MasukShare
บทที่ 4 รู้จักกันอย่างเป็นทางการ
Terakhir Diperbarui:
2025-05-22 05:24:36แล้วในที่สุดแตงไทยก็พาตาทองมาถึงบ้านของกำนันหินจนได้ โดยที่ตาทองนั่นแหละเป็นคนบอกทาง เธอจอดรถมอเตอร์ไซค์ที่นอกรั้วกำแพงสูง โดยในรั้วนั้นมีบ้านทรงไทยหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่
"กำนัน กำนัน !" ตาทองตะโกนเรียกด้วยเสียงอันดัง ไม่นานนักร่างสูงใหญ่ของกำนันหินก็ชะโงกหน้าออกมาตรงชานบ้าน "ใคร !?" เสียงห้าวทุ้มตะโกนถามออกมา ตาทองจึงก้าวลงจากรถมอเตอร์ไซค์ ไปยืนเกาะตรงประตูรั้ว และเหมือนกับว่ากำนันหินจะมองเห็นและรู้ว่าเป็นใคร เขาจึงได้พาร่างกำยำเดินลงมาจากเรือน "อ้าวตาทอง มีอะไรหรือเปล่าครับ ?" "เอาน้องวัวมาฝาก แล้วก็อยากจะคุยเรื่องรถเกี่ยวข้าวด้วยจ้ะ" "อ้อ ถ้างั้นเชิญขึ้นมาบนบ้านก่อนครับตา" พอรู้ว่าเป็นใครกำนันหินก็เชิญให้ตาทองขึ้นมาบนบ้าน แตงไทยไม่รู้จะทำยังไงเธอจึงเดินตามพ่อขึ้นไปบนบ้านของเขาด้วย เธอระงับอาการตื่นเต้นเอาไว้เพราะกลัวพ่อรู้และที่สำคัญกลัวตัวของกำนันเองจะรู้ด้วย ร่างสูงใหญ่ของกำนันหินเดินนำสองพ่อลูกไปนั่งที่โต๊ะไม้ตัวใหญ่ตรงกลางลานโล่งของบ้าน เมื่อทั้งสองคนนั่งลงเรียบร้อยแล้วกำนันหินก็ยื่นขวดน้ำขวดเล็กมาให้แตงไทยและตาทอง "อ้อ นี่ลูกสาวตาเอง ชื่อแตงไทย เพิ่งมาจากกรุงเทพ ฯ" "สวัสดีค่ะ" ตาทองคงเห็นสายตาสงสัยของกำนันที่มองไปยังแตงไทย แกจึงได้แนะนำแตงไทยให้เขารู้จัก และแตงไทยเองก็รีบยกมือไหว้เขา เขาเองก็ยกมือขึ้นมารับไหว้แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา สายตาคมดุนั้นมีแววเรียบเฉยจนเธอเดาไม่ออกว่าเขาจะจำเธอได้หรือเปล่า เพราะว่าเคยเจอกันที่วัดตั้งสองครั้งแน่ะ "ข้าวตาพอเกี่ยวแล้วเหรอครับ ?". "เสร็จบุญกฐินนี้ก็น่าจะพอดีล่ะจ้ะกำนัน จึงอยากมาคุยเรื่องรถเกี่ยวเอาไว้ อยากได้คิวแรก ๆ อ้อแล้วนี่ก็น้องวัวจ้ะ" ตาทองยื่นถุงน้องวัวให้กำนัน แขนแข็งแรงที่มีเส้นเลือดปูดโปนเพราะทำงานหนักยื่นมารับไป ที่ตาทองอยากได้รถเกี่ยวเป็นคิวแรก ๆ เพราะแกรู้ดีว่าช่วงที่เป็นหน้าเกี่ยวข้าวนั้นชาวบ้านต่างก็แย่งรถเกี่ยวกัน จนบางครั้งถึงขั้นทะเลาะต่อยตีกันก็มี อย่างเมื่อปีที่แล้วตาทองก็ทะเลาะกับตายอดซึ่งมีที่นาข้าง ๆ กัน เนื่องจากว่ารถเกี่ยวของคนอีกหมู่บ้านหนึ่งตกลงไว้ว่าจะมาเกี่ยวขัาวให้แกก่อน แต่พอถึงเวลาจริง ๆ กลับไปลงเกี่ยวที่นาตายอดก่อน ตาทองเลยด่าตายอดแล้วก็ด่าเจ้าของรถเกี่ยว มาปีนี้จึงคิดว่าจะมาใช้บริการรถเกี่ยวของกำนันหินแทน "ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะได้ครับ เพราะว่ายังไม่มีใครมาติดต่อไว้ เอาเป็นว่าหลังบุญกฐินผมจะลงเกี่ยวข้าวที่นาตาเป็นคนแรก" "ดี ๆ ขอบคุณมากนะกำนัน จะเอามัดจำไว้ก่อนเลยไหม ?" "ยังดีกว่าครับ เดี๋ยวเกี่ยวเสร็จค่อยจ่ายจะได้วัดทีเดียวเลยว่ามีกี่ไร่" "ขอบใจมากนะกำนัน ถ้าอย่างนั้นตากลับก่อนนะ" พูดจบตาทองก็ลุกขึ้นยืน แตงไทยจึงจำเป็นต้องลุกขึ้นยืนตาม แล้วทั้งสองคนก็เดินลงจากบ้านของกำนันหิน สายตาคมเข้มมองตามหลังสองพ่อลูกไป เขาจำได้ว่าหญิงสาวคนเมื่อกี้คือคนที่เดินชนเขาที่วัดเมื่อวันออกพรรษา เขายังจำกลิ่นหอมละมุนที่โชยเข้ามาแตะจมูกเขาได้ดี นึกว่าใครที่ไหนที่แท้ก็ลูกสาวตาทองนี่เอง เมื่อมาส่งพ่อที่บ้าน แตงไทยก็ไปหาเจ๊ไก่ที่บ้าน เจ๊ไก่เป็นสาวสองที่ขยันมาก มีวัวหลายตัว และที่นานั้นเธอก็เก็บเงินซื้อด้วยตัวเอง เนื่องจากพ่อกับแม่รังเกียจที่เธอเป็น LGBTQ จึงไม่ยอมรับและตัดเธอออกจากการเป็นลูก ทรัพย์สมบัติทุกอย่างก็ยกให้ลูกคนอื่นหมด จนกระทั่งทั้งสองล้มป่วยลงก็มีเพียงเจ๊ไก่ที่ดูแลจนกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต "เจ๊ !" แตงไทยตะโกนเรียกสาวสองเพื่อนสนิทที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ เกี่ยวหญ้าด้วยเคียวอยู่ด้วยเสียงอันดัง เธอสะดุ้งโหยงทันที "ตาเถรแหก ! อะไรอีแตงกูตกใจหมด เกือบเคียวบาดมือกูไหมละ ?" "โธ่เจ๊ ขวัญอ่อนอะไรหนักหนา โอ๋ขวัญเอ๊ยขวัญมา" เธอเอ่ยปลอบใจสาวสองเพื่อนสนิท ก่อนจะเดินลงไปช่วยหอบหญ้าที่เจ๊ไก่เกี่ยวเอาไว้ไปใส่รถเข็น "เจ๊ เจ๊รู้ไหม เมื่อเช้าฉันไปบ้านใครมา ?" "บ้านกำนันหิน" "อร๊ายยย ทำไมเจ๊รู้ แสดงว่าหนูกับเขาต้องเป็นเนื้อคู่กันแน่ ๆ เลย?" แตงไทยพูดออกมาอย่างน่าหมั่นไส้ เจ๊ไก่ได้แต่ส่ายหน้าในความมโนของมัน จะไม่รู้ได้ยังไงสายตาล่องลอยขนาดนั้น แก้มก็แดงก่ำเหมือนกับคนเมาเหล้า ถ้าเดาไม่ถูกก็ควายแล้ว "ทำไมจะไม่รู้ อาการมึงออกขนาดนี้" "จริงเหรอเจ๊ ?" แตงไทยยกมือขึ้นมาลูบหน้าของตัวเอง เธอก็รู้สึกว่าหน้าของเธอคงจะแดงจริง ๆ แหละเพราะเธอสัมผัสได้ถึงความร้อนผ่าวของมัน "ไปหอบหญ้า" เจ๊ไก่บอกกับเธอ ร่างบอบบางแต่ว่าสมส่วนของแตงไทยจึงเดินไปหอบหญ้า แม้ว่าจะเป็นคนร่างเล็กเพราะสูงเพียง 157 cmเท่านั้น แต่ว่าเธอก็หุ่นดีมาก ส่วนไหนควรอวบอัดก็อวบอัด ส่วนไหนควรโหนกนูนก็โหนกนูน แล้วส่วนไหนควรโค้งเว้าก็โค้งเว้า ดูแล้วน่าฟัดน่ากอดมาก ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะครองความเป็นโสดมาจนอายุ 27 ปี ไม่นานทั้งสองคนก็ช่วยกันเกี่ยวและหอบหญ้าจนเสร็จ แตงไทยมองดูเวลาก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ท้องของเธอเริ่มร้องจ๊อก ๆ เพราะความหิว "เจ๊ หิวจังทำอะไรให้กินหน่อยดิ้" "ไม่ล่ะขี้เกียจ ไปกินก๋วยเตี๋ยวดีกว่า" เจ๊ไก่ปฏิเสธที่จะหาอะไรให้แตงไทยกิน แต่กลับชวนเธอไปกินก๋วยเตี๋ยวแทน "จ้ะ ก็ดีเหมือนกัน" เธอก็เห็นดีด้วยเพราะตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน นอกจากไปวัด ตัดหญ้าและเลี้ยงวัวช่วยพ่อ และขลุกอยู่กับเจ๊ไก่แล้วนอกนั้นก็ไม่ได้ไปไหนเลย เธอเองก็อยากจะเปิดหูเปิดตาบ้าง และอยากสำรวจว่าหมู่บ้านของเธอนั้นเจริญไปถึงไหนแล้ว เมื่อเจ๊ไก่ล้างหน้าล้างตาเอาความคันจากการเกี่ยวหญ้าออกจากตัวแล้ว ก็ควบมอเตอร์ไ.ค์คนละคันกับแตงไทยมุ่งหน้าเข้าไปในหมู่บ้าน จุดหมายคือร้านขายก๋วยเตี๋ยวกลางหมู่บ้าน ที่นี่เป็นแหล่งรวมร้านค้าที่ใหญ่ที่สุดในตำบลหนองปลาไหล มีร้านชำขนาดใหญ่ ร้านกาแฟ ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านขายส้มตำ และมีแม้กระทั่งร้านขายเสื้อผ้า ผักสดก็มีขาย ราวกับว่าที่นี่คือตลาดย่อม ๆ เลยทีเดียว เจ้าของที่ดินแห่งนี้ก็คือ 'ยายแดง' เจ้าของร้านชำ แกมีไอเดียดีเห็นว่าที่ตรงนี้ทำเลเหมาะแก่การเปิดร้านขายของ เพราะเป็นกลางชุมชนจึงได้ปรับปรุงพื้นที่และเปิดให้ชาวบ้านมาเช่าเพื่อขายของ และแกก็ปรับปรุงร้านชำของแกให้ทันสมัยมากขึ้นด้วย แตงไทยรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับตลาดกลางหมู่บ้านแห่งนี้เป็นอย่างมาก เธอกับเจ๊ไก่สั่งก๋วยเตี๋ยวคนละชาม และคิดเอาไว้ว่าถ้ากินเสร็จแล้ว เธอจะเดินดูของและเสื้อผ้าสักหน่อย
Bab terbaru
พ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้ บทที่ 30 งานแต่งงาน (จบบริบูรณ์)
สิบสี่กุมพาพันธ์ เป็นวันกำหนดการงานแต่งของแตงไทยและกำนันหิน ซึ่งงานแต่งในคราวนี้ถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่ มีทั้งหมอลำและรถแห่ กำนันหินเชิญคนทั้งตำบลหนองปลาไหลให้ไปร่วมงานแต่งของเขา และสิ่งที่ทุกคนต้องพูดโจษขานกันไปอีกนาน นั่นก็คือสินสอดที่กำนันหินมอบให้กับตาทองผู้เป็นพ่อตา เพราะมันเยอะมาก เงินสดสิบล้านบาท ทองคำแท่งห้าสิบบาท และโฉนดที่ดินในตำบลหนองปลาไหลอีกนับร้อยไร่ แต่ตาทองไม่รับเขามอบกลับคืนให้ลูกสาวและลูกเขย"พ่อไม่ต้องการสินสอดอะไรทั้งนั้น ขอแค่หลานสาวหรือหลานชายอย่างละคนก็พอ"ตาทองบอกกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว กำนันหินหันไปมองหน้าแตงไทยอย่างมีความหมาย เธอก็ยิ้มตอบเขากลับมาอย่างเขินอายแต่ก็ยั่วยวนเขาอยู่ในทีหลังจากเสร็จงานพิธี เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ปล่อยให้แขกเหรื่อสนุกสนานกัน ส่วนพวกเขาทั้งสองคนได้เข้าห้องหอไปงานนี้คนที่มีความสุขมากที่สุดนอกจากแตงไทย กำนันหินและตาทองแล้ว ก็คงจะหนีไม่พ้นเจ๊ไก่ เพราะว่านอกจากได้เงินในซองจากการเป็นเพื่อนเจ้าสาวเยอะมากหลายหมื่นเลยทีเดียวแล้ว เจ๊ยังได้ส่องหนุ่ม ๆ อีกหลายคน ทั้งนักร้องรถแห่ พระเอกหมอลำรวมทั้งนักดนตรีด้วย เจ๊คนสวยเอาเงินในซองที่ได้มา ไปเปย์หนุ่ม ๆ เหล่
พ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้ บทที่ 29 วันปีใหม่
วันนี้เป็นวันสิ้นปีมองไปทางไหนก็เห็นแต่ความสุขและบรรยากาศของการเฉลิมฉลอง แตงไทยกับกำนันหินเองก็กำลังเดินซื้อของอยู่ในร้านขายส่งในตัวอำเภอ เพื่อเอาไปฉลองปีใหม่เช่นเดียวกัน ปีนี้เขากะว่าจะฉลองสองคนกับแตงไทยเท่านั้น แต่ทว่าไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสองคนดันอยากมาร่วมฉลองด้วย ตอนแรกเขาคิดจะปฏิเสธแต่พวกมันก็เซ้าซี้ไม่เลิก แถมยังขุดคำมาด่าเขาอีกสารพัด ทั้งหาว่ามีแฟนแล้วทิ้งเพื่อนบ้าง ตีตัวออกห่างบ้าง ใช่ซี้มีแฟนแล้วเพื่อนก็เป็นหมาหัวเน่าบ้าง และอีกหลายคำด่า จนกำนันหินเกรงว่าจะอดกระโดดเตะพวกมันไม่ได้ สุดท้ายจึงต้องยอมให้พวกมันมามีส่วนร่วมด้วยแตงไทยเองก็ชวนเจ๊ไก่มาด้วยเหมือนกัน ตอนนี้เจ๊กำลังช่วยจัดเตรียมสถานที่อยู่ที่บ้านของกำนันหิน ร่วมกับปลัดสิงห์และเสี่ยกรณ์ ปล่อยให้การซื้อของเป็นหน้าที่ของกำนันหินและแตงไทยไประหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเดินเลือกซื้อของอยู่นั้น สายตาคู่หนึ่งก็มองมาที่แตงไทยอย่างมาดร้าย เสี่ยสันต์นั่นเองเขาคิดในใจว่าถ้าหากไม่มีผู้หญิงคนนี้กำนันหินก็ต้องหันกลับไปสนใจกุหลาบแน่นอน แล้วแผนการณ์อันชั่วร้ายก็ผุดขึ้นในใจของชายวัยกลางคนเมื่อแตงไทยกับกำนันหินได้ของครบแล้วก็พากันเดินไปที่รถ
พ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้ บทที่ 28 กุหลาบ
'เพี๊ยะ !'กุหลาบหน้าหันไปตามแรงตบของผู้เป็นพ่อ เธอน้ำตารื้นและร้องไห้ออกมาทันที ยกมือขึ้นมากุมใบหน้าซีกที่ถูกตบเอาไว้ มันทั้งชาและร้อนผ่าวสลับกันไปมา แต่ความเจ็บตรงใบหน้ายังเจ็บไม่เท่าตรงหัวใจของเธอ"ไม่ได้เรื่อง ! ทำไมมึงโง่อย่างนี้ ห๊ะ ! กูบอกให้มึงทำยังไงก็ได้ให้มึงได้ไอ้หินเป็นผัว แต่มึงก็ไม่ทำ เป็นไงทีนี้มีหมาคาบไปแดกแล้ว"เสี่ยสันต์บริภาษลูกสาวออกมาเสียงดัง ไม่ได้สนใจน้ำตาที่กำลังอาบแก้มของกุหลาบเลยแม้แต่น้อย ที่สนใจตอนนี้ก็คือเขาจะหาเงินที่ไหนมาใช้หนี้การพนัน หนี้ตั้งหลายล้าน ที่ทางก็ขายและเอาไปจำนองเกือบหมดแล้ว มีทางเดียวก็คือให้นังกุหลาบมันแต่งงานกับไอ้หิน เพื่อที่จะได้เอาเงินจากมันมาใช้หนี้ เพราะเสี่ยสันต์รู้ดีว่ากำนันหินรวยมาก ขายอ้อยขายยางแต่ละปีได้หลายสิบล้านบาท แต่ว่านังลูกสาวตัวดีมันก็ไม่ได้เรื่อง ปล่อยให้นังแตงไทยมาฉกเอากำนันหินไปจนได้"ฮือ ๆๆ พ่อจ๋าหนูไม่ได้ชอบพี่หิน พี่หินก็ไม่ได้ชอบหนูอีกอย่างเขาก็มีแฟนแล้ว กำลังจะแต่งงานกันแล้วด้วย""มึงหยุดพูด ! มันกำลังจะแต่งงานกันแต่ยังไม่แต่งสักหน่อย มึงทำยังไงก็ได้ให้มันหันมาสนใจมึง ไม่อย่างนั้นมึงก็ออกจากบ้านกูไปเลย"พูดจบเ
พ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้ บทที่ 27 คิดถึงจัง (nc 18 +++)
พอทั้งคู่เข้ามาในรถได้แล้วมือใหญ่ก็คว้าท้ายทอยของแตงไทยเอาไว้และบดจูบกับเธออย่างเร่าร้อน หญิงสาวก็ตอบสนองเขาเป็นอย่างดี จูบตอบเขากลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ สองลิ้นเล็กใหญ่เกี่ยวกระหวัดดูดดึงกันไปมา เนิ่นนานกว่าที่กำนันหินจะผละริมฝีปากออก และพารถเคลื่อนตัวออกไปจากบริเวณบ้านของเจ๊ไก่เจ๊คนสวยมองท้ายรถกระบะที่เพิ่งเคลื่อนตัวออกไปแล้วก็ส่ายหน้า รู้ได้ทันทีว่าแตงไทยกับกำนันหินทำอะไรกัน ข้าวใหม่ปลามันก็อย่างนี้แหละสมัยก่อนเจ๊ก็เคย เจ๊รีบล้างถ้วยชามให้เสร็จ พลางนึกในใจรู้สึกดีใจกับนังแตงมันด้วย ที่กำนันหินคลั่งรักมันขนาดนี้ เพราะปกติแล้วผู้ชายหากไม่รักจริง พอได้แล้วก็มักจะเบื่อแต่ดูทรงแล้วกำนันแห่งตำบลหนองปลาไหล มีแต่จะหลงใหลเพื่อนรุ่นน้องของเจ๊แบบหัวปักหัวปำพอรถเคลื่อนตัวออกมากำนันหินก็จับมือเล็กไปวางลงบนเป้ากางเกงที่กำลังตุงของตัวเอง แตงไทยหันไปสบตากับเขาอย่างเขินอายและยั่วยวนอยู่ในที แล้วเธอก็บีบคลึงมังกรร้ายที่กำลังตื่นตัวเบา ๆ"อื้อ..แตงจ๋าไปที่บ้านพี่นะ""ค่ะ"แล้วกำนันหินก็เหยียบคันเร่งอย่างแรง เพื่อที่จะได้กลับถึงบ้านเร็ว ๆ เขาอยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงร่างบอบบางหอมกรุ่นนี่เต็มที ยิ่งตอนนี้ท่อน
พ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้ บทที่ 26 คนคลั่งรักของแทร่
หลังจากนั้นกำนันหินกับแตงไทยก็ไปไหนมาไหนด้วยกันอย่างเปิดเผย ในฐานะคนรักและกำลังจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้ จนสร้างความประหลาดใจให้กับชาวบ้านชาวช่องในตำบลหนองปลาไหลเป็นอย่างมาก แต่ว่าทุกคนต่างก็ยินดีกับกำนันคนเก่งเพราะว่าเขาจะได้หลุดพ้นออกจากอาการโศกเศร้าที่เสียภรรยาเสียทีในตอนแรกเขากะว่าจะส่งผู้ใหญ่ไปสู่ขอแตงไทยหลังปีใหม่ แต่เพราะความคลั่งรักและใจร้อนบวกกับอาการติดแฟน กำนันหินจึงได้ส่งผู้ใหญ่ไปสู่ขอและหมั้นหมายกับแตงไทยเอาไว้ หลังจากที่ได้บอกกับตาทองว่าเขาคบกับแตงไทยได้เพียงสามวัน ที่จริงแล้วกำนันหินจะหมั้นแล้วก็แต่งเลยภายในวันนั้น แต่แตงไทยได้ขอว่าขอเป็นหลังสงกรานต์ดีกว่า เพราะเธอเตรียมตัวไม่ทัน จะทำยังไงได้คนคลั่งรักอย่างเขาก็ต้องตามใจแฟนอยู่แล้ว ด้วยความที่คลั่งรักมาก วันนี้กำนันหินก็พาแตงไทยไปที่ไร่อ้อยของเขาด้วย เพื่อให้เธอไปช่วยดูแลเรื่องอาหารการกินของคนงาน และช่วยจ่ายเงินค่าแรงให้คนงานด้วย จนทุกคนแซวว่าเธอคือคุณนายไร่อ้อยแต่เหตุผลที่กำนันหินให้เธอมากับเขาด้วยนั้น ก็เป็นเพราะว่าเขาคิดถึงและไม่อยากห่างเธอแม้สักวินาที ถึงจะทำงานหนักแค่ไหนขอแค่มีเธออยู่ใกล้ ๆ เขาก็มีแรงฮึดขึ้นมาทันท
พ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้ บทที่ 25 คลั่งรัก (nc 18 +++)
หลังจากทานข้าวกันเสร็จแล้ว กำนันหินกับแตงไทยก็ไปนั่งคุยกันที่เปลไม้ไผ่จนดึกดื่น ชายหนุ่มไม่อยากกลับเลยอยากหอบเสื้อผ้ามาอยู่กับเธอให้มันรู้แล้วรู้รอด หรือไม่ก็พาเธอกลับไปอยู่ที่บ้านด้วยกันแต่ก็ทำไม่ได้"ฮ้าวว..ง่วงจัง"แตงไทยปิดปากหาวออกมา กำนันหินมองเวลาที่มือถือก็พบว่าห้าทุ่มกว่าแล้ว เขาจึงขอตัวกลับ "ดึกแล้ว พี่กลับก่อนนะ แตงจะได้พักผ่อน""ค่ะ เดี๋ยวแตงเดินไปส่งที่รถ"แล้วทั้งสองคนก็เดินเคียงข้างกันไปที่รถกระบะ พอมาถึงตรงข้างรถซึ่งเป็นบริเวณที่มืดเพราะตรงนี้ไม่มีแสงไฟส่องมาถึง กำนันหินก็คว้าร่างบางเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดแกร่ง แตงไทยก็กอดตอบเขาเช่นกัน แล้วชายหนุ่มก็โน้มใบหน้าลงไปหาริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอรออยู่แล้ว พอริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันจุมพิตดูดดื่มก็เกิดขึ้น เนิ่นนานจนแตงไทยเริ่มร่างกายอ่อนระทวย สองแขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่ง บดเบียดหน้าอกอวบเข้าหาแผ่นอกกว้างแนบแน่นอารมณ์ของทั้งคู่กระเจิดกระเจิงจนฉุดไม่อยู่ กำนันหินจึงกดรีโมทกุญแจรถแล้วก็เปิดประตูทางด้านเบาะหลัง ประคองร่างบอบบางของแตงไทยให้ไปนอนราบตรงเบาะยาว แล้วร่างสูงใหญ่ก็ตามขึ้นไปคร่อมทับร่างบอบบางเอาไว้ชายหนุ่มก้มใบหน้าลงซุกไซ
Anda juga akan menyukai
เศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน65.1K Dibacaสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์67.3K Dibacaเด็กเสี่ย NC-25
C47.3K Dibacaน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก19.0K Dibacaไวรัสรักหัวใจพยาบาท
ธันยวีร์125 Dibacaเป็นนางร้ายใครว่าสบาย
อาภาลดา259 Dibacaดั่งหทัยภูผา
ปลายฟ้า/ไรท์เกว538 Dibacaพ่ายรักกระทันหัน Vicious
Windlinea103 Dibaca
