินและนายแย้มจะโผล่พ้นแนวพงหญ้านายแย้มหยุดยืนตรงทางลับ — กำแพงหินสูงขนาบข้าง ต้นไผ่รกชัฏเขาหันไปมองเมิ่งซิน ใบหน้าเธอเปื้อนเหงื่อ แต่ดวงตายังคง แน่วแน่เกินใครนายแย้ม (เสียงแผ่ว)“จากตรงนี้ไปสุดทางก็ถึงทางเข้าพระราชตำหนัก…อีกสองชั่วยาม ข้าจะรอรับท่านหมอหญิงที่ปลายทาง”เมิ่งซิน (พยักหน้าแน่น)“ขอบคุณนะพี่แย้ม…”นายแย้มถอนใจ มองซ้ายขวา ก่อนล้วงมีดสั้นออกจากอกเสื้อนายแย้ม“รับสิ่งนี้ไว้…มีดนี้ไม่ใช่ฆ่าใคร แต่ใช้ปกป้องเจ้าหากมีภัย ให้เจ้าทำภารกิจสำเร็จและกลับไปรักษาขุนคีรินทร์ได้”เมิ่งซิน (ชะงักเล็กน้อย ก่อนพยักหน้า)“พี่แย้มไม่ต้องกังวล…ไม่ว่าจะเจออะไร ฉันจะกลับมาให้ได้”นายแย้ม (เบาเสียงราวพูดกับตัวเอง)“ขอให้โชคดีนะ…ท่านหมอหญิง”เมิ่งซินไม่ตอบ…เพียงมองเข้าไปในเงามืดของทางลับ ก่อนก้าวเข้าไปแผ่นหลังเล็ก ๆ แบกความหวังทั้งชีวิตของชายคนหนึ่ง ค่อย ๆ กลืนหายไปใ

  • พันธะหัวใจเหนือกาลเวลา   ตอนที่ 35: คืนสู่รัง พิษร้าวรอวันถอน

    "พิษเลือดร้ายรอวันถอน…แต่หัวใจสองดวงต้องร่วมฝ่าฟันอันตรายไปพร้อมกัน"– หมู่บ้าน – เย็น –แสงเย็นสาดผ่านต้นไม้ ใบไม้ไหวตามลม เสียงนกร้องคลอเบา ๆเมิ่งซินเดินเข้าหมู่บ้าน หอบหิ้วขุนคีรินทร์ บาดเจ็บสาหัส ร่างซีด ซีด…เหมือนแผ่นกระดาษชาวบ้านกระซิบกันอย่างตกใจชาวบ้าน 1“นั่นใครน่ะ? ทำไมหมอหญิงถึงพามาคนเจ็บมาด้วย?”ชายชรามองด้วยความกังวลชายชรา“ดูท่าจะเป็นขุนศึก…ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บหนักขนาดนี้?”ชาวบ้านสองคนรีบเข้ามาช่วยพยุงเขาเข้าบ้านชาวบ้าน 1“มา ๆ ท่านหมอหญิง ให้พวกเราช่วยเถอะขอรับ”เมิ่งซิน“ขอบคุณมากจ้ะ พี่มิ่ง พี่แย้ม”– ภายในบ้านเมิ่งซิน –ร่างขุนคีรินทร์วางบนเตียงไม้ชาวบ้านยังตกใจชาวบ้าน 2“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน…ทำไมพวกท่านถึง…”เมิ่งซิน (ยิ้มเบา ๆ)“เรื่องมันยาว…ไว้ฉันเล่าให้ฟังทีหลังนะจ้ะ”ชาวบ้าน 1“ถ้าอย่างนั้น ถ้ามีอะไรให้ช่วย บอกได้เลยนะขอรับ”เมิ่งซิน (พยักหน้า)“จ้ะพี่”เธอมองเขาที่ยังไม่ฟื้น…หัวใจเต้นตุบ ๆ ด้วยความห่วงใยเมิ่งซิน (กระซิบ)“เลือดไหลไม่หยุด…ร่างกายเย็น…แต่ลมหายใจร้อนราวไฟ…”เธอโน้มตัวแนบหูกับอกเขาหัวใจเขาเต้นผิดจังหวะ…เธอเบิกตากว้าง…แทบหยุดหายใจเมิ่งซิน

  • พันธะหัวใจเหนือกาลเวลา   ตอนที่ 34: ใต้เงาจันทรา มีเพียงเราสอง

    "ใต้เงาจันทรา…หัวใจสองดวงต้องเลือกเชื่อใจ หรือปล่อยให้ความลับพรากกัน"– คุกในพระราชตำหนัก – กลางคืน – เสียงฝนพรำเบา ๆ…ราวกับโลกกำลังกระซิบว่าพรุ่งนี้อาจไม่เหมือนเดิม เมิ่งซินเงยหน้ามองดวงจันทร์ผ่านม่านฝนบางเบา มันยังลอยเด่น…สวย…และโดดเดี่ยวเธอกอดเข่าตัวเองแน่น เหมือนเด็กหลงทางรอคำตอบจากฟ้าเมิ่งซิน (เสียงแผ่ว) “คืนนี้…แม้ฝนพรำ พระจันทร์ก็ยังกล้าเปล่งแสง ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้…ฉันจะได้เห็นมันอีกไหม…”กลั้วหัวเราะในลำคอ…ปลง ๆ “ใครจะเชื่อ…นักวิจัยจากศตวรรษที่ 22 ต้องมาตายซ้ำตายซ้อนในศตวรรษที่ 15…นี่มันขำไม่ออกจริง ๆ”ทันใดนั้น — “โครม!” ประตูไม้พังด้วยด้ามดาบ ขุนคีรินทร์ในชุดคลุมดำ หน้ากากทองดำครึ่งซีกบดบังใบหน้าด้านซ้าย สองทหารนอนหมดสติราวหุ่นไร้วิญญาณเมิ่งซินเบิกตา…หัวใจเต้นผิดจังหวะเมิ่งซิน “ทะ…ท่านเป็นใคร…”ขุนคีรินทร์ “ถ้ายังอยากมีชีวิต…ไปกับข้า”ภาพในหัวเธอสั่นไหว…สัมผัสแรกในป่าผุดกลับมา อบอุ่น…คุ้นเคย…แต่หล่นหายไปนานเมิ่งซิน (คิดในใจ) “นี่เขามาช่วยฉันจริง ๆ เหรอ…”และทันใดนั้น…หัวใจเธอก็เต้นแรงไม่เคยเป็นมาก่อน– กลางป่า – กลางคืน – เสียงฝีเท้าทหารหลวงกระชั้น ขุนคีริ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status