บทที่ 40

อู๋ชิงชิงมีความคิดของนาง เฉินเซียงหรงเองก็มีความคิดของนางเช่นกัน

หลังเห็นว่าคุณหนูสี่สกุลอู๋เริ่มเอาจริงแล้ว เซียงหรงก็เริ่มวางค่ายกลทั้งเพื่อกางกั้นชิงพื้นที่และตัดแบ่งพื้นที่ที่คุณหนูสี่สกุลอู๋คิดครอบครอง พบช่องโหว่ตรงไหนก็วางหมากตรงนั้น วิธีการเล่นหมากแบบนี้ของเซียงหรงเคยถูกท่านอาจารย์ผู้เฒ่าของนางตำหนิอยู่บ่อยครั้งว่า “น่าหงุดหงิด” ทว่านางสนุกจะเล่นของนางเช่นนี้ อีกทั้งนางยังไม่เห็นว่าการเล่นหมากอย่างไร้กระบวนเช่นนี้จะเสียหายที่ตรงไหน นางมั่นใจว่าท้ายที่สุดแล้วนางจะไม่พ่ายแพ้ให้คู่มือก็แล้วกัน สิ่งบ่งชี้ก็คือหมากสามตัวที่นางเพิ่งวางลงไปทั้งสามครั้งล่าสุดนี่ล่ะ!

“อ๊ะ...” หลังจากเพิ่งตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น อู๋ชิงชิงถึงกับตกใจจนเก็บกิริยาไม่อยู่ “ตั้งแต่...ตั้งแต่เมื่อไหร่...”

นางเอ่ยคล้ายรำพึงกับตนเองมากกว่า เซียงหรงจึงไม่ได้ตอบอะไร นึกไม่ถึงว่าคุณหนูสี่สกุลอู๋ที่เป็นคู่มือกลับไม่ยอมปล่อยผ่าน

อู๋ชิงชิงเงยหน้าขึ้นสบตาเซียงหรง ถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น สีหน้าจริงจัง “คุณหนูสาม แต่แรกนั่น...นับตั้งแต่แรก เป็นแผนการของเจ้าใช่หรือไม่ เจ้าแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาตบตาข้า จากนั้นก็แกล้งวางหมากตามตำราหมากระดับกลาง เมื่อถูกข้าดักทางก็ทำทีเป็นวางหมากส่งเดช ทว่าที่จริงแล้ว หมากทุกตัวของเจ้ากลับคิดคำนวณไว้ล่วงหน้าทั้งหมด...”

อู๋ชิงชิงพลันฉุกคิดเรื่องหนึ่งขึ้นได้

“ไม่...ไม่ถูก ที่แท้แล้ว ในการประชันหมากกระดานนี้คุณหนูสามกลับออมมือ ไม่ได้เอาจริงตั้งแต่แรกไม่ใช่หรือ...เพราะเหตุใด? เพราะข้าให้ท่านเป็นผู้วางหมากก่อนงั้นหรือ? เพราะท่านไม่ยอมรับความได้เปรียบที่มอบให้ จึงเลือกออมมือให้ครึ่งส่วน หรือว่า...หรือว่าในสายตาคุณหนูสาม ข้า อู๋ชิงชิง ก็ยังฝีมือไม่เข้าขั้น ไม่คู่ควรให้บุตรสาวของเซียงเหลียนจวิ้นจูอย่างท่านต้องเอาจริง!”

อู๋ชิงชิงยิ่งกล่าววาจาก็ยิ่งเสียงดังยิ่งขึ้น ยามนี้ทั่วทั้งลานประชันขันแข่งเงียบสงัด ผู้คนในลานประลองฝีมือและเหล่าผู้ชมทั้งหมดจึงได้ยินคำพูดของนางชัดถนัดหูทุกถ้อยคำ

ทุกผู้ทุกคนต่างตกใจ ขมวดคิ้วมุ่น

คุณหนูสี่สกุลอู๋นับว่าฝีมือหมากไม่ด้อย กล่าวได้ว่านับเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งในสถานศึกษาแห่งนี้ ถึงกับทำให้คุณหนูสี่สกุลอู๋เสียกิริยาได้เช่นนี้ หรือว่าบุตรสาวที่ไม่อาจออกหน้าออกตาของจวนเฉินกั๋วกง ที่แท้แล้วเก่งกาจปราดเปรื่อง เป็นยอดเมธีซ่อนคม?

เซียงหรงได้ยินคำพูดของอู๋ชิงชิงแล้วตกใจจนไม่รู้จะกล่าวอย่างไร สุดท้ายจึงได้แต่ยิ้มให้อย่างจนใจ กล่าวเสียงนุ่ม

“เซียงหรงเพียงอยากให้หมากกระดานนี้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นธรรมมากที่สุด ในตอนแรกจึงได้วางหมากเสียเปล่าเช่นนั้น ทว่าต่อมาเมื่อรู้แล้วว่าคุณหนูสี่เป็นสตรีที่ฉลาดปราดเปรื่อง เชี่ยวชาญด้านการเดินหมากเป็นอย่างยิ่ง เซียงหรงจึงเล่นหมากกระดานนี้อย่างเอาจริงเอาจัง ทว่าวิธีการเดินหมากของเซียงหรงนั้นก็เป็นดังที่คุณหนูสี่ได้เห็น...ช่างสะเปะสะปะไร้กระบวนเป็นอย่างยิ่ง ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าหมากที่ไร้กระบวน จะใช้ประชันขันแข่งมิได้ไม่ใช่หรือ”

อู๋ชิงชิงคิดตามแล้วก็พบว่าสมเหตุสมผลเป็นอย่างยิ่ง

เป็นนางที่ประเมินผู้อื่นและสิ่งต่างๆ ฉาบฉวยเกินไป

แม้วรยุทธไร้กระบวนท่า แต่หากประสิทธิภาพสูงส่งก็นับว่าเป็นยอดฝีมือเช่นกัน ถูกแล้ว คุณหนูจากจวนเฉินกั๋วกงผู้นี้กล่าวโดยสัตย์ทุกคำ!

“คุณหนูสาม...จบหมากกระดานนี้ข้ายังอยากประมือกับคุณหนูสามอีกสักหลายๆ กระดาน ไม่ว่าหมากกระดานนี้จะจบลงอย่างไร ไม่ว่าฝ่ายใดจะพ่ายแพ้หรือชนะ หวังว่าคุณหนูสามจะยินดีรับไมตรีจากผู้หลงใหลในกลหมากเช่นข้า ยอมรับข้าเป็นสหายร่วมเดินหมากผู้หนึ่ง”

เฉินเซียงหรงยิ้มละไม ทั้งดีใจและโล่งใจในคราวเดียวกัน

ทีแรกนางนึกว่าจะพลาดพลั้งทำคุณหนูสี่สกุลอู๋โกรธเคืองเสียแล้ว

“ข้าที่ไหนจะไม่ยินดี” เซียงหรงผายมือไปยังกระดาน “ทว่าก่อนอื่นจะอย่างไรหมากกระดานนี้ก็ยังไม่ได้ข้อสรุป คุณหนูอู๋ เชิญ”

อู๋ชิงชิงค้อมศีรษะเล็กน้อย หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็แย้มรอยยิ้มงดงามเจิดจ้า วางหมากลงบนจุดซึ่งแน่ใจได้ว่าจะช่วยให้สามารถช่วงชิงพื้นที่ในกระดานคืนจากสตรีตรงหน้าได้ไม่มากก็น้อย

เซียงหรงเห็นแล้วพลันรู้สึกตื่นเต้นในอก “สมกับที่เป็นคุณหนูอู๋ แผนการของข้าถูกท่านมองออกเสียแล้ว” เซียงหรงวางหมากลงบนกระดานด้วยรอยยิ้มสุขสันต์

อู๋ชิงชิงเห็นดังนั้นก็รีบวางหมากดักทางด้วยความตื่นเต้นสนุกสนานไม่แพ้กัน ไปๆ มาๆ คุณหนูทั้งสองก็ผลัดกันวางหมากรวดเร็วจนผู้คนมองตามไม่ทันสักนิด

ยามนี้ผู้ชมทั้งหมดรวมทั้งเหล่ากรรมการผู้ทรงคุณวุฒิล้วนเทความสนใจทั้งหมดมายังการประลองหมากระหว่างพวกนางทั้งสอง ทว่าตัวเอกทั้งสองของลานประชันขันแข่งในยามนี้กลับสนุกสนานเพลิดเพลินเพราะกระดานหมากตรงหน้า ไม่ใส่ใจสภาพแวดล้อมรอบกายสักนิด

สนุก! หมากกระดานนี้ช่างสนุก สนุกมากจริงๆ!