Share

บทที่ 4

Aвтор: กำลังดี
เนื่องจากอุณหภูมิร้อนอบอ้าว จึงมองใบหน้าของศพไม่ออกแล้ว มีแค่ดวงตาทั้งสองที่ยังเบิกตาโพลงอยู่เพียงสิ่งเดียว ตายตาไม่หลับ

บางจุดบนร่างกายเน่าเปื่อยขั้นรุนแรง เผยกระดูกด้านในออกมา ส่วนที่เหลือเต็มไปด้วยหนอนแมลงวันสีขาว เมื่อประตูรถถูกเปิดออก ทำเอาแมลงวันที่เกาะอยู่บนศพตกใจ เสียงหึ่ง ๆ ๆ ดังเสียดหูไม่หยุด

“อ้วก...”

พวกคนใช้รีบพุ่งไปอ้วกข้าง ๆ ทันที ไม่กล้ามองเพิ่มอีก

พ่อเดินเข้าไป ในวินาทีที่เห็นศพฉันอีกครั้ง นัยน์ตาก็พลันหดตัวลง หลังจากนั้นใบหน้าก็บึ้งตึงเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ “เซี่ยไป๋ล่ะ? นี่ไม่ใช่เซี่ยไป๋! ให้เธอออกมา!”

เขาจ้องใบหน้าที่เน่าเฟะไปแล้วใบหน้านั้นเขม็ง ไม่รู้เพราะอะไร ตรงหน้าผากเน่าเปื่อยรุนแรงที่สุด จนเผยกระดูกสีขาวมากมายออกมาแล้ว

ในวินาทีนี้ฉันมองใบหน้านั้น ไม่กล้าเชื่อเลยว่านั่นคือตัวฉัน

ท้ายที่สุดพ่อบ้านก็อดไม่อยู่ ตะโกนเสียงดังขึ้นมาว่า “คุณท่าน นี่ก็คือคุณหนู เธอตายไปแล้ว”

พ่อถลึงตามองเขาด้วยความเกรี้ยวกราด “ตาแก่อย่างนายนี่นะ แก่จนเลอะเลือนไปแล้วใช่ไหม นี่ใช่เซี่ยไป๋ที่ไหน เจ้านี่ต้องเป็นฝีมือเธอนี่เอามาหลอกฉันแน่ ๆ”

“คุณหนูใหญ่ถูกขังเอาไว้แปดวันแล้ว ต่อให้เป็น
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Заблокированная глава

Latest chapter

  • พ่อเพิ่งจะรักฉันก็ตอนฉันจากไปแล้ว   บทที่ 10

    เขาเดินเข้าไป ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกพ่อคว้าขากางเองเอาไว้“สารวัตรจาง นี่เป็นของปลอม นี่ไม่ใช่ลูกสาวของผมใช่ไหม?”ในแววตาของเขาประกายแสงแห่งความหวังวาบหนึ่ง ดูราวกับเป็นพ่อที่ห่วงลูกสาวมากคนหนึ่งทว่ากลับถูกสารวัตรจางเตะออกไป จากนั้นก็ล้วงกุญแจมือออกมาใส่มือเขาจากเบื้องหลัง“คุณเซี่ย พ่อบ้านคนก่อนของบ้านคุณมาแจ้งความที่โรงพักว่าคุณฆ่าคนอำพรางศพ มีกล้องวงจรปิดเป็นหลักฐาน”สารวัตรจางเขย่ามือถือ “โชคไม่ดีเลย นี่คือลูกสาวของคุณ”“เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทาง ลูกสาวผมไม่มีทางตาย เป็นไปไม่ได้! เธอต้องออกไปเที่ยวเล่นแน่ ๆ แล้วสร้างศพปลอมมาหลอกผม!”พ่อที่ถูกใส่กุญแจมือดิ้นขึ้นมาอย่างแรง ในแววตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังฉันยืนเงียบอยู่ข้าง ๆ มองท่าทางคลุ้มคลั่งของเขาพ่อ ในวินาทีที่ถูกใส่กุญแจมือ พ่อกลัวว่าตัวเองจะต้องถูกจับขังคุกเพราะฆ่าคนตายและต้องสูญเสียทั้งหมดในตอนนี้ไป หรือว่ากำลังคิดถึงลูกสาวอย่างหนูที่หายไปจากโลกใบนี้อย่างไม่มีวันกลับจริง ๆ“คุณเซี่ย ศพที่ผมเคยเห็นมาไม่หนึ่งพันก็มีแปดร้อย เป็นของจริงหรือของปลอมผมแยกแยะได้ อยากจะพูดอะไรก็เก็บไปพูดที่โรงพักเถอะ”ตำรวจคุมตัวเขาเดินไปข้า

  • พ่อเพิ่งจะรักฉันก็ตอนฉันจากไปแล้ว   บทที่ 9

    ขณะที่ตำรวจชั้นผู้น้อยพูดประโยคนี้ออกมา ตนก็เขลาไปเช่นกัน พวกเขาทำคดีมาหลากหลาย สถานการณ์แบบนี้ยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจอีกความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวก็คือ คนคนนี้ตายไปแล้วเมื่อเห็นพวกเขาคิดได้ถึงจุดนี้ ฉันก็โล่งอก รีบไปหาศพฉันสิคะ ฉันกลัวว่าถึงเวลานั้นจะเหลือแค่โครงกระดูก แล้วทำพวกคุณกลัวตำรวจนำเบาะแสที่พบในหลายวันมานี้กลับไปบอกพ่อ“คุณเซี่ยครับ ตอนนี้เรากำลังสงสัยว่า จะเกิดเรื่องอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้นกับเซี่ยไป๋ หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือกับการสืบสวนของเราด้วยนะครับ”เมื่อพ่อได้ยินแบบนี้ เขาไม่เชื่ออยู่แล้ว “เป็นไปไม่ได้ เธอยังขับรถชนคนได้อยู่เลย จะมีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้ยังไง”“แต่เหมือนว่าเซี่ยไป๋จะหายไปจากโลกใบนี้ตั้งแต่ก่อนเธอชนคนแล้วนะครับ ไม่มีบันทึกการอุปโภคบริโภค ไม่มีบันทึกการโทร ไม่มีอะไรเลย คุณเซี่ย คุณคิดว่านี่เป็นไปได้เหรอ?”ตำรวจสีหน้าเคร่งขรึม แต่พ่อก็ยังไม่สนใจ “ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ผมระงับบัตรของเธอทั้งหมดแล้ว ไม่มีบันทึกการอุปโภคบริโภคก็ปกติจะตายไป เธอมีเพื่อนเยอะขนาดนั้น ให้เธอนิด ๆ หน่อย ๆ ก็พอให้เธอใช้แล้ว”“ทางเราเองก็ตรวจสอบแล้ว เพื่อนเหล่านี้ของเธอไม่ได

  • พ่อเพิ่งจะรักฉันก็ตอนฉันจากไปแล้ว   บทที่ 8

    “ผมไม่รู้ เซี่ยไป๋เดรัจฉานนั่นหายตัวไปนานแล้ว” พ่อพูดด้วยใบหน้าเย็นชา“โอเคครับ คุณเซี่ย เราจะตามหาต่อไป แต่ก็หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือกับการทำงานของเรานะครับ”อันที่จริงไม่ว่าพวกตำรวจเขาจะตามหาอย่างไร ก็ไม่มีทางตามหาฉันเจออีกเพราะตอนนี้ฉันยังนอนอยู่ในที่เก็บของท้ายรถนั่น ศพเน่าเปื่อยขั้นรุนแรง บางทีไม่นานอาจจะเหลือเพียงโครงกระดูกแล้วจะมีคนตามหาเจอได้ยังไงกัน?ตำรวจสืบหาไปทั่ว อยากจะหาตัวฉันให้พบ ทว่าในภาพวงจรปิด จุดที่ฉันปรากฏตัวล้วนใส่หน้ากากอนามัยและใส่หมวก เดิมทีแค่นี้ไม่มีทางมั่นใจได้เลยเสาะหาราวกับแมลงวันไร้หัวอยู่นาน นานจนซูเชียนออกจากโรงพยาบาลแล้ว ตำรวจก็ยังไม่พบเบาะแสของฉัน“เธอเหมือนหายไปกลางอากาศอย่างนั้น” ตำรวจเอ่ยขึ้นตอนที่มาบ้าน“ฮึ ผู้ใหญ่คนหนึ่ง จะมาหายไปกลางอากาศได้ยังไง! พวกหัวมงกุฎท้ายมังกรของเธอพวกนั้นต้องช่วยอยู่เบื้องหลังแน่ เซี่ยไป๋จิตใจโหดเหี้ยม ต้องถูกเธอซ่อนแน่ ๆ!”ตำรวจไม่ได้เดือดดาลแต่อย่างใด เขาลวดมองไปภายในบ้าน และพบกับกล้องวงจรปิดในห้องรับแขกตัวหนึ่ง“คุณเซี่ยครับ เราขอดูกล้องวงจรปิดในบ้านคุณหน่อยได้ไหมครับ?”พ่อพยักหน้า “ได้ครับ”ตำรวจก๊อ

  • พ่อเพิ่งจะรักฉันก็ตอนฉันจากไปแล้ว   บทที่ 7

    หลังออกไปจากบ้านฉัน เธอก็ส่งข้อความมาหาฉันไม่หยุด โทรศัพท์ฉันที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงซูอวี๋หร่วน ก็สั่นไม่หยุดเช่นกันบางทีอาจเป็นเพราะซูอวี๋หร่วนกลัวว่าเธอจะไปแจ้งตำรวจ จึงตอบกลับเธอไปเงียบ ๆ ประโยคหนึ่ง “ทุกอย่างโอเค ไม่ต้องเป็นห่วง”ทว่านี่ไม่เหมือนวิธีการพูดของฉันเลยแม้แต่นิดเดียว อีกฝ่ายจึงยิ่งส่งข้อความมาอย่างบ้าคลั่งกว่าเดิมซูอวี๋หร่วนกลัวเล็กน้อย จึงปิดโทรศัพท์และซ่อนเอาไว้ในถังน้ำของชักโครก จากนั้นก็ไปใช้เวลาพักผ่อนที่ต่างประเทศกับพ่อฉันเองก็ตามพวกเขาไปเช่นกันในช่วงเวลานี้นอกจากพวกเขาจะไปเที่ยวสี่ที่แล้ว พ่อยังพาซูเชียนไปโรงพยาบาลด้วยซูเชียนตั้งท้องโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ไหน ๆ ก็ตั้งท้องแล้ว งั้นทางที่ดีก็ควรเป็นลูกชายโรงพยาบาลภายในประเทศไม่สามารถตรวจเพศได้ ฉะนั้นจึงฉวยโอกาสไปตรวจเพศที่โรงพยาบาลด้วยเสียเลยขณะที่รู้ว่าเป็นลูกชาย พ่อดีใจจนเหมือนเด็กลงไปสิบปีในทันใด“ดี ๆ ๆ ผมจะตั้งชื่อให้เขาว่าจี้เย่ ต่อไปให้สืบทอดธุรกิจของตระกูลผม”ทั้งสองคนกลับถึงโรงแรมด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยสีแดงเลือดฝาด ซูอวี๋หร่วนเองก็เพิ่งกลับมาจากซื้อของ พ่อให้บัตรเธอใบหนึ่ง ให้เธอรูดได้ตามสบา

  • พ่อเพิ่งจะรักฉันก็ตอนฉันจากไปแล้ว   บทที่ 6

    ตอนกลางคืน ซูอวี๋หร่วนนอนอยู่บนเตียง เธอล้วงโทรศัพท์เครื่องหนึ่งออกมาจากใต้หมอนในตอนนี้เองฉันเพิ่งพบว่า โทรศัพท์กลับเป็นของฉัน และไม่รู้ว่าเธอไปเอามาตั้งแต่ตอนไหนเธอเปิดห้องแชตที่ปักหมุดไว้บนสุดของไลน์ออก ก่อนจะพิมพ์ข้อความอย่างรวดเร็วแล้วกดส่งไปแทบจะในวินาทีต่อมา ก็มีเสียงก่นด่าด้วยความเดือดดาลแว่วดังขึ้นมาจากห้องพ่อที่อยู่ไม่ไกล“ฉันว่าแล้วเชียวว่านังลูกทรพีนี่มันแกล้งตาย ไม่คิดเลยว่าจะกล้าขู่ฉันด้วย ฉันไม่มีลูกสาวอย่างมัน! ให้ดีให้มันตายอยู่ข้างนอกนั่นแหละ ตายไปเลย”ฉันขยับเข้าไปใกล้ อยากดูว่าซูอวี๋หร่วนส่งข้อความอะไรไป ถึงทำให้เขาโกรธได้ขนาดนี้“ตาแก่ พ่อกล้าระงับบัตรหนูเหรอ เชื่อไหมหนูจะตายให้พ่อดู!”ฉันจิ๊อย่างไม่พอใจเสียงหนึ่ง “แค่นี้เองเหรอ นี่มันไม่มีแรงจูงใจที่จะฆ่าเกินไปแล้วหรือเปล่า”เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันมีเพียงความเกลียดชังให้กับพ่อทางสรีรวิทยาคนนี้เท่านั้น อย่างอื่นไม่มีทั้งนั้นซูอวี๋หร่วนช่วยด่าเขาแทนฉันได้สองสามประโยค ฉันยังต้องขอบคุณเธอด้วยตอนนี้ฉันตายไปแล้ว เขาจะข่มขู่ฉันต่อไปไม่ได้อีกในไลน์ มีข้อความของเพื่อนที่ติดต่อฉันอีกไม่น้อย ซูอวี๋หร่วนไล่

  • พ่อเพิ่งจะรักฉันก็ตอนฉันจากไปแล้ว   บทที่ 5

    เมื่อหันหลังกลับไปมอง พ่อบ้านและเหล่าคนใช้ไม่กล้ากระทั่งดูศพ และยิ่งไม่ต้องพูดถึงจัดการศพเลย“พ่อบ้าน จะทำยังไงดี? ฉันไม่กล้าทำ” แม่บ้านคนหนึ่งถามขึ้นมาพ่อบ้านถอนหายใจ ก่อนจะถอดถุงมือสีขาวที่อยู่ในมือทิ้งไปบนพื้น“ผมไม่ทำแล้ว พวกคุณดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยนะ”เมื่อเขาพูดแบบนี้ คนอื่น ๆ เองต่างก็ตัดสินใจออกเช่นกันถึงยังไงที่นี่ก็มีศพศพหนึ่งอยู่ พวกเขาเป็นแค่คนใช้ ไม่ใช่หมอนิติเวช เก็บศพไม่ได้อยู่ในขอบเขตภาระงานของพวกเขายิ่งไปกว่านั้นเมื่อครู่ในพวกเขามีหลายคนที่เห็นศพของฉันแล้ว สิ่งที่ฝังอยู่ในใจนี้ไม่ใช่สิ่งที่เงินจะชดเชยได้ตอนนี้ต่อให้เพิ่มเงินพวกเขาก็ไม่อยากอยู่ต่ออีกแล้ว“ฉันเองก็ไม่ทำแล้ว ที่บ้านหลังนี้มีศพ น่ากลัวจะตาย”“นั่นน่ะสิ ฆ่าได้กระทั่งลูกสาวของตัวเอง บ้านหลังนี้ฉันไม่กล้าอยู่แล้ว”คนใช้ทั้งหมดที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนเลือกที่จะยอมแพ้ไม่ทำแล้ว พวกเขาถอดถุงมือ ถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้วเดินอาด ๆ ออกไปจากตรงนี้พ่อบ้านออกไปเป็นคนสุดท้าย เขาทำงานที่นี่มาหลายปีคนใช้หนุ่มคนหนึ่งกระซิบถามขึ้นว่า “พ่อบ้าน จะแจ้งตำรวจหรือเปล่า ทิ้งศพเอาไว้ตรงนี้มันน่าคลื่นไส้จะตาย”พ่อบ้านมอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status