Mag-log inข้าวตังที่ถูกคนตัวโตตวัดเรียวลิ้นร้อนขึ้นๆ ลงและวนเล่นขบเข้าที่อวบอวบอิ่มของเธอนานนับหลายนาที ปากบางจิ้มลิ้มอันหน้าจูบถึงกับทนไม่ไหว เสียงเล็กหลุดเสียงออกมาด้วยความเสียวปรนทรมาน ให้ตายเถอะ ฉันไม่คิดว่าผู้กองธีร์ที่แสนเย็นชา เขาจะกล้าทำเช่นนี้กับฉัน ตอนแรกก็อยากจะห้ามอยู่หรอกนะ แต่พอลิ้นร้อนตวัดเข้าที่จุดไวต่อความรู้สึกฉันถึงกับทนความต้องการที่แปลกใหม่นี้ไม่ไหว ร่างบางถึงกับเด้งหน้าอกอันอวบอึ๋มที่ใหญ่เกินตัวของเด็กสิบแปดปลายๆ รับกับลิ้นร้อนของชายตรงหน้า ฝ่ามือเรียวจิกเข้าที่บ่าไหลหน้าของคนตัวโตราวกับหาที่ยืดเกาะ"อ่า...ซี๊ด" ด้านข้างตังฉันพยายามอย่างหนักที่จะไม่ปล่อยเสียงอันน่าเกลียดนี้หลุดออกมา แต่เมื่อคนตรงหน้าลิ้มลองที่หน้าอก ฉันเสียวถึงกับควบคลุมเสียงตัวเองไม่ไหว น่าอายชะมัดเสียงหวานปรนกระเส่าที่หลุดออกจากคนตัวเล็ก ทำใหคนที่ตวัดลิ้นเข้าที่เม็ดยอดอกปทุมถันนั้นได้สติ ริมฝีปากหนาติดคล้ำนิดๆ เน้นกดจูบลงที่เม็ดยอดอกอมชมพูและดูดยืดเล่นราวกับเด็กแรกเกิด ก่อนที่จะปล่อยละใบหน้าออกจากเจ้าสองเต้าอวบอึ๋ม อย่างนึกเสียดาย สายตาคมเหลือบมองต่ำที่หน้าอกของเด็กสาวตรงหน้า ที่เต็มไปด้วยร่องรอยแดงเป็น
ด้านข้าวตังที่เห็นธีร์ณัฐยืนพ้นควันสีขาวลอยฟุ้งอยู่นั้น คนตัวเล็กถึงกับเดินเข้าหาราวกับว่าเธอนั้นฝันไป"ผู้กองดูดบุหรี่ด้วยเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยถาม สายตาคมเหลือบมองคนตัวเล็กเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น จากนั้นก็เบนสายตาไปที่บุหรี่แทนใบหน้าสวยของเธอ"อืม"เสียงเข้มเอ่ยครางในลำคอโดยไม่คิดจะมองร่างบางที่เดินเข้าหาตน ด้านข้าวตังที่เห็นเขาแสดงท่าทีที่แสนจะเย็นชาให้กับตนเช่นนั้น คนตัวเล็กถึงกับชะงัก"ฉันดูดแค่ช่วงที่เครียดหนะ" เขาเอ่ยตอบเธอ แต่ด้วยท่าทีที่แสนจะเย็นชานั้น กับใช่ว่าคนอยากเจอเขานั้นจะถอดใจ ร่างบางกับทำสีหน้าให้ปกติ"ฉันไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันอีก" เสียงหวานเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกดีใจที่เธอนั้นได้เจอกับเขา"ฉันเองก็ไม่ต่างจากเธอ" เสียงเข้มเอ่ยออกมา ด้านข้าวตังที่เห็นเขาอีกครั้งคนตัวเล็กจากที่จิตใจห่อเหี่ยวเฉามาหลายวัน กับใจฟูมาอีกครั้ง ที่บังเอิญเธอเจอเขา ในงานเลี้ยงของค่ำคืนนี้คุณพ่อของเธอคงเลี้ยงส่งเขาสินะ คนตัวเล็กได้แต่คิด"ผู้กองจะไปจริงๆ แล้วใช่ไหมคะ" ข้าวตังเอ่ยด้วยความรู้สึกสับสน แม้ก่อนหน้านี้เธอปฏิญาณกับตนไปแล้วจะไม่ร้องห่มร้องไห้เพราะเขาอีก พึ่งจะใจฟูได้ไม่นาน"อืม" คำ
หลายวันต่อมา @ห้องเรียน ม.6/2 ด้านข้าวตัง นี้ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว ตั้งแต่วันที่เธอและเขาจูบกันที่ลำห้วยนั้น ฉันก็ไม่เจอผู้กองธีร์ณัฐอีก คำพูดของเขาในวันนั้นยังดังกึกก้องมาในห่วงความคิดของฉันจนยากเกินที่จะลืม"จูบนี้เป็นจูบสุดท้ายระหว่างเราใช่ไหมคะ" มันคือคำถามที่ฉันถามเขา ผู้กองหนุ่มใบหน้าอันหล่อเหลาสบตาเข้ากับนัยน์ตาคู่เศร้าของเด็กสาวตรงหน้า "เธอจะคิดแบบนั้นก็ได้" ธีร์ณัฐเอ่ยกับคนตรงหน้า ใบหน้าสวยของคนตัวเล็กรู้สึกร้อนพราวๆ ที่ดวงตา พยายามข่มอารมณ์และความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา "ฉันขอกอดผู้กองได้ไหมคะ"ข้าวตังเอ่ยอย่างตรงๆ ไม่คิดจะปิดกลั้นความรู้สึก ไหนๆ อีกไม่กี่วันเขาก็จะไปจากเธอแล้ว ถือซะว่าเราทำบุญร่วมกันมาแค่นี้ ทั้งสองสบตาเข้าหากัน ด้านธีร์ณัฐเมื่อหญิงสาวเอ่ยขอตนเช่นนี้คนที่ไม่ปฏิเสธ ฝ่ามือหนาของคนตัวโตดึงร่างบางเข้ามากอดด้วยความรู้สึกที่สับสน มันไม่ใช่ความรู้สึกที่พี่ชายกอดน้องสาว "ฉันรู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน ข้าวตังฉันต้องขอโทษที่ฉันทำตามที่เธอต้องการไม่ได้" เสียงทุ่มเอ่ยจากปากผู้กองหนุ่ม พร้อมกับโน้มปากหยักหนาเข้าไปจูบที่หน้าผากของคนตัวเล็ก มันเป็นจูบสุดท้ายที่เขาจะมอบให้เธอจ
หลายวันต่อมา ด้านข้าวตังร่างบางในชุดกางเกงขาสั้น และเสื้อยืดพอดีตัว นั่งหันหลังที่ลำห้วยทุ่งทานตะวัน หลายวันมานี้ฉันรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก หลังจากเลิกเรียนตั้งแต่วันที่ฉันขาแพลงในวันนั้น พอฉันหายเป็นปกติ ฉันก็มาที่นี่ทุกวัน เพื่อหวังจะได้เจอกับคนที่อยากเจอ ถึงความหวังของฉันมันจะแสนริบหรี่ แต่ก่อนที่เขาจะย้ายไปที่อื่น ฉันอยากจะเจอหน้าเขาอีกสักครั้ง ใบหน้าสวยที่นั่งหันหลังได้แต่เหลือบมองท้องฟ้าในเวลาค่อนจะค่ำ ซึ่งอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าตะวันก็จะตกดินข้าวตังมานั่งอยู่ตรงนี้นานนับชั่วโมง แต่นั้นก็ไม่มีวี่แววว่าผู้กองธีร์ณัฐนั้นจะมา เธอไม่ได้นัดเขา อย่าว่าแต่นัดเลยช่องทางที่จะติดต่อเธอก็ไม่มี เธอใช้เพียงแค่ความรู้สึกเท่านั้นที่ทำให้เธอมาที่นี่ในเวลาแบบนี้ แต่นั้นวันนี้ความหวังของเธอมันก็เหมือนจะสูญเปล่าอย่างเช่นเคย"ให้ตายเถอะ แค่อยากเจอ ทำไมฉันต้องมานั่งรออะไรในที่แบบนี้ด้วย ทั้งที่ไปที่ทำงานของเขาก็เจอ แต่ฉันไม่อยากจะทำเช่นนั้น เพราะในตอนนี้ฉันไม่มีสถานะ ฉันรู้สึกข้างเดียว ข้าวตังได้แต่นั่งคิดอยู่เงียบๆ เช่นนั้นนานนับหลายนาทียิ่งคิดถึงใบหน้าอันหล่อเหลาที่บังเอิญเคยกอด เคยจูบ อีกไม่กี
ด้านธีร์ณัฐหลังจากที่ร่างสูงพาข้าวตังขับรถกินลมชมวิวไปได้สักพักแล้วนั้น ร่างสูงก็มาส่งเธอที่บ้าน สร้างความตกอกตกใจให้กับคุณย่าและคุณป้า ที่ผู้กองใบหน้าอันหล่อเหลาขับรถมาส่งหลานสาวสุดที่รัก คำตอบที่ได้ข้าวตังลื่นล้มที่ลำห้วย ธีร์ณัฐบังเอิญเจอเข้าพอดี"ขอบคุณผู้กองมากนะคะ ที่มาส่งข้าวตัง" คุณป้าหญิงวัยห้าสิบปลายๆ เอ่ยกับผู้กองธีร์ณัฐ"ไม่เป็นไรครับ พอดีผมบังเอิญเจอเธอลื่นล้ม เลยพามาส่งนะครับ" ธีร์ณัฐเอ่ยกับป้าของข้าวตัง"ข้าวเดินยังไง ถึงได้เจ็บหนักแบบนี้ลูก" เสียงของคุณย่าเอ่ยกับหลานสาว"ก็ทางมันลื่นนี้คะคุณย่าใครจะไปรู้ว่าตรงนั้นมันลื่น" ข้าวตังเอ่ยตอบขณะที่คุณย่านั้นนวดฝ่าเท้าให้กับเธอ"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" แต่ขณะที่ธีร์ณัฐจะเดินไปขึ้นรถที่จ่าเข้มมารับนั้น"ผู้กองธีร์ ของคุณนะคะที่มาส่งฉัน" ข้าวตังเอ่ยกับเขา ธีร์ณัฐกับไม่ตอบร่างสูงกับพยักหน้าให้กับเธอด้านข้าวตังที่เห็นเช่นนั้น ใบหน้าสวยถึงกับชะงัก เชอะ ต่อหน้าคนอื่น ต่อหน้าลูกน้องไม่รู้จะเก๊กไปถึงไหน แค่ตอบฉันมันยากนักหรือไง ข้าวตังที่ธีร์ณัฐไม่ตอบเมินเฉยต่อเธอ จู่ๆ ฉันกับรู้สึกหงุดหงิดที่เขาไม่ตอบทั้งที่ก่อนหน้านี่เขายังต่อปา
ด้านข้าวตังหลังจากที่ขึ้นขี่หลังผู้ของธีร์แล้วนั้น แขนเรียวเล็กโอบเข้าที่ต้นคอของคนตัวโต"ผู้กองให้ฉันขี่หลังแบบนี้ ไม่หนักเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยที่ข้างหูของคนตัวโต ด้านธีร์ณัฐที่ถูกเด็กดื้อใบหน้าสวยถามเช่นนั้นถึงกับหลุดยิ้มขึ้นมาที่มุมปากหยัก"เมื่อกี้เธอนอนทับตัวฉัน หนักกว่านี้อีก" เสียงเข้มหลุดเอ่ยออกมา ด้านข้าวตังที่ถูกแขวะเช่นนั้นใบหน้าสวยที่ยิ้มกริ่มถึงกับหุบยิ้มแทบไม่ทัน"ถ้าผู้กองหนักก็เดินสิคะจะได้ถึงรถฉันเร็วๆ" แต่นั้นยิ่งเธอเร่งเขา แต่คนขี้แกล้งกับยิ่งเดินช้า ราวกับว่าเขาไม่ได้หนัก แต่กับอยากให้เธอนั้นขี่หลังแบบนี้นานๆ ซะอีก ทั้งที่ความรู้สึกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร แต่มันกับเกิดขึ้นกับเธอ ธีร์ณัฐที่จะหันไปตอบ แต่ในจังหวะนั้นคนที่ต่อปากต่อคำกับโน้มใบหน้าลงมาที่บ่าไหล่ ปากบางจิ้มลิ้ม!! จุ๊บ !! สัมผัสเข้าที่แก้มของคนตัวโตเข้าอย่างเต็มๆ!! อุ้ย...!! ทำให้ร่างสูงที่ขาจะก้าวเดินต่อนั้นถึงกับหยุดชะงัก"วันนี้ฉันโดนเด็กดื้อขโมยทั้งจูบทั้งหอม ถึงสองครั้งติด เธอช่วยตอบฉันหน่อยสิข้าวตังว่าฉันควรจัดการกับเด็กดื้อคนนั้นยังไงดี" ธีร์ณัฐหันมาถามใบหน้าสวยที่อยู่บนหลังของตน ด้านข้าวตังที่ถู




![คนดีของเฮียมังกร [ผัวเอวดุ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


