/ โรแมนติก / พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ / บทที่ 2...เขามันสัตว์ประหลาด

공유

บทที่ 2...เขามันสัตว์ประหลาด

last update 최신 업데이트: 2025-07-20 20:29:26

เซ็กส์ยาวนานที่แสดงถึงความอึดถึกทนของพ่อเลี้ยง เสียงคร่ำโหยของแม่ที่แสดงถึงความสาแก่ใจและทรมานเหมือนจะตาย บ่งบอกถึงความเผ็ดร้อนของบทสังวาสอันโหดเหี้ยม

“นี่เองสินะ สัตว์ประหลาดตัวนี้” สัตว์ประหลาดเก้านิ้วบุเม็ดตะปุ่มตำป่ำที่ทำให้แม่ของเธอร้องร่ำโหยหวน สัตว์ประหลาดที่ทำให้หัวใจของเธอสูบฉีดพลุ่งพล่านทุกครั้งที่พวกเขาเริ่มบทรักครั้งใหม่

“ฉันรู้แล้ว” ตอนนี้เธอได้คำตอบแล้วว่าทำไมแม่ของเธอจึงหลงพ่อเลี้ยงจนโงหัวไม่ขึ้น เกือบหนึ่งปีที่ลุงเมฆมาทำหน้าที่ผัวใหม่ของแม่ เขาทำให้แม่ของเธอมีความสุขมาก สุขอย่างล้นเหลือ คงเป็นเพราะลำแท่งฝังมุกที่เสิร์ฟให้แม่แบบจัดเต็มในทุกที่ทุกเวลานี่เอง ทั้งในห้องครัว ห้องรับแขก ลานตากผ้า บนเครื่องซักผ้า บนโต๊ะวางของ หรือแม้แต่ในรถ

“เฮ่อ...ทำเสร็จก็ไม่เคยเช็ด” เธอมักจะเจอร่องรอยคราบใคร่ที่เปรอะเปื้อนอยู่เต็มไปหมด จนบางครั้งก็ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจ

‘ลุงเมฆ’ พ่อเลี้ยงวัยห้าสิบผู้หล่อเหลาคมเข้ม รูปร่างล่ำสันบึกบึนสมกับเป็นครูมวย เจ้าของแท่งโตฝังมุกแสนดุดันที่สยบแม่ชีจนอยู่หมัด สลัดชุดขาวออกจากกายแล้วกลับสู่โลกแห่งโลกีย์

หลังจากพ่อบังเกิดเกล้าเสียไปเมื่อสามปีที่แล้ว แม่ของเธอเสียใจและเศร้าหนัก จนต้องหนีไปบวชชีที่วัดป่าทางเหนือ แม่บวชชีอยู่สองปีกว่า ก่อนจะกลับมาเมื่อช่วงต้นปี พร้อมกับผัวใหม่ !

“นี่ลุงเมฆ เค้าจะมาอยู่ที่บ้านกับเรา”

ลุงเมฆแกก็เป็นคนดีอยู่นะ แต่เธอไม่ค่อยชอบแกสักเท่าไหร่หรอก เพราะแกทำให้แม่ของเธอเปลี่ยนไป แม่ที่เคยใจเย็นเป็นกุลสตรี กลับกลายเป็นผู้หญิงเกรี้ยวกราดขี้หึงและเอาแต่ใจตัวเองตลอดเวลา

‘อูยพี่เมฆ...เมียเสียว...เสียวเม็ดอู๊วส์’

‘เดี๋ยวผัวจะเบิร์นให้น้ำแตกคาปากเลยนะ’

‘อ๋อย อ๊อย อู๊วส์ แรง ๆ เลยผัวขา เมียใกล้แล้ว’

เมื่อสามเดือนก่อนนี่เอง เธอตัดสินใจย้ายออกจากบ้านมาอยู่ที่หอพักใกล้มหา’ลัย ด้วยเหตุผลเพราะขี้เกียจตื่นเช้า เบื่อรถติด...ทั้งที่ความจริงก็คือ เธอทนฟังเสียงพวกนั้นไม่ไหวแล้วต่างหาก ทั้งเสียงครางกระสันของแม่ เสียงร้องร่ำเหมือนจะขาดใจของลุงเมฆยามถึงจุดสุดยอด และเสียงกระแทกเหมือนเตียงจะทรุด มันทำให้เธอไม่ได้หลับได้นอน ทั้งแม่และลุงเมฆทำเหมือนลืมว่าเธออยู่ในบ้านนี้ด้วย

“เป็นไรแก เงียบเชียว” เพื่อนสนิทถามระหว่างที่กินข้าวด้วยกันที่ร้านสเต๊กหน้ามหา’ลัย

“เปล่า แค่คิดอะไรเพลิน ๆ น่ะ”

“อาหารมาแล้ว สเต๊กปลากับไส้กรอกเยอรมันของแก น่าอร่อยจัง”

이 책을.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   ตอนจบ...เจ้าสาวของคุณอา

    “อย่าเพิ่งแตกครับ ฟังก่อน พราวไม่ใช่ลูกพี่สิงขรหรอกครับ เราสองคนไม่ได้เป็นอาหลานกันจริงๆ ผมตรวจดีเอ็นเอเรียบร้อยแล้ว ผลออกมาว่าเราไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดกันเลย ดังนั้น ไร่ของเรากำลังจะมีงานแต่งงานเกิดขึ้นในเร็วๆนี้ หากป้าจะเอาเรื่องนี้ไปโพทะนาให้ทั่วไร่ ผมก็ไม่ห้ามนะ”“จริงหรือคะ”“จริงสิครับ”ป้าไฉไลนั้นดีใจยิ่งกว่าพราวนภาเสียอีก ท่านกอดพราวนภาจนแน่น แสดงความยินดีกับเจ้านายทั้งสองคนอย่างจริงใจ“แล้วที่คุณหนูอาเจียน...อย่าบอกนะคะ”รอยยิ้มเจือเขินของสิงหรัตน์และพราวนภาทำให้คุณป้าไฉไลรู้ได้ทันทีว่าไร่แห่งนี้กำลังจะมีเจ้านายน้อยถือกำเนิดขึ้นแล้ว เพราะงั้น เธอในฐานะแม่บ้านคนสนิทของพ่อเลี้ยงแห่งไร่ตะวันฉาย จึงจะต้องทำหน้าที่กระจายข่าวดีนี้ให้ทั่วถึงกันเสียหน่อย ไอ้พวกที่ชอบนินทาเจ้านายจะได้เงียบปากเงียบคำกันเสียทีเป็นที่เปิดเผยแล้วว่าคุณหนูพราวนภาไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของพ่อเลี้ยงสิงขร ดังนั้น เธอจึงไม่ใช่หลานสาวแท้ๆของคุณอาสิงหรัตน์เช่นเดียวกันส่วนข่าวลือที่ว่าคุณหนูพราวนภาหายไปกับผู้ชายถึงสามวันสามคืนนั้น ก็ไม่ใช่ใครอื่นเลย ผู้ชายคนนั้นก็คือพ่อเลี้ยงสิงหรัตน์ ซึ่งเป็นพ่อของลูกในท้

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 38...เราสองคนกำลังจะแต่งงานกัน

    "อะไรกันคะคุณสิงห์ พินัยกรรมอะไรกันคะ พี่ไม่เห็นเคยรู้เลย”“มันเป็นพินัยกรรมฉบับที่สองครับ พี่สิงขรได้เขียนเอาไว้ว่า...ภรรยาของข้าพเจ้า นางพิไลลักษณ์ได้คบชู้สู่ชายมานานหลายปี ทำให้ข้าพเจ้าเกิดความเสียใจและล้มป่วยลงจนอาการทรุดหนัก แต่เธอก็ไม่เคยเหลียวแล ปล่อยปละละเลยเพราะมัวแต่หาความสุขส่วนตน ข้าพเจ้าจึงต้องการให้ภรรยาและชู้รักออกไปจากไร่แห่งนี้ ทันทีที่ข้าพเจ้าเสียชีวิตลง โดยภรรยาของข้าพเจ้าจะไม่ได้ทรัพย์สินใด ๆ ติดตัวไปเลย แม้แต่ลูกสาวสองคนก็ไม่มีสิทธิ์นำพาติดตัวไป ลูกสาวสองคนได้แก่เพ็ญกมลและพรฤดี จะยังคงมีสิทธิ์ในทรัพย์สินตามที่ข้าพเจ้าได้ลงบันทึกไว้ในพินัยกรรมฉบับแรกทุกประการ...”พิไลลักษณ์ ปรีชา และเพ็ญกมลถึงกับหน้าเซียวหน้าซีด แทบจะทนฟังเนื้อความในจดหมายนั้นต่อไปไม่ได้“หมายความว่าพี่จะต้องออกไปจากไร่หรือคะ”“ความจริงผมควรจะทำตามพินัยกรรมของพี่สิงขรตั้งแต่เมื่อ 9ปีก่อน แต่ผมก็ไม่ได้ทำ จึงเกิดเรื่องร้ายขึ้นในวันนี้ ผมถือว่าผมเองก็มีส่วนผิดในเรื่องนี้เช่นเดียวกัน เพราะงั้น พี่พิไลกับพี่ปรีชาจึงจะต้องออกจากไร่ไปตั้งแต่วันพรุ่งนี้ และจะไม่กลับมาที่ไร่แห่งนี้อีกจนตลอดชีวิต”พิไลลักษณ์

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 37...สารภาพผิด

    “กูจะตัดของมึงด้วย อีแก่จะได้ไม่มีอะไรใช้งานในนรก!”“ฮือ...ไอ้สารเลว! มึงไม่ได้ตายดีแน่! โธ่ลูกแม่ เจ็บมากมั้ยลูก! ไอ้ชั่วมึงทำลูกกู”“อ้าว ทีลูกคนอื่น มึงยังสั่งให้กูไปทำเลย พอทำลูกสาวมึงบ้าง มึงกลับมาแช่งกูซะงั้น...จุ๊ๆๆๆ แต่ลูกสาวมึงอร่อยเหาะเลยว่ะ ชักเสียดาย เก็บไว้ก่อนดีมั้ยนะ เอาไปรวมกับอีวารีที่กระท่อมดีกว่า จะได้อยู่กันแบบสามคนผัวเมียไปจนเบื่อ แล้วพอเบื่อ ก็ค่อยทุบหัวฝังดินในหลุมเดียวกันไปเลย ง่ายดีออก!!”ขาดคำนั้น...ลูกปืนปริศนายิงเข้ามาที่ต้นขาของไอ้เมฆจนมันล้มลงไป“โอ๊ย!”สิหรัตน์พร้อมลูกน้องอีกประมาณห้าคนเดินเข้ามาในบ้าน โดยมีอาวุธครบมือทุกคน“ขจร จับตัวมันส่งตำรวจ แล้วก็ให้คนไปช่วยวารีที่กระท่อมกลางป่าด้วย”“ครับพ่อเลี้ยง!”เมื่อเห็นสิงหรัตน์ยืนอยู่ตรงหน้า พิไลลักษณ์ถึงกับปล่อยโฮออกมาด้วยความโล่งใจ“ฮือ...คุณสิงห์ ช่วยพี่ด้วย ช่วยยัยเพ็ญด้วยค่ะ มันจะฆ่าพวกเราทั้งหมด!”“ใจเย็นครับพี่พิไล มันกำลังจะได้รับผลกรรมที่มันก่อขึ้นแล้วครับ”พราวนภาตามเข้ามา ด้วยสีหน้าตระหนกตกใจ เธอตรงเข้าไปหาร่างของเพ็ญกมลที่ยังนอนไม่ได้สติทันที“คุณพี่เพ็ญ!...เป็นยังไงบ้างคะ คุณอาคะ รีบพาคุณพี่เพ็

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 36...รับกรรมหนัก

    “ฉันหวังให้เป็นอย่างนั้นล่ะ แต่ถ้าวันพรุ่งนี้ยังติดต่อทั้งสองคนไม่ได้ ฉันจะขอให้คุณสิงห์ช่วยแล้วล่ะ”“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นล่ะครับ...แล้วเรื่องคุณหนูพราวเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่ากลับมาแล้ว”“ก็ดูระรื่นดี” พิไลลักษณ์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความแค้นใจ “ถึงว่าแววตามันดูมั่นใจนัก มันทำให้ไอ้เมฆทรยศเราได้ ยัยนี่ไม่ธรรมดา สงสัยจะปล่อยมันไว้ไม่ได้แล้ว คงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด!”“ก่อนที่จะจัดการคุณหนูพราว หรือจัดการไอ้เมฆ ผมว่าคุณพักผ่อนก่อนดีกว่านะ เก็บแรงเอาไว้ก่อน พรุ่งนี้เรายังมีเรื่องต้องสะสางอีกเยอะ ไปเถอะ ผมจะพาไปนอน...”ขาดคำนั้น ปรีชาร้องลั่นออกมาเต็มเสียง ก่อนจะสลบฟุบลงไปนอนกองกับพื้น เลือดแดงสดไหลออกมาจากท้ายทอยแทบจะทันที“หา....” พิไลลักษณ์ตกใจตาเหลือก ก่อนหันขวับมองคนร้ายที่ยืนถือไม้หน้าสามตรงหน้า“ไอ้...ไอ้...ไอ้เมฆ!!”“หึ! ใช่ กูเอง คนที่พวกมึงอยากฆ่าให้ตายไง!” ไอ้เมฆย่างสามขุมเข้ามาหาพิไลลักษณ์ “กูมานี่แล้วไง อยากฆ่ากูนักไม่ใช่เหรอ มาสิ มาฆ่ากูเลย!”“อย่าเข้ามานะ!!” พิไลลักษณ์ถอยหลังรนรานโดยไม่ทันระวังจึงเหยียบนลำตัวของปรีชาเข้าอย่างจัง จึงทำให้เธอล้มหงายลงไปอีกคน “โอ๊ย! ไอ้สารเล

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 35...กรรมตามทัน

    “หา...ไอ้..ไอ้เมฆ! แกคิดจะทำอะไร...ไอ้สารเลว! แกหยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าทำฉันนะ!!”“แหม..ร้องลั่นเชียว เวลาสั่งให้ทำคนอื่น เสียงระริกระรี้มีความสุขสะใจสุดๆเชียวนะ แต่พอถึงตาตัวเอง สั่นเป็นลูกหมาตกน้ำเลยโว๊ย...หือ...น่าจะจับอีแก่กับลูกสาวมาอีกคน จะได้พร้อมหน้าพร้อมตา แล้วก็ให้ไอ้ปรีชานี่แหละ ทำพวกมึง...แต่ถ้ามากันเยอะ กูก็ต้องเหนื่อยอีก งั้นจัดไปทีละคนแล้วกัน เอาแบบชัวร์ๆแต่ไม่ต้องเสี่ยงมาก ดีมั้ยครับคนสวย”“กรี๊ดดดดด อย่านะ อย่าเข้ามา!!!” วารีทิพย์หวีดร้องลั่นไปทั้งป่า ยามถูกไอ้เมฆกดร่างแล้วสอดท่อนเอ็นเข้ารูสาวของเธออย่างแรงไร้ปราณี“อ๊า...อร๊ายยยย เจ็บ...ช่วยด้วย ช้วยด้วย!”เธอร้องลั่น น้ำตาไหล ไอ้เมฆหนวกหูจัด เลยฟาดหน้าเจ้าหล่อนไปสองที จนเลือดซึมมุมปาก“โอ๊ย! ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว! มึงตบกูทำไม”“มึงจะได้หยุดร้องซะทีไง กูรำคาญ!!”“คอยดูเถอะ มึงทำกูแบบนี้ มึงไม่ได้ตายดีแน่!”“มึงคิดว่ากูกลัวมึงเหรอ ถ้ากูกลัว กูไม่จับมึงมาหรอก ป่านนี้กูหนีไปถึงพม่าแล้ว กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อมึงจะทำกับลูกเขยได้ลงจริงเหรอ”“ไอ้บ้า! กูไม่ใช่เมียมึง!”“ไม่ใช่ได้ไง ดูสิดู แหกตาดู อะไรอยู่ในรูปู”วารีทิพย์หลับตา

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 34...เสร็จไอ้เมฆ

    “จริงด้วย วันนี้คุณหนูได้กลับบ้านแล้วนี่นา”ขจรศักดิ์ยิ้มกริ่ม เพราะรู้ใจเจ้านายดีว่าคิดอย่างไรกับสาวน้อย...“พ่อเลี้ยงไม่ต้องห่วงครับ รีบกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง ถ้ามีอะไรคืบหน้า ผมจะรีบโทรไปรายงานทันที”“ฝากด้วยนะ ขอบใจมากที่ทำงานสำเร็จลุ่ล่วงเป็นอย่างดี เสร็จจากงานนี้ ทุกคนจะได้รับโบนัสไม่อั้น”ห้านาทีต่อมา รถกระบะคันใหญ่ของสิงหรัตน์ขับเคลื่อนลงจากเขา มุ่งสู่ไร่ชาอันกว้างใหญ่ บ้านแสนรักของเขาที่มีหญิงสาวที่เขารักรออยู่...พิไลลักษณ์ยืนรอวารีที่จุดนัดพบซึ่งเป็นช่วงรอยต่อระหว่างไร่ตะวันฉายและไร่ภูวารีนั่นเองที่แห่งนี้กลายเป็นที่นัดหมายพูดคุยงานอย่างลับๆมานานนับเดือนแล้ว หลังจากที่รู้กันว่าต่างมีเป้าหมายเป็นคนเดียวกันหญิงสูงวัยรอด้วยใจกระวนกระวาย เดินไปเดินมาไม่หยุด ชะโงกชะเง้อชะแง้แลหนทางจนคอจะเคล็ดอยู่แล้ว“ยัยเพ็ญก็หายจ้อย ปรีชาก็ไม่ยอมกลับบ้าน โทรศัพท์ก็ไม่รับทั้งคู่ ยังไม่รู้ตัวอีกว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”จังหวะนั้นเอง วารีทิพย์ก็โผล่มา ด้วยสีหน้าหนักใจไม่แพ้พิไลลักษณ์“ไอ้เมฆ ไอ้เฮงซวย! ไหนคุณพิไลบอกว่าไว้ใจได้ มันเพิ่งจะส่งข้อความมาขู่วารีเมื่อกี้ มันน่านัก!”“มันส่

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status