เข้าสู่ระบบแชร์
7 สิบปีล้างแค้นยังไม่สาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-10 12:45:19สิบปีล้างแค้นยังไม่สาย
เหรินซืออี้อยู่ในห้องพักรับรองกับสวีเกาหาน และเถาวัลย์ดังกล่าวรัดข้อมือทั้งคู่ไว้ เพียงแต่มันคลายตัวมาก ดังนั้น นางกับเขาในยามนี้จึงอยู่ห่างกันพอให้เคลื่อนไหวร่างกายสะดวก
ถึงอย่างนั้นสายตาของผู้อื่นยามมองนางไม่ค่อยให้เกียรติ ฝ่ายสวีเกาหานทำแผลเรียบร้อยแล้ว มียาสมุนไพรให้เขาดื่มด้วย ตัวนางในร่างนี้มีความรู้เรื่องการปรุงยา ได้แต่ทำเป็นถอนหายใจแสดงออกว่า คนพวกนี้ช่างอ่อนด้อยเรื่องการรักษา
“นักพรตน้อย ท่านต้องการสิ่งใดกันแน่ ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ก็สร้างความเดือดร้อน คุณชายของข้าไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับเจ้า อีกทั้งท่าทางหยิ่งผยอง อย่าได้ทำให้ผู้อื่นรังเกียจเจ้าไปมากกว่านี้เลย”
หญิงสาวหรือจะสนใจคำพูดห่าวเจีย อีกฝ่ายก็แค่ขันที แม้ยามนี้เป็นหน่วยแพรม่วง ทว่ายังไม่ได้ก้าวขึ้นเป็นใต้เท้าพันปี (ตำแหน่งสูงสุดของขันที ซึ่งได้รับการโปรดปราณเป็นอย่างสูงในยุคสมัยนั้น อีกทั้งห่าวเจีย มีเชื้อสายของอดีตฮ่องเต้คนเก่า และนั่นทำให้เขาก้าวหน้ามาในอีกสิบปีต่อจากนี้)
“พ่อบ้านท่านนี้ ข้าไม่ได้คิดทำสิ่งใดล่วงเกินคุณชายเกาหานแม้แต่น้อย อีกอย่างเรื่องทั้งหมดก็เป็น เขาที่...เสนอตัวช่วยเหลือข้าเองจนได้รับบาดเจ็บ”
สิ้นคำพูดหญิงสาว จู่ๆ ร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาและไม่ทันให้เหวินซืออี้ตั้งตัว ฝ่ามือสตรีนางนั้นตบลงไปที่ใบหน้าหญิงสาวทันที แรงตบรุนแรง เพราะมันทำให้เหวินซืออี้มึนงง ทั้งมีเลือดซึมที่มุมปาก เจ็บ ยิ่งเจ็บก็ยิ่งเตือนความจำให้แก่เหวินซืออี้ว่าคนพวกนี้ สร้างบาปอันเลวร้ายแก่นางเช่นไร
“เสี่ยวฮวน... นั่นคือนักพรตน้อย เหตุใดเจ้าถึงไร้เหตุผล”
“ฮึ นักพรตบ้าบออะไร ถึงได้ต่อปากต่อคำให้ข้าระคายหู อีกอย่างท่านปล่อยให้ข้ารออยู่นาน และคังต้าเกอต้องการให้ร่วมงานเลี้ยงคืนนี้” จือฮวนกล่าวถึงพี่ชายนางซึ่งก็คือ จือคัง ยามนี้เขามีตำแหน่งจือหยวนโหว เรียกได้ว่าได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้องค์ปัจจุบันมาก
แน่นอนว่าการกระทำที่ต่ำช้าของจือฮวนเมื่อครู่ ได้ถูกบันทึกไว้ในบัญชีแค้นของเหวินซืออี้เรียบร้อย คนผู้นี้คือสตรีที่ชาติก่อน สร้างความแค้นต่อนางไม่ต่างจากเกิงเตียวอิ๋งผู้เป็นลูกสาว
ยามนี้ใบหน้าเหวินซืออี้เป็นรอยแดงปื้นใหญ่ เจ็บและอับอาย แต่นางไม่ใช่สตรีคนเดิม การแก้แค้นนั้น ให้ดีที่สุดต้องต้องรอจังหวะที่เหมาะสม ซึ่งนางจะถอนรากถอนโคนทุกคน ไม่ให้พวกมันได้ตายดี!
สวีเกาหานถอนหายใจแรงๆ และบอกว่า “เสี่ยวฮวน หากให้ข้าไปงานเลี้ยง เกรงว่าไม่เหมาะสม ในเมื่อนักพรตน้อยก็ต้องไปด้วย”
ได้ยินอย่างนั้น จือฮวนเลยถลึงตาใส่เหวินซืออี้ และอยากเข้ามาตบตี หรือทำร้ายอีกฝ่ายให้ตายๆ ไปเสียได้คงดี
“ข้าจะยังไม่ทำบาปในวันนี้ ให้มันเข้าร่วมงานด้วยก็ได้ แต่คลุมหน้ามันไว้เสีย เท่านี้คงสิ้นเรื่อง”
เหวินซืออี้หัวเราะขึ้นคราหนึ่ง แล้วเอ่ยว่า
“บาปกรรมๆ โลกมนุษย์นี้ ช่างแปดเปื้อนไปด้วยสิ่งโสมม ให้นักพรตเข้าร่วมงานเลี้ยงที่มีทั้งดนตรี สุรา และนางบำเรอ คงไม่เหมาะสม”
หญิงสาวว่าแล้วก็เตรียมเอ่ยต่อ แต่สวีเกาหานรีบขยับตัวอย่างว่องไว เอามือมาปิดนางไว้ ภาพที่ดูสนิทสนมกัน และท่าทางที่ไม่ห่วงแผลของตนที่ได้รับบาดเจ็บอยู่เป็นเหตุให้ จือฮวนคลั่งจัด จนเผลอเรียกอีกฝ่ายด้วยตำแหน่งที่แท้จริง
“รัชทายาท! ท่านเหลวไหลเช่นนี้ ตั้งแต่เมื่อใด”
สิ่งที่จือฮวนเอ่ยทำให้เหวินซืออี้ยิ้มอย่างพึงใจ มารดาของอดีตหนามหัวใจนาง ยามที่ยังอายุน้อย ช่างเป็นสตรีที่แผดเสียงดัง มีกิริยาราวกับพวกแม่ค้า
“โอ้ เกิดชาตินี้นับว่าคุ้มค่าที่ทำให้คุณชายเกาหาน เอ่อ... รัชทายาทยอมเจ็บตัวแทนข้า ทั้งยังได้มีโอกาสทำตัวติดกันอย่างแนบเนื้ออยู่หลายชั่วยาม”
คำพูดและการแสดงออกของเหวินซืออี้ ทำให้จือฮวนไม่อาจทนอยู่ในห้องดังกล่าวได้อีก ด้วยกลัวตนพุ่งเข้าไปตบตี และบีบคอเหวินซืออี้จนตายคามือ ดังนั้นจึงกระทืบเท้าแล้วเดินจากไป
กระทั่งได้อยู่กันตามลำพัง สวีเกาหานก็ยื่นมือมาจับคางของเหวินซืออี้ แล้วพลิกไปมา ก่อนถอนหายใจแรงๆ
“เจ้ายั่วโทสะ เสี่ยวฮวนเผื่อการใด”
เหวินซืออี้ไม่ต้องการแสแสร้ง นางเบ้บิดมุมปากลง ท่าทางบอกให้รู้ว่าไม่สนใจ “ข้ากล่าวทุกอย่างตามจริง รัชทายาทช่วยข้าจากชาวสุยจ้วง นับว่าประเสริฐ ส่วนขันทีห่าว ปรุงยาไม่ได้เรื่องก็ต้องบอกกล่าว และแผลท่านอาจเน่า... ส่วนสตรีผู้นั้น... ข้าไม่ให้ราคา”
สวีเกาหานได้ยินแล้วเลยระเบิดเสียงหัวเราะลั่น
“นางเป็นน้องสาวของจือหยวนโหว นักพรตน้อยอย่าได้ล้อเล่นเชียว”
“ฮึ เป็นท่านโหว แล้วใหญ่กว่ารัชทายาทหรือ”
“มิได้ คนผู้นั้นแค่มีอำนาจ บิดาฟังเขามากไปหน่อย ส่วนข้าคือคนว่างงาน นำไปเปรียบเทียบกันไม่ได้”
“ท่านถ่อมตนเกินไป วันหนึ่งท่านก็ได้เป็นมังกรนั่งบัลลังก์ เช่นนี้ไม่สมควรให้ผู้อื่นข่มได้”
ดวงตาเรียวมองที่หญิงสาว มองแล้วส่งประกายบางอย่างออกมา เป็นช่วงเวลาดังกล่าวที่เหวินซืออี้สะเทิ้นอายอย่างไม่อาจเก็บอาการได้
“อืม นอกจากเป็นนักพรตน้อย เจ้าเป็นพระชายาของข้าได้หรือไม่”
เหวินซืออี้หูอื้อไปหมด ดวงตาจ้องเขาตาโต คนผู้นี้กลายเป็นต้วนซิ่วจริงๆ แล้วหรือ
“ขะ ข้าถือศีล อีกอย่างเพศเดิมคือบุรุษ”
เขาอมยิ้มทั้งสีหน้า สิ่งที่ทำต่อจากนั้นคือจู่โจมเหวินซืออี้ด้วยริมฝีปากที่ชื้นๆ แสนเร่าร้อน
มือทั้งสองข้างของเขาวางที่หน้าอกนาง วางแล้วพยายามแกะผ้าที่นางพันเอาไว้เพื่อปกปิดสองถันที่งดงามนั้น
ส่วนลิ้นเรียวสากร้อนทะลวงผ่านเข้าไปในโพรงปาก พอนางร้องอื้ออ้าต้องการประท้วง เขายิ่งจู่โจมหนักกว่าเดิม
ยามนี้เสื้อผ้านักพรตหลุดออกจากร่างทีละชิ้น
โอ้ จากนี้ เหวินซืออี้ยังจะกล้าเล่นละครปลอมเป็นผู้ใด เพื่อตบตาสวีเกาหาน!
บทที่เกี่ยวข้อง
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 8 กัวซาคะนองรัก
กัวซาคะนองรัก จือฮวนเป็นเดือนเป็นแค้นมาก นางคือลูกสาวคนเล็กของสกุลจือ หลังจากบิดาสิ้นใจ อำนาจก็ไม่ได้สั่นคลอนลง ด้วยสกุลจืออยู่คู่กับแคว้นเหลียงมานาน คนเก่าแก่จึงมีไม่น้อย อีกทั้งพี่ชายนางตอนนี้เป็นถึงจือหยวนโหว แล้วใครกันจะกล้าขัดใจ ถึงอย่างนั้นสวีเกาหานก็กล้าทำเป็นไม่เห็นนางอยู่บ่อยๆ ทั้งที่ยามนี้เขาควรดูแลนาง ด้วยออกมาล่าสัตว์ต่างเมือง เดินทางก็เกือบสามร้อยลี้ นางต้องทรมานนั่งๆ นอนในรถม้าด้วยทางคดเคี้ยว พอมาถึงเขาหวงซาน อีกฝ่ายกับหายตัวไป รู้อีกทีก็ผ่านไปสองวันเต็มๆ กระทั่งห่าวเจียไปช่วยกลับมาที่เรือนรับรอง ซ้ำร้ายยังมีนักพรตท่าทางพิลึกอยู่ไม่ห่างกาย ดวงตาหงส์มองไปยังห่าวเจีย พอเห็นเขาเตรียมขยับปากจะพูด นางจึงชิงถามเสียก่อน “สืบได้ความเช่นไรบ้าง จงเล่ามาให้ละเอียด” “มันเป็นแค่นักพรตน้อย ใช้ชีวิตพเนจร ไม่มีหลักแหล่ง พอมีความรู้เรื่องสมุนไพรบ้าง ที่ถูกเถาวัลย์ผสานใจรัดเอาไว้ ก็เพราะเข้าไปขโมยของสำคัญที่สุสานชาวสุยจ้วง ที่ติดอยู่กับชายแดน” “ขโมยสิ่งใด” “เท่าที่ข้าทราบเป็นเกล็ดหิมะพันปี” “มันต้องการนำไปใช้เพื่อการใด” “เท่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 9 ดวงตาที่สาม
ดวงตาที่สาม เมื่อเห็นเปลวไฟพุ่งเข้ามาหาตนเอง จือฮวนจึงยกมือทั้งสองข้างเพื่อปกป้องใบหน้างดงาม หากไฟดังกล่าวไม่ได้มีความร้อนเพราะถูกทำขึ้น กระนั้นก็สามารถสร้างความแสบร้อนและเผาไหม้ผิวหนังได้ อีกทั้งเสื้อผ้าที่นางสวมเป็นเชื้อเพลิงอย่างดี เหตุการณ์ต่อจากนั้นจึงชวนให้ตื่นตระหนก จือฮวนดิ้นปัดไปมา ก่อนลงไปนอนกลิ้งบนพื้นดิน ภาพของนางช่างน่าสงสารยิ่งนัก ทว่าการที่กรรมไล่ล่านางอย่างรวดเร็วนั้น เพราะเรื่องนี้มีคนเตรียมการไว้ ยามนั้น เสียงหวีดร้องเสียงขอความช่วยเหลือดังขึ้น คนที่พุ่งเข้าให้ความช่วยเหลือจือฮวนก็คือห่าวเจีย และตามด้วยจือคัง ฝ่ายจือฮวนถูกไฟเผาเสื้อผ้าและหลังมือเป็นบริเวณกว้าง ถึงไฟจะดับลงในเวลารวดเร็ว แต่นางได้แผลหลายแห่ง และนับว่าโชคดีที่ใบหน้าไม่ได้รับอันตราย แต่เส้นผมไหม้ไปไม่น้อย สภาพนางจึงดูแย่ ทั้งมีอาการเสียขวัญ “ห้ามไม่ให้ผู้ใดออกไปจากที่นี่ นางระบำทั้งหมดจับตัวไปไต่สวน เค้นหาความจริงให้ได้ ว่าใครสั่งให้พวกมันทำเรื่องร้ายแรงเช่นนี้” จือคังออกคำสั่ง เขาสงสารน้องสาวจับใจ นางแสบร้อนที่แผล สะอื้นไห้อย่างหนัก น้องสาวเขาถูกตามใจจนเสียนิสัย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 10 ดวงตาที่สาม (2)
เหล่านางรำราวๆ สามสิบกว่าชีวิตถูกต้อนมายังพื้นที่หลังเรือนรับรอง ซึ่งห่างออกมาพอสมควร ยามนั้นสตรีที่รำประทีปอยู่ด้านหลังสุด มีทหารหลายคนมองนางด้วยความสนใจ ทั้งเสื้อผ้าที่สวม กิริยาอ่อนช้อย กลิ่นกายนางก็หอมหวานชวนให้เคลิบเคลิ้ม แน่นอนมันไม่ใช่กลิ่นกายปกติที่สตรีพึงมี หากเป็นนางที่ใช้ความสามารถของตนกลั่นน้ำมันหอมระเหยทั้งจากสมุนไพร และไขมันมนุษย์ “เฮ้ย... น่าเสียดายของสวยของงาม... คำสั่งคือเฉือดพวกนางทั้งหมดเลยหรือ” คำพูดดังกล่าวทำให้นางรำเข้าใจได้ว่า ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตผู้บริสุทธิ์เหล่านี้กำลังจะสิ้นลง ทว่าคนที่เกิดใหม่ในร่างของท่านอาหญิงที่มีนามว่าจางเหยา อีกทั้งมีดวงตาที่สามมองเห็นเหตุการณ์ต่างๆ ในภายหน้า มีหรือจะยอมให้ทหารชั่วช้าของจือฮวน ปลิดชีพนางได้ง่ายๆ อย่างเช่นชาติภพก่อน ฝ่ายทหารที่เป็นหัวหน้าหน่วยใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยว่า “แบ่งเป็นสองกลุ่มก็แล้วกัน พวกหนึ่งจัดการไม่ให้จดจำสภาพเดิมได้ ส่วนคนงามๆ ข้าจะนำไปขายต่อ ได้เงินสักเล็กน้อย นับว่าไม่เสียแรงเปล่า” เมื่อเขาแจ้งความต้องการเช่นนั้น ทหารอีกหลายคนก็เห็นด้วย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 11 เร้ารักแนบเนื้อ
เร้ารักแนบเนื้อ เหวินซืออี้ไม่ใช่คนอ่อนหัดเรื่องอุ่นเตียง แม้อายุเดิมในชาติก่อนยังเยาว์วัย แต่นางรักสนุกอยู่สักหน่อย ชอบเรื่องระหว่างชายหญิงเป็นพิเศษ นางจึงปล่อยใจเตลิดไปกับแม่ทัพเซียว ซึ่งหลังจากตกเป็นของเขา ก็เกิดเรื่องราวมากมายต่อจากนั้น กระทั่งตั้งครรภ์ ทว่านางกลับไม่รู้ตัว จวบจนใกล้วันมงคลจึงตระหนักได้ว่าชีวิตน้อยๆ ใกล้ลืมตาขึ้นมาดูโลก ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้บอกเซียวหัวเฟิงให้รับรู้ สุดท้ายจึงจากไปพร้อมก้อนเนื้อในครรภ์ โดยผู้เป็นทั้งสามีและบิดา ไม่ทันได้ดูใจนาง ซ้ำร้ายยังหายตัวไปกับอรสพิษอย่างองค์หญิงหก“ซือเหยา เจ้าไม่ใช่แค่งาม หากเป็นสตรีที่ข้าหลงใหล” เสียงทุ้มๆ น่าฟังดังอยู่ข้างหู ซึ่งคนปากหวานย่อมเป็นเช่นสวีเกาหาน อีกทั้งรูปงาม เขางามแล้วยังทำให้นางมีความสุข มองอย่างไรก็ไม่เบื่อ ผิวเขาขาวละเอียดน่าสัมผัส ไรขนตามร่างกายถูกเล็มไว้อย่างงดงาม ยิ่งกว่านั้นคือขนาดแก่นกายเขา มังกรยักษ์คล้ำกว่าผิวกาย หัวบานหยักแดงเข้ม และเห็นเส้นเลือดปูนตลอดลำยาวเมื่อแข็งตัว ซึ่งทำให้หัวใจนางพองโตยามได้สัมผัส และปลุกปล้ำให้มันพ่นลาวาขาวขุ่นออกมา “เมื่อครู่หานอ๋อง ก็ขึ้นสวรรค์แล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 12 เร้ารักแนบเนื้อ (ต่อ)
สวีเกาหานรับรู้ได้ถึงความตึงเครียดเหวินซืออี้ จึงกระตุ้นนางทางด้านหน้า นิ้วมือเริ่มบี้ติ่งเนื้อสีชมพูสวย และมันสั่นระริกอย่างร่านสวาท หัวใจของเหวินซืออี้เต้นในจังหวะที่เร่งเร้า และนางได้ยินเสียงหัวใจสวีเกาหานเช่นกัน “แนบเนื้อผสานใจ นี่คือทางเดียวที่จะทำให้เถาวัลย์คลายตัว... ซือเหยา เจ้ายอมให้ข้ามอบความสุขหรือไม่” เขาถามเสียงแหบพร่า ฝ่ายเหวินซืออี้ไม่กล้ามองหน้าคนรูปงาม นางยิ้มน้อยๆ ริมฝีปากขยับเพียงนิด “ให้ ขะ ข้ากลืนน้ำให้ท่านอ๋องอีกสักรอบสองรอบก็ยังไหว แต่ข้ายังไม่พร้อมให้ท่านพาความใหญ่โตเข้าไปสำรวจด้านใน จนกว่าจะได้สวมชุดเจ้าสาว และเราต้องดื่มเหล้ามงคลด้วยกัน รวมถึงการผูกผมให้สัญญารักมั่น” นางบอกเขา น้ำเสียงคล้ายเป็นการร้องขอ ทั้งที่ความจริงแล้ว ยังมีบางสิ่งที่เหวินซืออี้ไม่รู้ ร่างกายนี้สวีเกาหาน และคนอีกผู้หนึ่ง ได้ทำการตกลงกันไว้ หากพวกเขาอยู่ลำพังกับนาง การอุ่นเตียงจะทำได้เพียงภายนอก หรืออย่างมากที่สุด หากเหวินซืออี้ยินยอม ก็ให้เข้าด้านหลัง มิใช่กลีบสวาทที่มีเกรสด้านหน้า “เรื่องเหล่านั้น ข้าย่อมทำให้ถูกต้อง ทว่าตอนนี้เจ้าไม่ต้องกลืนสิ่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 13 เร้ารักแนบเนื้้อ (ต่อ 2)
เหวินซืออี้สลัดความคิดต่างๆ ทิ้งไป และผิงจงถามนางด้วยก่อนถูกต้อนขึ้นรถม้า “ตัวเจ้าล่ะ... ช่วยข้าไว้ด้วยการใช้กลิ่นกระตุ้นราคะ ทั้งยังฉีกเสื้อผ้าให้ขาด เพื่อเผยความงามหลอกล่อบุรุษ คิดอยากให้ข้าเป็นพวก หรือจงใจจะล้วงความลับใดกันแน่” “ข้าแค่ไม่อยากตาย หากมีเจี่ยเจียเป็นพวก เราย่อมมีโอกาสรอด” “จือหยวนโหว มีหูตากว้างไกล อีกอย่างเจ้าทำให้คุณหนูสามจือบาดเจ็บ เช่นนี้คิดหรือว่า ยังจะมีลมหายใจสืบต่อไปได้” “หากพวกเขาอยากตัดหัวข้า ป่านนี้ข้าคงสิ้นใจนานแล้ว แต่... เป็นเพราะอยากรู้สถานะที่แท้จริงของข้า จึงปล่อยให้มีชีวิตต่อไป อีกอย่างหนึ่งในนางรำที่เหลือหากคาดการณ์ไม่ผิด ย่อมมีคนของขันทีห่าวปะปนอยู่ ” ผิงจงพยักหน้าน้อยๆ และเอ่ยขึ้น“สิ่งใดที่เจ้าต้องการทำให้สำเร็จ ข้าจะเอาใจช่วย และหวังว่า เมื่อสลัดคนพวกนี้ทิ้งได้ เราจะไม่มีเรื่องติดค้างกัน” เหวินซืออี้ไม่ได้กล่าวคำใดอีก เนื่องจากรถม้าออกเดินทาง โดยจุดหมายคือสถานที่ซึ่งกล่าวได้ว่าเป็นดั่งขุมนรกของสตรีและบุรุษที่มีรูปโฉมงดงามการเดินทางมาที่ซ่องในเขตเขาหวงซาน ใช้เวลาเกือบสองชั่วยาม นางรำต่างอ่อนแรง และก่อนหน้าน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 14 เร้ารักแนบเนื้อ (จบ)
“เจ้าและคนอื่นๆ ทั้งหมด ไปกับข้าด้านใน” เฉิงเซ่าเทียนสั่งการ แต่มีผู้คุมซ่อง และทหารบางส่วนไม่เห็นด้วย กระนั้นก็ไม่มีใครกล้าขัด “นายท่าน แต่สินค้ายังไม่ได้รับการตรวจสอบ อีกอย่างพวกนางพึ่งถูกส่งมาจากที่อื่น อาจเป็นสายลับ หรือมือสังหาร หากปะปนเข้าไปด้านใน เกรงว่าจะเป็นภัยได้” เสียงหนึ่งดังขึ้น คนของเฉิงเซ่าเทียนที่ติดตามเขาแยกเขี้ยวใส่ ก่อนจะมีดาบยาวๆ จี้ไปที่ลำคอของผู้ที่เอ่ยเมื่อครู่ “ข้าต้องการพวกนาง มีใครคิดขวางทางอีกหรือไม่” เสียงดังกล่าวเข้ม ฟังอย่างไรก็ไม่ควรรั้งเขากับเหล่านางรำพวกนี้ไว้ ฝ่ายเหวินซืออี้มองชายหนุ่มร่างสูง นางประหลาดใจ แม้เขาสวมหน้ากาก ปกปิดใบหน้าที่แท้จริง แต่ดวงตาเขา อย่างไรก็เป็นอาจารย์ของนาง ถึงอย่างนั้นความเย็นชาที่แผ่ขยายออกร่างเรือนกายสูงใหญ่ ส่งผลให้นางค่อนข้างครั่นคร้ามใจอย่างบอกไม่ถูก ราวกับบุรุษที่คุ้นเคยไม่ได้อยู่ในร่างกายนี้ ฝ่ายเฮ่อชวีหังผู้เป็นศิษย์ของเฉิงเซ่าเทียนปรากฏตัวในชุดของนายโลม เขาวาดหน้างดงาม ริมฝีปากก็โดดเด่นด้วยสีแดงงดงาม ภาพลักษณ์ดังกล่าวไม่ใช่แค่เหวินซืออี้อึ้ง แต่ผิงจงก็ตกตะลึงทั้งนางต้องกลั้นขำอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 15 ข้าไม่ใช่สิบเอ็ดของซือฝู
ข้าไม่ใช่สิบเอ็ดของซือฝู หญิงสาวกลั้นน้ำตาแล้ว แต่ความน้อยเนื้อต่ำใจมีมากล้น น้ำตานางจึงไหลไม่หยุด “กลืนมันลงไป แล้วข้าจะช่วยเหลือเจ้าให้พ้นภัยครั้งนี้” เหวินซืออี้ส่ายหน้า นางหลับตาและปฏิเสธสิ่งที่เขาเสนอ ฝ่ายเฉิงเซ่าเทียน แทนที่จะปล่อยนาง กลับกลายเป็นว่าเขาส่งยาลูกกลอนเม็ดดังกล่าวเข้าปากตัวเอง จากนั้นก็ทำในสิ่งที่ทำให้เหวินซืออี้ต่อต้านหนักกว่าเดิม นางไม่เข้าใจเจตนาอีกฝ่าย หากเกลียดนางไม่อยากแยแส เหตุใดถึงข่มเหงผู้อื่นอย่างไร้ยางอาย ฝ่ายเขาประกบริมฝีปากลงมา พยายามส่งยาลูกกลอนเข้าไปในปากนาง เหวินซืออี้อยากต่อต้าน หากสุดท้ายเขาใช้กำลังที่มากกว่า และพลังยุทธ์ส่งยาลูกกลอนเข้าไป “โอ๊ย เด็กน้อย เจ้ากล้ากัดข้าหรือ” พอเขาถอนริมฝีปากออก ก็มีแผลและเลือดไหลซึมให้เห็น ฝ่ายนางตั้งใจคลายยาเม็ดดังกล่าวทิ้ง แต่สายตาคมๆ จ้องเขม็ง แจ้งชัดว่าหากนางไม่ยอมกลืนลงคอ ร่างนี้คงไร้ลมหายใจ “เจ้าไม่มีทางเลือก แค่ยอมรับมันเสีย จากนั้นทุกอย่างจะดีเอง” เหวินซืออี้กดดัน หากสุดท้ายนางไร้ทางเลือกอย่างที่เขากล่าวจริงๆ“สำหรับผู้อื่นนั้น ข้าให้อาหังไปส่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11
บทล่าสุด
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 68 ชู้รักฮูหยินหม้าย
ร่างงดงามเข้าไปมาอยู่ในห้องนอนที่ข้าวของทุกอย่างล้วนเป็นสีแดง มีกลิ่นหอมของดอกไม้แห้ง เทียนไขถูกจุดให้ความสว่าง เนื้อตัวของอวี้เพ่ยเอ๋อร์ได้รับการดูแลอย่างดี สะอาดหมดจด กลีบอวบอิ่มถูกชโลมด้วยน้ำมันกับขี้ผึ้ง ยอดหน้าอกทาด้วยน้ำมันหอมซึ่งจะเป็นพื้นที่ให้บุรุษใช้ปาก ลิ้น และฟันเล่นสนุกด้วย อวี้เพ่ยเอ๋อร์เคลิ้มอย่างหนัก และร้อนรุ่มในร่มผ้า กระทั่งไม่มีผู้ใดวุ่นวายกับนาง ซึ่งแม้สติจะดับๆ ติดๆ แต่นางมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่ต้องการช่วยให้ตนดับตัณหาที่ลุกโชนในร่างกาย มือของนางค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าของตน ยามนี้ไม่ละอายสิ่งใด นางแค่ต้องการคลายความอึดอัด นิ้วเรียวสวยไล้ไปตามสัดส่วนงดงาม สัมผัสผิวกายที่นุ่มเนียนละเอียด บางครานางครางเสียงแปลกๆ บางครานางส่งเสียงหวีดสูงต่ำ เมื่อคลึงยอดหน้าอกตนแรงขึ้น สลับการบีบบี้ อวี้เพ่ยเอ๋อร์ก็ฉ่ำเยิ้มอย่างพึงใจ “ชะ ช่วยข้าด้วย” อวี้เพ่ยเอ๋อร์คงบ้าไปแล้ว แต่นางปรารถนาบุรุษสักคน ที่พอจะทำให้นางหลุดพ้นจากพิษร้ายที่อยู่ในร่างกาย ถึงจะมีบาดแผลที่เหนือหัวไหล่ข้างขวา แต่เล็กน้อยมาก อีกทั้งได้รับการใส่ยาอย่างดี ดังนั้นอวี้เพ่ยเอ๋
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 67 ชู้รักฮูหยินหม้าย
พวกเขาเลยต้องหาเจ้าสาวสักคนแต่งไปเป็นฮูหยินใต้เท้าเซี่ย ซึ่งแม้ชิงถงจะหวงหาและพิศวาสอวี้เพ่ยเอ๋อร์มากอย่างไร ทว่าเขารักตัวกลัวตายยิ่งกว่า ดังนั้นที่ทำได้ตอนนี้คือวางยานางให้สูญเสียความทรงจำชั่วขณะ แล้วย้อมแมวให้ปลอมตัวเป็นเจ้าสาวที่มีชื่อว่า จ้าวรั่วรั่ว เสียงบ้านแม่เหลียวดังขึ้นก่อนใคร ตามด้วยสาวใช้ฉีหนวนกับบ่าวชายที่อยู่ด้านหลัง “แม่บ้านเหลียว มั่นใจหรือว่า นี่คือเจ้าสาวที่จะพาไปส่งใต้เท้าเซี่ย!” บ่าวชายถาม แม้เขาอยู่ห่างออกไป แต่เหมือนจะพบพิรุธหลายอย่าง “ใช่หรือไม่ ข้าย่อมล่วงรู้กว่าผู้ใด อีกอย่าง มิเห็นหรือว่านางมีเสื้อคลุมเจ้าสาว ผ้าคลุมหน้าก็ใช่ มิหนำซ้ำยังได้รับบาดเจ็บ หากข้าคาดการณ์ไม่ผิดคงหนีตายมา แล้วหลบซ่อนตัวในบ้านร้างหลังนี้” เหลียวจูเอ่ย พลางสำรวจรูปร่างของอวี้เพ่ยเอ๋อร์ และนางชอบใจเป็นอย่างมาก สตรีผู้นี้ผิวขาวอมชมพู เอวคอด หน้าอกที่อยู่ในเสื้อผ้าที่ขาดวิ่น เห็นได้ชัดว่าอวบสวย นางเหมาะเป็นแม่พันธุ์โดยแท้ ฝ่ายอวี้เพ่ยเอ๋อร์ ที่ถูกมีดแทงเข้าหัวไหล่ ทั้งยังมีพิษเคลือบอยู่ทำให้นางอ่อนเพลีย มิหนำซ้ำมันให้สตินางหลงลืมชั่วขณะ นอกจากนั้นเหลีย
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 66 ชู้รักฮูหยินหม้าย
จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อออก และส่งให้นาง “เสื้อตัวนี้ มีกลิ่นเล็กน้อย แต่รับรองสะอาด เจ้าใส่ไปก่อน ส่วนเรื่องอื่นๆ พี่จะแก้ปัญหาให้เอง” อวี้เพ่ยเอ๋อร์ยื่นมือไปรับเสื้อจากอีกฝ่าย และกลับกลายเป็นว่าชิงถง ดึงมือนางไว้ ก่อนออกแรงมากกว่าเดิม จนนางถูกรั้งเข้ามาหาอกเปลือยเปล่าของเขา “พี่ถง ทะ ท่านต้องการทำสิ่งใด” “อยากสูดกลิ่นหอมๆ ของเจ้า อยากมอบจูบที่เจ้าคู่ควรได้รับ มิใช่การถูกขบ ดูดเม้ม หรือกัดอย่างป่าเถื่อน เยี่ยงสุนัขบ้า” เขาว่าแล้วก็ฉีกเสื้อที่ขาดของอวี้เพ่ยเอ๋อร์ ในตอนนั้น ผิวขาวอมชมพูเผยให้เขาเห็นมากกว่าเดิม “โอ้ใช่แล้ว กลิ่นกายนี้ ความงาม เนื้อนุ่มนิ่มอ่อนหวาน คือสิ่งที่ข้าฝันถึงมานาน” อวี้เพ่ยเอ๋อร์ตัวสั่น นางตกเป็นของเหวินมู่ถังแล้ว และไม่ปรารถนาเป็นของชายใดอีก เพียงแค่นี้ก็ผิดต่อป้ายวิญญาณสามีที่ตายจาก “พี่ถง ข้าชอบความเปิดเผย และความมีน้ำใจของท่าน แต่สตรีผู้นี้ เหมาะสมที่จะเป็นคนที่ท่านอยากให้อยู่เคียงข้างจริงๆ หรือ” ชิงถงไม่เสียเวลาคิด เขาตอบว่า “ให้ฟ้าดินเป็นพยาน ขอให้ข้ากับเจ้าได้เป็นสามีภรรยา ร่วมทุกข์และสุข ด้วยกันตลอดไป” อว
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 65 ชู้รักฮูหยินหม้าย
อวี้เพ่ยเอ๋อร์ ยังปวดศีรษะด้านหลัง ทั้งถูกยากล่อมประสาททำให้ มึนงงอยู่มิน้อย กระนั้นการถูกตบอย่างแรง ก็ทำให้นางฟื้นคืนสติ “ลงนามเดี๋ยวนี้!” อวี้เพ่ยเอ๋อร์ไม่ยอมจับปากกา ดังนั้นจึงถูกจับทั้งฝ่ามือ และหัวนิ้วโป้งลงไปในตลับหมึกสีแดงๆ “ไม่... ข้าไม่ยอมให้ทรัพย์สินใด กับคนช่วยอย่างพวกเจ้า” อวี้เพ่ยเอ๋อร์ร้องประท้วง แต่มือนางถูกซ่งหลันบีบเอาไว้ และสุดท้ายก็วางลงในกระดาษแผ่นดังกล่าว “ฮิๆ ๆ ยอมหรือไม่ เรื่องนี้เจ้าไม่สิทธิ์ขัดขืนหรอก” เมื่อได้หนังสือมอบอำนาจของอวี้เพ่ยเอ๋อร์ สิ่งที่ซ่งหลันกระทำก็นับว่าสำเร็จ ยามนั้นนางเกิดความคิดหนึ่งขึ้น มันฉายวาบในหัว จะดีเท่าใด หากให้เหตุการณ์ต่อจากนี้คือ อวี้เพ่ยเอ๋อร์ มีความสัมพันธุ์กับน้องสามี และเพื่อปกปิดความลับ จึงพยายามจะฆ่าอนุผู้ที่กำลังตั้งท้องอย่างซ่งหลัน! ในตอนนั้น ไฟเริ่มลุกลามเข้ามาทีละนิด ความร้อนทำให้ซ่งหลันไม่อาจอยู่ในพื้นที่ดังกล่าวได้อีกต่อไป ซึ่งด้านนอกเริ่มมีเสียงเอะอะ โวยวายดังอึงอล “ฮูหยินหม้าย แซ่อวี้ เจ้าอยู่ข้างในหรือไม่!” “แม่นางอวี้... ป้าเจี้ยนมาหา เจ้ารีบออกมาจากเรือนก
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 64 ชู้รักฮูหยินหม้าย
อวี้เพ่ยเอ๋อร์เคลิ้มไปกับการนวด และการจูบหนักหน่วง ทั้งลิ้นเรียวเล็กที่เลื่อนไปตามจุดที่ไวต่อการปลุกเร้า แม้นางจะฟื้นจากยาสลบแล้ว หากยามนี้สิ่งที่ได้รับเข้าไปใหม่ คือยากล่อมประสาท และถุงหอมราคะ ซึ่งกระตุ้นให้หญิงสาวร้อนอบอ้าวในกลีบบุปผางาม และนางจะไวต่อสัมผัสของบุรุษเช่นนี้ อย่างน้อยที่สุดก็เป็นเวลาเกือบสามวันสามคืน! ทั้งหมดนี้คือการกลั่นแกล้งของซ่งหลัน ด้วยต้องการให้อวี้เพ่ยเอ๋อร์ถูกย่ำยี และไม่เหลือความภาคภูมิใจต่อตนเองอีกต่อไป ซ่งหลันอยากให้อีกฝ่าย มีชีวิตอยู่ก็เหมือนตาย และกลายเป็นโสเภณี ที่มีตราบาปไปชั่วชีวิต! “นางมิใช่สตรีบริสุทธิ์ อีกทั้งยามที่ข้า ใช้กัวซาไล้วนที่กลีบฉ่ำแฉะนั้น คุณชายเจี่ยง ก็เห็นและได้ยินนางครางเสียงหวานเช่นไร” ซ่งหลันพยายามเหลือเกินที่จะทำให้อวี้เพ่ยเอ๋อร์กหลุดครางเสียงกระเส่าอย่างสตรีไร้ยางอาย ซึ่งการกระทำดังกล่าวก็ทำให้เจียงเซียนแถบจะโผเข้าไปย่ำยีอวี้เพ่ยเอ๋อร์ เจี่ยงเซียนมองร่างที่นอนบนเตียง และไล้เลียริมฝีปากตน ส่วนมือเขาก็จับเป้า และลูบไปมา เพราะส่วนที่แข็งขันกำลังสู้มือ อยากออกมาสูดอากาศนอกกางเกงเหลือเกิน “ให้ข้าส่ง
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 63 ชู้รักฮูหยินหม้าย
ยามเช้าวันนี้อวี้เพ่ยเอ๋อร์แปลกใจอยู่สักหน่อย นั่นเป็นเพราะตั้งแต่เมื่อคืน นางรีบปิดประตูห้องก่อนผล็อยหลับไป รู้สึกตัวก็ฟ้าสว่างแล้ว หญิงสาวสำรวจเนื้อตัว และโล่งใจที่ไม่ถูกข่มเหง กระนั้นก็อดครั่นคร้ามใจมิได้ ด้วยนางคาดว่าตนถูกวางยา! หญิงสาวออกจากห้องนอน ไม่เห็นทั้งซ่งหลัน หรือเจี่ยงเซียน จึงเดินตรวจสอบข้าวของคนทั้งคู่ พบว่าห่อผ้า ทั้งของใช้จุกจิกยังอยู่ครบ นั่นอาจหมายความว่าพวกเขา อาจออกไปข้างนอก จากนั้น อวี้เพ่ยเอ๋อร์ก็แอบไปดูเหวินมู่ถัง ซึ่งเป็นรอบที่สามแล้วแม้ไม่พบเขา อีกฝ่ายหายตัวไปและทำให้นางน้อยใจมาก ด้วยเหวินมู่ถัง ไม่บอกกล่าวสิ่งใด แม้จะเขียนจดหมายแจ้งข่าวคราวก็ยังไม่มี เมื่อมั่นใจว่า เหวินมู่ถึงไม่ได้อยู่ในห้องเก็บฟืน ใจก็เคว้งเหลือเกิน กระนั้นกลิ่นกายของเขาจางๆ ยังลอยอ้อยอิ่งอยู่ในโรงเก็บฟืนนี้ อวี้เพ่ยเอ๋อร์กำซาบถึงความรู้สึก ระหว่างเขากับนาง มือเรียวสวยเผลอลูบไล้ตัวตน ทั้งภายในร่มผ้าร้อนเร่าขึ้น นางยอมรับว่าเมื่อใกล้ชิดเหวินมู่ถัง ความปรารถนาอยากตกเป็นของอีกฝ่ายรุนแรงเหลือเกิน ยามเขาซุกไซ้เรือนกาย ขบเม้มไปจุดที่ไวต่อความรู้สึก ก็ประหนึ่งว่านางได้ขึ้
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 62 ชู้รักฮูหยินหม้าย
“เสี่ยวเอ๋อร์... พี่ถง จะทำให้เจ้า ลืมผู้ชายทุกคน เชื่อเถิด น้ำของพี่จะอาบทั้งกลีบเนื้อนี้ และเรือนกายเจ้าจนเปียกชุ่ม” แม้ประหลาดใจที่อีกฝ่ายเรียกตนว่า ‘พี่ถง’ แต่ซ่งหลันก็มิอาจหยุดความต้องการได้แล้ว นางต้องปล่อยให้ศึกรักดุเดือดนี้เดินหน้าต่อไป “บีบรัดกว่าสิ เจ้าเคยทำได้ดีกว่านี้ ข้าเห็นชัดด้วยสองตาของตน!” ซ่งหลันได้ยินอย่างนั้น นางก็อยากเอาใจชิงถง ด้วยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ยามร่วมรักกับเจี่ยงเซียน คนใจทราม และหยาบคาย เขาหาได้เล้าโลมนางไม่ ก็เพียงแค่กระแทกกระทั้น ถ้อยคำหวานใดๆ ก็ไม่เคยปริปากบอก มิหนำซ้ำยังเสร็จคนเดียว ปล่อยให้นางจมอยู่กับความรู้สึกน้อยใจเพียงลำพัง “ข้าทำได้ เชื่อข้าหรือไม่ ข้าทำให้ท่านได้” หญิงสาวว่าแล้ว ก็ร้องเสียงครางหวานจัด และบีบรัดแกนกายของชิงถง ยามนั้นเขาส่งแรงจากสะโพกเข้าไปลึก ทั้งคู่จึงแทบจะปล่อยความสุขออกมาพร้อมกัน “เสี่ยวเอ๋อร์... เจ้าช่างเอาใจเก่ง” ชิงถงเอ่ยจบก็สับสะโพกรัวแรงกว่าเดิม และยามนั้น ร่างหนึ่งที่ไร้อาภรณ์สืบเท้าเข้ามา “ฮ่าๆ ๆ พี่สะใภ้ ออกมากลางค่ำ กลางคืนให้ ผู้อื่นเย่อ ราวกับหมาตัวเมียเช่นนี้
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 61 ชู้รักฮูหยินหม้าย
หลังอาหารมื้อค่ำที่ดึกอยู่สักหน่อย เจี่ยงเซียนขอดื่มสุราในห้องโถง อันที่จริงอวี้เพ่ยเอ๋อร์ปฏิเสธแล้ว และบอกว่านางหาได้มีสุราในเรือนหลังนี้แม้แต่ป้านเดียว ทว่าอีกฝ่ายยิ้มร่า บอกว่าเตรียมมาด้วย นอกจากนั้นยังมีกัญชา และฝิ่นใช้สำหรับสูบ ได้ยินเช่นนั้นหญิงสาวรใจคอไม่สู้ดี นางอยากออกปากไล่เขาไปให้พ้นๆ หน้า ซึ่งยามนี้ฝนหยุดตกแล้ว ทว่าเจี่ยงเซียนหาเหตุผลยกมาอ้างว่าเดินทางเข้าเมืองฮุ่ยลำบากมิน้อย ส่วนซ่งหลันก็เข้านอนไปแล้ว กระทั่งปลายยามห้าย (21.00-22.59น.) ร่างหนึ่งในชุดเสื้อผ้าสตรีทำงานครัวก็ก้าวออกจากเรือนหลังเล็ก ลัดเลาะไปตามกำแพง ก่อนสืบเท้าพ้นประตูด้านหลัง จุดหมายคือบริเวณลำธารสายเล็กๆ ที่ทอดตัวมาจากภูเขาสูง เมื่อนั่งที่หินก้อนใหญ่อย่างผ่อนคลาย สตรีนางนั้นก็แกะชุดด้านในออก มือข้างหนึ่งเอื้อมไปหยิบหินจากลำธาร ก่อนนำมาถูไถร่างกาย คืนนี้แสงจันทร์มืดอยู่มาก อีกทั้งบริเวณนั้นมีต้นไม้หนาทึบแผ่กิ่งก้านบดบังแสงจันทร์เอาไว้ ผู้ที่แอบซุ่มดูอยู่จึงได้แต่จินตนาการว่า หญิงสาวกำลังทำสิ่งใดกันแน่! อีกทั้งเสียงครวญครางนาง ก็ช่างหวานล้ำ ชวนให้บุรุษเกิดความกระสัน! ชิงถ
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 60 ชู้รักฮูหยินหม้าย
เอาเข้าจริงๆ อวี้เพ่ยเอ๋อร์ไม่อยากต้อนรับเจี่ยงเซียน และสตรีอีกคนที่ชื่อซ่งหลัน ฝ่ายนั้นประกาศตัวชัดเจนว่าตนคือ อนุของเจี่ยงซาน โดยเรื่องนี้หญิงสาวไม่ล่วงรู้มาก่อน ที่สำคัญคนทั้งคู่มากับรถม้าคันหนึ่ง เห็นว่ามีสาวใช้รุ่นใหญ่ติดตามมาด้วย แต่แยกตัวออกไป อ้างว่าจะไปพบญาติที่อยู่ใกล้ๆ เมืองนี้ ถึงอย่างนั้นอวี้เพ่ยเอ๋อร์ก็คลางแคลงใจ หนึ่งคือน้องชายสามี อีกหนึ่งเป็นอนุผู้ที่ตายไปแล้ว พิจารณาอย่างละเอียด อย่างไรพวกเขาก็ไม่ควรเดินทางมาด้วยกัน ภายในเรือนหลังเล็ก เมื่อต้องต้อนรับคนแปลกหน้า ยิ่งทำให้อวี้เพ่ยเอ๋อร์เกิดความเครียด ทั้งยังกังวลใจว่า ทั้งคู่อาจเดินทางมาด้วยความประสงค์ร้ายแอบแฝง เจี่ยงเซียนมองสำรวจทุกอย่างในเรือน แม้ไม่ได้กว้างขวาง แต่สะอาดสะอ้าน และเห็นได้ชัดว่า อวี้เพ่ยเอ๋อร์ ไม่ใช่แค่หญิงสาวทั่วไป นางมีฝีมือด้านการปักผ้า ซ้ำยังอ่านหนังสือ และเขียนตัวอักษรได้ดี สตรีเช่นนี้สมแล้วที่พี่ใหญ่ให้แม่สื่อสู่ขอมาเป็นภรรยา ทว่าผิดแต่ครอบครัวนางละโมบ โดยเฉพาะพี่ชายของอวี้เพ่ยเอ๋อร์ที่ ถูกจำคุกในข้อหาหลีกเลี่ยงการจ่ายภาษี ซ้ำยังทำร้ายเจ้าขุนนางของศาล จนเป็นเหตุให้อีกฝ่ายเสียชีวิต
