บทที่ 1

“ยินดีด้วยนะครับ คุณตั้งครรภ์แล้วครับ”

แต่ตอนนี้จิตใจของหมิงซีไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ในสมองของเธอเต็มไปด้วยคำพูดที่คุณหมอพูดเมื่อตอนบ่าย

ทันใดนั้นเองฟู่ซือเยี่ยนก็บีบแขนเธออย่างแรง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คิดอะไรอยู่เหรอ?”

เธอยังไม่ทันได้ตอบ เขาก็คว้าล็อกท้ายทอยแล้วจูบอย่างดูดดื่มเสียแล้ว

หลังจากนั้น ชายคนนั้นก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องน้ำ

หมิงซีนอนอยู่บนเตียงกว้าง เธอไร้เรี่ยวแรง ไรผมเปียกโชก นัยน์ตาเหมือนจมอยู่ในน้ำ และดูเหนื่อยล้าเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็เปิดลิ้นชักแล้วหยิบใบรายงานผลการตรวจครรภ์ออกมา

ตอนบ่ายเธอรู้สึกไม่สบายท้องจึงไปหาหมอที่โรงพยาบาล หลังจากตรวจเลือดแล้วคุณหมอก็บอกกับเธอว่าเธอตั้งท้องได้ห้าสัปดาห์แล้ว

ในตอนนั้นหมิงซียังรู้สึกมึนงงและสับสน ทั้งๆที่เธอป้องกันทุกครั้งนี่นา

เธอเค้นสมองนึกย้อนกลับไปถึงเรื่องราวเมื่อเดือนที่แล้ว ซึ่งเหมือนมีอยู่ครึ่งหนึ่ง หลังจากงานเลี้ยงจบลง ฟู่ซือเยี่ยนก็พาเธอมาส่งที่บ้าน เมื่อมาถึงที่ประตู จู่ๆเขาก็ถามเธอขึ้นมาว่า “อยู่ในระยะปลอดภัยหรือเปล่า?”

คิดไม่ถึงว่าระยะปลอดภัยนั้นก็เชื่อถือไม่ได้…

เสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ ข้างในนั้นคือสามีที่เธอแอบแต่งงานมาแล้วสองปี และยังเป็นเจ้านายของเธออีกด้วย ฟู่ซือเยี่ยนท่านประธานของบริษัทตระกูลฟู่กรุป

ครั้งแรกนั้นเกิดขึ้นจากความเมา หลังจากเธอเข้าทำงานได้ไม่นาน เธอก็ปีนขึ้นเตียงของท่านประธานอย่างมึนๆงงๆ

ต่อมาคุณปู่ของฟู่ซือเยี่ยนก็เกิดล้มป่วยอย่างกะทันหัน เขาจึงจัดงานแต่งงานปลอมๆ ขึ้นมา เพื่อให้คุณปู่ได้สมความปรารถนาก่อนสิ้นใจ

ก่อนที่พวกเขาจะแต่งงานกัน ทั้งสองก็ได้เซ็นสัญญาเอาไว้ฉบับหนึ่ง โดยมีเนื้อหาใจความว่างานแต่งงานนี้จะเป็นความลับ และสามารถยุติได้ตลอดเวลา

ตอนนั้นหมิงซีรู้สึกว่าส้มลูกใหญ่ได้หล่นลงบนหัวของเธอแล้ว

แค่ฝันเธอยังไม่กล้าฝัน คาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะได้แต่งงานกับเทพบุตรที่เธอแอบชอบมาตั้งแปดปีแบบนี้ได้ เธอจึงตกลงอย่างง่ายดาย

หลังจากแต่งงานไปแล้วฟู่ซือเยี่ยนก็ยุ่งมาก หนึ่งเดือนมียี่สิบห้าวันที่เขายุ่งจนหายเงียบไปอย่างไร้ร่องรอย

แต่สองปีที่ผ่านมานี้ข้างกายของเขาก็ไม่มีผู้หญิงคนอื่นเลย และก็ไม่มีข่าวลืออื้อฉาวใดๆอีกด้วย

นอกจากนิสัยของเขาที่เย็นชาเล็กน้อย ฟู่ซือเยี่ยนก็เป็นสามีที่เพอร์เฟคมาก!

เมื่อหมิงซีมองดูใบรายงานผลการตรวจครรภ์ในมือของตัวเอง เธอทั้งดีใจและก็ลังเลใจในเวลาเดียวกัน

เธอตัดสินใจที่จะบอกเขา!

เธอยังอยากบอกเขาอีกว่า เมื่อสองปีก่อนนั้นไม่ได้เป็นการเจอครั้งแรกของพวกเขา แต่เธอรักเขามาสิบปีเต็มแล้ว!

เสียงน้ำภายในห้องน้ำค่อยๆ หยุดลง

ทันทีที่ฟู่ซือเยี่ยนเดินออกมา เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาพันผ้าขนหนูแล้วออกไปรับโทรศัพท์ที่ริมระเบียง

ตอนที่หมิงซีหันไปดูนาฬิกา นี่มันก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว

เธอรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ดึกขนาดนี้แล้วใครกันที่โทรมาหาเขา?

หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ ฟู่ซือเยี่ยนก็เดินเข้ามา แล้วดึงผ้าขนหนูออกทันที

หุ่นของเขาดีมาก กล้ามเนื้อเรียงกันสวยงามและชัดเจน ขายาวสะโพกได้รูป ดูเซ็กซี่แบบสุดๆ

แม้ว่าเธอจะพบเห็นมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่ใบหน้าของหมิงซีก็ยังแดงก่ำ และหัวใจก็ยังเต้นโครมครามอยู่ดี

ฟู่ซือเยี่ยนเดินมาที่หัวเตียง ก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตและกางเกงขายาวขึ้นมาสวม นิ้วเรียวยาวผูกเนกไท ใบหน้าหล่อเหลา สง่างามและสูงค่า

เจริญตาเจริญใจจนตกอยู่ในภวังค์

“รีบพักผ่อนนะ” เขาพูดขึ้น

นี่หมายความว่าเขาจะออกไปข้างนอกใช่หรือไม่?

หมิงซีรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย มือข้างที่ถือใบรายงานผลการตรวจครรภ์หดลงเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว แต่เธอก็พูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ว่า “นี่มันก็ดึกมากแล้วนะ”

มือข้างที่ผูกเนกไทของฟู่ซือเยี่ยนหยุดชะงักลงเล็กน้อย แล้วยื่นมือไปบีบติ่งหูของเธอ พร้อมกับค่อยๆกระตุกรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นมา “คืนนี้ไม่อยากนอนแล้วเหรอ?”

ใบหน้าของหมิงซีแดงก่ำ ไม่สามารถควบคุมหัวใจที่เต้นเร็วและแรงได้ ในตอนที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ผู้ชายคนนั้นก็ปล่อยมือจากเธอแล้วพูดขึ้นว่า “เป็นเด็กดีนะ ผมมีธุระ ไม่ต้องรอผมนะ”

จากนั้นเขาก็เดินออกประตูไป

“ซือเยี่ยน”

หมิงซีเรียกเขาเอาไว้

ซือเยี่ยนหันหน้ากลับมามอง สันกรามแหลมคม สายตาของเขาจดจ้องมองมาทางเธอ

“มีอะไรเหรอ?”

น้ำเสียงของเขาเหมือนจะได้รับผลกระทบจากไอเย็นด้านนอก และทำให้อุณหภูมิภายในห้องลดต่ำลง

หัวใจของหมิงซีเหมือนถูกปิดกั้น จากนั้นเธอก็ถามเบาๆออกมาว่า

“พรุ่งนี้คุณมีเวลาพาฉันไปเยี่ยมคุณยายไหม?”

ตอนนี้สุขภาพของคุณยายเธอย่ำแย่มาก เธอจึงต้องการพาฟู่ซือเยี่ยนไปด้วยเพื่อทำให้คุณยายเธอสบายใจ

“พรุ่งนี้ค่อยว่ากันนะ” ฟู่ซือเยี่ยนไม่ได้ตอบรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ จากนั้นเขาก็เดินออกไป

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว หมิงซีก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง แต่กลับนอนไม่หลับเลย

เธอจึงลุกขึ้นมาอุ่นนมร้อนให้กับตนเอง