LOGINShare
11 บอกรักเพื่อให้เชื่อใจ
Last Updated:
2024-12-12 15:20:55“ทำธุรกิจส่วนตัวครับ รับเหมาก่อสร้าง” ปัณกรณ์สร้างประวัติส่วนตัวปลอม ๆ ขึ้นมาภายในสามวินาที ทุกอย่างคือเรื่องโกหก เขาคิดว่าเธอคงสงสัยว่าบ้านเขาทำบริษัทก่อสร้างจริงไหม
เขาหยิบมือถือขึ้นมาเปิดรูปถ่ายซึ่งกำลังยืนข้างป้ายบริษัทก่อสร้างให้ณิชาดู โดยบริษัทแห่งนี้เป็นของเพื่อนเขาซึ่งปัณกรณ์ไปร่วมแสดงความยินดีเฉย ๆ หากดูผิวเผินเขาก็เหมือนลูกชายเจ้าของบริษัทจริง ๆ
ณิชารู้สึกโล่งใจที่เขาไม่ใช่พวกนักธุรกิจหรือนายทุนที่มาติดต่อขอซื้อที่ดินตลาดน้ำ ครั้งแรกที่เจอกัน เธอยอมรับว่ารู้สึกตะขิดตะขวงใจเล็กน้อย เขาอาจจะแฝงตัวเข้ามาเพราะหวังผลประโยชน์เรื่องที่ดิน แต่ในเมื่อยืนยันเช่นนี้เธอก็พลอยโล่งใจไปอีกหนึ่งเปราะ
“ถ้าพี่เป็นพวกนายทุนจริง ณิคงใจสลายแย่ เพราะครอบครัวของณิก็บอกแล้วว่าอยากอนุรักษ์ที่นี่ หากตลาดน้ำกับที่ดินแห่งนี้ไปอยู่ในมือคนอื่น ชาวบ้านที่อาศัยมาดั้งเดิมจะไปอยู่ที่ไหน ทำมาหากินอะไร น่าสงสารพวกเขานะคะ”
ปัณกรณ์จิบกาแฟพลางเบนสายตาไปทางอื่นเพราะหากคิดตามที่ณิชาพูดก็รู้สึกหวั่นไหวค่อนไปทางเห็นใจชาวบ้านไม่ใช่น้อย แต่การทำงานธุรกิจจะไขว้เขวไม่ได้ ทุกอย่างมีตั้งอยู่และดับไป ถ้าถึงวันที่เขาได้ครอบครองที่ดินตลาดน้ำคลองพนาลีก็เป็นเรื่องที่พวกชาวบ้านต้องจัดการเอง
“น้องณิกับครอบครัวต้องต่อสู้เรื่องที่ดินกับนายทุนรายใหญ่ เหนื่อยไหมครับ ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนละมุน
“เหนื่อยค่ะ เราก็แค่ชาวบ้านธรรมดาทำได้แค่ปฏิเสธไป ถ้านอกเหนือจากนั้นคงไม่มีปัญญาสู้พวกนายทุนได้ พี่ปัณรู้ไหมว่าพวกเขาติดต่อมาขอซื้อที่ดินทุกวัน แถมยังข่มขู่อีกด้วย เสียสุขภาพจิตมาก”
ปัณกรณ์ไม่ยักจะรู้ว่ามีเรื่องข่มขู่เข้ามาเกี่ยวข้อง ลูกน้องคุณพ่อทำงานยังไงไร้น้ำยาถึงเลือกใช้วิธีขี้ขลาดในการคุกคามคนอื่น
“ให้พี่ช่วยณิไหมครับ?” ปัณกรณ์กุมมือบางของณิชาที่วางบนโต๊ะ เธอดูมีท่าทีสนใจในสิ่งที่เขานำเสนอ “พี่เองก็ต่อต้านพวกนายทุนหน้าเลือดและสนับสนุนวิถีชาวบ้านมากกว่า ถ้าณิไว้ใจพี่ รับรองพี่จะทำให้คนพวกนั้นไม่มาตอแยณิอีก”
“พี่จะทำยังไงคะ ?”
“ถ้าณิไว้ใจพี่ ก็ให้พี่ช่วยดูแลตลาดน้ำแห่งนี้สิครับ พี่มั่นใจพวกนายทุนจะเลิกตอแยณิกับครอบครัวและหันมาสู้กับพี่แทน และพี่จะตอบโต้พวกนั้นด้วยการเผยแพร่บทความลงโซเชียลทุกวัน”
คำพูดของเขาที่เอ่ยออกไปไม่รู้ว่าจะโน้มน้าวณิชาได้มากแค่ไหน แต่ดูเหมือนเธอจะลังเลไม่น้อย
“ไม่ใช่แค่เรื่องที่พี่จะดูแลตลาดน้ำอย่างเดียว พี่จะดูแลณิด้วย เพราะพี่รักณิ”
คำว่ารักของเขาไม่ได้มีความจริงใจอยู่ในนั้น มีแต่ผลประโยชน์แอบแฝง เขารู้ว่าหากใช้คำนี้บังหน้าจะหลอกล่อให้เธอตกหลุมพรางได้
“รักหรอคะ…” ณิชาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าขาวสวยเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ ไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกดีกับเธอจนถึงขั้นบอกรักออกมา
“ใช่ครับ พี่รักณิ ไหน ๆ เรื่องของเราสองคนก็มาถึงขั้นนี้แล้ว คุยกันคบหากันไปเรื่อย ๆ มีปัญหาก็ช่วยเหลือกันดีไหมครับ”
“เอ่อ คือว่า”
“ไม่ต้องรีบให้คำตอบก็ได้ครับ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับณิเลย”
“ณิขอคิดดูก่อนนะคะ”
“ครับ แต่พี่ต้องกลับก่อนนะ ช่วงบ่ายพี่มีพรีเซ้นต์งานกับอาจารย์”
แท้จริงแล้วเขามีประชุมกับบอร์ดบริหารคนอื่นต่างหาก ก่อนจากกันเขาก็ไม่วายหยอดคำหวานไปหนึ่งกรุบ
“พี่คง…คิดถึงณิแย่เลยสิ”
ก่อนหน้าที่ให้เติมคำลงในช่องว่างก็ยืนยันแล้วว่าเป็นคำว่าคิดถึงจริงๆ ณิชาไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง เธอเม้มปากแน่น ก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย
ปัณกรณ์มั่นใจว่าณิชาคงหลงรักเขาเข้าแล้ว เขาสามารถทำให้เธอไว้ใจได้ในเวลาไม่กี่อาทิตย์รวมถึงยอมมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งด้วย แต่ว่า…
‘กินยาคุมยังวะ’
ปัณกรณ์หยุดขบคิดสักครู่ แต่ณิชาก็เรียนมหาวิทยาลัยแล้วเรื่องสำคัญแบบนี้คงไม่ลืมหรอก
Latest chapter
พ่ายรักปัณกรณ์ 13 รักกับอีกคนแต่จูบกับอีกคน
ซวยจริง ๆ ถ้ารู้ว่าดรัลพรอยู่ด้วยคงไม่เข้ามาตั้งแต่แรก “ปัณกรณ์! แกไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นเลย พาหนูดรัลพรไปคุยที่ล็อบบี้เดี๋ยวนี้” ว่าไว้ตามที่คาดคะเนไม่มีผิด สรันศักดิ์ไม่ปล่อยให้ลูกชายคนเล็กที่เทนัดลูกสาวเจ้าของอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่รอดไปง่าย ๆ แน่ บริเวณด้านในล็อบบี้รับแขกปัณกรณ์ยืนล้วงกระเป๋ามองทะลุออกไปด้านนอกหน้าต่างพร้อมที่จะฟังเธอบ่นเต็มที่ “คุณปัณทำแบบนี้กับรัลได้ยังไงคะ ไปกับยัยเด็กผู้หญิงบ้านนอกไม่พอ ยังเทนัดรัลให้ไปกับพี่ชายคุณอีก” “ผมติดธุระ” ปัณกรณ์ตอบสั้น ๆ เพียงไม่กี่คำนอกจากจะไม่ไยดีความรู้สึกเธอแล้ว เขาดูไม่รู้สึกรู้สาหรือสึกนึกผิดกับการกระทำในครั้งนี้ทำให้ดรัลพรไม่พอใจเป็นอย่างมาก “ติดธุระหรือหลบหน้ารัลกันแน่ เวลานัดกันทีไรก็อ้างโน่นนี่เทรัลตลอด ครั้งนี้คุณควรมีความละอายใจบ้าง ขอโทษรัลสิคะ” เธอกำมือแน่น สุดจะทนกับพฤติกรรมของปัณกรณ์เต็มที ช่วงนี้สาว ๆ ที่อยู่ในแวววงไฮโซชั้นสูงต่างทำคะแนนเข้าหาปัณกรณ์กันไม่หยุด เธอเกรงว่าถ้าเขาเกิดหวั่นไหวกับผู้หญิงพวกนั้นขึ้นมา “ไม่ขอโทษ…” เขาตอบอย่างเย็นชา “คุณปัณ! รัลไม่ยอมนะคะ” “ไม่ยอม? แล้วจะเอายังไง” ปัณกรณ์มองดรัลพรด้ว
พ่ายรักปัณกรณ์ 12 คนที่ไม่อยากเจอ
ณิชากลับมาถึงบ้าน เจอพ่อบุญชัยกำลังยกตะกร้าสานไม้ไผ่เข้าไปวางไว้ในครัวซึ่งมีมะละกอสุกอยู่ประมาณห้าผล “ตอนเช้าพ่อเห็นลูกนั่งรถออกไปพร้อมไอ้หนุ่มคนนั้น เมื่อคืนเขานอนที่บ้านเราหรือเปล่า” บุญชัยเอ่ยปากถามพลางหยิบขันขึ้นมาตักน้ำดื่มให้ชื่นใจ เธอยิ้มเจื่อน ๆ กำลังคิดว่าจะตอบอย่างไรดีณิชากลืนน้ำลายอึกใหญ่จำใจโกหก “เมื่อคืนฝนตกหนักมากจ้ะพ่อ ณิเลยให้พี่เขานอนที่บ้านไอ้กล้า พอตอนเช้าพี่เขาก็เลยมาทานข้าวต้มที่ณิทำให้ จากนั้นเราสองคนก็ไปทานกาแฟที่คาเฟ่ชุมชนกันจ้ะ” เธอคงต้องไปเตี๊ยมกับกล้าไอ้ยกใหญ่ ที่สำคัญต้องให้เงินปิดปากหลายสตางค์ เพราะไอ้เด็กคนนี้มันกะล่อนปลิ้นปล้อนยิ่งชอบโพนทะนาไปทั่ว เกิดวันดีคืนดีพ่อไปถามไอ้กล้าแล้วพูดไม่ตรงกันล่ะซวยแน่ “จริงหรอลูก?” บุญชัยทำหน้าเหมือนไม่เชื่อลูกสาวแต่ในเมื่อณิชาพยักหน้าหงึก ๆ เขาก็ไม่ถามรบเร้าต่อ บางอย่างก็ปล่อยให้เป็นเรื่องส่วนตัว หากถามจี้มากไปจะพานให้อึดอัดกันเสียเปล่า ๆ อันที่จริงลูกสาวของเขาก็อายุยี่สิบแล้วไม่ใช่เด็กเล็กเสียหน่อย “ถ้าวันหลังนายปัณอะไรนั่นมาอีก พามาแนะนำให้พ่อรู้จักบ้างสิ” “ได้จ้ะพ่อ เอ่อ พ่อจ๊ะ มะละกอที่พ่อเอามาให้มันไม่พอทำ
พ่ายรักปัณกรณ์ 11 บอกรักเพื่อให้เชื่อใจ
“ทำธุรกิจส่วนตัวครับ รับเหมาก่อสร้าง” ปัณกรณ์สร้างประวัติส่วนตัวปลอม ๆ ขึ้นมาภายในสามวินาที ทุกอย่างคือเรื่องโกหก เขาคิดว่าเธอคงสงสัยว่าบ้านเขาทำบริษัทก่อสร้างจริงไหม เขาหยิบมือถือขึ้นมาเปิดรูปถ่ายซึ่งกำลังยืนข้างป้ายบริษัทก่อสร้างให้ณิชาดู โดยบริษัทแห่งนี้เป็นของเพื่อนเขาซึ่งปัณกรณ์ไปร่วมแสดงความยินดีเฉย ๆ หากดูผิวเผินเขาก็เหมือนลูกชายเจ้าของบริษัทจริง ๆ ณิชารู้สึกโล่งใจที่เขาไม่ใช่พวกนักธุรกิจหรือนายทุนที่มาติดต่อขอซื้อที่ดินตลาดน้ำ ครั้งแรกที่เจอกัน เธอยอมรับว่ารู้สึกตะขิดตะขวงใจเล็กน้อย เขาอาจจะแฝงตัวเข้ามาเพราะหวังผลประโยชน์เรื่องที่ดิน แต่ในเมื่อยืนยันเช่นนี้เธอก็พลอยโล่งใจไปอีกหนึ่งเปราะ“ถ้าพี่เป็นพวกนายทุนจริง ณิคงใจสลายแย่ เพราะครอบครัวของณิก็บอกแล้วว่าอยากอนุรักษ์ที่นี่ หากตลาดน้ำกับที่ดินแห่งนี้ไปอยู่ในมือคนอื่น ชาวบ้านที่อาศัยมาดั้งเดิมจะไปอยู่ที่ไหน ทำมาหากินอะไร น่าสงสารพวกเขานะคะ” ปัณกรณ์จิบกาแฟพลางเบนสายตาไปทางอื่นเพราะหากคิดตามที่ณิชาพูดก็รู้สึกหวั่นไหวค่อนไปทางเห็นใจชาวบ้านไม่ใช่น้อย แต่การทำงานธุรกิจจะไขว้เขวไม่ได้ ทุกอย่างมีตั้งอยู่และดับไป ถ้าถึงวันที่เขาได้คร
พ่ายรักปัณกรณ์ 10 ไม่น่าเป็นแค่นักศึกษาปริญญาโท
เช้าวันถัดมาหลังจากปัณกรณ์ตื่นนอน เขาไม่เห็นณิชานอนอยู่ข้างกาย ร่างสูงลุกขึ้นสวมเสื้อตัวเดิมที่วางพับอยู่บนโต๊ะเขาเดินไปหน้ากระจกติดกระดุมให้เรียบร้อย ทันทีที่ก้าวเท้าลงบันไดก็ได้กลิ่นอาหารหอมฟุ้งไปทั่วบ้าน ปัณกรณ์แอบมองจากด้านหลังเห็นณิชากำลังตั้งใจทำอาหาร ทำไมกูต้องสงสารเขาด้วยวะ กูเป็นอะไรของกูกันแน่?เขาเคยคิดเล่น ๆ ถ้าวันหนึ่งแผนการของเขาสำเร็จ หญิงสาวที่น่ารักสดใสคนนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง แต่คิดไปก็เท่านั้น เขามาที่นี่เพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ ไม่ได้มาทำการกุศลหรือเห็นใจใคร ดังนั้นต้องจัดการความรู้สึกตัวเองให้ได้ ข้าวต้มสองถ้วยจากฝีมือลูกสาวเจ้าของตลาดวางลงบนโต๊ะอาหาร ปัณกรณ์มัวแต่กดมือถือเช็กตลาดหุ้นจึงไม่ทันสังเกต “อาหารเช้าเสร็จแล้วค่ะ” น้ำเสียงนุ่มละมุนทำให้ปัณกรณ์รีบเก็บมือถือทันที ปกติ breakfast ของเขานั้นเรียบง่าย มีแค่กาแฟแก้วเดียวกับขนมปังก็เพียงพอแล้ว แต่ในเมื่อเธออุตส่าห์ตื่นเช้ามาทำอาหารให้ก็ต้องกินไปตามน้ำ เพียงแค่ได้ชิมคำแรกก็อดคิดในใจไม่ได้ว่า ‘แค่ข้าวต้มธรรมดา แต่ทำไมอร่อยจังวะ’ แน่นอนว่าคนอย่างเขาคงไม่รู้ว่าแม่ครัวคนนี้ไม่ได้ทำอาหารลวก ๆ แต่ตั้งใจทำสุดฝีมือ ร
พ่ายรักปัณกรณ์ 9 เป็นของเขาNC
ปัณกรณ์คว้าต้นคอขาวเนียนของหญิงสาวมาอยู่ในระยะประชิดทำให้ณิชาตกใจทำตัวไม่ถูก เขาเพ่งมองใบหน้าสวยหวานได้รูปพลันให้ชวนเคลิบเคลิ้มหลงใหลไปกับความงดงามที่ธรรมชาติมอบให้โดยไม่ต้องปรุงแต่งใด ๆความเมามายที่เกิดขึ้นทำให้เขายกฝ่ามือขึ้นมาสัมผัสแก้มเนียนสวยและเผยรอยยิ้มอย่างพอใจยามที่ได้สบสายตากับเธอเจ้าตัวไม่รอช้าโน้มใบหน้าหล่อลงมาบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่ม ณิชาพยายามผละตัวออกห่างจากเขา แต่ก็ไม่อาจต้านรสจูบดุดันซึ่งเขามอบให้อย่างกะทันหันได้ ลิ้นสากสัมผัสภายในโพรงปากเล็กเข้าไปเกี่ยวพันกันอย่างร้อนแรงความซาบซ่านหวือหวาก่อตัวขึ้นทีละน้อย ปัณกรณ์อุ้มร่างเล็กขึ้นมาแนบอกและพาเธอขึ้นห้องนอน เพียงแค่สบสายตาเขาก็รู้ว่าคนตรงหน้ากำลังประหม่าอย่างเห็นได้ชัดจึงจูบปลอบประโลมอีกครั้ง คราวนี้เธอตอบกลับอย่างพึงพอใจ เขาถอดเสื้อเธอออกเหลือเพียงบราลูกไม้ซึ่งดันเนินอกขาวอวบซ่อนรูป พลันก้มลงซุกไซ้ซอกคอขาวนวลเนียนพร้อมกับประทับจูบลงบนผิวกายนุ่มเบา ๆ สัมผัสจากริมฝีปากของเขาทำให้ณิชาแอ่นตัวขึ้นพร้อมกับส่งเสียงครางที่ไม่อาจกลั้นไว้ได้“อื้อ”ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชายคนไหนมาก่อน ปัณกรณ์เป็นคนแร
พ่ายรักปัณกรณ์ 8 บรรยากาศกับฤทธิ์แอลกอฮอล์พาให้เคลิ้มไป
ปัณกรณ์พรูลมหายใจเบา ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์เขาหยิบจับอุปกรณ์การทำน้ำใบเตยตามที่ณิชาบอกซึ่งขั้นตอนการทำไม่ยุ่งยากเท่าไร แค่ช่วยล้างใบเตย จากนั้นนำไปต้มในน้ำร้อนก็จบขั้นตอนแต่แกงเขียวหวานมังคุดกุ้งสดใช้เวลานานหน่อย ไหนจะแกะกุ้ง แกะเปลือกมังคุด ตำพริกแกงอีกเล่นเอาเขาเหงื่อชุ่มไปทั้งตัว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยคิดจะทำอะไรยุ่งยากแบบนี้ ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายก็พอ ณิชาเห็นท่าทางเงอะงะของผู้ช่วยหนุ่มเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่ผุดซึมตามผิวหนังก็อดอมยิ้มไม่ได้ แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเขาไม่เคยเข้าครัวเธอเดินไปหยิบน้ำลอยดอกมะลิกับผ้าขนหนูที่แช่ดอกไม้สดมาให้ปัณกรณ์คลายร้อน ทว่ารองประธานหนุ่มเห็นดอกไม้ที่ลอยอยู่บนผิวน้ำก็นิ่งงันไปชั่วขณะ เขาไม่เคยดื่มน้ำจากขัน และไม่มั่นใจว่าสะอาดหรือไม่ แต่เจ้าของบ้านดันยืนกดดันอยู่ตรงหน้า ทำอะไรไม่ได้อีกตามเคยนอกจากจำใจรับมันมาดื่มก็ถือว่าพอใช้ได้...แค่น้ำเปล่าธรรมดาแต่ทำไมหอมดอกมะลิจับใจ ส่วนผ้าขนหนูก็มีกลิ่นหอมดอกไม้อ่อนเช่นกัน ว่าจะแค่จิบเล็กน้อย รู้ตัวอีกทีก็ดื่มจนหมดขันแม่ครัวคนสวยกับผู้ช่วยคนเก่งช่วยกันลงมือทำเครื่องดื่มกับอาหารคาวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
You may also like
คลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.17.6K viewsสุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
กิตติรวิชญ์63.1K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.9K viewsคลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn26.9K viewsเล่หปฐพี
ม่านพิจิกกา94 viewsสมสู่ประสานสองชีพไซร้
บุษบาหนึ่งหรัด32 viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย8.9K viewsพิศวาสลับกับพ่อสามี
กาสะลอง12.5K views
