บทที่ 2

บทที่1

วี๊ด วิ้ว เสียงผิวปากของใครบางคนดังเข้ามาใกล้ๆทำให้ลูกพีชที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ในลานใต้ถุนของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์หันไปมองที่เสียงนั้น

"ไงเตี้ย ทำรายงานเสร็จรึยัง" คาวีเป็นเจ้าของเสียงผิวปากนั้นเขาเอ่ยทักทายลูกพีชอย่างสนิทสนมพลางเดินเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆของเธอ คาวีและลูกพีชทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่

เข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่งจนตอนนี้ทั้งคู่อยู่ปีสองแล้วก็ยังคบกันเป็นเพื่อนอยู่พวกเขาทั้งสองสนิทกันเพราะว่าได้รับเลือกเป็นเดือนและดาวของสถาปัตยกรรมเลยทำให้ทั้งคู่สนิทกันมากเพราะต้องทำกิจกรรมร่วมกันอยู่บ่อยครั้ง

"แกไปไหนมา" ลูกพีชเอ่ยถามพลางหันหน้ามาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของคาวีอย่างจับผิด เพราะรู้ดีว่าเพื่อนรักที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิงอย่างคาวีคงจะต้องไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนไหนสักคนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นแน่

"ไปตีกะหรี่มา..ทำไม?หึงกูเหรอ" คาวีถามกลับอย่างติดตลกพลางยักยิ้มมุมปากอย่างยียวน คาวีเองแอบชอบลูกพีชมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่งแล้ว แต่เขาไม่มีความกล้ามากพอที่จะสารภาพกับเธอตรงๆด้วยกลัวว่าหากสารภาพไปแล้วเขาจะต้องเสียเพื่อนสนิทคนนี้ไป

"ฮะ ฉันน่ะเหรอจะหึงแก แกจะไปไหนก็ไป ฉันรำคาญ"

"ก็นึกว่าอยากลองเป็นเมียกู เห็นชอบถามกูนักว่ากูหายไปไหน ถ้าจะสนใจเรื่องของกูขนาดนี้มาเป็นเมียกูเลยไหม" คาวีตอกกลับอย่างติดตลกแต่แฝงไปด้วยความจริง มือหนาเลื่อนมาลูบวนยอดอกของคนที่เรียกว่าเพื่อนสนิทเบาๆเขามักจะชอบหยอกล้อเธอแบบนี้อยู่เป็นประจำ จนตอนนี้เธอเองก็ชินกับความมือไวของเขาไปแล้ว

"นี่! เอามือสกปรกๆของแกออกจากหัวนมฉันเดี๋ยวนี้" คาวีไม่ได้สนใจน้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเธอเลยสักนิดที่มากไปกว่านั้นเขายังก้มหน้าลงมาใช้ฟันคมกัดเข้าที่ยอดอกของเธอผ่านเสื้อนักศึกษารัดรูปต่อหน้าเหล่าบรรดานักศึกษานับสิบคนที่นั่งกันอยู่

"ไอ้บ้าวีอยากตายรึไงฮะ! ถ้าอยากมากก็ไปซื้อกินอย่ามายุ่งกับฉัน" ลูกพีชแหวเสียงเขียวพลางใช้มือบางดันใบหน้าหล่อเหลาของเขาให้ออกห่างจากหน้าอกใหญ่ของเธอ

"โทษทีเพื่อน คนอย่างกูไม่เคยซื้อผู้หญิงกินว่ะ" คาวีตอบกลับพลางเลื่อนมือหนาลงมาลูบไล้วนที่บริเวณขาอ่อนของเธอ

"ฉันไม่คุยกับแกแล้ว ฉันกลับล่ะ" ลูกพีชรีบลุกขึ้นยืนเก็บของเตรียมจะกลับบ้านแต่ทว่าคาวีกลับคว้าเรียวแขนของเธอเอาไว้ก่อน

"เดี๋ยวไปส่ง" คาวีเอ่ยเสียงเรียบพลางหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วหยิบหนังสือเรียนและกระเป๋าสะพายข้างแบรนด์เนมหรูของเธอมาถือเอาไว้โดยที่มือหนาอีกข้างโอบกอดเอวคอดกิ่วแนบชิดกับลำตัวหนาเอาไว้แน่นก่อนจะเดินออกไปจากลานใต้ถุนของคณะพร้อมกัน

@คอนโดของลูกพีช

"มึงแต่งตัวจะไปไหน ทำงานส่วนของมึงเสร็จแล้วเหรอ" คาวีที่นั่งทำรายงานอยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่นเอ่ยถามลูกพีชเสียงเข้มเมื่อเห็นว่าเธอเดินออกมาจากห้องนอนด้วยชุดเดรสเกาะอกสีแดงสั้นรัดรูปเสมอแก้มก้น

"ฉันทำเสร็จแล้วเหลือแค่ส่วนของแกนั่นแหละ วันนี้ฉันจะไปตี้กับเพื่อนสาวของฉัน ถ้าแกจะอยู่ทำรายงานที่ห้องของฉันก็อยู่ไป ถ้าจะกลับก็ช่วยปิดไฟปิดแอร์ให้ฉันด้วย" พูดจบลูกพีชจึงเดินออกไปทันทีแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เปิดประตูออกจากห้องนอนร่างสูงก็เดิน

เข้ามาประชิดตัวของเธอก่อน มือหนาเลื่อนมาบีบขยำหน้าอกใหญ่เต็มแรง ก่อนจะย่อตัวนั่งลงแล้วโน้มใบหน้าแทรกเข้ามาใต้ระหว่างขาของลูกพีช มือหนาดึงอันเดอร์แวร์ของเธอลงมาที่ข้อเท้าก่อนจะตวัดลิ้นสากเลียดอกไม้งามเกลี้ยงเกลาเบาๆ

"อ๊า~" ริมฝีปากอวบอิ่มที่ถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีชมพูบางๆเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆด้วยความเสียวซ่านมือบางขยุ้มเส้นผมดำขลับของชายหนุ่มอย่างลืมตัวเธอกดท้ายทอยของชายหนุ่มแนบเข้าหากลีบดอกไม้งามอวบนุ่นของเธออย่างลืมอาย

"อืมม..มึงยังหวานตลอดเลยนะ" ชายหนุ่มเอ่ยแซวเพื่อนรักเมื่อเห็นว่าเธอกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับการปรนเปรอด้วยลิ้นของเขาอยู่

"อ๊า!!กัดทำไม" ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกฟันคมขบกัดเข้าที่ติ่งเกสรของเธออย่างแรงใบหน้าหวานเชิดขึ้นเล็กน้อยพลางเปล่งเสียงครางออกมาอย่างพึงพอใจ คาวีมักจะชอบทำอะไรแบบนี้ให้เธออยู่เสมอและเธอเองก็ชอบมัน

ลูกพีชเองก็แอบมีใจให้คาวีเหมือนกันเธอมักจะรู้สึกดีทุกครั้งเวลาที่คาวีสัมผัสร่างกายของเธอ เธอรู้สึกดีอย่างที่อธิบายไม่ถูกหรืออาจจะเป็นเพราะว่าเธอแอบชอบเขาจึงรู้สึกดีเวลาที่เขาสัมผัสเรือนร่างของเธอ