บทที่ 7 เกี่ยวข้าว

รถเกี่ยวขับวนอยู่นานก็เอาข้าวมาเทใส่รถกระบะ เพื่อจะขนข้าวเอาไปเทไว้ที่บ้าน ชาวนาบางคนก็อาจจะนำข้าวไปขายเลยโดยไม่ต้องตาก รวมทั้งตาทองด้วย กำนันหินมีบริการครบครัน มีรถเกี่ยวและรถขนพร้อมสรรพ

"พ่อเอาข้าวไปขายก่อนนะ หาข้าวหาปลาให้กำนันกินด้วยเด้อ"

ตาทองบอกลูกสาวก่อนจะเดินไปขึ้นรถกระบะที่ท้ายรถมีข้าวอยู่เต็ม ซึ่งเป็นรถบริการของกำนันหิน มีคนงานของเขาเป็นคนขับ แกเปิดประตูเข้าไปนั่งแล้วรถคันนั้นก็เคลื่อนตัวออกไป

จนกระทั่งเกือบบ่ายโมงกำนันหินภึงได้หยุดพัก เขาจอดรถเกี่ยวเอาไว้ที่กลางทุ่งนาแล้วก็พาร่างสูงใหญ่เดินตรงมาหาแตงไทยกับเจ๊ไก่ที่ยืนหลบแดดอยู่ใต้ต้นมะขามต้นใหญ่

"กำนัน กินข้าวจ้ะ"

ร่างบางเอ่ยออกมาแล้วก็รีบปูเสื่อลง ก่อนจะยื่นขวดเครื่องดื่มชูกำลังไปให้เขา มือใหญ่เอื้อมมารับไปพร้อมสบตากับเธอแวบหนึ่ง มือของทั้งคู่สัมผัสกันสองวินาที แตงไทยรีบส่งยิ้มหวานให้เขาทันที แต่ทว่าใบหน้าหล่อเหลาก็ยังคงเคร่งขรึมเย็นชา

กำนันหินกวักมือเรียกคนงานสองคนที่มาด้วยกันให้มากินข้าว คนงานของเขามีทั้งหมดสามคน อีกคนหนึ่งพาตาทองไปขายข้าวยังไม่กลับมา เจ๊ไก่ไปยกหม้อต้มไก่กับหม้อลาบเนื้อมาวางเอาไว้ แตงไทยหาถ้วยหาชามและตักกับข้าวในหม้อออกมาวาง แล้วร่างใหญ่และคนงานของเขาก็ลงมือกินข้าว

"ไม่มากินด้วยกันล่ะคนสวย ?"

หนึ่งในคนงานเอ่ยถามทั้งสองสาว

"พวกเรากินมาแล้วจ้ะ"

เจ๊ไก่เป็นคนตอบ แล้วก็รินน้ำอัดลมให้ตัวเองกับแตงไทยคนละแก้ว ก่อนที่จะเอาน้ำอัดลมขวดนั้นไปวางไว้ข้างวงกินข้าว

"ไม่มีน้ำสี่สิบดีกรีเหรอ ?"

คนงานอีกคนเอ่ยถาม แตงไทยจึงเดินไปที่มอเตอร์ไซค์พ่วงข้างของตาทอง หยิบขวดเหล้าขาวมาแล้วก็ยื่นให้กำนันหิน เขามองหน้าเธอนิ่งแต่ก็ยื่นมือมารับไป

หลังจากที่กินข้าวกินน้ำกันเสร็จแล้วก็เริ่มเกี่ยวข้าวต่อ ตาทองกลับมาถึงพอดี

"ลุงจะเอาข้าวไปขายอีกมั้ย ?"

กำนันหินเอ่ยถาม คราวนี้เขาจะเป็นคนขับรถกระบะเองเปลี่ยนให้คนงานไปขับรถเกี่ยวแทน

"ไม่ล่ะพ่อกำนัน เหลืออีกไม่เยอะแล้ว เอาขึ้นไปตากที่บ้านเลย"

แล้วรถเกี่ยวก็เอาข้าวมาเทใส่ท้ายรถกระบะอีกครั้ง ตาทองกลับบ้านไปพร้อมรถกระบะขนข้าวเลย

เกือบห้าโมงเย็นข้าวในทุ่งนาก็เกี่ยวเสร็จ ข้าวทั้งหมดถูกขนเอาไปตากไว้ที่ลานหน้าบ้าน และกำนันหินกับคนงานก็เตรียมจะเคลื่อนย้ายรถไปที่ทุ่งนาของคนอื่นต่อ

"กำนันจ๊ะกำนัน"

แตงไทยรีบวิ่งตามกำนันหินที่กำลังจะกระโดดขึ้นรถเกี่ยว เขาหันมามองเธอ เลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามว่าเรียกทำไม

"พ่อให้มาถามว่าค่าเกี่ยวเท่าไหร่ ?"

"ยังไม่ได้วัดเลยว่านากี่ไร่ ถ้าวัดแล้วเดี๋ยวบอก"

เสียงห้าวทุ้มเปล่งออกมาจากริมฝีปากบางเฉียบ แตงไทยพยักหน้าและยิ้มหวานให้เขาอีกครั้ง และยืนมองจนรถเกี่ยวของกำนันหินพ้นไปจากสายตา เจ๊ไก่ที่เก็บของทุกอย่างขึ้นมอร์เตอร์ไซค์พ่วงข้างของตาทองเรียบร้อยแล้ว รู้สึกหมั่นไส้จึงเอ่ยออกมา

"โอ๊ย..ทำยังกะยืนส่งผัวไปทำงาน"

"ได้ก็ดี"

แต่แตงไทยก็ไม่ได้สลดกับคำพูดประชดประชันของเจ๊เลยแม้แต่นิด

"ไป ๆ รีบกลับบ้าน ไปช่วยตาทองตากข้าว"

สาวสองบอกกับเพื่อนรุ่นน้องเสียงหงุดหงิด ไม่นึกว่าแตงไทยจะเอาจริงเอาจังในเรื่องการจีบกำนันหินขนาดนี้ สงสัยต่อไปนี้คงต้องหาทางช่วยให้มันมีโอกาสได้ใกล้ชิดเขาให้มากขึ้นแล้วล่ะ ส่วนจะสมหวังหรือเปล่าก็คงแล้วแต่วาสนาบุพเพสันนิวาสของมัน

เมื่อเจ๊คนสวยบ่น แตงไทยจึงได้เดินไปที่มอเตอร์ไซค์ของตัวเอง แล้วก็ขี่นำเจ๊กลับบ้าน สาวสองคนสวยขี่รถพ่วงข้างของตาทองอย่างคล่องแคล่ว

พอกลับมาถึงบ้านทั้งสามคนก็ช่วยกันเกลี่ยข้าวบนผ้าลานออก ให้กระจายไปทั่วทั้งผืนผ้าลาน เพื่อให้ข้าวแห้งเร็วที่สุดจะได้เก็บขึ้นยุ้งขึ้นฉางต่อไป

กว่าจะเกลี่ยข้าวเสร็จก็ดึกโข แตงไทยกับเจ๊ไก่จึงถือโอกาสตั้งวงคุยสนทนาสรรพเพเหระกันซะเลย ตาทองก็ร่วมวงด้วยเป็นการฉลองที่เกี่ยวข้าวเสร็จ แต่แกก็อยู่คุยไม่นานก็เข้านอน

พอตาทองไปนอนแล้วเจ๊ไก่ก็ถามเพื่อนรุ่นน้องถึงความคืบหน้าในการจีบกำนันหิน ว่าพัฒนาไปถึงไหนแล้ว

"แกจีบกำนันไปถึงขั้นไหนแล้ววะ ?"

"หนูก็ทักไปบอกรักเขาทุกวันนะพี่"

"โอ้โห ใจกล้ามาก แล้วเขาว่าไง ?"

"ก็ไม่ว่าไง ไม่เคยตอบแชทหนูด้วย แต่ก็อ่านทุกอย่างทุกคำที่หนูส่งไปนะพี่ อ่านเร็วด้วย อุ๊ย! วันนี้หนูยังไม่ได้บอกรักกับบอกฝันดีเขาเลยเจ๊"

แล้วแตงไทยก็รีบหยิบมือถือขึ้นมา ส่งข้อความไปหาเขาทันที

'รักนะ ฝันดีค่ะกำนัน'

ผ่านไปไม่ถ้งห้าวินาที ข้อความนั้นก็ขึ้นว่าอ่านแล้ว แตงไทยกรี๊ดออกมาพร้อมกับส่งมือถือไปให้เจ๊ไก่ดู

"นี่ไงเจ๊..เขาอ่านแล้ว เร็วไหมล่ะ ? หนูคิดว่ายังไงเขาก็ต้องมีใจให้หนูบ้างแหละ ถ้าเขารำคาญหรือรังเกียจก็น่าจะบล็อกหนูไปแล้ว"

"แกอย่าเพิ่งดีใจไป เขาอาจจะทำไม่เป็นก็ได้"

"โอ๊ย..เจ๊อ้ะ พูดตัดกำลังใจกันทุกที"

แตงไทยทำหน้าบูดบึ้ง ส่งค้อนให้เพื่อนสาวสองไปวงใหญ่ เจ๊ไก่หัวเราะกับท่าทางของเธออย่างเอ็นดู

"อย่าเพิ่งงอน ฉันล้อเล่นน่า หรือว่าบางทีเขาก็อาจจะหวั่นไหวให้แกอยู่เหมือนกันวะแตง"

"ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ..สาธุ"

เธอสาธุออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นท่วมหัว แล้วก็รินเบียร์ให้เจ๊ไก่กับตัวเองจนเต็มแก้ว สองสาวชนแก้วกันแล้วก็กระดกลงคอรวดเดียว บางทีแค่ได้กินเบียร์เย็น ๆ กับเพื่อนที่สนิทใจ ที่เราสามารถเล่าเรื่องและพูดคุยได้ทุกอย่าง แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

กำนันหินที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จพราะเพิ่งเกี่ยวข้าวให้เจ้าของนาทุ่งล่าสุดเสร็จตอนห้าทุ่ม ร่างใหญ่กำลังจะเอนกายนอนลงบนเตียงกว้าง เสียงแจ้งเตือนของมือถือก็ดังขึ้น มือใหญ่คว้ามันมาดูแล้วก็คลี่ยิ้มบางออกมา

'วันนี้มาดึกแฮะ นึกว่าจะลืมซะแล้ว'

พูดกับตัวเองในใจ แต่พอนึกได้อีกใจนึงก็รีบค้านขึ้นมาว่า ที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้รอให้แตงไทยส่งข้อความมาหาหรอกนะ แต่ว่าหลังจากที่เธอบอกว่าชอบและจะขอจีบเขา เธอก็ส่งข้อความมาบอกรักและทักทายทุกวัน มันก็คงเป็นแค่ความเคยชินเท่านั้น

ร่างสูงใหญ่ที่สวมกางเกงบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียว ทอดกายลงนอนบนเตียงกว้าง จ้องมองหน้าจอมือถือแล้วก็เลื่อนฟีดไปเรื่อย ๆ แม้ร่างกายจะรู้สึกเหนื่อยล้าจากการทำงานหนัก แต่ว่าทำไมหัวใจของเขาถึงได้รูสึกฟูฟ่องล่องลอยแบบแปลก ๆ

แถมใจมันยังสั่นทุกทีที่เลื่อนหน้าฟีดแล้วไปเจอโพสต์ของแตงไทย ผู้หญิงที่ประกาศชัดเจนว่าขอจีบเขาอย่างเป็นทางการ