บทที่ 1

“เด็กใหม่?”

“ไม่ใช่ ... เด็กคนนี้คือคุณหนูเฟิงซือจู ลูกสาวของ คุณซือฉือกับคุณฟางเหนียง”

“อ่อเด็กคนนั้น มีชื่อในใบสั่งตายแต่รอดชีวิตมาได้ เด็กกำพร้าวัยสองปีรึ เอามาไว้ที่ข้าเถอะ ข้าจะเลี้ยงให้เป็นนักฆ่าที่เก่งที่สุด”

“มาอยู่แค่ชั่วคราวเท่านั้น ฝากเจ้าเลี้ยงไว้ที่นี่ก่อน ผู้สังหารต้องการฆ่าล้างครอบครัว หลังจากจัดการคนพวกนั้นได้ ค่อยส่งคุณหนูให้นายท่านเฟิงหม่าจู”

“ถ้าฝากเลี้ยงแค่ชั่วคราวก็หาคนอื่นเถอะ”

“เจ้า!!!”

…

....

“คุณปู่ .. ทางนู้นมีทุ่งหญ้า แล้วก็มีดอกไม้เต็มไปหมด ภูเขาก็กว้างมากเลยค่ะ หลานชอบ” เด็กสาวตัวน้อยวิ่งมาด้วยรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจผู้มองพองโตเหมือนฤดูใบไม้ผลิ บรรยากาศรอบตัวอบอวลด้วยความสดใส มีชีวิตชีวา

“ถ้าเจ้าชอบ เจ้าก็อยู่ที่นี่เถอะ ...” น้ำเสียงเจือความลำบากใจของเฟิงหม่าจูเอ่ยขึ้น พลันทำให้ผู้ติดตามก้มหน้ามองพื้นด้วยความสงสารเด็กน้อยที่ต้องตัดขาดจากโลกภายนอกด้วยวัยเพียง 4 ปี

“นายท่าย ท่านหมอเหวิงและท่านหมอหยางมาถึงแล้วครับ”

“นายท่าน ครูฝึกเซียวมาถึงแล้วครับ”

“นายท่าน พ่อบ้าน แม่นม คนรับใช้ และผู้ดูแลทั้งหมด หนึ่งร้อยแปดชีวิตเข้าประจำที่คฤหาสน์ของตระกูลเฟิงเรียบร้อยแล้วครับ”

“อาจู … ปู่ให้เจ้าอยู่ที่นี่ เพื่อตัวเจ้า และเพื่อตระกูลเฟิงของเรา คนพวกนั้นไม่มีทางปล่อยเจ้าไปง่ายๆ เจ้าคือความหวังของพวกเราตระกูลเฟิงที่จะแก้แค้นให้พ่อของเจ้า จำคำพูดปู่ไว้นะอาจู แก้แค้น แก้แค้นตระกูลแต้ แต้เถียน คือคนฆ่าพ่อแม่ของเจ้า จำไว้ อาจู แค้นสังหารบิดามารดา หากทำไม่สำเร็จเจ้าจะตายไม่ได้ เจ้าต้องแก้แค้น ทำลายตระกูลแต้ เหยียบย่ำความพินาศของพวกมันเพื่อยืนหยัดนำพาตระกูลเฟิงให้มั่นคง” น้ำเสียงหนักแน่นเจือความเศร้าของผู้นำตระกูลเฟิงในตอนนี้ ทำให้ตระหนักถึงสถานการณ์อันหนักอึ้งของตระกูลเฟิง ที่ขาดผู้สืบทอดหลัก อนาคตหม่นแสงจนต้องฝากความหวังไว้ที่เด็กหญิงตัวเล็กถึงเพียงนั้น

ลูกหลานของเฟิงหม่าจูถูกลอบสังหารตั้งแต่สองปีก่อน ลูกชายทั้งสาม เฟิงซือเฉิน เฟิงซือฉือ เฟิงซือโฮ่ว  หลานชายบ้านหลัก เฟิงหรู เฟิงหรง เฟิงรุ่ย หลานสาวบ้านรอง เฟิงซือฮวา เฟิงซือหลิน หลานสาวบ้านสามเฟิงซืออ้าย ถูกฆ่าตายทั้งหมด เหลือเพียงหลานสาวบ้านรอง เฟิงซือจู และหลานชาย บ้านสาม เฟิงซือเป่า

เฟิงซือจูและเฟิงซือเป่าถูกเลี้ยงไว้ที่คฤหาสน์ส่วนตัวของตระกูลทางเหนือและทางตะวันออก แต่ละวันผ่านไปด้วยความยากลำบาก ตื่นเช้าฝึกวรยุทธ ขี่ม้า ยิงปืน ยิงธนู ฝึกใช้มีด ฝึกการต่อสู้ทุกศาตร์ทุกแขนง ตกบ่ายเรียนเรื่องสมุนไพร ยาพิษ และการฝังเข็ม ตกดึกเรียนเรื่องธุรกิจการบริหารจวบจนผ่านไป 8 ปี แตกฉานเรื่องต่างๆ จึงติดตามอาจารย์เซียวเข้าไปลองให้ชีวิตบนภูเขา ชีวิตบนภูเขาไม่ง่าย ฝึกหาแหล่งน้ำ ฆ่าสัตว์หาอาหาร เอาตัวรอดยามหิว ยามเหนื่อย ยามง่วงนอน สำหรับเด็กอายุ 12 ล้วนเป็นโจทย์ที่ยากจะผ่านไปได้ แต่ละวันถูกเคี่ยวกร่ำ ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล ทั้งแผลจากกิ่งไม้ แมลงและสัตว์ร้าย ความอ่อนเพลีย อ่อนล้าจากร่างกาย พลาดกินพืชที่มีพิษ พลาดทิ้งร่องรอยไว้ให้สัตว์ร้ายตามติดหมายให้เฟิงซือจูกลายเป็นอาหาร ประสบการณ์1ปีบนภูเขากับอาจารย์เซียวยากจะลืมเลือน

“คุณปู่” “นายท่าน”

เสียงเรียกที่ดังขึ้นพร้อมกันทั้งของอาจารย์และลูกศิษย์ทำให้เฟิงหม่าจูหลุดออกจากพวัง นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้มาที่นี่ เพราะภาระที่หนักอึ้ง แบกตระกูลเฟิงขึ้นไว้บนบ่าพยายามพาร่างชราให้เดินได้ไกลที่สุดเพื่อทายาทที่เหลืออยู่ทั้งสอง หากเขาล้ม หลานทั้งสองจะขาดที่พึ่งสุดท้าย ทรัพย์สมบัติของตระกูลจะต้องถูกไอ้พวกคนแซ่แต้ใช้อุบายยึดทุกอย่างไป ชีวิตชราของเขา เขาไม่เสียดาย แต่หลานทั้งสองจะถูกเหยียบย่ำไม่ได้ หลานทั้งสองต่างได้รับความรู้ของทุกศาสตร์ทุกแขนง ในวันหน้าเมื่อเกิดอะไรขึ้นหลานทั้งสองของเขาจะต้องเอาตัวรอด จะต้องไม่ถูกใครสังหารทิ้งอย่างง่ายดายเป็นผักปลาอีกแล้ว

“อาจู เป็นอย่างไรบ้าง บนเขาเป็นอย่างไร รีบมาเล่าให้ปู่ฟัง” เสียงอบอุ่นเจือความเอ็นดูทำให้ร่างกายที่เหนื่อยล้าของ “อาจู” มีแรงเล่าเรื่องบนเขาให้คุณปู่ฟัง เสียงก้องกังวาล ลำดับเรื่องราว ท่าทางที่ใครๆต่างเห็นแล้วให้ความเอ็นดู ช่างเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวของเด็กหญิงที่กำลังโตคนนี้จริงๆ

หลังจากเฟิงหม่าจูออกจากคฤหาสน์ไปได้ไม่กี่วัน ครอบครัวธรรมดาครอบครัวหนึ่งก็เข้ามารับเฟิงซือจู ที่แท้ เฟิงหม่าจูมาเพื่อบอกให้เฟิงซือจูเริ่มแก้แค้น

“ได้เวลาแล้วสินะ ท่านพ่อ ท่านแม่ ฮวาเจี่ย หลินเจี่ย ข้าจะแก้แค้นแทนพวกท่าน และเอาของที่ควรจะเป็นของพวกเรากลับมาให้หมด”

ตระกูลเฟิงและตระกูลแต้ เป็นผู้นำในกลุ่มธุรกิจอาหารมาสี่รุ่น ธุรกิจเติบโต แรกเริ่มทั้งสองตระกูลเปิดฟาร์มไก่ส่งขายตามร้านค้าต่างๆ รวมถึงเปิดขายปลีกหน้าฟาร์มทั้งไข่และไก่จากวันละร้อยตัวขึ้นเป็นวันละพันวันละหมื่นจวบจนถึงวันละแสนตัวจึงปรึกษากันขยายฟาร์มรองรับใบสั่งซื้อที่มากขึ้น พื้นที่หลายพันหลายหมื่นไร่ได้ถูกกว้านซื้อ สิ่งก่อนสร้างผุดขึ้นไวเหมือนเสกสร้าง กิจการขยายใหญ่ไปถึงฟาร์มหมู ฟาร์มโค สินค้าแปรรูป ของสด ของแห้ง ส่งขายปลีก ขายส่งทั้งในและนอกประเทศ ดีลภัตคาร ร้านอาหารมากมาย ทั้งสองตระกูลมีความสัมพันธ์อันดีช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาจนถึงรุ่นสาม ทายาทรุ่นสามของตระกูลแต้ มีเพียงแต้เถียน แต้เถียนและเฟิงหม่าจูมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เรียกได้ว่าเติบโตขึ้นมาพร้อมกัน แต่เนื่องด้วยแต้เถียนเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูลแต้จึงมีนิสัยเอาแต่ใจ สำมะเลเทเมา แพ้ไม่ได้ ลงไม่เป็น ถือตนเองเป็นใหญ่ และ ติดการพนัน เมื่อนานวันเข้าลักษณะนิสัยที่เข้ากันไม่ได้ของแต้เถียนและเฟิงหม่าจูจึงทำให้ความสัมพันธ์ทั้งสองเหลือเพียงหุ้นส่วนธุรกิจ

แต้เถียนมีภรรยาสามคน อาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน แต่ภรรยาทั้งสามไม่ได้ปรองดองกันนัก บ้านร้อนดั่งไฟทำให้แต้เถียนไม่ค่อยกลับบ้าน กินนอนในคาสิโน นานวันเข้ามีแต่เสียไม่มีได้ เงินหมื่นล้านก็ไม่พอให้ล้างผลาญ หน้ามืดเทขายหุ้นในมือจนหมด รู้ตัวอีกทีบริษัทที่บรรพบุรุษร่วมสร้างก็หลุดมือออกไปไม่มีวันกลับจึงเกิดอุบายหวังสมบัติตระกูลเฟิง ส่งมือสังหารหวังฆ่าล้างตระกูลแล้วส่งลูกของตนไปเป็นลูกบุญธรรมของเฟิงหม่าจู ความคิดยังไม่ทันสำเร็จ เฟิงหม่าจูก็รู้ตัวส่งมือสังหารอีกกลุ่มให้ไปช่วยคนในตระกูล เสียดายช้าไปเพียงก้าว เหลือเพียงลมหายใจของเฟิงซือจู และ เฟิงซือเป่า

สังหารมือสังหารของตระกูลแต้ทั้งหมดหลักฐานเพียงพอเอาผิดแต้เถียน แต่หลักฐานทั้งหมดกลับหายไปในขั้นตอนสุดท้าย อีกทั้งยังถูกตั้งข้อหาแจ้งความเท็จ อายัดทรัพย์สินบางส่วน ชื่อเสียงกระทบธุรกิจ ถูกเฝ้าจากเจ้าหน้าที่อย่างลับๆและอย่างโจ่งแจ้งทำให้กระดิกตัวลำบาก ที่น่าเจ็บใจคือหุ้นของเฟิงซือจือทั้งหมด ถูกขายให้ แต้เลี่ยงจิน ลูกชายเพียงคนเดียวของแต้เถียนกับจางเหว่ย ภรรยาลำดับสองบุตรีของนายตำรวจใหญ่ ในราคา 1 หยวน

แต้เลี่ยงจินรับนิสัยเด่นจากแต้เถียนและจางเหว่ยมาอย่างสมบูรณ์แบบ หนึ่งบุรุษสองภรรยา บ้านลับนับไม่ถ้วน หาไม่ได้แต่ใช้มาก หน้าใหญ่ใจใหญ่ มือเติบ และด้วยชีวิตเติบโตมากับมารดาที่เป็นบุตรีตำรวจใหญ่ทำให้ไม่เกรงกลัวใคร ใช้อำนาจก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน

เมื่อเป็นแค้นสังหารลูกหลาน ก็สมควรแก้แค้นด้วยสิ่งเดียวกัน เป้าหมายแรกคือ ลูกชายฝาแฝดของแต้เลี่ยนจินกับภรรยารองลี่ลี่ แต้เลี่ยงหรงและแต้เลี่ยงรุ่ย เด็กทั้งสองอายุเท่าเฟิงซือจู กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1

เฟิงซือจูที่ถูกครอบครัวเสิ่นรับไปเข้าเรียนที่เดียวกับแต้เลี่ยงหรงและแต้เลี่ยงรุ่ย ด้วยชื่อเสิ่นเว่ย เพียง 7 วัน แต้เลี่ยงหรงอาหารเป็นพิษเฉียบพลันตายคาโรงอาหาร แต้เลี่ยงรุ่ยรีบวิ่งไปแจ้งข่าวพลาดตกบันไดเลือดคั่งในสมองถูกส่งตัวและหมดลมที่โรงพยาบาล

งานศพผ่านไปไม่นาน แต้หลินเยว่ภรรยาเอกของแต้เลี่ยงจินรับบุตรีบุญธรรมนามเสิ่นเว่ย เสิ่นเว่ยอยู่รับใช้ใกล้ชิด เป็นเด็กดีว่าง่าย รวมถึงออกอุบายดึงรั้งแต้เลี่ยงจินให้แต้หลินเยว่ โยกย้ายเงินทองทรัพย์สินของลี่ลี่ภรรยารอง เข้ามาที่แต้หลินเยว่รวมถึงหุ้นที่โกงมาจาก เฟิงซือฉือ ทำให้แต้หลินเยว่รักและเอ็นดูเสิ่นเว่ยจากใจจริง ด้วยต้องการมีบุตรชายให้เป็นผู้สืบเชื้อสายตระกูล แต้เลี่ยงจินจึงสรรหายาดีมาดื่มบำรุง เสิ่นเว่ยรับหน้าที่สรรหายาดีใช้เงินไปมากมายบำรุงอยู่ถึงสองปีไม่มีบุตรแต่กลับเป็นบุรุษไร้สมถภาพ ซ้ำตรวจพบว่าตนเป็นหมัน ด้วยตรอมใจบวกกับยาบำรุงของเสิ่นเว่ยครึ่งปีหลังจากนั้นแต้เลี่ยงจินก็ได้แค่นอนอยู่บนเตียงขยับได้เพียงลูกตาสองข้าง

เมื่อแต้เถียนมาเยี่ยมลูกชายกลับถูกสะใภ้รอง ลี่ลี่วางยาพิษในน้ำชา เมื่อตำรวจไปถึงพบศพของแต้เถียนนอนอยู่บนพื้น ลี่ลี่ที่นั่งอยู่ข้างศพอย่างเหม่อลอย พูดจาวกไปวนมาจับใจความไม่ได้ จึงลงความเห็นว่าเกิดจากความกดดันต่างๆรวมถึงตั้งแต่สูญเสียลูกชายฝาแฝดไปเมื่อสองปีก่อนทำให้เกิดอาการทางจิตไม่สามารถเข้ารับการไตร่สวนตามกระบวนการและถูกส่งเข้าโรงพยาบาลจิตเวช

หลังจากนั้นสามเดือน ลู่เอิน จางเหว่ย และหลีน่า ภรรยาทั้งสามของแต้เถียนถูกจับขณะลักลอบขนยาเสพติดหนีออกนอกประเทศ ลู่เอินและหลีน่าถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต จางเว่ยใช้เส้นสายขอประกันตัวเพื่อสู้คดีและปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา ยัดเงินจำนวนมากเพื่อปิดคดีขณะเดินทางกลับจากศาลกลับหายตัวลึกลับไร้ร่องรอย ครอบครัวออกตามหานานกว่าสามเดือนจนมาเจอศพที่ถูกถลกหนัง แล่เนื้อ เลาะเส้นเลือด ตัดเส้นเอ็น ถูกแขวนไว้กลางภูเขา พื้นด้านล่างศพเต็มไปด้วยสมุนไพรหลายชนิดที่มีสรรพคุณไล่สัตว์ร้าย กลบกลิ่นเลือด เหมือนตั้งใจเก็บสภาพศพที่ถูกทรมานนี้ไว้ให้เป็นของขวัญทางสายตาแก่ใครบางคน

หลินเยว่ สะใภ้เพียงคนเดียวของตระกูลเย่ที่ยังมีชีวิตอยู่ ตั้งตนเป็นผู้จัดการมรดกใช้ชีวิหรูหราได้เพียงไม่ถึงเดือนถูกพบหมดสติภายในบ้าน หลังเข้าโรงพยาบาลกลายเป็นเจ้าหญิงนินทรา

เสิ่นเว่ย ทายาทโดยชอบธรรมเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ได้เซ็นยินยอมถอดเครื่องช่วยหายใจของหลินเยว่และขายทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลแต้ให้เฟิงซือจูและเฟิงซือเป่าในราคาหนึ่งหยวน

ในปีเดียวกัน ตระกูลเฟิงได้เปิดตัวทายาทรุ่นที่ห้า เฟิงซือเป่าในวัยยี่สิบปีและเฟิงซือจูในวัยสิบหกปี

เฟิงซือเป่าในวัยยี่สิบปีเข้ารับช่วงต่อบริษัทจากเฟิงหม่าจู

เฟิงซือเป่าในวัยยี่สิบห้าปี แต่งงานกับเจียงเล่อปาทายาทสายการบินเอกชนแห่งหนึ่ง

เฟิงซือเป่าในวัยยี่สิบเจ็ดปีมีทายาทคนแรก

เฟิงซือเป่าในวัยสามสิบปี เป็นผู้บริหารหนุ่มไฟแรง ขยายธุรกิจร้านค้าปลีก ร่วมเซ็นสัญญากับสายการบินของเล่อปาเพื่อขยายธุรกิจอาหารกึ่งสำเร็จรูปพร้อมทานบนเครื่องบิน รวมทั้งเพิ่มธุรกิจขนส่งสินค้าผ่านสายการบินใต้ความร่วมมือของตระกูลเจียงฝั่งภรรยา

เฟิงซือเป่าวัยสามสิบสามปี มีครอบครัวที่อบอุ่น ลูกชายสามคน ลูกสาวหนึ่งคน ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและเจริญรุ่งเรื่อง.. ตลอดไป

เฟิงซือจูในวัยสิบหกปีเข้าศึกษาต่อในคณะแพทยศาสตร์ตะวันตกด้วยการสอบเทียบ และจบการศึกษาในวัยยี่สิบเอ็ดปี ศึกษาต่อแพทย์เฉพาะทางออร์โธปิดิกส์(เป็นสาขาเฉพาะทางหนึ่งของศัลยศาสตร์ ที่เกี่ยวข้องกับกระดูก ข้อ เส้นเอ็น และกล้ามเนื้อต่างๆของร่างกาย) และจบการศึกษาในวัยยี่สิบสามปี

เฟิงซือจูในวัยยี่สิบสามศึกษาต่อแพทย์แผนจีนระยะสั้น

เฟิงซือจูในวัยยี่สิบห้าปีเข้าทำงานที่โรงพยาบาลอันดับหนึ่งของประเทศในแผนกศัลยศาสตร์

เฟิงซือจูในวัยยี่สิบเจ็ดปี ขึ้นเป็นฝ่ายผู้บริหารโรงพยาบาล ผลักดันการรักษาควบคู่ระหว่างแพทย์แผนตะวันตกกับแพทย์แผนจีน

เฟิงซือจูในวัยสามสิบปี ทิ้งชื่อเสียงไว้ข้างหลัง พกเพียงเงินทองออกเดินทางท่องเที่ยวรอบโลก

“ทุกพื้นที่ พื้นถิ่น ต้องย่ำถึง แม้โน้มตัว ก็ต้องไปถึงที่ ศึกษาชีวิตด้วยวิถี ศึกษาวิถีด้วยอาหาร อาหารคือสิ่งสะท้อนชีวิตขอแต่ละพื้นถิ่นเป็นอย่างดี ลองชิม ลองชม ลองสัมผัส ลองจำ ลองทำ ลองพัฒนา ทั้งหมดที่กล่าวคือวิถี”

เฟิงซือจูในวัยสามสิบสามปี เสียชีวิต …